Κεφάλαιο
8
10:31
- 11:00
Λονδίνο
15:33
Ο Μαξιμίλιαν και ο
Ρόμπερτ δεν δυσκολεύθηκαν να βρουν το σημείο προορισμού τους σύμφωνα με τις
εντολές του Άιαν. Πάρκαραν το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και προχώρησαν
στο κτίριο που βρισκόταν το διαμέρισμα που είχε εντοπίσει ο Μάικ Κάμπελ στις
μεταβιβάσεις. Το διαμέρισμα βρισκόταν στον τρίτο όροφο και οι δύο αδερφοί πήραν
τον ανελκυστήρα για να ανέβουν. Τώρα είχαν ένα μικρό σακίδιο μαζί τους.
Βγαίνοντας από τον
ανελκυστήρα βρέθηκαν σε ένα διάδρομο με τέσσερις πόρτες και παράθυρα στον τοίχο
απ’ όπου έμπαινε ακόμα το φως του ήλιου αν και λιγότερο από το πρωί που είχαν
δει στο βίντεο. Ο Μαξιμίλιαν στράφηκε στον αδερφό του.
«Δεξιά ή αριστερά;»
Ο Ρόμπερτ απάντησε
πηγαίνοντας αριστερά προς την πλευρά που υπήρχαν δύο πόρτες, Ο Μαξιμίλιαν πήρε
την αντίθετη κατεύθυνση που βρισκόταν μια πόρτα ακόμα πέρα από το διαμέρισμα
που τους ενδιέφερε.
Ο Ρόμπερτ χτύπησε ένα
κουδούνι αλλά κανένας δεν άνοιξε. Επανέλαβε την κίνηση χωρίς καμία ανταπόκριση
και μετά προχώρησε στην άλλη όπου του άνοιξε μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ήταν
μικρόσωμη με κατάλευκα μαλλιά πιασμένα σε έναν σφιχτό κότσο ντυμένη με μια φούστα
και μια μπλούζα και με μια ζακέτα από πάνω.
«Καλημέρα, είπε ευγενικά
ο Ρόμπερτ, θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις;»
«Αστυνομικός είσαι;»
ρώτησε η γριούλα κοιτώντας τον με δέος καθώς έφτανε ίσα μέχρι το στέρνο του στη
γραμμή που θα σταύρωνε τα μπράτσα του.
«Περίπου,» απάντησε
εκείνος, «ήθελα να ρωτήσω για εκείνο το διαμέρισμα. Ξέρετε ποιος το έχει;»
«Το αγόρασε κάποιος πριν
λίγο καιρό, κάτι μήνες θα’ ναι, αλλά δεν τον είδαμε ποτέ. Το αγόρασε μέσω
αντιπροσώπου, μεσίτη πως το λένε. Μένουν κάτι τύποι, ξένοι πρέπει να είναι.
Τους έχω δει μερικές φορές.»
«Μπορείτε να μου πείτε
κάτι γι’ αυτούς;»
«Πέρα από το ότι είναι
Άραβες; Όχι. Αχ, έχει γεμίσει αυτή η χώρα με κάθε καρυδιάς καρύδι, πρέπει να
μην μπορεί να έρχεται όποιος θέλει να μείνει εδώ.»
«Εντάξει, ευχαριστώ,
συγνώμη για την ενόχληση.»
Η γιαγιά μπήκε πάλι μέσα
και ο Ρόμπερτ γύρισε να δει τι έκανε ο αδερφός του. Ο Μαξιμίλιαν είχε χτυπήσει
στην άλλη πόρτα και είχε ανοίξει μια γυναίκα γύρω στην ηλικία του ντυμένη με μια
αραχνοΰφαντη ρόμπα.
«Δεν έχω χρόνο!» είπε
απότομα και έκανε να κλείσει την πόρτα αλλά ο Μαξιμίλιαν την κράτησε με την
ευκολία που ένα μικρό παιδί κρατάει μια κούκλα.
«Αντιτρομοκρατική
υπηρεσία κυρία μου,» είπε κοφτά. «Θέλω να μου πείτε για το διαμέρισμα δίπλα
σας. Έχετε παρατηρήσει τίποτα ύποπτο ή περίεργο;»
«Όχι,» είπε ξινισμένα,
«κάτι ξένοι μένουν μέσα και ελάχιστα τους έχω δει. Αλλά με κοιτάνε πάντα
απότομα, απαξιωτικά. Σαν να είμαι κάτι το απεχθές.»
Ο Μαξιμίλιαν κρατήθηκε να
μην χαμογελάσει. Αν το ντύσιμό της ήταν ανάλογο αυτού που έβλεπε τώρα και οι
άνδρες αυτοί που έψαχναν, μάλλον να την λιθοβολήσουν ήθελαν.
«Τίποτα άλλο;»
«Τίποτα.»
Ο Μαξιμίλιαν άφησε την
πόρτα ενώ από το εσωτερικό του σπιτιού ακουγόταν μια αντρική φωνή να την καλεί.
Πριν κλείσει τελείως η πόρτα την είδε να πετάει την ρόμπα από πάνω της. Ο
Μαξιμίλιαν έστρεψε την προσοχή του στην πόρτα του διαμερίσματος που τους
ενδιέφερε. Δεν ακουγόταν τίποτα και η πόρτα κουνήθηκε λίγο καθώς διέτρεχε τις
ακμές της με τα ακροδάχτυλά του. Ο Ρόμπερτ ήρθε δίπλα του.
«Ησυχία,» παρατήρησε.
«Μπαίνουμε;»
«Η πόρτα είναι
ξεκλείδωτη,» είπε ο Μαξιμίλιαν. «Την έχουν παγιδεύσει πιθανότατα.»
Αεροδρόμιο Χήθροου
15:39
Ένας αστυνομικός με στολή
παρέδωσε τα αντικείμενα του νεκρού στην Αμέλια που υπέγραψε το σχετικό έγγραφο.
Δεν ήταν και πολλά, ένα πορτοφόλι, ένα μπρελόκ με κλειδιά και ένας χαρτοφύλακας
ο οποίος περιείχε χαρτιά της δουλειάς και ένα λάπτοπ. Τα χαρτιά ήταν γεμάτα
μηχανολογικά σχέδια και υπολογισμούς, κάτι απόλυτα αναμενόμενο λόγω
επαγγέλματος και ο Μάικ Κάμπελ ανέλαβε το λάπτοπ. Το ενεργοποίησε και μελέτησε
την αρχική οθόνη.
«Είναι κλειδωμένο με
κωδικό αλλά θα μου πάρει λίγα λεπτά να τον σπάσω και θα δούμε αν περιέχει
τίποτα χρήσιμο,» είπε.
«Δεν μπορεί να μην είχε
κινητό,» παρατήρησε η Αμέλια, «θα το πήρε η γυναίκα που ήταν μαζί του. Πιθανότατα
για να κρύψει τα ίχνη της.»
Ο Άιαν συμφώνησε με έναν
νεύμα αλλά δεν πρόλαβε να πει κάτι γιατί τον πρόλαβε ο ήχος του κινητού του. Το
πήρε από το γραφείο και πάτησε το πλήκτρο για να απαντήσει.
«Γκόρντον.»
«Μέρντοκ εδώ, ήρθε η
απάντηση. Μάθαμε μερικά πράγματα αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα βοηθήσουν και
πολύ. Ο Ρίτσαρντ Χαφς είναι διοικητικό στέλεχος μιας εταιρίας στο Όρεγκον,
ταξιδεύει πολύ προφανώς και για να είναι σε επαφή με την εταιρία ήθελε το
τηλέφωνο. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Αλαμπάμα. Η διεύθυνση και το τηλέφωνο
που έδωσε ο Λέστερ Λήμαν είναι ανύπαρκτα. Δεν βρήκαμε τίποτα σχετικό. Υπάρχει
ένας Λέστερ Λήμαν στο Τέξας και δύο στο Κάνσας αλλά δεν έχουν καμία σχέση.
Οι δύο τελευταίοι δεν έχουν φύγει ποτέ
από κει.»
«Μάλιστα», είπε ο Άιαν.
«Δεν είμασταν τυχεροί από αυτήν την πλευρά.»
«Σας ευχόμαστε καλή τύχη,
αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε ενημερώστε μας.»
Ο Άιαν έκλεισε το
τηλέφωνο και κατευθύνθηκε προς την πόρτα, εκεί κοντοστάθηκε.
«Θα ενημερώσω τον Σάικς
για την κατάσταση και θα μιλήσουμε με τους πιλότους. Καλύτερα να έρθετε μαζί
μου.»
15:41
Ο Ρόμπερτ έβγαλε από το
σακίδιο ένα μακρύ εύκαμπτο σωλήνα με διάμετρο ούτε ένα εκατοστό, κάτι σαν τα
ειδικά ιατρικά εργαλεία ενδοσκοπήσεων, και γονατίζοντας πέρασε κάτω από την
πόρτα την ελεύθερη άκρη ενώ στην άλλη προσάρμοζε μια μικρή οθόνη όχι μεγαλύτερη
από ένα τάμπλετ. Κοίταξε την εικόνα που του έδωσε η μικροκάμερα που βρισκόταν
μέσα στο σωλήνα καθώς τον έστρεφε. Εντόπισε το μικρό σύρμα ακριβώς πίσω από την
κλειδαριά της πόρτας να περνάει κατά πλάτος της πόρτας και να καταλήγει σε μια
χειροβομβίδα δίπλα της.
«Η πόρτα είναι παγιδευμένη,
είχες δίκιο. Αλλά μπορούμε να το ξεπεράσουμε.»
Ο Ρόμπερτ πέρασε κάτω από
την πόρτα ένα δεύτερο σωλήνα, αυτός αντί για κάμερα είχε μια αιχμηρή κοπτική
άκρη, και τον πλησίασε στο σύρμα κοντά στη χειροβομβίδα, με αυτόν τον σωλήνα
μπορούσε να κόψει το σύρμα. Πλησίασε με προσοχή να μην κουνήσει την
χειροβομβίδα για την περίπτωση που η περόνη είχε τραβηχτεί και ήταν έτοιμη να
εκραγεί με το απλό άγγιγμα. Έκοψε το σύρμα και έκανε νόημα στον αδερφό του να
μπει. Ο Μαξιμίλιαν με ένα ειδικό εργαλείο διαρρήξεων σαν κλειδί άνοιξε την
πόρτα τόσο όσο να χωρέσει να περάσει και έσπευσε να πάρει την χειροβομβίδα από
κάτω λύνοντας το σύρμα.
«Εντάξει!»
Ο Ρόμπερτ μπήκε στο σπίτι
και έριξε μια ματιά. Στέκονταν σε ένα μικρό χολ που ανοιγόταν σε μια κουζίνα
και δεξιά τους υπήρχε ένας διάδρομος που οδηγούσε σε ένα δωμάτιο. Στα μισά του
διαδρόμου υπήρχε μια πόρτα που άνοιγε όπως διαπίστωσαν αμέσως σε ένα στενό
μπάνιο.
Στο χολ υπήρχαν τέσσερα
στρώματα και στην κουζίνα βρέθηκαν μερικά μαγειρικά σκεύη και πιάτα με ποτήρια.
Κάποιοι είχαν μείνει εδώ πρόχειρα για ένα διάστημα. Προχώρησαν στο δωμάτιο όπου
τους περίμενε ένα αναμενόμενο θέαμα αν και όχι λιγότερο εξοργιστικό γι’ αυτό.
Στο πάτωμα δίπλα στην καρέκλα που καθόταν όταν μετέδιδε το μήνυμα της ISIS βρισκόταν ο νεκρός Πωλ Γουέηλερ
ακριβώς εκεί που είχε πέσει πυροβολημένος.
Και σε αυτό το δωμάτιο
βρίσκονταν στρώματα, τα είχαν τραβήξει στην άκρη για να στηθεί το σκηνικό του
μηνύματος. Λίγο πιο πέρα δίπλα σε ένα στρώμα είχε κατρακυλήσει ο κάλυκας από
την εν ψυχρώ εκτέλεση του πράκτορα. Ο Μαξιμίλιαν το σημείωσε νοερά για να το
υποδείξει στην σήμανση και μετά τηλεφώνησε στον Άιαν ενώ το βλέμμα του δεν
έφευγε από το νεκρό.
Πύργος Ελέγχου
15:48
Ο Σάικς ήρθε να τους
συναντήσει βλέποντάς τους να μπαίνουν και χαμηλόφωνα ζήτησε να μάθει πως είχαν
τα πράγματα. Ο Άιαν του εξήγησε τι είχαν ανακαλύψει και ποια ήταν η κατάσταση.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ο Άιαν απάντησε. Ο Μαξιμίλιαν και ο
Ρόμπερτ του μετέφεραν όσα είχαν ανακαλύψει στο διαμέρισμα. Ο Άιαν στράφηκε στην
Αμέλια:
«Μπορούμε να έχουμε μια
ομάδα της σήμανσης στο διαμέρισμα;»
«Ναι,» απάντησε εκείνη,
«θα το φροντίσω αμέσως.»
Έβγαλε το τηλέφωνό της
και κάλεσε το αρχηγείο της Σκότλαντ Γιάρντ όπου μίλησε με τον αξιωματικό
υπηρεσίας. Έκανε ένα νεύμα στον Άιαν που μετέφερε στους αδερφούς Μόντακιου:
«Θα έρθει μια ομάδα της
σήμανσης. Περιμένετε ως την άφιξή της και θα ξαναμιλήσουμε.»
Ο Άιαν έκλεισε το
τηλέφωνο και στράφηκε στον Σάικς. Ο επικεφαλής της βάρδιας ήταν εμφανώς
καταβεβλημένος από τα όσα είχαν γίνει στην δική του εποπτεία και τα όσα πολύ
τρομερότερα φαίνονταν στον ορίζοντα. Δεν ήταν θέμα ευθύνης και κυρώσεων, είχε
ενεργήσει όπως έπρεπε και δεν είχε παραλείψει τίποτα. Σκεφτόταν τις ανθρώπινες
ζωές που θα χάνονταν αν το αεροπλάνο ανατιναζόταν ή συντριβόταν.
«Πρέπει να
επικοινωνήσουμε με το 777,» είπε ο Άιαν.
Ο Σάικς ένευσε και πήγαν
σε έναν από τους ελεγκτές. Ο Σάικς του είπε να επικοινωνήσει με την πτήση 178
της Brittish.
Εκείνος το έκανε.
Πάνω από τον Ατλαντικό
10:50
Ο Άλεξ ήταν
προβληματισμένος.
Μέχρι τώρα δεν είχε
κυνηγήσει ποτέ κορίτσι, δεν είχε βρεθεί κάποια που να του προξενεί κάποιο
ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έτσι δεν είχε ποτέ δοκιμάσει να κερδίσει μια κοπέλα.
Από την άλλη πλευρά υπήρχαν πολλές κοπέλες που ήθελαν να είναι μαζί του, δεν
ήταν μόνο το χιούμορ του και η δημοτικότητά του εξαιτίας της ενασχόλησης με τον
αθλητισμό, ήταν το γεγονός ότι ξεχώριζε από τους συνομήλικούς του για τον
ευγενικό και ιπποτικό τρόπο του με το άλλο φύλλο, κάτι που του είχε ενσταλάξει
ο πατέρας του και η μητέρα του ενέκρινε ενώ του είχε εκμυστηρευθεί ότι αρέσει
στα κορίτσια.
Έτσι είχε βγει κάποια
ραντεβού, είχε ακόμα και φιλήσει μια κοπέλα μια φορά αλλά δεν είχε ποτέ
επιδιώξει να κερδίσει ένα κορίτσι. Μέχρι σήμερα δηλαδή. Σήμερα προσπαθούσε να
κερδίσει την Σόφι Φέρμεν.
Η όμορφη κοπέλα που είχε
μαγνητίσει το βλέμμα και τραβήξει τόσο πολύ την προσοχή του είχε αποδειχθεί
δύσκολη στην προσέγγιση όσο οι βουνοκορυφές των Ιμαλαΐων, του είχε πει το όνομά
της και ότι πήγαινε στην Ευρώπη για να βρει τους γονείς της που είχαν ήδη πάει
δέκα μέρες νωρίτερα, αλλά πέρα από αυτά δεν είχε μάθει πολλά… και το ήθελε
τόσο.
«Ναι, αλλά πως;» έκανε
στον εαυτό του, «εδώ σε θέλω!»
Η Σόφι ήταν
πολυταξιδεμένη και έδειχνε μια ελαφρά δυσαρέσκεια της ανωτερότητος. Τα είχε
κάνει και τα είχε δει όλα. Σε ένα τέτοιο άτομο τι λες για να μπορέσεις να το
προσεγγίσεις;
Είδε μια κοπέλα του
πληρώματος να σερβίρει έναν ευτραφή άνδρα και την ακόμα πιο ευτραφή γυναίκα
δίπλα του. Αυτό ήταν.
«Ναι!» μουρμούρισε και τα
μάτια του έλαμψαν.
10:55
Γνωρίζοντας τον Πάτρικ
από τόσα χρόνια ο Δημήτρης Λαέρτης ήξερε ότι κάνανε διασκεδαστική παρέα. Αυτό
που δεν ήξερε ήταν ότι ο Μαρκ θα ταίριαζε τόσο πολύ σε αυτή. Καθώς το αεροπλάνο
πετούσε στο ίδιο υψόμετρό και χρειάζονταν μόνο μικρές διορθώσεις στην πορεία,
συχνά μόλις μίας μοίρας, τις οποίες πραγματοποιούσε ο αυτόματος πιλότος με βάση
το σχέδιο πτήσης που είχε καταχωρηθεί στον υπολογιστή, οι πιλότοι ήταν χαλαροί
και η παρουσία του παλαίμαχου ναυτικού ήταν μια ευχάριστη αλλαγή στην ρουτίνα
της δουλειάς τους.
