Βιβλία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Στο παρελθόν είχα ανεβάσει μια σειρά από έργα μου ολόκληρα έτοιμα να τα κατεβάσει κανείς και να τα διαβάσει. Θα προσέξατε ότι εδώ και λίγο καιρό τα έχω βγάλει. Ο λόγος δεν είναι γιατί με πιάσανε οι ντροπές ξαφνικά ή γιατί αποφάσισα να μην τα αφήσω άλλο για διάβασμα. Απλούστατα το μέσο που χρησιμοποιούσα για τη δουλειά καταστράφηκε και ως που να βρω έναν άλλον δικτυακό τόπο χρειάστηκε λίγη δουλειά (καθώς έπρεπε να κάνω και κάποιες ρυθμίσεις και ετοιμασίες). Με χαρά ωστόσο ανακοινώνω ότι τακτοποιήθηκε το θέμα και έτσι ήρθε η ώρα για να ξαναρχίσω να τα βάζω. Ο καινούριος χώρος προσφέρει και τη δυνατότητα ανάγνωσης επιτόπου αλλά έχει και το κλασσικό κατέβασμα. Η σειρά των βιβλίων θα αρχίσει με μια ιστορία φαντασίας: Οι Ταξιδιώτες Των Κόσμων.
Στον κόσμο της Έρεμορ η μάχη μεταξύ καλού και κακού δεν είναι απλά θέμα συνείδησης, είναι ένας πόλεμος για την κατάκτηση του κόσμου. Όταν ο μάγος Μπαγκράς στέλνει μέσα από ένα πέρασμα, μια πύλη μεταξύ διαφορετικών κόσμων, στον κόσμο μας τον Ιππότη Ραμίρ Γκάνελον στερημένο από τις δυνάμεις του και τη μνήμη του, τον θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο. Δεν είναι μόνο ο τόσο ξένος κόσμος, είναι και τα σχέδια του Μπαγκράς για να κυριαρχήσει και σε αυτόν τον κόσμο στέλνοντας το στρατό του.

Είναι μια κλασσική περιπέτεια φαντασίας για τους λάτρεις του είδους. Καλή ανάγνωση!

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Σεπτέμβριος 2017

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το σημερινό ιστολόγιο δεν τα ήξερα, ήρθε και μου συστήθηκε μόνο του! Δηλαδή ήρθε και μου το σύστησε η δημιουργός του. Τη Λία την ήξερα από την ενδελέχεια ( http://liapapapetrou.blogspot.gr/ ) που ασχολείται με σχολικά και μαθητικά θέματα. Όταν την παρουσίασα στο ιστολόγιο του μήνα μου έγραψε: Ευχαριστώ και πάλι για την αναφορά στο ένα από τα ιστολόγιά μου. Χαίρομαι που όχι μόνο ψάχνεις αλλά και προτείνεις. Να σου συστήσω, λοιπόν, και το ... http://to-eteron.blogspot.gr/, το άλλο μου μισό, πιο λογοτεχνικό και πιο εσωτερικό. Να είσαι καλά και να γράφεις. Λία

Έτσι αφού είχα τις συστάσεις πήγα να το δω, σε αυτό το ιστολόγιο βρήκα μια άλλη πλευρά της, αυτή που οι περισσότεροι άνθρωποι κρύβουμε ίσως γιατί δεν είναι ευρέως αποδεκτή, την πλευρά την πιο ευαίσθητη και δημιουργική, εκείνη που εκφράζεται με στίχους, με κείμενα ή διηγήματα. Το ιστολόγιο αυτό λοιπόν έχει πολλά ποιήματα, κείμενα και εντυπώσεις, αλλά και την εμπειρία του πρώτου της βιβλίου με τις εντυπώσεις της από την έκδοση και τις παρουσιάσεις. Αν θέλετε και εσείς να την επισκεφθειτε δεν έχετε παρά να πάτε εδώ: http://to-eteron.blogspot.gr/

0 σχόλια

Πτήση 178 - Φινάλε

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 14
18:31 – 19:00

Λονδίνο
18:32
Ο Μαξιμίλιαν άνοιξε το χώρο αποσκευών του τζιπ του και άρχισαν να οπλίζονται αφού φόρεσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα. Ο Άιαν και οι αδερφοί Μόντακιου οπλίστηκαν με ένα τυφέκιο Μ16Α2 ο καθένας εφοδιασμένο και με έναν εκτοξευτήρα βομβίδων Μ203 ενώ ο Μάικ με το πιο ελαφρύ Heckler & Koch G41. Μετά πήραν από ένα πιστόλι Μπράουνινγκ και οι δύο αδερφοί και μαχαίρια. Η Αμέλια πήρε ένα Heckler & Koch Μ5 με το οποίο ήταν εξοικειωμένη μιας και τα χρησιμοποιούσε η αστυνομία ενώ είχε και το υπηρεσιακό της περίστροφο.
«Το σχέδιο είναι απλό,» είπε ο Άιαν. «Έχουμε περίπου είκοσι πέντε λεπτά ως που να φτάσει το αεροσκάφος. Στο χρόνο αυτό πρέπει να εξουδετερώσουμε τους τρομοκράτες.»
Στράφηκε στην Αμέλια.
«Αυτό που θα κάνουμε διαφέρει λίγο από τη δράση της αστυνομίας. Δεν έχουμε χρόνο για συλλήψεις και ερωτήσεις. Πυροβολούμε με σκοπό την εξουδετέρωση του αντιπάλου.»
Η Αμέλια ένευσε καταφατικά και ο Άιαν έδωσε το σήμα να ξεκινήσουν. Κινούνταν κολλητά στα κτίρια για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους τρομοκράτες και να έχουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

18:35
Ο Πάτρικ κοίταξε ευθεία μπροστά τα φώτα του Λονδίνου και χαμογέλασε παρά την κατάστασή τους.
«Δεν έχω χαρεί ξανά τόσο πολύ βλέποντας το Λονδίνο,» είπε κάνοντας ακόμα μια ρύθμιση στο πηδάλιο.
«Εμένα το λες;» είπε ο Μαρκ.
Ο Πάτρικ κοίταξε το υψόμετρο και μετά το δείκτη ταχύτητας.
«Πάμε λίγο πιο γρήγορα από ότι θα ήθελα. Ας κατεβάσουμε τα βοηθητικά πτερύγια.»
Την επόμενη στιγμή το αεροπλάνο έγειρε απότομα αριστερά και μια σειρά από προειδοποιητικούς ήχους αντήχησαν στο πιλοτήριο με πιο έντονο εκείνον του αυτόματου πιλότου που είχε αποσυνδεθεί.

Ο Λαέρτης ένιωθε να χάνει τον κόσμο, τα χέρια του δολοφόνου τον στραγγάλιζαν αργά αλλά σταθερά, ελάχιστος αέρας περνούσε και ήδη ένιωθε τα πνευμόνια του να καίνε από την προσπάθεια για μια αναπνοή. Δεν μπορούσε να νικήσει τον αντίπαλο αυτό, ήταν πολύ πιο δυνατός από τον ίδιο και έτοιμος να σκοτώσει χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Οι επιβάτες γύρω τους παρακολουθούσαν έντρομοι χωρίς να μπορούν τολμούν να επέμβουν ενώ όπως έκλειναν τον διάδρομο και το πλήρωμα δεν μπορούσε να το κάνει αυτό.
Το αεροπλάνο έγειρε αριστερά. Ο Λαέρτης έχοντας περάσει μια ζωή στα πλοία ήταν πιο προετοιμασμένος να κρατήσει την ισορροπία του σε μια απότομη κίνηση από τον αντίπαλό του. Εκείνος έχασε την ισορροπία του τελείως και προσπαθώντας να την ανακτήσει ελευθέρωσε ενστικτωδώς το λαιμό του Λαέρτη από τη λαβή του. Ο παλαίμαχος ναυτικός δεν έχασε την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε. Χτύπησε με δύναμη και αυτή τη φορά πέτυχε τον τρομοκράτη στο πλάι του λαιμού και καθώς έπεφτε στα γόνατα του κατάφερε άλλο ένα χτύπημα στο πρόσωπο.
Ο τρομοκράτης ήταν όμως αρκετά εξοικειωμένος με τον πόνο αλλά και με τις μάχες σώμα με σώμα για να υποκύψει στα χτυπήματα αυτά. Χτύπησε τον Λαέρτη χαμηλά στην κοιλιά κάνοντάς τον να πισωπατήσει και σηκώθηκε όρθιος. Με αίμα να κυλάει από τη μύτη και τα χείλη του έδειχνε τρομακτικός. Με μια απότομη κίνηση ελευθέρωσε την λεπίδα του από το κάθισμα και κοίταξε γύρω του. Πίσω του, κλείνοντας το δρόμο για το πιλοτήριο, βρίσκονταν τώρα η Σόφι και ο Άλεξ που έρχονταν από το μπάνιο. Άπλωσε το χέρι του για να πιάσει την κοπέλα αλλά ο Άλεξ τον πρόλαβε. Την τράβηξε μακριά από το οπλισμένο φανατικό και στάθηκε μπροστά του. Εκείνος όμως είχε πλέον μανιάσει, με μια άναρθρη κραυγή χτύπησε τον νεαρό και τον έριξε κάτω. Συνέχισε την επίθεση με κλωτσιές ενώ τον έβριζε σε μια γλώσσα που ήταν μάλλον Αραβικά.
Ο Τόμας σηκώθηκε και μπήκε ανάμεσα στον Ισλαμιστή τρομοκράτη και το γιο του. Εκείνος τον κοίταξε με έκπληξη που τολμούσε να ανακατευτεί, ύστερα απλά τον χτύπησε.

18:40
Το κτίριο που είχαν στήσει την ενέδρα τους οι φανατικοί Ισλαμιστές ήταν ένα παλιό βιομηχανοστάσιο που έδειχνε τελείως εγκαταλελειμμένο, το τέλειο δηλαδή σημείο για τη δουλειά που ήθελαν. Η μεγάλη σιδερένια πόρτα ήταν κλεισμένη με λουκέτο. Ο Μαξιμίλιαν το παραβίασε με το μαχαίρι των ειδικών δυνάμεων και με τον αδερφό του άνοιξαν την πόρτα αθόρυβα.
Μπήκαν σε ένα σπηλαιώδη χώρο με τσιμεντένιο δάπεδο και τελείως άδειο. Ο Άιαν έδειξε μια σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο από τους τρεις ορόφους και κινήθηκαν προς τα εκεί. Άρχισαν να ανεβαίνουν βιαστικά. Μια σφαίρα πέρασε σφυρίζοντας δίπλα από το κεφάλι του κάνοντάς τους να πέσουν στα σκαλοπάτια αναζητώντας κάλυψη.
Ο Μαξιμίλιαν ήταν που εντόπισε από έριχναν οι αντίπαλοί τους. Στην απέναντι πλευρά του αχανούς χώρου βρισκόταν ένα πατάρι, προφανώς προοριζόμενο για γραφείο κάποιου επιστάτη, μια μεταλλική κατασκευή με μεταλλική σκάλα για πρόσβαση. Γύρισε και γάζωσε το πατάρι θρυμματίζοντας τα τζάμια και κάνοντας τους αντιπάλους τους να καλυφθούν. Οι σφαίρες δεν περνούσαν όμως τους σιδερένιους τοίχους του παταριού. Τους είχαν καθηλωμένους μόνο όσο έριχναν και δεν τους επέτρεπαν να ξαναπάρουν θέση στα παράθυρα.
«Πάνω γρήγορα!» είπε ο Άιαν και ένευσε στον Μάικ να προηγηθεί.
Εκείνος σηκώθηκε και άρχισε να ανεβαίνει τη σκάλα. Ένας άνδρας εμφανίστηκε στην κορυφή της σκάλας οπλισμένος με ένα ΑΚ-47 και τον σημάδεψε.

18:42
Ο Πάτρικ κρατούσε το πηδάλιο και με τα δύο χέρια προσπαθώντας να διατηρήσει το αεροπλάνο στη σωστή πορεία ενώ αναζητούσε εναγωνίως στις ενδείξεις την αιτία αυτής της απότομης κλίσης. Μια σταγόνα ιδρώτα έπεσε στο αριστερό μάτι του κάνοντάς τον να βλεφαρίσει για να καθαρίσει την όρασή του.
«Τα βοηθητικά πτερύγια,» είπε ο Μαρκ. «Δεν κατέβηκαν πλήρως. Αριστερά είναι στο 40 αλλά δεξιά μόνο στο 15.»
Ο Πάτρικ κοίταξε το πάνελ των οργάνων. Ο συμπιλότος του είχε δίκιο. Η έκρηξη έφταιγε γι’ αυτό. Είτε κάποιο κομμάτι μέταλλο είχε καρφωθεί στο φτερό και εμπόδισε να κατέβουν τα βοηθητικά πτερύγια είτε είχε στραβώσει με την έκρηξη η άκρη του φτερού και δεν μπορούσαν να κατέβουν όσο έπρεπε.
«Στα 15 και αριστερά. Ενημέρωσε τον πύργο ότι θα πάμε λίγο πιο γρήγορα μέσα και να μας έχουν βοήθεια στο διάδρομο.»

Η Άλισον έβλεπε με έκπληξη τον Τόμας να δέχεται τα χτυπήματα του τρομοκράτη αλύγιστος για να προστατέψει το γιο τους. Στεκόταν εκεί, πιασμένος από τα δυο καθίσματα δεξιά και αριστερά του αφήνοντας τον Άραβα να τον γρονθοκοπεί αλλά εμποδίζοντάς τον να σκοτώσει το γιο τους. Πως μπορούσε να έχει πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν νοιαζόταν πια για την οικογένειά του; Ότι μπορεί να νοιαζόταν ποτέ για κάποια περαστική περιπέτεια;
Με τρόμο σκέφθηκε ότι η συνειδητοποίηση αυτή ίσως είχε έρθει πολύ αργά, ο τρομοκράτης θα σκότωνε τον Τόμας.
Αλλά ο Λαέρτης δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα. Είχε ανακάμψει από την πρώτη του σύγκρουση με τον Ισλαμιστή και επιτέθηκε ξανά, αυτή τη φορά με το πλεονέκτημα ότι η προσοχή του ήταν στραμμένη αλλού. Του κατάφερε ένα γερό χτύπημα στη βάση του αυχένα. Ο τρομοκράτης έπεσε στο δάπεδο και ο Λαέρτης λαχανιασμένος γύρισε προς τα μέλη του πληρώματος που είχαν έρθει κοντά.
«Βρείτε κάτι να δέσουμε το καθίκι αυτό.»
Στράφηκε στην κοπέλα με τα ασιατικά χαρακτηριστικά που είχε μιλήσει νωρίτερα.
«Πες στο πιλοτήριο ότι βρήκα τον άνθρωπο που ψάχναμε.»

18:45
Ο τρομοκράτης άνοιξε πυρ και ο Μάικ κλονίστηκε, μια κραυγή πόνου ξέφυγε από τα χείλη του και έπεσε στο δάπεδο στο πλατύσκαλο του πρώτου ορόφου. Ο Μαξιμίλιαν Μόντακιου έφτασε κοντά του.
«Που χτυπήθηκες;»
«Κάπου στο γόνατο,» απάντησε ο Μάικ και πρόσθεσε «πρόσεχε!»
Μια ομάδα τζιχαντιστών κινείτο στον όροφο με τα όπλα τους έτοιμα. Ο Μαξιμίλιαν ήταν πιο γρήγορος. Άνοιξε πυρ σκοτώνοντας έναν και αναγκάζοντας τους άλλους να αναζητήσουν κάλυψη. Πίσω του ο αδερφός του ανέβηκε μερικά σκαλιά και αφού βρέθηκε στο ίδιο ύψος με το πατάρι έστειλε μια βομβίδα από το Μ203 να σπάσει το παράθυρο και να μετατρέψει το χώρο και τους δυο τρομοκράτες σε παρανάλωμα του πυρός.
Φτάνοντας στον πρώτο όροφο πέρασε πάνω από τον πεσμένο Μάικ και προχώρησε προς την επόμενη σκάλα. Ένας τρομοκράτης ξεπρόβαλλε πίσω από μια κολόνα αλλά ο Άιαν που ακολουθούσε τον γάζωσε με μια ριπή. Ένας δεύτερος πήγε να επιτεθεί εκ του συστάδην αλλά με μια ρευστή κίνηση ο Ρόμπερτ άλλαξε χέρι στο όπλο του και τράβηξε ένα μαχαίρι από τη ζώνη του που έστειλε να καρφωθεί στον λαιμό του αντιπάλου του.
Ο Μαξιμίλιαν βοήθησε τον Μάικ να ανακαθίσει και εκείνος τον προέτρεψε να συνεχίσει. Από μια θήκη δεμένη στο μηρό του έβγαλε μια σύριγγα, τράβηξε με τα δόντια το λαστιχένιο κάλυμμα της βελόνας και την έμπηξε ανέκφραστα στο πόδι του πάνω από το γόνατο.
«Τραυματίστηκα στο Ιράκ στον πόλεμο και από τότε έχω πάντα έτοιμη μια παυσίπονη, με ενοχλεί και χωρίς καινούριο τραυματισμό κάποιες φορές,» εξήγησε στην Αμέλια που τον κοιτούσε.
Ένας περίεργος ήχος συρσίματος και ο κρότος από πέτρες που έπεφταν τράβηξε την προσοχή και των δυο. Ο Μάικ εντόπισε πρώτος την πηγή. Έδειξε το φρεάτιο του ανελκυστήρα, κάποιος ή κάποιοι κατέβαιναν από εκεί με σκοπό να βρεθούν στα νώτα των ανδρών που είχαν ανέβει στο δεύτερο όροφο και όπου ακούγονταν τώρα ανταλλαγές πυρών.

18:48
Ο Λαέρτης έδεσε γερά τον άνδρα και μετά έψαξε για τα στοιχεία του. Βρήκε το διαβατήριο στο όνομα Καλ Χάριμαν και πήρε το κινητό του. Τον έβαλε με τη βοήθεια του πληρώματος πίσω στη θέση του και δεν παρέλειψε να τον δέσει και εκεί.
«Μου έσωσες τη ζωή, ευχαριστώ,» του είπε ο Τόμας.
Ο παλαίμαχος ναυτικός χαμογέλασε.
«Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό,» είπε και έδειξε τον Άλεξ που είχαν καθίσει μαζί με την Σόφι και μιλούσαν χαμηλόφωνα με εκείνη να είναι στην αγκαλιά του, «ο γιος σας είναι πολύ γενναίο αγόρι».
Μετά επέστρεψε στη δική του θέση όπως έκανε και το πλήρωμα. Ήταν στην τελική ευθεία για το αεροδρόμιο.

18:49
Ο Άιαν και οι αδερφοί Μόντακιου εξουδετέρωσαν τους αντιπάλους στο δεύτερο όροφο και προχώρησαν προς τον τρίτο.
«Πόσοι;» ρώτησε αλλάζοντας γεμιστήρα στο όπλο του.
«Εννιά ή δέκα,» απάντησε ο Ρόμπερτ.
«Άρα έχουμε ακόμα επτά ή οκτώ να αντιμετωπίσουμε. Και μόνο λίγα λεπτά ακόμη.»
Ο Μαξιμίλιαν προπορεύτηκε στη σκάλα και τραβήχτηκε πίσω καθώς ένας τρομοκράτης άνοιγε πυρ από την κορυφή της. Ο Ρόμπερτ και ο Άιαν ανταπέδωσαν τα πυρά, ο τρομοκράτης κατρακύλησε στη σκάλα χτυπημένος στο στέρνο και στο κεφάλι. Οι τρεις Βρετανοί ανέβηκαν γρήγορα, μια ριπή τους υποδέχτηκε και ο Μαξιμίλιαν ανταπέδωσε με μια βομβίδα από το Μ203.

Οι ριπές είχαν εμποδίσει τον Άιαν και τους συντρόφους του να ακούσουν τους τρομοκράτες που κατέβαιναν από το φρεάτιο του ανελκυστήρα αλλά ο Μάικ στην ησυχία του κάτω ορόφου είχε ακούσει τις πέτρες που είχαν αποκολληθεί από τα τοιχώματα και το ίδιο και η Αμέλια που μετακινήθηκε προς τα εκεί με το όπλο τις προτεταμένο.
Δυο φιγούρες εμφανίστηκαν σαν να υλοποιήθηκαν εκείνη τη στιγμή στο μισοσκόταδο.
«Αστυνομία!» φώναξε η Αμέλια. «Πετάξτε τα όπλα σας!»
Οι δυο τρομοκράτες δεν φάνηκαν να πτοούνται ή να έχουν πρόθεση να συμμορφωθούν, άνοιξαν πυρ προς την κατεύθυνσή της. Η Αμέλια ανταπέδωσε τα πυρά αλλά πιο εύστοχα. Εκείνη έβλεπε τους άνδρες καθώς στέκονταν με την πλάτη προς την πρόσοψη του κτιρίου και      τα φώτα του δρόμου ενώ ή ίδια ήταν πρακτικά αόρατη. Ο ένας τρομοκράτης σωριάστηκε νεκρός και ο άλλος έπεσε στα γόνατα με αίμα να τρέχει από το στόμα του. Πριν σωριαστεί και αυτός βρήκε τη δύναμη να γαζώσει την Αμέλια.

18:52
Οι τρεις Βρετανοί βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής από τους αντιπάλους φτάνοντας στον τρίτο όροφο και μια πάλη σώμα με σώμα άρχισε. Μπορούσαν να δουν έναν τέταρτο τρομοκράτη να έχει στον ώμο τον εκτοξευτήρα και να περιμένει στο άνοιγμα της προσόψεως του βιομηχανοστασίου ενώ ακουγόταν το αεροπλάνο που πλησίαζε.

18:53
«Speedbird 178 σε τελική ευθεία στα δύο μίλια,» είπε ο Πάτρικ.
«Εντάξει, Speedbird, είσαστε ελεύθεροι για προσγείωση, μέσα βοηθείας έτοιμα για την άφιξή σας.»
Η κοπέλα με τα ασιατικά χαρακτηριστικά από το πλήρωμα μπήκε στο πιλοτήριο μεταφέροντας το μήνυμα του Λαέρτη.
«Μαρκ, πληροφόρησε τον πύργο, θα τους ενδιαφέρει να το μάθουν,» είπε ο Πάτρικ.

18:54
Παρά το νεαρό της ηλικίας τους οι τρεις φανατικοί μαχητές του Ισλάμ ήταν άριστα εκπαιδευμένοι στα στρατόπεδα της ISIS και αντιμετώπιζαν στα ίσα τους τρεις Βρετανούς προσπαθώντας λυσσασμένα να τους σκοτώσουν. Το αεροπλάνο ακουγόταν δυνατά τώρα. Πλησίαζε.
Η λάμα του μαχαιριού του αντιπάλου του τζιχαντιστή πέρασε ξυστά από μάγουλό του Άιαν θυμίζοντάς του το άμεσο πρόβλημα ανά χείρας. Ο Ρόμπερτ είχε εμπλακεί σε μια θανάσιμη λαβή με τον αντίπαλό του και φαινόταν ότι του επιβαλλόταν. Μόνο ο Μαξιμίλιαν εκμεταλλευόμενος τη σωματική του υπεροχή είχε εξουδετερώσει τον αντίπαλό του.
«Μαξιμίλιαν!» φώναξε ο Άιαν.
Δεν χρειαζόταν παραίνεση ο πρώην κομάντο της SAS. Με ένα μαχαίρι στο χέρι όρμησε στον τρομοκράτη που είχε βάλει το μάτι στο σκοπευτικό για να στοχεύσει.
«Στο όνομα του Αλλάχ!» φώναξε φανατισμένος.
«Δεν πας στο διάολο και’ συ και ο Αλλάχ σου;» μούγκρισε ο Μαξιμίλιαν φτάνοντάς τον και βυθίζοντας με δύναμη το μαχαίρι με την πριονωτή λάμα στο εκτεθειμένο πλευρό κάτω από το σηκωμένο χέρι.
Ο τρομοκράτης κλονίστηκε και έπεσε σαν το δένδρο κάτω από το τσεκούρι του ξυλοκόπου. Το δάκτυλό του σφίχτηκε στη σκανδάλη αλλά δεν είχε δύναμη να την πιέσει. Έπεσε μπροστά και έσκασε με πάταγο στο οδόστρωμα οκτώ μέτρα πιο κάτω.

18:58
«Αερόφρενα;»
«Ανοιχτά»
Το 777 πέρασε το κατώφλι του διαδρόμου και τα μεγάλα ψηφία με το όνομά του, 27L, και άγγιξε την άσφαλτο με ένα σκληρό τράνταγμα.
«Φρένα στο μέγιστο!»
Αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της μηχανής το να σταματήσουν δεν θα ήταν δύσκολο με τα φρένα και την χρήση της αντίστροφης ώσης. Τώρα όμως είχαν μόνο τα φρένα και το 777 κατάπινε ταχύτατα το διάδρομο ενώ οι τροχοί στρίγγλιζαν από την τριβή που έκαιγε τις εξωτερικές στοιβάδες των ελαστικών.
Καπνός άρχισε να ανεβαίνει από την μπροστινή ρόδα κάτω από το πιλοτήριο. Άρχισαν να βλέπουν το τέλος του διαδρόμου όπου περίμεναν τα πυροσβεστικά οχήματα. Ο Πάτρικ ένιωσε τον ιδρώτα να κυλάει ποτάμι από το μέτωπό του αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτό τώρα.
Άρχισαν να χάνουν ταχύτητα ενώ καπνός άρχισε να βγαίνει και από τη δεξιά ρόδα. Σταμάτησαν στο χώρο αναστροφής μετά το κατώφλι από την άλλη πλευρά του διαδρόμου. Ενώ τα πυροσβεστικά κατέβρεχαν τους τροχούς ο Πάτρικ πήρε το μικρόφωνο:
«Κυρίες και κύριοι καλώς ήρθατε στο Λονδίνο.»
Φωνές και χειροκροτήματα αντήχησαν στην καμπίνα του αεροπλάνου από τους ανακουφισμένους επιβάτες που έβλεπαν με ανείπωτη χαρά ότι είχαν καταφέρει να φτάσουν στον προορισμό τους. Ο Τόμας αγκάλιασε την Άλισον που έκλαιγε από την ανακούφιση και κοίταξε τον Άλεξ και τη Σόφι που μοιράζονταν ένα τρυφερό φιλί.
Ο Εντ Φίσερ άνοιξε ακριβώς εκείνη τη στιγμή τα μάτια του. Κοίταξε γύρω τους επιβάτες που πανηγύριζαν και είπε:
«Τι έγινε και χειροκροτείτε; Φτάσαμε;»

Όχι πολύ μακριά οι αδερφοί Μόντακιου βοηθούσαν τον Μάικ να κατέβει τη σκάλα ενώ ακολουθούσε ο Άιαν με την Αμέλια.
«Είσαι εντάξει;» τη ρώτησε.
«Ευτυχώς με χτύπησαν στο αλεξίσφαιρο. Είμαι εντάξει αν και υποψιάζομαι ότι αύριο θα έχω κάμποσες μελανιές.»
«Τα πήγες μια χαρά, επιθεωρητά,» είπε ο Άιαν με ένα χαμόγελο. «Μπορείς να πας σπίτι, η αναφορά σου μπορεί να περιμένει ως αύριο.»
«Και εδώ;» ρώτησε η Αμέλια.
«Θα έρθει μια ειδική ομάδα να καθαρίσει το μέρος. Δεν χρειάζεται να διαρρεύσουν πολλά πιο έξω,» απάντησε ο Άιαν. «Το ίδρυμα υπάρχει ακόμα και ο πόλεμος με την τζιχάντ μόλις άρχισε. Αλλά απόψε νικήσαμε. 245 άνθρωποι έφτασαν σώοι στον προορισμό τους και μια απειλή αποσοβήθηκε.»
«Χαίρομαι, γι’ αυτό,» είπε η Αμέλια. «Και χάρηκα για την συνεργασία.»



Επίλογος

Ο Άιαν άνοιξε την πόρτα του θαλάμου και μπήκε ακολουθούμενος από τον Ρόμπερτ και τον Μαξιμίλιαν. Ο Μάικ ήταν καθισμένος σε μια πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο του δωματίου και διάβαζε ένα βιβλίο που ακουμπούσε στο κρεβάτι του προφανώς έχοντας οδηγίες να μην βάζει ακόμα βάρος στο πόδι του. Σήκωσε το βλέμμα του από το βιβλίο.
«Λοιπόν;» ρώτησε.
«Επτά φορές ισόβια ο Αλ Μαλουί και θα εκδοθεί στις ΗΠΑ και εκεί ισχύει η θανατική ποινή.»
«Την κέρδισε επάξια.»
«Πότε βγαίνεις; Μας έχει φάει η απραξία,» παραπονέθηκε ο Ρόμπερτ.
«Τη Δευτέρα.»
«Ωραία, για να είμαστε και πάλι επιχειρησιακοί.»
«Η υπόθεση έκλεισε;»
«Ναι,» ήταν η σειρά του Άιαν να ενημερώσει τον τραυματισμένο φίλο τους. «Στο βιομηχανοστάσιο σκοτώσαμε δεκαεπτά τρομοκράτες, όλοι οι δήθεν σπουδαστές του ιδρύματος όπως πιστεύαμε.»
«Εκτός από τον Αλαμενί.»
«Το πτώμα του βρέθηκε να επιπλέει στον Τάμεση. Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Καταφέραμε ωστόσο να κλείσουμε το ίδρυμα με βάση το διαμέρισμα όπου έγινε ο φόνος του Πωλ.»
«Άρα όλα καλά,» είπε ο Μάικ.
«Με αυτήν την ομάδα ναι, αλλά ο κίνδυνος του Ισλάμ εξακολουθεί να απειλεί τον κόσμο, δεν αμφιβάλλω ότι θα ξανααντιμετωπίσουμε Ισλαμιστές φανατικούς στο μέλλον.»
«Θα είμαστε έτοιμοι.»
«Και θα έχουμε και μια καλή συνεργάτη στην αστυνομία. Ο στρατηγός κίνησε τα νήματα για να είναι η Αμέλια Γκρέηβ σε καλή θέση στην ειδική αντιτρομοκρατική υπηρεσία της Γιαρντ.»
«Και ωραία γυναίκα,» είπε ο Ρόμπερτ. «Αλήθεια εσύ γνώρισες καμιά εδώ μέσα; Γιατρό, νοσοκόμα;»
«Μια ασθενή για να πω την αλήθεια,» είπε ο Μάικ με ένα χαμόγελο «υποβλήθηκε σε μια επιτυχημένη επέμβαση καρδιάς. Και δεν θα το πιστέψετε αλλά ήταν στην πτήση 178.»
«Μάλιστα, διπλά τυχερή κοπέλα. Έλα να πάμε για φαγητό,» είπε ο Μαξιμίλιαν και πρόσθεσε πειρακτικά. «Μπορείς ή να σε βοηθήσουμε;»
«Μπορώ,» είπε ο Μάικ παίρνοντας ένα μπαστούνι από δίπλα του. «Και αν χρειαστεί σε στρώνω και στο κυνήγι με αυτό.»
Βγήκαν και οι τέσσερις γελώντας από το θάλαμο.


Τέλος

0 σχόλια

Πτήση 178 - 14

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 13
18:01 – 18:30

Πάνω από την νότια Αγγλία
18:01
Ένα πνιχτός ήχος βγήκε από τα χείλη της Μέγκαν που έμοιαζε φριχτά με επιθανάτιο ρόγχο. Η Χάνα για μια στιγμή πάγωσε και μετά ρίχτηκε φρενιασμένα στην προσπάθεια να βρει τη σύριγγα στο χάος που είχε προκαλέσει στην αποσκευή τους η έκρηξη. Ο Λαέρτης έσκυψε πάνω από τη Μέγκαν, με το ένα χέρι έκλεισε τη μύτη της πριν φυσήξει αέρα στο στόμα της ενώ με το άλλο έκανε μαλάξεις στο στέρνο της προσπαθώντας να κρατήσει την καρδιά της στο ρυθμό της.
«Έλα κοπελιά,» ψιθύρισε ενώ σταματούσε το λεγόμενο φιλί της ζωής και πίεζε δυνατά το στέρνο της, «κρατήσου λίγο ακόμα, πάλεψες ως εδώ μην εγκαταλείπεις τώρα, είσαι μαχήτρια.»
Η Χάνα βρήκε τη σύριγγα και με γρήγορες κινήσεις γεννημένες από χρόνια εμπειρίας έκανε την ένεση ψηλά στο χέρι της αδερφής της. Πέρασε μισό λεπτό αγωνίας ως που η κοπέλα να ανασάνει και πάλι κανονικά ενώ ο σφυγμός της επέστρεφε στον κανονικό του ρυθμό.
Ο Λαέρτης βοήθησε την Χάνα να σηκώσει την Μέγκαν και να την καθίσει στη θέση της.
«Ευχαριστώ πολύ,» είπε η Χάνα, «χωρίς τη βοήθειά σας θα την είχα χάσει.»
«Ήξερες τι να κάνεις,» είπε με ένα χαμόγελο ο απόμαχος πια ναυτικός.
«Πολύ φοβάμαι ότι θα είχα πανικοβληθεί χωρίς εσάς,» είπε η Χάνα.
«Χαίρομαι αν βοήθησα,» είπε ο Λαέρτης.
Κοίταξε την καμπίνα του αεροπλάνου και τους επιβάτες που είχαν ησυχάσει, κάπου ανάμεσά τους βρισκόταν ένας τρομοκράτης και έπρεπε να τον βρει. Χαιρέτησε τη Χάνα και προχώρησε προς τα πίσω.

Λονδίνο
18:04
 «Ρόμπερτ,» είπε ο Άιαν, «αφήνεις τον Αλαμενί ελεύθερο, όχι κοντά στο αεροδρόμιο, πήγαινέ τον στο κέντρο. Μάικ, ρίξε μια ματιά στο ίδρυμα και θα συναντηθούμε στη διασταύρωση πριν από το κτίριο…»
Στάθηκε στον υπολογιστή στην οθόνη του οποίου ήταν ο χάρτης που είχαν χρησιμοποιήσει νωρίτερα για να προσδιορίσουν το χτύπημα.
«Εδώ,» έδειξε στο χάρτη, «μπορούμε να συνεχίσουμε απαρατήρητοι και να επιτεθούμε. Μάικ δεν θέλω να εμπλακείς στο ίδρυμα, απλά να κάνεις μια εκτίμηση πόσοι είναι εκεί μήπως έχουμε μια πιο καλή εικόνα πόσους θα αντιμετωπίσουμε. Είμαστε εξάλλου μόνο τέσσερις.»
«Πέντε,» είπε αμέσως η Αμέλια.
Ο Άιαν την κοίταξε για μια στιγμή σκεφτικός και εκείνη είπε:
«Έχω πάρει μέρος σε επιχειρήσεις της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής όπου είχαμε ανταλλαγές πυρών.»
«Εντάξει, ξεκινάμε,» είπε ο Άιαν, «έχεις αλεξίσφαιρο γιλέκο;»

Πάνω από την νότια Αγγλία
18:07
Ο Πάτρικ κοίταξε τις ενδείξεις μπροστά του και μετά έξω καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει. Από τα 18000 πόδια είχαν πάρει την άδεια να κατέβουν στα 12000 και από εκεί είχαν πάρει την άδεια να κατέβουν στα 9000, μια κάθοδο που ακόμα δεν είχαν ολοκληρώσει καθώς πλησίαζαν τώρα τα 10000 πόδια. Χαμηλότερα επικρατούσαν δυνατοί άνεμοι που δυσκόλευαν την κατάσταση καθώς με τη μία μόνο μηχανή να δουλεύει το αεροπλάνο είχε από μόνο του την τάση να παρεκκλίνει της πορείας του. Οι δύο πιλότοι είχαν αφήσει τον αυτόματο να ελέγχει την κατάβαση αλλά ήταν σε επιφυλακή για να κάνουν διορθώσεις στην πορεία καθώς και για αναταράξεις που μπορούσαν να τον θέσουν εκτός λειτουργίας.
«Δέκα χιλιάδες πόδια,» είπε ο Μαρκ.
Ο Πάτρικ του έριξε μια λοξή ματιά, όπως πρόδιδε και η φωνή του είχε πιεστεί αρκετά με την κατάσταση.
«Λίγο ακόμα και τα καταφέραμε,» είπε ενθαρρυντικά ενώ πίεζε δύο φορές το ενδεικτικό σήμα για το πλήρωμα καμπίνας και μετά τους διακόπτες που άναβαν τα φώτα προσγείωσης.
«Speedbird 178.»
«Ακούμε πύργε.»
«Έχετε άδεια καθόδου στα 6000 πόδια.»
«Ελήφθη.»
Ο Πάτρικ ρύθμισε το δείκτη στον αυτόματο πιλότο και συνέχισαν την κάθοδο για το νέο υψόμετρο που τους είχαν ορίσει.
«Ταχύτητα;»
«270 κόμβοι.»
Οι κανονισμοί προέβλεπαν ότι κάτω από το υψόμετρο των δέκα χιλιάδων ποδών θα έπρεπε να έχουν ταχύτητα κάτω των 250 κόμβων αλλά εξαιτίας της κατάστασης τους επιτρεπόταν να διατηρήσουν ταχύτητα κατά την κρίση τους.
«Φρένα;»
«Ρυθμισμένα.»
«Αερόφρενα;»
«Ρυθμισμένα.»
«Εντάξει,» είπε ο Πάτρικ, «ας πάμε σπίτι.»

Ο Άλεξ ανησυχούσε για την κατάσταση και ταυτόχρονα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Δεν ήταν τόσο οξύμωρο όσο από πρώτης απόψεως μπορεί να φαινόταν. Ανησυχούσε για την κατάσταση όπως όλοι μέσα στο αεροπλάνο μετά την καταστροφή της μηχανής αλλά ήταν πανευτυχής γιατί αυτή η τρομακτική εμπειρία ήταν απλά πολλή για να την αντέξει μόνη της η Σόφι που είχε καταφύγει στην αγκαλιά του και τώρα ένιωθε πολύ όμορφα με την κοπέλα να έχει το κεφάλι της στο στέρνο του και εκείνος το χέρι του γύρω από τους ώμους της.
Έχοντας έναν αδερφό που μπορούσε να απαριθμήσει τα χαρακτηριστικά του Boeing 777, σε όλες τις εκδόσεις, ακόμα και στον ύπνο του, είχε μάθει θέλοντας και μη κάποια πράγματα. Η γνώση αυτή τον καθησύχαζε και του επέτρεπε να είναι γενναίος για χάρη και της Σόφι, και η δική της στάση ήταν που τον έκανε ακόμα πιο ευτυχή.
«Θα πάω λίγο στο μπάνιο,» είπε εκείνη τη στιγμή η Σόφι. Τραβήχτηκε από την αγκαλιά του και σηκώθηκε.
«Θα σε συνοδέψω,» προθυμοποιήθηκε ο Άλεξ και ανταμοίφθηκε με ένα ζεστό χαμόγελο.

Ο Λαέρτης προχώρησε αργά προς τη θέση του κοιτώντας τους επιβάτες εξεταστικά. Δεν είχε εντοπίσει μέχρι τώρα κανέναν που να είχε παρακούσει την οδηγία και να είχε κρατήσει το κινητό του ανοιχτό. Μήπως δεν είχε σημασία τώρα πια να έχει το κινητό ή μήπως δεν είχε άλλη βόμβα και είχε απλά αποτύχει ο τρομοκράτης;
Προσπέρασε τη Λίντα χαϊδεύοντας το κεφάλι της και συνέχισε την έρευνά του.

Τον είχε παρατηρήσει από πριν, αυτός ο ηλικιωμένος άνδρας δεν κοιτούσε τυχαία τους επιβάτες. Κάτι έψαχνε και ήταν σίγουρος ό,τι ήξερε, ότι έψαχνε κάτι σχετικό με τη βόμβα. Εκείνον πιθανότατα. Δεν μπορούσε να συνεχίσει, θα φρόντιζε να τον εξουδετερώσει. Ένα γρήγορο χτύπημα και μετά η παράσταση ότι νοιαζόταν για το άπιστο γουρούνι.
Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του και αφαίρεσε την μπαταρία από το πίσω μέρος. Κάτω από την μπαταρία ήταν ένα μεταλλικό κομμάτι μερικών εκατοστών. Το πήρε και το έκρυψε στην γροθιά του, ίσα που εξείχε από τα δάκτυλα αλλά ήταν εκπαιδευμένος να χτυπάει με μια τέτοια λεπίδα. Έλυσε τη ζώνη του και σηκώθηκε, ο άπιστος ήταν μόλις μια σειρά μακριά.

Ο Λαέρτης είδε τον άνδρα να σηκώνεται στην θέση του στην επόμενη σειρά. Δεν φαινόταν να έχει κινητό. Πλησίασε ενώ ο άλλος έβγαινε στο διάδρομο. Και τότε διέκρινε την λεπίδα.

Λονδίνο
18:18
Ο Ρόμπερτ άφησε τον Αλαμενί στο κέντρο και ο τρομοκράτης απομακρύνθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, λίγο πιο πίσω ακολουθούσε ο Μάικ προσέχοντας να μην τον αντιληφθεί. Δεν ήταν μακριά από το Ίδρυμα, τον είχαν αφήσει τόσο μακριά ώστε να μην υποψιασθεί ότι ήξεραν για αυτό. Ο Αλαμενί δεν έδειξε να υποψιάζεται τίποτα και πήγε κατευθείαν στο Ίδρυμα.
Ο Μάικ του άφησε ένα λεπτό να προπορευθεί και μπήκε μετά. Το κτίριο ήταν διώροφο βαμμένο λευκό και προσεγμένο. Έμοιαζε με χώρο φοιτητικής εστίας εντός κάποιου Ευρωπαϊκού πανεπιστημίου. Στο μεγάλο χολ της εισόδου υπήρχαν πίνακες με ρητά από το κοράνι και ένα παχύ κρεμ χαλί. Από κάπου δεξιά του ακούστηκε μια φωνή που έκανε κάποια διάλεξη μιλώντας ήσυχα και ήρεμα σε καλλιεργημένα Αγγλικά. Σε έναν πίνακα ανακοινώσεων προβαλλόταν η ομιλία του προέδρου του Ιδρύματος για την ουσία του Ισλάμ.
«Το Ισλάμ είναι μια θρησκεία όπως όλες οι άλλες, μια θρησκεία που θέλει να φέρει τον άνθρωπο στον παράδεισο του Θεού και επειδή είναι μια θρησκεία αληθινή είναι τέλεια, ολοκληρωμένη από κάθε άποψη, Αλλά ως τέτοια θέλει να φέρει τους πάντες στην ορθή πίστη, ακόμα και με τη βία αν χρειαστεί, μη σας φαίνεται παράξενο. Το κάνουν όλες οι θρησκείες, ακόμα και οι Χριστιανοί. Θυμηθείτε τις σταυροφορίες.»
Ο Μάικ έβλεπε τον ρήτορα, έναν ψηλό άνδρα, Άραβα αναμφισβήτητα, με περιποιημένο γενάκι. Στις πρώτες σειρές της αίθουσας κάθονταν οι καθηγητές που δίδασκαν εδώ. Ένας εύκολος τρόπος για να μην εμπλακούν στην υπόθεση της επίθεσης και να έχουν άλλοθι αν χρειαζόταν οπότε το Ίδρυμα θα έμενε μια ανέγγιχτη βάση και για επόμενες επιχειρήσεις.
Είχε δει όσα χρειαζόταν, κούνησε το κεφάλι του και έκανε να φύγει καθώς ο ομιλητής έλεγε για τις σταυροφορίες.
«Ο ευγενής ξένος προφανώς δεν συμφωνεί. Θέλετε να μας πείτε γιατί;»
Ο Μάικ κατάλαβε ότι ο ομιλητής αναφερόταν σε αυτόν και γύρισε και τον κοίταξε. Ήταν ο διευθυντής του Ιδρύματος και κεφαλή του κυκλώματος αν όχι επιχειρησιακός αρχηγός λόγω ηλικίας. Δεν έδειχνε να υποψιάζεται την ιδιότητά του και απλώς είχε προσέξει την αποδοκιμασία του. Αποφάσισε να απαντήσει.
«Οι Σταυροφορίες δεν είναι επιθετικός πόλεμος όπως πολλοί πιστεύουν. Ναι μεν οι Σταυροφόροι ήρθαν από τη δύση για να πολεμήσουν εναντίον του Ισλάμ αλλά το Ισλάμ ήταν που επιτέθηκε πρώτο στους Χριστιανούς απρόκλητα όταν οι Άραβες άφησαν πίσω τη γενέτειρά τους για να κατακτήσουν τον κόσμο στο όνομα του Αλλάχ. Απλά οι Χριστιανοί αντιστάθηκαν. Και φυσικά δε βρίσκω τέλεια μια θρησκεία που χύνει ποτάμια αίμα για να επικρατήσει σφαγιάζοντας αθώους ή θεωρεί ότι ο σύζυγος κάνει καλό στη σύζυγο χτυπώντας τη αλύπητα.»
Γύρισε και έφυγε ενώ μια νέα συζήτηση ξεκινούσε μέσα στην αίθουσα για την θέση που είχε εκφράσει και πολλοί προφανώς έβρισκαν σωστή. Απομακρύνθηκε από το Ίδρυμα ως το σημείο που είχε αφήσει το αυτοκίνητό του και ξεκίνησε να συναντήσει τους άλλους.

Κοντά στο Λονδίνο
18:25
«Ένδειξη προσδεθείτε.»
«Αναμμένη.»
«Φρένα;»
«Ρυθμισμένα.»
Οι δύο πιλότοι ετοιμάζονταν για την κάθοδο στο αεροδρόμιο του Χήθροου καθώς πλησίαζαν. Ο αέρας κουνούσε το αεροπλάνο και έκανε την προσέγγιση πιο δύσκολη από ότι θα ήταν ακόμα και αν δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Και τώρα είχαν μεγάλο.
«ILS;» ρώτησε ο Μαρκ.
«Ρυθμισμένο,» απάντησε ο Πάτρικ.


Ο τρομοκράτης επιτέθηκε με ταχύτητα που του εξασφάλιζε την επιτυχία στον περιορισμένο χώρο του διαδρόμου στο αεροπλάνο αλλά ο Λαέρτης είχε δει τη λεπίδα και δεν ήταν αμάθητος από συμπλοκές. Σαν ναυτικός είχε δει παραπάνω από αρκετούς καυγάδες σε μπαρ και λιμάνια για να είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο δολοφόνος στόχευε σε ένα χτύπημα στο πλευρό ώστε να καταρρεύσει το θύμα του και μετά αυτός να σκύψει από πάνω του σαν ανήσυχος επιβάτης για να βοηθήσει να βεβαιωθεί για την κατάληξη. Αλλά το σχέδιό του δεν πέτυχε, ο Λαέρτης πρόλαβε να στραφεί στο πλάι και η λεπίδα καρφώθηκε στην πλάι της θέσης στην απέναντι πλευρά του διαδρόμου. Ο Λαέρτης τον χτύπησε με τη γροθιά του αλλά το χτύπημα πήγε χαμένο πάνω στο χέρι του αντιπάλου του που τραβιόταν πίσω εγκαταλείποντας την λεπίδα χωρίς να μπορεί να την απεγκλωβίσει. Επιτέθηκε στον Λαέρτη και τα χέρια του έκλεισαν σαν ατσαλένια μέγγενη γύρω από το λαιμό του παλαίμαχου ναυτικού. 

0 σχόλια

Πτήση 178 - 13

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 12
17:31 – 18:00

Λονδίνο             
Αεροδρόμιο Χήθροου
17:32
«Ο εκτοξευτής που έχουν οι τρομοκράτες έχει διακόσια μέτρα αποτελεσματική ακτίνα, αυτό σημαίνει ότι μετά τα διακόσια μέτρα μειώνεται η δυνατότητά του να βρει το στόχο όχι ότι δεν μπορεί να γίνει αν ο χειριστής είναι καλός και στα διακόσια τριάντα μέτρα ας πούμε.»
Ο Μπιλ Σάικς ένευσε ότι κατάλαβε την εξήγηση του Ρόμπερτ καθώς με την ομάδα γύρω του προσπαθούσε να βρει το πιθανό σημείο από το οποίο θα γινόταν η επίθεση στο αεροσκάφος.
«Πόσο ψηλά μπορεί να πάει;» ρώτησε. «Εννοώ το βλήμα που θα ρίξει έχει κάποια ακτίνα και προς τα πάνω έτσι;»
«Είναι αντιαρματικό όπλο κανονικά αλλά έχει μια γωνία ανόδου,» απάντησε ο πρώην καταδρομέας της SAS. «Πόσο ψηλά θα είναι το αεροπλάνο κατά την προσέγγιση σε εκείνη την περιοχή;»
«Στα 2100 πόδια και θα κατεβαίνει.»
«Άρα μπορεί να χτυπηθεί,» μπήκε στη συζήτηση ο Άιαν, «ειδικά αφού θα χαμηλώνει.»
«Ναι,» είπε ο Σάικς, «στα δύο τελευταία λεπτά θα κατέβει από τα 2100 ως τα 200 που θα περάσει το κατώφλι και θα είναι μέσα στο αεροδρόμιο. Άρα λίγο πριν όταν θα είναι στα 400 με 500 πόδια θα είναι δυνατό να χτυπηθεί.»
«Από ένα κτίριο ύψους εξήντα, εβδομήντα μέτρων,» είπε ο Ρόμπερτ. «Κάτι άλλο που θα μπορούσε να βοηθήσει;»
«Παρότι βόρεια υπάρχουν πολλά ψηλά σημεία για να στοχεύσουν το αεροπλάνο, αν δεν βρίσκονται στο υψηλότερο θα έχουν ένα πρόβλημα με τα άλλα να παρεμβαίνουν άρα θα έχουν ένα μικρό παράθυρο βολής.»
«Δε θα ρισκάρουν κάτι τέτοιο. Νότια λοιπόν, δεν έχει ιδιαιτέρως ψηλά σημεία και έτσι προσφέρει πιο καλό πεδίο βολής. Μάικ, ψάξε για ακίνητα του ιδρύματος στην περιοχή παράλληλα της πορείας προσέγγισης του 777.»
Ο Μάικ ένευσε στον Άιαν ότι άκουσε και ξεκίνησε τη δουλειά. Πρόβαλλε πάνω στο χάρτη την πορεία προσέγγισης του αεροπλάνου και επέλεξε την περιοχή που υποδείκνυαν οι σκέψεις του Σάικς και των συναδέρφων του και ορίζοντας τα όριά της άρχισε να ψάχνει για ακίνητα που να είχε νοικιάσει ή αγοράσει στην περιοχή το Ίδρυμα.
Το κινητό της Αμέλια χτύπησε και εκείνη κοίταξε την οθόνη υγρών κρυστάλλων όπου φαινόταν ο αριθμός του καλούντος. Συνοφρυώθηκε. Ήταν ο αριθμός του σπιτιού της, η Τζένιφερ ποτέ δεν θα την έπαιρνε εν υπηρεσία αν δεν ήταν ανάγκη.
«Έλα ματάκια μου,» είπε ανοίγοντας το κινητό.
«Έλα μαμά,» η φωνή της κόρης της έδειχνε ανησυχία.
«Έγινε κάτι;»
«Όχι, καλά είμαι, αλλά να… έβλεπα βιντεάκια στο youtube και βρήκα ένα που μόλις αναρτήθηκε. Το ανέβασε ένας που αυτοαποκαλείται Μαχητής του Ισλάμ και στο περιεχόμενο αναγγέλλει την τρομακτική ήττα σήμερα της άπιστης Αλβιόνας και τον αιματηρό θρίαμβο του Ισλάμ.»
Η Αμέλια το σκέφθηκε για μια στιγμή και μετά είπε:
«Καλά έκανες και με πήρες, είναι πολύ πιθανόν ότι σχετίζεται με την υπόθεση που μου ανέθεσαν. Θα δώσω το τηλέφωνο σε έναν συνάδερφο εδώ να του πεις την διεύθυνση να το δούμε και εμείς.»
Η Αμέλια έτεινε το τηλέφωνο στον Μάικ που το πήρε και ακολουθώντας τις οδηγίες της Τζένιφερ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είχε μπροστά του βίντεο. Επέστρεψε το τηλέφωνο στην Αμέλια ενώ έβαζε το βίντεο να παίξει.
«Ευχαριστώ Τζένιφερ,» είπε η Αμέλια. «Θα τα πούμε το βράδυ, μόλις τελειώσει αυτή η υπόθεση στην οποία βοήθησες πολύ.»
Στο βίντεο ένας νεαρός άνδρας με ξυρισμένο κεφάλι μιλούσε στην κάμερα για μια νίκη του Ισλάμ που θα έφερνε δόξα στους πιστούς και αιματηρές απώλειες στους άπιστους της Αλβιόνας. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβουν ότι εννοούσε την σημερινή τρομοκρατική επίθεση. Μιλούσε με φόντο έναν τοίχο που έφερε ένα μεγάλο ύφασμα με ένα ρητό από το κοράνι στην πρωτότυπη Αραβική γραφή.
«Μάικ,» είπε ο Άιαν, «δεν αν μπορείς να πάρεις από το βίντεο μια καλή λήψη του προσώπου του για να το ταυτοποιήσεις με τις βάσεις δεδομένων μας.»
Ο Μάικ ένευσε και είπε σχεδόν αμέσως:
«Εντάξει. Το περνάω στη βάση δεδομένων, να δούμε αν ο φίλος μας έχει κάπου απασχολήσει τις αρχές.»
Ενώ περίμενε το αποτέλεσμα της αναζήτησής του κοίταξε την Αμέλια.
«Να ευχαριστήσεις την κόρη σου, μας έδωσε ένα στοιχείο που μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο.»

Πάνω από τον Ατλαντικό
17:39
«Speedbird 178, κατεβείτε από το επίπεδο 370 στο 290.»
«Ελήφθη, κάθοδος στο επίπεδο 290,» απάντησε ο Μαρκ.
Ο Πάτρικ άρχισε να ρυθμίζει τον αυτόματο για να εκτελέσει την κάθοδο. Πάνω από τα 18000 πόδια συνήθως το ύψος πτήσης αναφέρεται με επίπεδο που αντιστοιχεί στα πρώτα τρία ψηφία. Έτσι η εντολή που είχαν δεχθεί ήταν να κατέβουν από τα 37000 στα 29000 πόδια.
Ο Μαρκ πίεσε το πλήκτρο που ενεργοποιούσε το σήμα «προσδεθείτε» και μετά άκουσαν την αεροσυνοδό που ανακοίνωνε ότι άρχιζαν την κάθοδο και θα έπρεπε να απενεργοποιηθούν όλα τα κινητά. Ο Λαέρτης σηκώθηκε να βγει από το πιλοτήριο για να δει το αποτέλεσμα της ιδέας του ελπίζοντας ότι θα είχε το θεμιτό αποτέλεσμα.
Την επόμενη στιγμή μια έκρηξη συγκλόνισε το αεροσκάφος.

Τα χείλη της ήταν απαλά. Σαν το μετάξι ήταν η πρώτη παρομοίωση που του ήρθε αλλά την απέρριψε σαν τελείως κλισέ και ταυτόχρονα παντελώς ανεπαρκή να αποδώσει αυτό που είχε αισθανθεί αγγίζοντάς τα. Ήταν μια αίσθηση ανεπανάληπτη και εθιστική, μια αίσθηση που δεν μπορούσε να χορτάσει.
Είχε ξαναφιλήσει μια φορά μια κοπέλα αλλά αυτό το φιλί φάνταζε τώρα μακρινό σαν τα αστέρια και απλοϊκό σαν παιδικό παιχνίδι. Η Σόφι είχε τώρα μισόκλειστα τα μάτια της και έβλεπε τις μακριές βλεφαρίδες της που αγγίζαν σχεδόν τα ζυγωματικά της, το χέρι της ζεστό ήταν στον ώμο του και μετακινήθηκε πίσω από το λαιμό του σε ένα απαλό χάδι.
Ύστερα η γλώσσα του άγγιξε τη δική της και ο χρόνος χάθηκε, όπως και ο ήχος και όλος ο κόσμος γύρω τους. Όλες οι αισθήσεις και η προσοχή του επικεντρώθηκε σε αυτήν την μοναδική καινούρια αίσθηση, την τόσο υπέροχα διεγερτική. Θα μπορούσε να το κάνει αυτό για ώρες…
Δευτερόλεπτα αργότερα την αποχωριζόταν καθώς το αεροσκάφος κουνιόταν σαν να το είχε χτυπήσει ένας γίγαντας με το χέρι του, ή καλύτερα με το πόδι του.


Λονδίνο
Αεροδρόμιο Χήθροου
17:41
Ο Μάικ είχε το βλέμμα του στην οθόνη όπου έτρεχε την αναζήτηση του νεαρού φανατικού που είχε ανεβάσει το βίντεο στο ίντερνετ για την επικείμενη μεγάλη νίκη των Τζιχαντιστών, όταν ένας ηλεκτρονικός ήχος τον τράβηξε σε έναν άλλον από τους υπολογιστές.
«Το βρήκα,» είπε ο Μάικ, «το ίδρυμα είχε ένα κτίριο ακριβώς στο κατάλληλο σημείο, μια αποθήκη. Αλλά το ξενοίκιασαν πριν από μια εβδομάδα.»
«Αρκετά έξυπνη κίνηση,» είπε ο Άιαν, «έτσι θα μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν ξέρουν τίποτα για την επίθεση και ταυτόχρονα σε χρόνο που δεν θα επιτρέψει να νοικιαστεί ως την ώρα της επίθεσης για να τους χαλάσει τα σχέδια. Θα πάμε αμέσως εκεί.»
«Αφού ξέρουμε που είναι δεν θα έπρεπε να καλέσουμε ενισχύσεις;» ρώτησε η Αμέλια.
«Πρέπει να τους αιφνιδιάσουμε,» είπε ο Άιαν. «Αν προλάβουν να αντιδράσουν ίσως ανατινάξουν το αεροπλάνο.»

Πάνω από τον Ατλαντικό
17:44
Το αεροπλάνο κλονίστηκε βίαια και ο Λαέρτης που ήταν όρθιος έπεσε με φόρα στην πίσω πλευρά της θέσεως του Πάτρικ που δεν το κατάλαβε καθώς μια σειρά από λαμπάκια αναβόσβηναν μπροστά του συνοδευόμενα από ήχους προειδοποιητικούς και ενημερωτικούς προβλημάτων. Ευτυχώς και εκείνος και ο Μαρκ όταν κάθονταν τηρούσαν τον κανονισμό και ήταν δεμένοι με τις ζώνες ασφαλείας οπότε πέρα από ένα ταρακούνημα δεν είχαν υποφέρει κάτι άλλο.
Ο Πάτρικ κοίταξε τις ενδείξεις και εντόπισε αμέσως το πρόβλημα ισχύος.
«Χάσαμε την δύο,» είπε.
«Χειρότερα, πήρε φωτιά» συμπλήρωσε ο Μαρκ και το μυαλό και των δυο πήγε στην τρομοκρατική επίθεση για την οποία είχαν προειδοποιηθεί.
Ο Πάτρικ πήρε μια βαθιά ανάσα, αυτό που φοβούνταν είχε γίνει, η αβεβαιότητα είχε περάσει πλέον, τώρα που είχε συμβεί δεν θα είχαν να φοβούνται τι θα συμβεί και τι ζημιές θα είχε το αεροπλάνο. Τώρα ήξεραν, και παρότι σοβαρή ζημιά και αρκετά απειλητική ήταν κάτι που είχαν εκπαιδευθεί να αντιμετωπίσουν.
Τράβηξε τον ειδικό μοχλίσκο που ενεργοποιούσε το σύστημα πυρόσβεσης της μηχανής και γύρισε το διακόπτη καυσίμων κλείνοντας την παροχή σε αυτή. Άρχισε να ρυθμίζει το πηδάλιο για να διορθώσει την επίδραση της απώλειας της μηχανής στην πορεία του σκάφους που είχε αρχίσει να βγαίνει εκτός πορείας τραβηγμένο στην πλευρά της μηχανής που δούλευε. Σκούπισε με το μανίκι του τον ιδρώτα από το πρόσωπό του και είπε στον Μαρκ:
«Επικοινώνησε με τον έλεγχο.»
«Speedbird 178, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης,» είπε ο Μαρκ στον ασύρματο.
«Προσδιορίστε το είδος εκτάκτου ανάγκης.»
«Χάσαμε τον ένα κινητήρα,» απάντησε ο Μαρκ.
Μια στιγμιαία σιωπή ακολούθησε και μετά η απάντηση ήρθε.
«Συνεχίστε την κάθοδο στο επίπεδο 180 και πορεία 104, έχετε προτεραιότητα. Ρυθμίστε το αναγνωριστικό σας σήμα σε 7777.»
Ο Πάτρικ έκανε τη ρύθμιση και συνέχισε με το πηδάλιο, ενώ ο Λαέρτης σηκωνόταν από το δάπεδο. Είχε χτυπήσει με το μέτωπο στην θέση του πιλότου αλλά δεν είχε τραυματιστεί.
«Τι ήταν αυτό;»
«Η βόμβα του φίλου μας,» είπε ο Πάτρικ σφιγμένα.
«Μας έκανε ζημιά;»
«Αρκετή αλλά να ευχαριστούμε το Θεό που δεν είναι πιο μεγάλη.»
«Πρέπει να βρω το καθίκι πριν μας ετοιμάσει κι άλλη τέτοια έκπληξη,» είπε ο Λαέρτης τρίβοντας το πονεμένο μέτωπό του.
Την ίδια στιγμή μια κραυγή ακούστηκε απ’ έξω να καλεί σε βοήθεια.

Λονδίνο
17:48
Το τηλέφωνο πάνω στο γραφείο του Σάικς κουδούνισε και ο υπεύθυνος του πύργου ελέγχου το σήκωσε. Άκουσε και μετά το κατέβασε. Στράφηκε στον Άιαν.
«Η πτήση 178 έχασε τον δεξιό κινητήρα. Πρέπει να είναι η βόμβα των καταραμένων Τζιχαντιστών.»
«Ή μια από αυτές,» είπε εκείνος. «Καλύτερα να βιαστούμε.»
«Θα είμαι επάνω,» είπε ο Σάικς, «δώσαμε προτεραιότητα στην πτήση 178 και…»
Τον διέκοψε το τηλέφωνο που κουδούνισε πάλι με διαφορετικό ήχο από πριν. Ο Σάικς ακούμπησε το χέρι του στην συσκευή λέγοντας:
«Είναι εξωτερική γραμμή.»
«Ίσως είναι μήνυμα από τους τρομοκράτες,» είπε ο Άιαν. «Μπορούμε να έχουμε ανοιχτή ακρόαση;»
Ο Σάικς ένευσε και σήκωσε το ακουστικό με ένα χέρι που έτρεμε ελαφρά. Πίεσε ένα κουμπί πάνω στη συσκευή.
«Σάικς εδώ.»
«Έχετε συλλάβει έναν μαχητή του ιερού μας αγώνα, να τον αφήσετε αμέσως ελεύθερο. Αν δεν συμμορφωθείτε, σε δεκαπέντε λεπτά θα ανατινάξουμε το αεροπλάνο. Είδατε τι μπορούμε να κάνουμε.»
Ο Σάικς κοίταξε τον Άιαν αναμένοντας οδηγίες. Εκείνος έκανε ένα καταφατικό νεύμα.
«Θα τον αφήσουμε.»
«Έχετε δεκατέσσερα λεπτά.»
Η γραμμή νεκρώθηκε.
«Αφήνουμε τον Αλαμενί ελεύθερο και μετά φροντίζουμε να τους σταματήσουμε.»
«Και αν αλλάξουν σχέδιο ή τοποθεσία;» ρώτησε η Αμέλια. «Δεν θα τους πει τι μας είπε ο Αλαμενί;»
«Όχι, αν θέλει να μην τον σκοτώσουν. Εξάλλου δεν έχουν εναλλακτικές αν μαντέψαμε σωστά,» απάντησε ο Άιαν.
Ο Μάικ είχε στραφεί στην οθόνη του υπολογιστή.
«Βρήκα τον φίλο μας τον σκίνχεντ,» είπε.

Πάνω από την Νότια Αγγλία
17:54
Τη στιγμή που το αεροπλάνο τραντάχτηκε από την έκρηξη η Μέγκαν συζητούσε με την Χάνα για την επόμενη μέρα. Φοβόταν την επέμβαση αλλά έλπιζε σε μια ζωή επιτέλους ελεύθερη από το φόβο ενός επικείμενου θανάτου.
Το αεροπλάνο τραντάχτηκε και ενώ πολλοί ξεσπούσαν σε φωνές τρόμου και ουρλιαχτά, η Μέγκαν έβγαζε μια κραυγή πόνου καθώς χτυπούσε στο παράθυρο δίπλα στο κεφάλι της με την απότομη μετατόπιση του αεροπλάνου και έγερνε μπροστά. Χρόνια ολόκληρα που πρόσεχε την ευπαθή αδερφή της είχαν οξύνει την αντίληψη και τα αντανακλαστικά της Χάνα. Άρπαξε την Μέγκαν από τους ώμους και την βοήθησε να γείρει πίσω στην πλάτη του καθίσματος.
«Τι συνέβη;»
«Δεν ξέρω,» απάντησε η Χάνα κοιτώντας γύρω τους αναστατωμένους στην καλύτερη περίπτωση επιβάτες.
«Η μηχανή! Η μηχανή πήρε φωτιά!» φώναξε κάποιος προκαλώντας καινούριες κραυγές πανικού.
Η Μέγκαν κοίταξε έξω, είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει αλλά μπορούσε να δει την μηχανή.
«Δεν φαίνεται εντάξει,» είπε, «πρέπει να έχει πάθει κάποια ζημιά αλλά δεν καίγεται.»
Η σταθερότητα του αεροπλάνου και η κάθοδος προς το αεροδρόμιο μαζί με τις προσπάθειες του πληρώματος είχαν ηρεμήσει τους επιβάτες αλλά η ξαφνική αυτή έκρηξη και τα επακόλουθα δεν άρεσαν στην Μέγκαν, ένιωθε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά σαν να ήθελε να πεταχτεί από το στήθος της.
Ακούμπησε το κεφάλι της στο μαξιλάρι της θέσης και έκλεισε τα μάτια, πήρε βαθιά ανάσα. Της φαινόταν σαν να έρχονταν οι ήχοι του αεροπλάνου από μακριά. Σαν να τους άκουγε μέσα από ένα τούνελ που όλο και μεγάλωνε και οι ήχοι χάνονταν στην απόσταση. Άνοιξε τα μάτια της, το φως είχε χαμηλώσει, σχεδόν ήταν μισοσκόταδο, έκανε να μιλήσει αλλά το στόμα της ήταν στεγνό και τα χείλη της κολλούσαν.
Την επόμενη στιγμή έχασε τις αισθήσεις της και έπεσε μπροστά. Η Χάνα αυτή τη φορά αιφνιδιάστηκε και δεν μπόρεσε να την πιάσει. Η Μέγκαν σωριάστηκε στο δάπεδο και η Χάνα φώναξε τρομαγμένη για βοήθεια.
Ένας γεροδεμένος άνδρας κάποιας ηλικίας βρέθηκε δίπλα της.
«Λιποθύμησε;»
«Πάσχει από την καρδιά της.»
Ο Λαέρτης έπιασε το χέρι της Μέγκαν. Μέτρησε το σφυγμό για δεκαπέντε δευτερόλεπτα.
«Δέκα μόλις, δηλαδή σαράντα στο λεπτό. Είναι αδύνατος ο σφυγμός της.»
«Πρέπει να πάρει το φάρμακο,» είπε η Χάνα και άρχισε να ψάχνει την τσάντα.
Το αεροπλάνο τραντάχτηκε για μια στιγμή.
«Κυρίες και κύριοι έχουμε αρχίσει την κάθοδο για το Λονδίνο, καλό είναι να παραμείνετε στη θέση σας καθώς υπάρχουν αναταράξεις λόγω ανέμου…»
Η Χάνα δεν έδωσε σημασία, συνέχισε να ψάχνει την σύριγγα, με το κούνημα είχε κουνηθεί και η τσάντα και είχαν ανακατευθεί τα πράγματα και τώρα δυσκολευόταν να την βρει.
«Ο σφυγμός της χάνεται,» είπε ο Λαέρτης.

Αεροδρόμιο Χήθροου
17:57
«Τι βρήκες;» ρώτησε ο Άιαν.
«Τον φίλο μας τον σκίνχεντ, λέγεται Χασάν Μοχάμετ και είναι φιλαράκι του Αλαμενί.»
«Τους συνέδεσες με κάποιο τρόπο;»
«Ναι και οι δυο ήρθαν τον Σεπτέμβριο στη χώρα σαν φοιτητές του ιδρύματος. Αυτό συνδέει και το ίδρυμα και τους τύπους μεταξύ τους και με την επίθεση.»
«Μπορούμε να υποθέσουμε ότι όλα τα μέλη του προσωπικού και τα άτομα που φοιτούν είναι εμπλεκόμενα. Σε αυτήν την περίπτωση για πόσους μιλάμε;» ρώτησε ο Άιαν.
 Ο Μάικ δούλεψε λίγο στον υπολογιστή του και μετά είπε:
«Το ίδρυμα έχει προσωπικό αποτελούμενο από τριάντα δύο άτομα. Είναι επτά διοικητικά, οκτώ συντηρήσεως και δεκαεπτά καθηγητές. Ακόμα και αν είναι ταγμένοι στο σκοπό του Ισλάμ δεν είναι σε ηλικίες που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μαχητές. Πιστεύω ότι οι εργαζόμενοι είναι απλά εργαζόμενοι, οι καθηγητές ενδεχομένως είναι προπαγανδιστές και στρατολόγοι, θεωρητικοί του Ισλάμ αλλά όχι εμπλεκόμενοι οι ίδιοι σε επιχειρήσεις. Οι σπουδαστές είναι άλλο θέμα βέβαια, υπάρχουν εκτός του Αλαμενί άλλοι δεκαεπτά και ο φίλος μας ο Μοχάμετ ανάμεσά τους.»
«Έχουμε λοιπόν δεκαεπτά μαχητές να εξουδετερώσουμε,» είπε ο Άιαν. «Έχουμε την άδεια να χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο και θανάσιμη βία.»
«Ποιο είναι το σχέδιο;» ρώτησε ο Μάικ κοιτώντας το ρολόι του.

18:00.

0 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)