Ήταν Κυριακή 5 Νοεμβρίου 1989, ολόκληρη η χώρα περίμενε τα αποτελέσματα των δεύτερων εκλογών για τη χρονιά (θα χρειαζόταν και τρίτη αναμέτρηση για τελικό αποτέλεσμα) και μόνο ένας έφηβος δεκατριών ετών είχε αφιερωθεί στο σχεδιασμό και το ξεκίνημα του πρώτου του μυθιστορήματος.
Περάσανε τριάντα δύο ολόκληρα, το ένα μυθιστόρημα έγινε πολλά, από το ένα έργο έφτασα στα 949 και συνεχίζω να γράφω. Τριάντα δύο χρόνια το απόλαυσα και ελπίζω να το απολαύσω ακόμα πολλά, γράφοντας ιστορίες, εξερευνώντας νέους κόσμους, πλάθοντας χαρακτήρες.
2 σχόλια:
Αγαπητέ φίλε, ειλικρινά στο έχω ξαναπεί, σε θαυμάζω! Σε θαυμάζω γιατί αγαπάς αυτό που κάνεις. Το ζεις, σου αρέσει. Είναι τόσο όμορφο και τόσο θετικό όλο αυτό που ειλικρινά είναι μια αξία ζωής και πρόταση μαζί.
Εγώ να σου ευχηθώ να συνεχίζεις και να μας γνωστοποιείς τα έργα σου με οποιονδήποτε τρόπο για να μπορούμε να έχουμε μια εικόνα.
Θα πρότεινα ένα σου μπλογκ με καταγραφή των έργων σου και που μπορεί να τα βρει κάποιος. Νομίζω είναι σημαντικό.
Και πάλι το σεβασμό και την εκτίμησή μου.
Φίλε μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και την υποστήριξη! Το αίτημά σου θα απαντηθεί σύντομα για το που βρίσκονται έργα μου.
Δημοσίευση σχολίου