Η μια ώρα είχε περάσει
χωρίς να την καταλάβουν ειδικά με ιστορίες που έλεγαν από κοινού ο Πάτρικ και ο
Λαέρτης στον Μαρκ.
«Θυμάσαι εκείνον τον τύπο
από την Καλιφόρνια που έπρεπε να έρθει στο καράβι και φοβόταν τόσο πολύ την
πτήση που ήπιε ένα μπουκάλι ουίσκι; Το έφερνα για’ σένα δώρο!»
«Α ναι, τον θυμάμαι, και
μετά δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του στο πλοίο και έλεγε ότι δεν έπρεπε να
έρθετε σε φουρτούνα.»
«Και δεν μπορούσε να
συνέλθει…» έλεγε ο Πάτρικ τη στιγμή που από τον ασύρματο ακούστηκε μια κλήση:
«Αεροδρόμιο Χήθροου προς Speedbird
178.»
Οι δύο πιλότοι
κοιτάχτηκαν έκπληκτοι. Ήταν πολύ νωρίς να επικοινωνήσει το Λονδίνο μαζί τους.
«Speedbird 178, ακούμε,» απάντησε ο Πάτρικ.
«Γυρίστε στη συχνότητα 111.10.»
Οι δύο πιλότοι αντάλλαξαν
ένα ακόμα σαστισμένο βλέμμα. Αυτή η οδηγία ήταν τελείως αναπάντεχη, γιατί να
αλλάξουν συχνότητα και να μην τους πουν ότι ήταν σε αυτή που επικοινωνούσαν και
με τον έλεγχο; Γιατί να περάσουν σε συχνότητα εκτάκτου ανάγκης; Ο Πάτρικ ωστόσο
έκανε την αλλαγή και ανακοίνωσε:
«Speedbird 178 εδώ.»
«Πύργος ελέγχου του
Χήθροου εδώ. Πρέπει να σας ενημερώσουμε για μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που
έχει διαμορφωθεί με το αεροσκάφος σας.»
«Δηλαδή;»
«Υπάρχει μία ή και
περισσότερες βόμβες στο αεροπλάνο.»
Ο Πάτρικ κοίταξε
αποσβολωμένος τον Μαρκ. Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης
Σεπτεμβρίου δεν υπήρχε πιλότος που να μην είχε σκεφθεί τι θα μπορούσε να είχε
κάνει εκείνος αν είχε βρεθεί στην θέση των συναδέρφων του των μοιραίων πτήσεων
και πολύ περισσότερο που δεν το είχε στο μυαλό του τις επόμενες μέρες και
εβδομάδες. Ακόμα και τώρα με την τρομοκρατία να εξακολουθεί να είναι σε έξαρση
ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού τους σαν πιθανότητα.
Και τώρα γινόταν μια
τρομακτική πραγματικότητα.
«Τι πρέπει να κάνουμε;»
ρώτησε μουδιασμένα.
Λονδίνο
15:57
Ο Σάικς στράφηκε στον
Άιαν που πήρε τα ακουστικά και τα φόρεσε. Ρύθμισε το στέλεχος και είπε:
«Είμαι ο ταγματάρχης Άιαν
Γκόρντον, πρώην SAS
και νυν στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Έχω αναλάβει την κατάσταση αυτή και σας
διαβεβαιώνω ότι θα κάνουμε τα πάντα για να σταματήσουμε τους τρομοκράτες. Είναι
άκρως σημαντικό να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και να μην κάνετε κάτι
βιαστικό. Η βόμβα ή οι βόμβες βρίσκονται σε μέρος που δεν έχετε πρόσβαση εν
πτήση. Θα φροντίσουμε εμείς για την εξουδετέρωση. Αυτό που χρειαζόμαστε από
εσάς είναι να έχετε την προσοχή σας στους επιβάτες, είναι πολύ πιθανόν να
βρίσκεται συνεργάτης των τρομοκρατών στο αεροπλάνο, να έχετε το νου σας για
οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση.»
«Ξέρουμε κάτι για αυτόν;»
«Είναι άνδρας και
ενδεχομένως δείχνει σαν ένας επιχειρηματίας σε επαγγελματικό ταξίδι, με τον
τρόπο αυτό παρουσιάστηκε όταν φόρτωσε στο αεροπλάνο ένα δορυφορικό τηλέφωνο.»
Δίπλα στον Άιαν ο Μάικ
Κάμπελ κοίταξε το ρολόι του πριν φορέσει και εκείνος ακουστικά για να μιλήσει
με τους πιλότους:
16:00
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου