Ο Μιχάλης ακούμπησε στο τοίχωμα του ανελκυστήρα
σκεφτικός. Τι είδους παιχνίδι έπαιζε η Καρς; Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε
αλλάξει τόσο εύκολα διάθεση εκτός και αν ήταν απίστευτα κυκλοθυμική. Έπρεπε να
το συζητήσει με τον Αλέξανδρο, θα του τηλεφωνούσε το βράδυ για να έχει ξυπνήσει
εκείνος μιας και βρισκόταν στην Ευρώπη τώρα.
Ο ανελκυστήρας σταμάτησε στον πρώτο όροφο και ο
Μιχάλης βγήκε. Προχώρησε αργά στο γραφείο του Άλφρεντ. Χτύπησε την πόρτα και
μπήκε. Ο γιατρός ήταν με μια γυναίκα στην ηλικία του περίπου και συζητούσαν.
Εκείνς καθισμένος στην πολυθρόνα πίσω από το παραφορτωμένο με χαρτιά γραφείο
του και εκείνη σε μια καρέκλα απέναντί του.
-Α να ο άνθρωπός μας, είπε ο Άλφρεντ. Εσένα
ήθελα, σε ζήτησα κάτω στο λογιστήριο αλλά μου είπαν ότι είχες πάει πάνω στη
μέγαιρα.
Η τελευταία φράση προκάλεσε το γέλιο της
γυναίκας.
-Σε τι μπορώ να βοηθήσω; ρώτησε ο Μιχάλης.
-Θα φτάσω και σ' αυτό, εσύ γιατί ερχόσουν εδώ; Σε
ειδοποίησαν ότι σε ζήτησα;
-Δεν πήγα ακόμα στο γραφείο μου. Ερχόμουν να σε
συμβουλευθώ για την κατάστασή μου, τα χάπια δείχνουν να μη σταματάνε τον πόνο.
-Καθόλου;
-Όχι καθόλου, απλά δείχνουν να αργούν πιο πολύ
και κάποιες κινήσεις με πονάνε.
-Δεν έχεις ακόμα αναπτύξει μια τέτοια εξοικείωση
που να τα καθιστά αναποτελεσματικά, είπε ο Άλφρεντ, δεν θα τα αλλάξουμε. Πρέπει
να προσέχεις λίγο περισσότερο.
-Εντάξει γιατρέ. Τι με ήθελες;
-Κατ' αρχάς να σε ευχαριστήσω για την είσοδο της
Κριστίν στο νοσοκομείο, είναι εδώ και μήνες ασθενής μου. Ελπίζω να μην είχες
πρόβλημα με τη στρίγκλα.
-Μπα όχι, αν και κάτι έχει αναμφίβολα στο μυαλό
της αυτή, είπε ο Μιχάλης.
-Λοιπόν, άκου τι σε ήθελα. Η κυρία από' δω, είναι
η δόκτωρ Μαντλέν Ουόλτον. Συνάδερφος από τις καλύτερες.
-Χαίρω πολύ, είπε ο Μιχάλης και αντάλλαξε
χειραψία με τη γιατρό, μια γυναίκα λίγο μεγαλύτερη από τον ίδιο και σχετικά
μικρόσωμη με ξανθά μαλλιά.
-Η Μαντλέν έχει ένα πρόβλημα.
-Έχει να κάνει με τη Μάριαν, την κόρη μου. Από
τότε που ο σύζυγός μου αγνοείται στο Αφγανιστάν έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Ενώ
είναι ένα ευαίσθητο κορίτσι αντιδρά με σκληρότητα και οργισμένα. Επαναστατεί.
-Είναι δύσκολη απώλεια για να τη δεχθεί. Τι σχέση
έχουμε όμως εμείς;
-Στο νοσοκομείο διατηρεί ένα πρόγραμμα
εθελοντικής εργασίας για φοιτητές. Πιστεύω ότι αν πάρει μέρος σε κάτι τέτοιο θα
τη βοηθήσει.
-Ωραία ας πάρει, που βρίσκεται το πρόβλημα;
-Αν και δεν αμείβονται το νοσοκομείο τους παρέχει
την ασφαλιστική κάλυψη σαν μια ενδειξη ευχαριστίας, είπε ο Άλφρεντ. Αυτό
σημαίνει αύξηση του κόστους. Σίγουρα η Καρς δεν θα το εγκρίνει.
-Το εγκρίνω εγώ, είπε ο Μιχάλης με ένα χαμόγελο.
Φτιάξτε τα χαρτιά και θα τα υπογράψω εγώ για το νοσοκομείο.
-Και αν το ανακαλύψει η άλλη;
-Κάτι θα βρω για να της κλείσω το στόμα.
-Ευχαριστώ πολύ, είπε η Μαντλέν.
-Δεν χρειάζεται, είπε ο Μιχάλης κα βγήκε απο το
γραφείο του Άλφρεντ αργά στηριγμένος στο μπαστούνι του.
Η Φαίη Νταρκ ήταν μια παχουλή κοπέλα στα πρώτα
χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής της. Είχε μακρουλό πρόσωπο και καστανά
μικρά μάτια. Τα μαλλιά της είχαν το ίδιο χρώμα με τα μάτια της και έφταναν ως
τους ώμους κάνοντας το πρόσωπό της να δείχνει πιο σοβαρό. Από τη στιγμή μου
είχε ανακατευτεί με το θέμα του νοσοκομείου η Καρς είχε γίνει τα μάτια και τα
αυτιά της στο λογιστήριο.
Κάθισε σε μια πολυθρόνα μπροστά στο γραφείο της
Καρς. Την κοίταξε με σεβασμό που δεν οφειλόταν μόνο στο ιεραρχικό κενό που τις
χώριζε αλλά και στον θαυμασμό που ένιωθε για την Καρς. Της άρεσε ο δυναμισμός
της και το γεγονός ότι δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτα. Ήταν όλα ήθελε και η Φαίη
να γίνει, πλούσια, επιτυχημένη, σέξυ. Θα πούλαγε την ψυχή της στο διάβολο για
να το πετύχει, κατά κάποιο τρόπο το είχε ήδη κάνει.
-Φαίη έκανες πολύ καλά που μου ανέφερες σήμερα
την πρωτοβουλία του προϊσταμένου σου, θελώ να μαθαίνω όλες τις κινήσεις του,
ακόμα και τις πιο προσωπικές. Με ποιον μιλάει, τι λέει, ακόμα και αν δεν είναι
για δουλειές.
-Μάλιστα κυρία Καρς.
-Θέλω να ξέρω τα πάντα. Το εννοώ.
-Μάλιστα.
-Εντάξει, πήγαινε τώρα.
Η Φαίη σηκώθηκε και προχώρησε στην έξοδο του
γραφείου. Βγήκε στον προθάλαμο όπου δεν βρισκόταν πλέον ο γραμματέας της Καρς
και προχώρησε προς την πόρτα όπου συναντήθηκε με έναν άνδρα. Φορούσε ένα
ανοιχτόχρωμο κουστούμι που έκανε αντίθεση με το σκούρο δέρμα του. Έδειχνε
λατινοαμερικάνος ή κάποιας επίσης εξωτικής καταγωγής. Δεν έδωσε σημασία στην
κοπέλα και προχώρησε στο γραφείο της Καρς.
Χτύπησε και άνοιξε την πόρτα αμέσως μόλις
απάντησε η Καρς. Μπήκε στο γραφείο χαμογελώντας.
-Άνταμ! είπε εκείνη και άφησε το γραφείο της για
να πάει κοντά του και να τον αγκαλιάσει με πάθος. Τον φίλησε με τρόπο που δεν
άφηνε χώρο για καμιά παρερμηνεία του τι ζητούσε από εκείνον και εκείνος
ανταποκρίθηκε άμεσα. Άρχισε να την γδύνει ενώ προχωρούσαν προς την πόρτα που
είχε παρατηρήσει νωρίτερα ο Μιχάλης και οδηγούσε σε ένα προσωπικό της χώρο όπου
δέσποζε ένα διπλό κρεβάτι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου