Κεφάλαιο
4
Γιούρι Ντο
07:17
Ο Ρόμπερτ Ντρόουρι έσκυψε
το κεφάλι του καθώς περνούσε χαμηλά από πάνω μια οβίδα από ένα αυτοκινούμενο
πυροβόλο Μ 1992 του Βορειοκορεάτικου στρατού για να σκάσει στην άμμο εκεί που
έσβηναν τα κύματα τινάζοντας μια στήλη νερού. Οι δυτικές υπηρεσίες δεν είχαν
συνήθως πολλά στοιχεία για το πως ή το πότε κατασκεύαζε όπλα ή οχήματα η Βόρεια
Κορέα, η πιο κλειστή στους δυτικούς χώρα στον κόσμο. Έτσι χρησιμοποιούσαν σαν
διακριτικά το γράμμα που διέκρινε τα δικά τους και τη χρονολογία που τα είχαν
εντοπίσει στον στρατό της χώρας. Τα Μ 1992 ήταν βαρέα πυροβόλα των 130
χιλιοστών, αρκετά επικίνδυνα δηλαδή, και είχαν να αντιμετωπίσουν αρκετά από
αυτά.
Γύρισε και κοίταξε κατά
μήκος της ακτής. Οι ασυρματιστές που είχε στείλει ο Κάχηλ είχαν πάρει θέσεις
και καταδείκνυαν στόχους. Στην πέρα άκρη μπορούσε να δει τον Γκέλερ και τους
άνδρες του να φτιάχνουν έναν σχετικά προφυλαγμένο σταθμό πρώτων βοηθειών.
Ένας εκκωφαντικός κρότος
πίσω του και ο ήχος μετάλλου που λυγίζει τον έκανε να στραφεί. Η μηχανοκίνητη
διμοιρία και η διμοιρία αναγνώρισης είχαν βρει τρόπο να βγουν από το αποβατικό
τους παρότι η σύγκρουση με το διπλανό τους είχε στραβώσει την πόρτα και δεν
άνοιγε. Το ελαφρύ τεθωρακισμένο την είχε ρίξει με το βάρος του και είχε βγει
στην άμμο βάλλοντας. Ακολούθησαν τα πέντε τζιπ με τα πολυβόλα. Τώρα θα ήταν πιο
δυνατή η άμυνά τους.
07:19
Ο Λίον Μοθ ήξερε τώρα
ποια ήταν η κατάσταση ακριβώς. Είχε απομείνει μόνο με κάτι περισσότερο από το
ένα τρίτο των ανδρών του λόχου του. Η πρώτη διμοιρία και η δεύτερη είχαν ακόμα
τα βαρέα όπλα τους και μπορούσαν να χτυπήσουν τον εχθρό, η τρίτη διμοιρία είχε
μόνο τον ατομικό οπλισμό των ανδρών ενώ η τέταρτη είχε χάσει όλα τα όπλα της,
είχαν απομείνει σε αυτή τη διμοιρία μόλις 17 άνδρες, ήταν εκείνη που βρισκόταν
στο χώρο της εκρήξεως και είχε χτυπηθεί χειρότερα.
Με τη βοήθεια της βροχής
είχαν σβήσει τις φωτιές και έπρεπε να δουν πως θα έβγαιναν από εδώ. Προχώρησε
στο υπερυψωμένο πίσω μέρος του αποβατικού για να έχει μια καλύτερη εικόνα της
καταστάσεως. Είδε το τεθωρακισμένο να ανοίγει με την βία το δρόμο και αποφάσισε
τι θα έκαναν και εκείνοι.
Όπως τα δύο σκάφη είχαν
κολλήσει δίπλα δίπλα θα περνούσαν από το ένα στο άλλο και από εκεί θα έβγαιναν
στην άμμο. Κατέβηκε πάλι και άρχισε να δίνει εντολές για το τι και πως θα
έκαναν.
-Πρώτη και δεύτερη
διμοιρία ανοίγετε πυρ σύμφωνα με την κατάδειξη στόχων. Η τρίτη διμοιρία θα
πάρετε θέση επάνω και θα περάσετε και δίπλα, θα καλύψετε τη μετακίνηση του
λόχου. Η τέταρτη διμοιρία θα ξεκινήσει την μεταφορά των τραυματιών δίπλα. Πάμε!
Σχεδόν αμέσως δυο όλμοι
έριξαν κατά των εχθρών ενώ η τρίτη διμοιρία έπαιρνε θέσεις.
07:21
Ο Μάικ στράφηκε στην
κοπέλα και το βλέμμα του σταμάτησε στην οθόνη μπροστά της. Έδειχνε μια ομάδα
από πράσινες κουκίδες που πλησίαζαν. Πήγε πιο κοντά.
-Αεροπλάνα, είπε η
κοπέλα, επτά ή οκτώ, δεν ξέρω ακόμα. Πετούν πολύ κοντά και ίσως δεν έχουμε σήμα
από όλα.
Ο Μάικ ένευσε και είπε
στην ενδοσυνεννόηση:
-Έχουμε εισερχόμενα
αεροσκάφη, ετοιμάστε τους την υποδοχή που λέγαμε.
Στράφηκε στον άνδρα στο
κέντρο επικοινωνιών.
-Ειδοποίησε τον συνταγματάρχη
Ντρόουρι ότι θα έχουμε σύντομα παρέα.
-Και από θάλασσα, είπε η
κοπέλα.
Ο Μάικ έστρεψε το βλέμμα
του στην οθόνη που του έδειχνε.
-Επτά πλοία επιφανείας,
είπε η κοπέλα, και ίσως ένα υποβρύχιο. Είχα ένα ίχνος για μια στιγμή αλλά με
τόσα πλοία δεν μπορώ να είμαι σίγουρη.
-Κάτω από τέσσερις
σαρώσεις του ραντάρ; ρώτησε ο Μάικ και η κοπέλα ένευσε καταφατικά.
-Υποβρύχιο είναι, είπε ο
Μάικ. Ανέβασε περισκόπιο για επτά δευτερόλεπτα και το κατέβασε, είναι ο
μέγιστος χρόνος που μπορείς να έχεις το περισκόπιο πάνω για να μείνεις
ανεντόπιστος. Άρα επτά πλοία και ένα υποβρύχιο. Σε πόση ώρα;
-Δύο με δυόμιση ώρες με
την ταχύτητα που έχουν τώρα.
-Πρέπει να φύγουμε! είπε
ο Σκίλετ. Λυπάμαι για αυτούς εκεί έξω αλλά αν δεν φύγουμε θα αιχμαλωτιστούμε
και εμείς, δεν θα τους κάνουμε κανένα καλό!
Ο Μάικ Κάμπελ δεν του
έδωσε σημασία.
-Γιουμίκο, είπε στην
κοπέλα, έχε την προσοχή σου σε αυτά τα πλοία. Ανάφερέ μου οποιαδήποτε αλλαγή.
Η πόρτα του στρατηγείου
άνοιξε και μπήκε ο ταγματάρχης Ντέρμπερτ, ο διοικητής του λόχου C του τάγματος.
-Ήρθε η ώρα; Έμαθα ότι
εκεί έξω τα βρήκαν μπαστούνια.
-Ναι, είπε ο Μάικ,
πιστεύω ό,τι πρέπει να ξεκινήσετε. Με όλους αυτούς εκεί έξω δεν θα πρέπει να
έχουν μείνει πολλοί να φρουρούν την βάση. Και ίσως τους αναγκάσετε να τραβήξουν
από εδώ άνδρες.
Ο Σκίλετ επενέβη και
είπε:
-Ως ανώτερος αξιωματικός
παρών διατάζω την εγκατάλειψη της αποστολής. Δεν θα κερδίσουμε τίποτα
αυξάνοντας τις απώλειες.
Ο Ντέρμπερτ κούνησε το
κεφάλι του.
-Εκεί έξω είναι φίλοι που
είναι σαν οικογένεια για’ μένα. Δεν θα τους αφήσω στη μοίρα τους. Βασίζονται
σε’ μένα και θα κάνω ό,τι μπορώ για εκείνους. Πλωτάρχα είστε μαζί μου;
Ο Μάικ χαμογέλασε.
-Θα ξεκινήσετε μόλις
τακτοποιήσουμε τα αεροπλάνα. Οι πεζοναύτες μας θα βγουν στην ακτή να βοηθήσουν
τους δικούς σας.
-Είναι 24 μόνο, είπε ο
Σκίλετ, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα κάνουν. Ο εχθρός υπερτερεί κατά πολύ.
-Ο Ναπολέων είπε κάποτε
ότι μπορείς να κάνεις πολλά με δέκα χιλιάδες άνδρες σαν αυτούς, είπε ο Μάικ,
και με 24 μπορείς επίσης. Αρκεί να πετύχει ο αιφνιδιασμός.
-Είναι εδώ, είπε η
Γιουμίκο με το βλέμμα της στην οθόνη.
Ουάσιγκτον
18:00
Η Ντανίκα Μπρεν δεν
μπορούσε να πιστέψει αυτό που διάβαζε. Ήταν ένα μέηλ μια διεύθυνση ίντερνετ που
δεν αναγνώριζε και έγραφε:
«Απόβαση Γιούρι Ντο
ξεκίνησε, συντριπτικές απώλειες επιτιθέμενων. Όλα πάνε κατά το σχέδιο. Δεν θα
επιζήσει κανείς, τυχόν αιχμάλωτοι θα εκτελεστούν επί τόπου.»
Τι ήταν αυτό; Τι διάβαζε;
Απόβαση, απώλειες… Η γερουσιαστής ενημερωνόταν για κάποια πολεμική σύρραξη;
Που; Και μεταξύ ποιων και γιατί; Που ήταν μπλεγμένη;
Έκλεισε το μέηλ και
σηκώθηκε. Έπρεπε να το πει κάπου, Κάποιον να ειδοποιήσει. Αλλά ποιον; Έκλεισε
τον υπολογιστή και βγήκε από το γραφείο. Προσπέρασε την άδεια αίθουσα που ήταν
και το δικό της γραφείο και μετά προχώρησε προς τον ανελκυστήρα. Μήπως έπρεπε
να το ξεχάσει; Η γερουσιαστής ήταν σε επιτροπή για το στρατό, μπορεί να ήταν
κάτι σχετικό αυτό.
Αλλά πάλι ο τρόπος που
ήταν γραμμένο το μήνυμα φαινόταν ότι είχε σκοπό να κρατήσει τον αποστολέα του
μυστικό ενώ φαινόταν ότι η Κόνλιν περίμενε αυτήν την ενημέρωση και ήξερα για τι
μιλούσε. Έπρεπε να το πει. Αν μάθαινε η Κόνλιν τι είχε κάνει θα την απέλυε επί
τόπου. Αλλά δεν μπορούσε να μην πει τίποτα. Ίσως ήταν κάτι σημαντικό ίσως
έπρεπε να το μάθει η Κόνλιν στη γερουσία.
Σε ποιον έπρεπε να
μιλήσει;
Αυτό δεν ήταν δύσκολο να το
αποφασίσει. Έβγαλε από την τσάντα της το κινητό της και σχημάτισε έναν αριθμό.
Με το πρώτο χτύπημα της απάντησαν.
-Ναι… Πάτρικ; Η Ντανίκα
είμαι. Πρέπει να σου πω κάτι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου