-Συγνώμη Μιχάλη, άλλα προέκυψε ένα θέμα.
Ο Μιχάλης σήκωσε το βλέμμα του από τις εκτυπώσεις
που μελετούσε και κοίταξε την Τζάνις. Η κοπέλα χαμογέλασε απολογητικά.
-Πες μου, είπε ο Μιχάλης.
-Η
εγγυητική επιστολή της Τέιλορ ανακλήθηκε από την τράπεζα και φυσικά στο γραφείο
κινήσεως....
-Μάλιστα. Θέλουν κάλυψη, έτσι;
-Ναι.
-Τζάνις πάρε μου σε παρακαλώ την τράπεζα.
Η κοπέλα επέστρεψε στο γραφείο της, το βλέμμα του
Μιχάλη έπεσε στην Φαίη, έγραφε στον υπολογιστή και χαμογελούσε σαν καλοταϊσμένη
γάτα. Έγραφε αλλά προφανώς δεν έχανε λέξη από όσα λέγονταν.
-Μιχάλη, είπε η Τζάνις, πιάσε το τηλέφωνο, από
την τράπεζα.
Ο Μιχάλης την ευχαρίστησε και πήρε το τηλέφωνο.
Στην άλλη άκρη της γραμμής βρισκόταν μια νεαρή γυναίκα που τον πληροφόρησε ότι
ήταν υπέυθυνη πιστώσεων της τράπεζας.
-Ποιο είναι το πρόβλημα με την εγγυητική επιστολή
της Τέιλορ; ρώτησε ο Μιχάλης.
Το πρόσωπο της Κριστίν ήρθε ζωντανό στο μυαλό του
καθώς πρόφερε το επίθετό της. Αν η εγγυητική επιστολή δεν τακτοποιείτο θα
σήμαινε ότι η Κριστίν δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να νοσηλεύεται. Κάτι που
ήταν απαραίτητο.
-Πλέον δεν καλύπτεται από την τράπεζά μας.
-Μπορώ να μάθω το γιατί;
-Με απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου κυρίου
Χουτς αυξήθηκε το όριο καταθέσεων που απαιτείται για την έκδοση εγγυητικής
επιστολής.
-Μάλιστα. Ευχαριστώ.
Ο Μιχάλης έκλεισε το τηλέφωνο. Ήταν μια κίνηση
που μια τράπεζα μπορούσε να κάνει. Το συγκεκριμένο όριο ήταν ήδη υψηλό και τώρα
που είχε ανέβει είχε περάσει τις καταθέσεις της οικογένειας της Κριστίν και η
τράπεζα είχε αποσύρει την εγγύησή της. Αλλά κάτι του έλεγε ότι δεν ήταν τυχαίο.
Ήξερε τη λύση, αλλά αν την υλοποιούσε θα
προκαλούσε την αντίδραση της Καρς. Έπρεπε να το κάνει; Δεν άργησε να
αποφασίσει. Η Κριστίν χρειαζόταν τη θεραπεία, δεν θα της τη στερούσε μια
ανήθικη γυναίκα.
-Τζάνις, είπε, σύνταξε σε παρακαλώ μια εγγυητική
επιστολή.
-Εγγυητική; Με τι είδους εγγύηση;
-Επιταγή με ύψος είκοσι πέντε χιλιάδες δολάρια.
-Τράπεζας;
-HBSC, αλλά είναι προσωπική, είπε ο Μιχάλης ενώ
είχε βγάλει το μπλοκ και έκοβε την επιταγή.
-Δική σου; είπε με έκπληξη η κοπέλα.
-Ναι, είπε ο Μιχάλης. Και να μην ενοχληθεί καν η
δεσποινίδα Τέιλορ με το θέμα.
-Ναι φυσικά, είπε η Τζάνις.
-Ωραία.
Ο Μιχάλης ξαναγύρισε στο δικό του έργο και χάθηκε
στους υπολογισμούς του ως που μια σκιά έπεσε πάνω στο γραφείο του και καθώς
σήκωνε τα μάτια του να δει ποιος ήταν έπεφτε στο πληκτρολόγιο μια αστραφτερή
φωτογραφία. Ήταν μια φωτογραφία της Νιόβης υπογεγραμμένη από την ίδια. Την
εικόνιζε με ένα φόρεμα εποχής στην άκρη ενός ανεμοδαρμένου γκρεμού.
-Αυτόγραφο σου στέλνει, είπε ο επισκέπτης που δεν
ήταν άλλο από τον Αλέξανδρο. Από την καινούρια της ταινία είναι η σκηνή.
-Κάθε επιτυχία της εύχομαι, είπε ο Μιχάλης, ενώ
μια δεύτερη φωτογραφία έπεφτε στο γραφείο.
Αυτή εικόνιζε μια ολόγυμνη κοπέλα γονατιστή πάνω
σε ένα κρεβάτι να στέλνει ένα φιλί.
-Αλέξανδρε! Τι είναι αυτό;
-Φωτογραφία, απάντησε ατάραχος εκείνος.
-Προφανώς, αλλά τι φωτογραφία.
-Είναι μια φίλη από το Ναύπλιο, η Ηλέκτρα.
-Ε και;
-Την τελευταία φορά που με πήρες τηλέφωνο ήταν
μαζί μου και ρώτησε με ποιον μιλούσα και της είπα για' σενα και έδειξε μεγάλο
ενδιαφέρον. Οπότε της μίλησα εκτενέστερα και ιδού το αποτέλεσμα. Μια φωτογραφία
της με τηλέφωνο και e - mail στην πίσω πλευρά.
-Αλέξανδρε!
Ο Μιχάλης έκανε να σηκωθεί αλλά ένας οξύς πόνος
στο γόνατο τον ανάγκασε να αναθεωρήσει και να καθίσει πάλι. Έκλεισε τα μάτια
του.
-Είσαι τυχερός που δεν μπορώ να σηκωθώ, είπε
απειλητικά αλλά ο Αλέξανδρος απλά χαμογέλασε και κάθισε απέναντί του.
-Πως είναι τα πράγματα;
-Κάτι δεν πάει καλά. Αλέξανδρε όλα δείχνουν
εντάξει αλλά ταυτόχρονα κάτι μου διαφεύγει. Έκανα έναν πρόχειρο ισολογισμό για
τις μέρες που είμαι εδώ. Έχουμε κερδοφορία.
-Μεγάλη;
-Σημαντική. Τι άλλαξε Αλέξανδρε; Πρέπει να το
βρω.
-Είμαι σίγουρος ότι θα το βρεις. Μπορώ να σε
βοηθήσω σε κάτι;
-Όχι, εκτός και αν μπορείς να με απαλλάξεις από
την Καρς.
-Δύσκολο, αλλά ξέρεις κάτι; Οι πληροφορίες μου
λένε ότι η μανία που έχει μαζί σου αυτήν την στιγμή δεν αφορά το νοσοκομείο. Σε
θέλει σαν άνδρα.
-Και αυτό είναι χειρότερο! είπε ξερά ο Μιχάλης.
Γιατί.....
Σταμάτησε απότομα συνειδητοποιώντας τι παραλίγο
να πει. Ο Αλέξανδρος ωστόσο δεν ξαφνιάστηκε.
-Ξέρω, οι αρχές σου. Λοιπόν. Πάω να επιληφθώ
μερικών θεμάτων. Θα τα πούμε.
Ο Μιχάλης τον κοίταξε να απομακρύνεται με την
σκέψη του ακόμα σε αυτό που ήταν έτοιμος να πει.
"Γιατί υπάρχει κάποια που αγαπάω."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου