Πτήση 178 - Φινάλε

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 14
18:31 – 19:00

Λονδίνο
18:32
Ο Μαξιμίλιαν άνοιξε το χώρο αποσκευών του τζιπ του και άρχισαν να οπλίζονται αφού φόρεσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα. Ο Άιαν και οι αδερφοί Μόντακιου οπλίστηκαν με ένα τυφέκιο Μ16Α2 ο καθένας εφοδιασμένο και με έναν εκτοξευτήρα βομβίδων Μ203 ενώ ο Μάικ με το πιο ελαφρύ Heckler & Koch G41. Μετά πήραν από ένα πιστόλι Μπράουνινγκ και οι δύο αδερφοί και μαχαίρια. Η Αμέλια πήρε ένα Heckler & Koch Μ5 με το οποίο ήταν εξοικειωμένη μιας και τα χρησιμοποιούσε η αστυνομία ενώ είχε και το υπηρεσιακό της περίστροφο.
«Το σχέδιο είναι απλό,» είπε ο Άιαν. «Έχουμε περίπου είκοσι πέντε λεπτά ως που να φτάσει το αεροσκάφος. Στο χρόνο αυτό πρέπει να εξουδετερώσουμε τους τρομοκράτες.»
Στράφηκε στην Αμέλια.
«Αυτό που θα κάνουμε διαφέρει λίγο από τη δράση της αστυνομίας. Δεν έχουμε χρόνο για συλλήψεις και ερωτήσεις. Πυροβολούμε με σκοπό την εξουδετέρωση του αντιπάλου.»
Η Αμέλια ένευσε καταφατικά και ο Άιαν έδωσε το σήμα να ξεκινήσουν. Κινούνταν κολλητά στα κτίρια για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους τρομοκράτες και να έχουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

18:35
Ο Πάτρικ κοίταξε ευθεία μπροστά τα φώτα του Λονδίνου και χαμογέλασε παρά την κατάστασή τους.
«Δεν έχω χαρεί ξανά τόσο πολύ βλέποντας το Λονδίνο,» είπε κάνοντας ακόμα μια ρύθμιση στο πηδάλιο.
«Εμένα το λες;» είπε ο Μαρκ.
Ο Πάτρικ κοίταξε το υψόμετρο και μετά το δείκτη ταχύτητας.
«Πάμε λίγο πιο γρήγορα από ότι θα ήθελα. Ας κατεβάσουμε τα βοηθητικά πτερύγια.»
Την επόμενη στιγμή το αεροπλάνο έγειρε απότομα αριστερά και μια σειρά από προειδοποιητικούς ήχους αντήχησαν στο πιλοτήριο με πιο έντονο εκείνον του αυτόματου πιλότου που είχε αποσυνδεθεί.

Ο Λαέρτης ένιωθε να χάνει τον κόσμο, τα χέρια του δολοφόνου τον στραγγάλιζαν αργά αλλά σταθερά, ελάχιστος αέρας περνούσε και ήδη ένιωθε τα πνευμόνια του να καίνε από την προσπάθεια για μια αναπνοή. Δεν μπορούσε να νικήσει τον αντίπαλο αυτό, ήταν πολύ πιο δυνατός από τον ίδιο και έτοιμος να σκοτώσει χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Οι επιβάτες γύρω τους παρακολουθούσαν έντρομοι χωρίς να μπορούν τολμούν να επέμβουν ενώ όπως έκλειναν τον διάδρομο και το πλήρωμα δεν μπορούσε να το κάνει αυτό.
Το αεροπλάνο έγειρε αριστερά. Ο Λαέρτης έχοντας περάσει μια ζωή στα πλοία ήταν πιο προετοιμασμένος να κρατήσει την ισορροπία του σε μια απότομη κίνηση από τον αντίπαλό του. Εκείνος έχασε την ισορροπία του τελείως και προσπαθώντας να την ανακτήσει ελευθέρωσε ενστικτωδώς το λαιμό του Λαέρτη από τη λαβή του. Ο παλαίμαχος ναυτικός δεν έχασε την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε. Χτύπησε με δύναμη και αυτή τη φορά πέτυχε τον τρομοκράτη στο πλάι του λαιμού και καθώς έπεφτε στα γόνατα του κατάφερε άλλο ένα χτύπημα στο πρόσωπο.
Ο τρομοκράτης ήταν όμως αρκετά εξοικειωμένος με τον πόνο αλλά και με τις μάχες σώμα με σώμα για να υποκύψει στα χτυπήματα αυτά. Χτύπησε τον Λαέρτη χαμηλά στην κοιλιά κάνοντάς τον να πισωπατήσει και σηκώθηκε όρθιος. Με αίμα να κυλάει από τη μύτη και τα χείλη του έδειχνε τρομακτικός. Με μια απότομη κίνηση ελευθέρωσε την λεπίδα του από το κάθισμα και κοίταξε γύρω του. Πίσω του, κλείνοντας το δρόμο για το πιλοτήριο, βρίσκονταν τώρα η Σόφι και ο Άλεξ που έρχονταν από το μπάνιο. Άπλωσε το χέρι του για να πιάσει την κοπέλα αλλά ο Άλεξ τον πρόλαβε. Την τράβηξε μακριά από το οπλισμένο φανατικό και στάθηκε μπροστά του. Εκείνος όμως είχε πλέον μανιάσει, με μια άναρθρη κραυγή χτύπησε τον νεαρό και τον έριξε κάτω. Συνέχισε την επίθεση με κλωτσιές ενώ τον έβριζε σε μια γλώσσα που ήταν μάλλον Αραβικά.
Ο Τόμας σηκώθηκε και μπήκε ανάμεσα στον Ισλαμιστή τρομοκράτη και το γιο του. Εκείνος τον κοίταξε με έκπληξη που τολμούσε να ανακατευτεί, ύστερα απλά τον χτύπησε.

18:40
Το κτίριο που είχαν στήσει την ενέδρα τους οι φανατικοί Ισλαμιστές ήταν ένα παλιό βιομηχανοστάσιο που έδειχνε τελείως εγκαταλελειμμένο, το τέλειο δηλαδή σημείο για τη δουλειά που ήθελαν. Η μεγάλη σιδερένια πόρτα ήταν κλεισμένη με λουκέτο. Ο Μαξιμίλιαν το παραβίασε με το μαχαίρι των ειδικών δυνάμεων και με τον αδερφό του άνοιξαν την πόρτα αθόρυβα.
Μπήκαν σε ένα σπηλαιώδη χώρο με τσιμεντένιο δάπεδο και τελείως άδειο. Ο Άιαν έδειξε μια σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο από τους τρεις ορόφους και κινήθηκαν προς τα εκεί. Άρχισαν να ανεβαίνουν βιαστικά. Μια σφαίρα πέρασε σφυρίζοντας δίπλα από το κεφάλι του κάνοντάς τους να πέσουν στα σκαλοπάτια αναζητώντας κάλυψη.
Ο Μαξιμίλιαν ήταν που εντόπισε από έριχναν οι αντίπαλοί τους. Στην απέναντι πλευρά του αχανούς χώρου βρισκόταν ένα πατάρι, προφανώς προοριζόμενο για γραφείο κάποιου επιστάτη, μια μεταλλική κατασκευή με μεταλλική σκάλα για πρόσβαση. Γύρισε και γάζωσε το πατάρι θρυμματίζοντας τα τζάμια και κάνοντας τους αντιπάλους τους να καλυφθούν. Οι σφαίρες δεν περνούσαν όμως τους σιδερένιους τοίχους του παταριού. Τους είχαν καθηλωμένους μόνο όσο έριχναν και δεν τους επέτρεπαν να ξαναπάρουν θέση στα παράθυρα.
«Πάνω γρήγορα!» είπε ο Άιαν και ένευσε στον Μάικ να προηγηθεί.
Εκείνος σηκώθηκε και άρχισε να ανεβαίνει τη σκάλα. Ένας άνδρας εμφανίστηκε στην κορυφή της σκάλας οπλισμένος με ένα ΑΚ-47 και τον σημάδεψε.

18:42
Ο Πάτρικ κρατούσε το πηδάλιο και με τα δύο χέρια προσπαθώντας να διατηρήσει το αεροπλάνο στη σωστή πορεία ενώ αναζητούσε εναγωνίως στις ενδείξεις την αιτία αυτής της απότομης κλίσης. Μια σταγόνα ιδρώτα έπεσε στο αριστερό μάτι του κάνοντάς τον να βλεφαρίσει για να καθαρίσει την όρασή του.
«Τα βοηθητικά πτερύγια,» είπε ο Μαρκ. «Δεν κατέβηκαν πλήρως. Αριστερά είναι στο 40 αλλά δεξιά μόνο στο 15.»
Ο Πάτρικ κοίταξε το πάνελ των οργάνων. Ο συμπιλότος του είχε δίκιο. Η έκρηξη έφταιγε γι’ αυτό. Είτε κάποιο κομμάτι μέταλλο είχε καρφωθεί στο φτερό και εμπόδισε να κατέβουν τα βοηθητικά πτερύγια είτε είχε στραβώσει με την έκρηξη η άκρη του φτερού και δεν μπορούσαν να κατέβουν όσο έπρεπε.
«Στα 15 και αριστερά. Ενημέρωσε τον πύργο ότι θα πάμε λίγο πιο γρήγορα μέσα και να μας έχουν βοήθεια στο διάδρομο.»

Η Άλισον έβλεπε με έκπληξη τον Τόμας να δέχεται τα χτυπήματα του τρομοκράτη αλύγιστος για να προστατέψει το γιο τους. Στεκόταν εκεί, πιασμένος από τα δυο καθίσματα δεξιά και αριστερά του αφήνοντας τον Άραβα να τον γρονθοκοπεί αλλά εμποδίζοντάς τον να σκοτώσει το γιο τους. Πως μπορούσε να έχει πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν νοιαζόταν πια για την οικογένειά του; Ότι μπορεί να νοιαζόταν ποτέ για κάποια περαστική περιπέτεια;
Με τρόμο σκέφθηκε ότι η συνειδητοποίηση αυτή ίσως είχε έρθει πολύ αργά, ο τρομοκράτης θα σκότωνε τον Τόμας.
Αλλά ο Λαέρτης δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα. Είχε ανακάμψει από την πρώτη του σύγκρουση με τον Ισλαμιστή και επιτέθηκε ξανά, αυτή τη φορά με το πλεονέκτημα ότι η προσοχή του ήταν στραμμένη αλλού. Του κατάφερε ένα γερό χτύπημα στη βάση του αυχένα. Ο τρομοκράτης έπεσε στο δάπεδο και ο Λαέρτης λαχανιασμένος γύρισε προς τα μέλη του πληρώματος που είχαν έρθει κοντά.
«Βρείτε κάτι να δέσουμε το καθίκι αυτό.»
Στράφηκε στην κοπέλα με τα ασιατικά χαρακτηριστικά που είχε μιλήσει νωρίτερα.
«Πες στο πιλοτήριο ότι βρήκα τον άνθρωπο που ψάχναμε.»

18:45
Ο τρομοκράτης άνοιξε πυρ και ο Μάικ κλονίστηκε, μια κραυγή πόνου ξέφυγε από τα χείλη του και έπεσε στο δάπεδο στο πλατύσκαλο του πρώτου ορόφου. Ο Μαξιμίλιαν Μόντακιου έφτασε κοντά του.
«Που χτυπήθηκες;»
«Κάπου στο γόνατο,» απάντησε ο Μάικ και πρόσθεσε «πρόσεχε!»
Μια ομάδα τζιχαντιστών κινείτο στον όροφο με τα όπλα τους έτοιμα. Ο Μαξιμίλιαν ήταν πιο γρήγορος. Άνοιξε πυρ σκοτώνοντας έναν και αναγκάζοντας τους άλλους να αναζητήσουν κάλυψη. Πίσω του ο αδερφός του ανέβηκε μερικά σκαλιά και αφού βρέθηκε στο ίδιο ύψος με το πατάρι έστειλε μια βομβίδα από το Μ203 να σπάσει το παράθυρο και να μετατρέψει το χώρο και τους δυο τρομοκράτες σε παρανάλωμα του πυρός.
Φτάνοντας στον πρώτο όροφο πέρασε πάνω από τον πεσμένο Μάικ και προχώρησε προς την επόμενη σκάλα. Ένας τρομοκράτης ξεπρόβαλλε πίσω από μια κολόνα αλλά ο Άιαν που ακολουθούσε τον γάζωσε με μια ριπή. Ένας δεύτερος πήγε να επιτεθεί εκ του συστάδην αλλά με μια ρευστή κίνηση ο Ρόμπερτ άλλαξε χέρι στο όπλο του και τράβηξε ένα μαχαίρι από τη ζώνη του που έστειλε να καρφωθεί στον λαιμό του αντιπάλου του.
Ο Μαξιμίλιαν βοήθησε τον Μάικ να ανακαθίσει και εκείνος τον προέτρεψε να συνεχίσει. Από μια θήκη δεμένη στο μηρό του έβγαλε μια σύριγγα, τράβηξε με τα δόντια το λαστιχένιο κάλυμμα της βελόνας και την έμπηξε ανέκφραστα στο πόδι του πάνω από το γόνατο.
«Τραυματίστηκα στο Ιράκ στον πόλεμο και από τότε έχω πάντα έτοιμη μια παυσίπονη, με ενοχλεί και χωρίς καινούριο τραυματισμό κάποιες φορές,» εξήγησε στην Αμέλια που τον κοιτούσε.
Ένας περίεργος ήχος συρσίματος και ο κρότος από πέτρες που έπεφταν τράβηξε την προσοχή και των δυο. Ο Μάικ εντόπισε πρώτος την πηγή. Έδειξε το φρεάτιο του ανελκυστήρα, κάποιος ή κάποιοι κατέβαιναν από εκεί με σκοπό να βρεθούν στα νώτα των ανδρών που είχαν ανέβει στο δεύτερο όροφο και όπου ακούγονταν τώρα ανταλλαγές πυρών.

18:48
Ο Λαέρτης έδεσε γερά τον άνδρα και μετά έψαξε για τα στοιχεία του. Βρήκε το διαβατήριο στο όνομα Καλ Χάριμαν και πήρε το κινητό του. Τον έβαλε με τη βοήθεια του πληρώματος πίσω στη θέση του και δεν παρέλειψε να τον δέσει και εκεί.
«Μου έσωσες τη ζωή, ευχαριστώ,» του είπε ο Τόμας.
Ο παλαίμαχος ναυτικός χαμογέλασε.
«Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό,» είπε και έδειξε τον Άλεξ που είχαν καθίσει μαζί με την Σόφι και μιλούσαν χαμηλόφωνα με εκείνη να είναι στην αγκαλιά του, «ο γιος σας είναι πολύ γενναίο αγόρι».
Μετά επέστρεψε στη δική του θέση όπως έκανε και το πλήρωμα. Ήταν στην τελική ευθεία για το αεροδρόμιο.

18:49
Ο Άιαν και οι αδερφοί Μόντακιου εξουδετέρωσαν τους αντιπάλους στο δεύτερο όροφο και προχώρησαν προς τον τρίτο.
«Πόσοι;» ρώτησε αλλάζοντας γεμιστήρα στο όπλο του.
«Εννιά ή δέκα,» απάντησε ο Ρόμπερτ.
«Άρα έχουμε ακόμα επτά ή οκτώ να αντιμετωπίσουμε. Και μόνο λίγα λεπτά ακόμη.»
Ο Μαξιμίλιαν προπορεύτηκε στη σκάλα και τραβήχτηκε πίσω καθώς ένας τρομοκράτης άνοιγε πυρ από την κορυφή της. Ο Ρόμπερτ και ο Άιαν ανταπέδωσαν τα πυρά, ο τρομοκράτης κατρακύλησε στη σκάλα χτυπημένος στο στέρνο και στο κεφάλι. Οι τρεις Βρετανοί ανέβηκαν γρήγορα, μια ριπή τους υποδέχτηκε και ο Μαξιμίλιαν ανταπέδωσε με μια βομβίδα από το Μ203.

Οι ριπές είχαν εμποδίσει τον Άιαν και τους συντρόφους του να ακούσουν τους τρομοκράτες που κατέβαιναν από το φρεάτιο του ανελκυστήρα αλλά ο Μάικ στην ησυχία του κάτω ορόφου είχε ακούσει τις πέτρες που είχαν αποκολληθεί από τα τοιχώματα και το ίδιο και η Αμέλια που μετακινήθηκε προς τα εκεί με το όπλο τις προτεταμένο.
Δυο φιγούρες εμφανίστηκαν σαν να υλοποιήθηκαν εκείνη τη στιγμή στο μισοσκόταδο.
«Αστυνομία!» φώναξε η Αμέλια. «Πετάξτε τα όπλα σας!»
Οι δυο τρομοκράτες δεν φάνηκαν να πτοούνται ή να έχουν πρόθεση να συμμορφωθούν, άνοιξαν πυρ προς την κατεύθυνσή της. Η Αμέλια ανταπέδωσε τα πυρά αλλά πιο εύστοχα. Εκείνη έβλεπε τους άνδρες καθώς στέκονταν με την πλάτη προς την πρόσοψη του κτιρίου και      τα φώτα του δρόμου ενώ ή ίδια ήταν πρακτικά αόρατη. Ο ένας τρομοκράτης σωριάστηκε νεκρός και ο άλλος έπεσε στα γόνατα με αίμα να τρέχει από το στόμα του. Πριν σωριαστεί και αυτός βρήκε τη δύναμη να γαζώσει την Αμέλια.

18:52
Οι τρεις Βρετανοί βρέθηκαν σε απόσταση αναπνοής από τους αντιπάλους φτάνοντας στον τρίτο όροφο και μια πάλη σώμα με σώμα άρχισε. Μπορούσαν να δουν έναν τέταρτο τρομοκράτη να έχει στον ώμο τον εκτοξευτήρα και να περιμένει στο άνοιγμα της προσόψεως του βιομηχανοστασίου ενώ ακουγόταν το αεροπλάνο που πλησίαζε.

18:53
«Speedbird 178 σε τελική ευθεία στα δύο μίλια,» είπε ο Πάτρικ.
«Εντάξει, Speedbird, είσαστε ελεύθεροι για προσγείωση, μέσα βοηθείας έτοιμα για την άφιξή σας.»
Η κοπέλα με τα ασιατικά χαρακτηριστικά από το πλήρωμα μπήκε στο πιλοτήριο μεταφέροντας το μήνυμα του Λαέρτη.
«Μαρκ, πληροφόρησε τον πύργο, θα τους ενδιαφέρει να το μάθουν,» είπε ο Πάτρικ.

18:54
Παρά το νεαρό της ηλικίας τους οι τρεις φανατικοί μαχητές του Ισλάμ ήταν άριστα εκπαιδευμένοι στα στρατόπεδα της ISIS και αντιμετώπιζαν στα ίσα τους τρεις Βρετανούς προσπαθώντας λυσσασμένα να τους σκοτώσουν. Το αεροπλάνο ακουγόταν δυνατά τώρα. Πλησίαζε.
Η λάμα του μαχαιριού του αντιπάλου του τζιχαντιστή πέρασε ξυστά από μάγουλό του Άιαν θυμίζοντάς του το άμεσο πρόβλημα ανά χείρας. Ο Ρόμπερτ είχε εμπλακεί σε μια θανάσιμη λαβή με τον αντίπαλό του και φαινόταν ότι του επιβαλλόταν. Μόνο ο Μαξιμίλιαν εκμεταλλευόμενος τη σωματική του υπεροχή είχε εξουδετερώσει τον αντίπαλό του.
«Μαξιμίλιαν!» φώναξε ο Άιαν.
Δεν χρειαζόταν παραίνεση ο πρώην κομάντο της SAS. Με ένα μαχαίρι στο χέρι όρμησε στον τρομοκράτη που είχε βάλει το μάτι στο σκοπευτικό για να στοχεύσει.
«Στο όνομα του Αλλάχ!» φώναξε φανατισμένος.
«Δεν πας στο διάολο και’ συ και ο Αλλάχ σου;» μούγκρισε ο Μαξιμίλιαν φτάνοντάς τον και βυθίζοντας με δύναμη το μαχαίρι με την πριονωτή λάμα στο εκτεθειμένο πλευρό κάτω από το σηκωμένο χέρι.
Ο τρομοκράτης κλονίστηκε και έπεσε σαν το δένδρο κάτω από το τσεκούρι του ξυλοκόπου. Το δάκτυλό του σφίχτηκε στη σκανδάλη αλλά δεν είχε δύναμη να την πιέσει. Έπεσε μπροστά και έσκασε με πάταγο στο οδόστρωμα οκτώ μέτρα πιο κάτω.

18:58
«Αερόφρενα;»
«Ανοιχτά»
Το 777 πέρασε το κατώφλι του διαδρόμου και τα μεγάλα ψηφία με το όνομά του, 27L, και άγγιξε την άσφαλτο με ένα σκληρό τράνταγμα.
«Φρένα στο μέγιστο!»
Αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της μηχανής το να σταματήσουν δεν θα ήταν δύσκολο με τα φρένα και την χρήση της αντίστροφης ώσης. Τώρα όμως είχαν μόνο τα φρένα και το 777 κατάπινε ταχύτατα το διάδρομο ενώ οι τροχοί στρίγγλιζαν από την τριβή που έκαιγε τις εξωτερικές στοιβάδες των ελαστικών.
Καπνός άρχισε να ανεβαίνει από την μπροστινή ρόδα κάτω από το πιλοτήριο. Άρχισαν να βλέπουν το τέλος του διαδρόμου όπου περίμεναν τα πυροσβεστικά οχήματα. Ο Πάτρικ ένιωσε τον ιδρώτα να κυλάει ποτάμι από το μέτωπό του αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτό τώρα.
Άρχισαν να χάνουν ταχύτητα ενώ καπνός άρχισε να βγαίνει και από τη δεξιά ρόδα. Σταμάτησαν στο χώρο αναστροφής μετά το κατώφλι από την άλλη πλευρά του διαδρόμου. Ενώ τα πυροσβεστικά κατέβρεχαν τους τροχούς ο Πάτρικ πήρε το μικρόφωνο:
«Κυρίες και κύριοι καλώς ήρθατε στο Λονδίνο.»
Φωνές και χειροκροτήματα αντήχησαν στην καμπίνα του αεροπλάνου από τους ανακουφισμένους επιβάτες που έβλεπαν με ανείπωτη χαρά ότι είχαν καταφέρει να φτάσουν στον προορισμό τους. Ο Τόμας αγκάλιασε την Άλισον που έκλαιγε από την ανακούφιση και κοίταξε τον Άλεξ και τη Σόφι που μοιράζονταν ένα τρυφερό φιλί.
Ο Εντ Φίσερ άνοιξε ακριβώς εκείνη τη στιγμή τα μάτια του. Κοίταξε γύρω τους επιβάτες που πανηγύριζαν και είπε:
«Τι έγινε και χειροκροτείτε; Φτάσαμε;»

Όχι πολύ μακριά οι αδερφοί Μόντακιου βοηθούσαν τον Μάικ να κατέβει τη σκάλα ενώ ακολουθούσε ο Άιαν με την Αμέλια.
«Είσαι εντάξει;» τη ρώτησε.
«Ευτυχώς με χτύπησαν στο αλεξίσφαιρο. Είμαι εντάξει αν και υποψιάζομαι ότι αύριο θα έχω κάμποσες μελανιές.»
«Τα πήγες μια χαρά, επιθεωρητά,» είπε ο Άιαν με ένα χαμόγελο. «Μπορείς να πας σπίτι, η αναφορά σου μπορεί να περιμένει ως αύριο.»
«Και εδώ;» ρώτησε η Αμέλια.
«Θα έρθει μια ειδική ομάδα να καθαρίσει το μέρος. Δεν χρειάζεται να διαρρεύσουν πολλά πιο έξω,» απάντησε ο Άιαν. «Το ίδρυμα υπάρχει ακόμα και ο πόλεμος με την τζιχάντ μόλις άρχισε. Αλλά απόψε νικήσαμε. 245 άνθρωποι έφτασαν σώοι στον προορισμό τους και μια απειλή αποσοβήθηκε.»
«Χαίρομαι, γι’ αυτό,» είπε η Αμέλια. «Και χάρηκα για την συνεργασία.»



Επίλογος

Ο Άιαν άνοιξε την πόρτα του θαλάμου και μπήκε ακολουθούμενος από τον Ρόμπερτ και τον Μαξιμίλιαν. Ο Μάικ ήταν καθισμένος σε μια πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο του δωματίου και διάβαζε ένα βιβλίο που ακουμπούσε στο κρεβάτι του προφανώς έχοντας οδηγίες να μην βάζει ακόμα βάρος στο πόδι του. Σήκωσε το βλέμμα του από το βιβλίο.
«Λοιπόν;» ρώτησε.
«Επτά φορές ισόβια ο Αλ Μαλουί και θα εκδοθεί στις ΗΠΑ και εκεί ισχύει η θανατική ποινή.»
«Την κέρδισε επάξια.»
«Πότε βγαίνεις; Μας έχει φάει η απραξία,» παραπονέθηκε ο Ρόμπερτ.
«Τη Δευτέρα.»
«Ωραία, για να είμαστε και πάλι επιχειρησιακοί.»
«Η υπόθεση έκλεισε;»
«Ναι,» ήταν η σειρά του Άιαν να ενημερώσει τον τραυματισμένο φίλο τους. «Στο βιομηχανοστάσιο σκοτώσαμε δεκαεπτά τρομοκράτες, όλοι οι δήθεν σπουδαστές του ιδρύματος όπως πιστεύαμε.»
«Εκτός από τον Αλαμενί.»
«Το πτώμα του βρέθηκε να επιπλέει στον Τάμεση. Δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Καταφέραμε ωστόσο να κλείσουμε το ίδρυμα με βάση το διαμέρισμα όπου έγινε ο φόνος του Πωλ.»
«Άρα όλα καλά,» είπε ο Μάικ.
«Με αυτήν την ομάδα ναι, αλλά ο κίνδυνος του Ισλάμ εξακολουθεί να απειλεί τον κόσμο, δεν αμφιβάλλω ότι θα ξανααντιμετωπίσουμε Ισλαμιστές φανατικούς στο μέλλον.»
«Θα είμαστε έτοιμοι.»
«Και θα έχουμε και μια καλή συνεργάτη στην αστυνομία. Ο στρατηγός κίνησε τα νήματα για να είναι η Αμέλια Γκρέηβ σε καλή θέση στην ειδική αντιτρομοκρατική υπηρεσία της Γιαρντ.»
«Και ωραία γυναίκα,» είπε ο Ρόμπερτ. «Αλήθεια εσύ γνώρισες καμιά εδώ μέσα; Γιατρό, νοσοκόμα;»
«Μια ασθενή για να πω την αλήθεια,» είπε ο Μάικ με ένα χαμόγελο «υποβλήθηκε σε μια επιτυχημένη επέμβαση καρδιάς. Και δεν θα το πιστέψετε αλλά ήταν στην πτήση 178.»
«Μάλιστα, διπλά τυχερή κοπέλα. Έλα να πάμε για φαγητό,» είπε ο Μαξιμίλιαν και πρόσθεσε πειρακτικά. «Μπορείς ή να σε βοηθήσουμε;»
«Μπορώ,» είπε ο Μάικ παίρνοντας ένα μπαστούνι από δίπλα του. «Και αν χρειαστεί σε στρώνω και στο κυνήγι με αυτό.»
Βγήκαν και οι τέσσερις γελώντας από το θάλαμο.


Τέλος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)