Κεφάλαιο
13
Το επόμενο πρωί ήταν
Σάββατο και κανείς δεν βιαζόταν να σηκωθεί ειδικά αφού οι περισσότεροι είχαν
ξενυχτίσει το προηγούμενο βράδυ. Ο Μιχάλης δεν ανήκε στο είδος των ανθρώπων που
κοιμούνται ως αργά και ήταν από νωρίς στο πόδι όπως όλες τις μέρες. Πέρασε ένα
ήσυχο δίωρο μελετώντας ως που να ακουστούν οι πρώτοι ήχοι στους ορόφους από
πάνω που έδειχναν ότι είχαν αρχίσει κάποιοι να ξυπνάνε. Όπως πάντα ο πρώτος που
κατέβηκε ήταν ο Μαξιμίλιαν. Τον καλημέρισε και προχώρησε στην κουζίνα. Θα
έφτιαχνε καφέ και θα έστηνε τα κομμάτια στη σκακιέρα, είχε γίνει πλέον πρωινή
τους συνήθεια.
Ο Μιχάλης αποτελείωσε το
διάβασμά του και σηκώθηκε από το γραφείο πάνω στην ώρα για να δει την Ντήντρα
να κατεβαίνει τη σκάλα. Η κοπέλα φορούσε μια ρόμπα σε παστέλ απόχρωση. Καθώς τα
ξανθά μαλλιά της χύνονταν ελεύθερα στους ώμους της έμοιαζε ακόμα πιο μικρή και
ευάλωτη. Μόλις τον είδε χαμογέλασε. Πλησίασε με έναν τρόπο κάπως διστακτικό. Τα
βήματά της ήταν τελείως αθόρυβα και ο Μιχάλης πρόσεξε πως ήταν ξυπόλυτη.
-Πες μου πως δεν ήταν
όνειρο, είπε σιγανά η κοπέλα.
-Δεν ήταν, τη βεβαίωσε ο
Μιχάλης πλησιάζοντας την.
Η κοπέλα χώθηκε στην
αγκαλιά του και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του. Έκλεισε τα μάτια της
και ψιθύρισε:
-Είμαι ευτυχισμένη.
Ένας προειδοποιητικός
ξερόβηχας τους διέκοψε. Ο Μαξιμίλιαν βλέποντας πως ο Μιχάλης δεν τον είχε
ακολουθήσει ήρθε να δει τι έγινε. Βλέποντας την Ντήντρα στη αγκαλιά του Μιχάλη
και θέλοντας να προλάβει πριν γίνει κάτι και έρθουν σε δύσκολη θέση από την
παρουσία του ξερόβηξε ειδοποιώντας τους ιπποτικά ότι ήταν εκεί. Η Ντήντρα
κοκκίνησε και έκανε να τραβηχτεί από την αγκαλιά του αγαπημένου της αλλά
εκείνος δεν την άφησε.
-Υποθέτω πως η σημερινή
παρτίδα αναβάλλεται, είπε με ένα χαμόγελο ο Μαξιμίλιαν.
-Θα ανέβω να ντυθώ, είπε
η Ντήντρα και άφησε το Μιχάλη.
Εκείνος την παρακολούθησε
με αγάπη να ανεβαίνει τη σκάλα για το δωμάτιό της και μετά πήγε να βρει τον
Μαξιμίλιαν.
Η Κέητ ξύπνησε και άνοιξε
τα μάτια της απολαμβάνοντας τη θαλπωρή του κρεβατιού της. Αντίκρισε στο
κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι το λούτρινο αρκουδάκι και χαμογέλασε. Της το είχε
αγοράσει το προηγούμενο βράδυ ο Άνταμ. Το είχαν δει στην προθήκη ενός μαγαζιού
την ώρα που επέστρεφαν από την έξοδό τους και ο Άνταμ της το είχε κάνει δώρο
για να της κρατάει παρέα τις ώρες που θα μελετούσε μοναχή. Άπλωσε το χέρι της
και χάιδεψε το χνουδωτό του κεφάλι, ο Άνταμ ήταν τόσο τρυφερός απέναντί της, Ένιωθε
υπέροχα όταν ήταν μαζί του και σκεφτόταν πόσο τυχερή ήταν τελικά που είχε
συναντήσει την Νιόβη και την είχε φέρει στην αδελφότητα.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι
και πήγε στο μπάνιο. Ενώ βρισκόταν κάτω από το ζεστό νερό του ντουζ το μυαλό
της γύριζε στο βράδυ που είχε περάσει με τον Άνταμ. Δεν ήταν ο πρώτος άνδρας με
τον οποίο είχε σχέση αλλά ποτέ με κανέναν δεν είχε νιώσει έτσι. Βγήκε από το
ντουζ τυλιγμένη σε ένα μπουρνούζι και σκουπίζοντας τα μαλλιά της με μια
πετσέτα.
Το χτύπημα στην πόρτα την
αιφνιδίασε και σταμάτησε για μια στιγμή στη μέση του δωματίου αναποφάσιστη. Μετά
κρίνοντας πως δεν προλάβαινε να ντυθεί άνοιξε τυλιγμένη στο μπουρνούζι της. Στο
άνοιγμα της πόρτας στεκόταν ο Άνταμ.
-Καλημέρα, της είπε και
έσκυψε να τη φιλήσει.
Το φιλί του ήταν γλυκό
και η Κέητ ένιωσε να χάνεται στην απολαυστική αίσθησή του.
-Έι, κόψτε το εσείς οι
δυο τους, τους πείραξε μια κοπέλα περνώντας, δεν έχουμε όλοι αυτή τη χαρά στη
ζωή μας.
Το ζευγάρι χαμογέλασε.
-Θα έρθεις μέσα;ρώτησε η
Κέητ.
-Πήγαινα κάτω, είπε ο
Άνταμ. Σταμάτησα να σου πω καλημέρα και να ρωτήσω αν θες να πάμε για ένα ποτό
απόψε.
-Σίγουρα.
Φιλήθηκαν και ο Άνταμ την
αποχαιρέτησε λέγοντας:
-Θα σε δω κάτω.
Η Κέητ έκλεισε την πόρτα
και ακούμπησε πάνω της χαμογελώντας και ονειροπολώντας.
Όταν κατέβηκε η Ντήντρα
ξανά στο ισόγειο ο Μιχάλης και ο Μαξιμίλιαν είχαν ολοκληρώσει την παρτίδα τους
και βρίσκονταν στο μεγάλο δωμάτιο μαζί με αρκετά ακόμα από τα μέλη της αδελφότητας
και συζητούσαν. Μπαίνοντας στάθηκε όπως και νωρίτερα διστακτική, δεν ήξερε κατά
πόσο ο Μιχάλης ήθελε να δημοσιοποιήσει τη σχέση τους. Της έκανε νόημα να καθίσει
δίπλα του και όταν το έκανε εκείνος πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της.
Ευτυχισμένη που ο Μιχάλης θεωρούσε πως δεν υπήρχε τίποτα που θα έπρεπε να
μείνει κρυφό χώθηκε στην αγκαλιά του.
Ο Αλέξανδρος φίλησε στο
μάγουλο την αδερφή του που έφευγε και μετά στράφηκε στο Μιχάλη που στεκόταν στη
μικρή βεράντα της εξώπορτας.
-Έγινε τελικά; είπε ο
Αλέξανδρος. Κοιμήθηκες με τη Ρεμπέκα;
-Όχι βέβαια! Αυτό είπε;
ρώτησε ο Μιχάλης. Νόμιζα…
-Δεν μου είπε, τον έκοψε
ο φίλος του. Μόνος μου το υπέθεσα.
-Πως αυτό;
-Για πρώτη φορά χθες
κοιμήθηκα στο ίδιο κρεβάτι με τη Ρεμπέκα χωρίς να κάνουμε έρωτα. Υπέθεσα λοιπόν
πως είχε ικανοποιηθεί με’ σενα. Και δεν σου’ πα ακόμα το καλύτερο. Μου ζήτησε
να χωρίσουμε.
-Εγώ φταίω, είπε ο
Μιχάλης και διηγήθηκε χωρίς λεπτομέρειες τι είχε γίνει την προηγούμενη νύχτα. Είμαι
υπαίτιος αυτού του χωρισμού, κατέληξε.
-Αυτό δεν πειράζει, είπε
ο Αλέξανδρος αεράτα, γυναίκες υπάρχουν άφθονες. Αλλά είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως.
Σου προσφέρθηκε η Ρεμπέκα και είπες όχι, η φαντασίωση κάθε άνδρα και την
απέρριψες. Γιατί;
-Γιατί δεν υπήρχε τίποτα
άλλο πέρα από σωματική έλξη και αυτό δεν αρκεί.
-Είπες το ίδιο πράγμα κι
άλλοτε και ξέρουμε και οι δυο πως κατέληξε.
-Ας ελπίσουμε πως θα
σταθώ πιο τυχερός τώρα, είπε ο Μιχάλης αλλά το βλέμμα του ήταν σκοτεινό.
-Κάνε στην άκρη μπόγε!
Η προσβολή ακούστηκε
ολοκάθαρα στο αμφιθέατρο παρά τις συζητήσεις των φοιτητών που περίμεναν να
αρχίσει το μάθημα. Ο Μιχάλης ήξερε ποιος την είχε προφέρει πριν ακόμα σηκώσει
το κεφάλι του. Και όταν το έκανε διαπίστωσε πως είχε δίκιο. Ο Πάνκχερστ
στεκόταν σε μια από τις σκάλες που οδηγούσαν στις ψηλότερες θέσεις του
αμφιθεάτρου, μπροστά του στεκόταν μια μάλλον χοντρούλα κοπέλα, που δεν τον είχε
ξανασυναντήσει από κοντά για να ξέρει με τι άνθρωπο είχε να κάνει, και έδειχνε
τώρα πληγωμένη από την απρόκλητη λεκτική βία.
-Κοίτα ρε! Θίκτηκε κιόλας. Στην άκρη τόφαλε!
Ο Μιχάλης προσπάθησε να
συγκρατήσει την οργή του αλλά δεν μπόρεσε. Δεν μπορούσε ο Πάνκχερστ να
περιφέρεται κάνοντας θύμα του όποιον έβρισκε αρκετά αδύναμο να του αντισταθεί.
-Κύριε Πάνκχερστ, είπε με
μια φωνή ψυχρή σαν χειμωνιάτικη νύχτα και στο αμφιθέατρο έπεσε σιωπή, ζητείστε
συγνώμη από τη δεσποινίδα πριν κατέβω από την έδρα και χώσω το μπαστούνι μου
στα ρουθούνια σας κάνοντας στο κεφάλι σας - τέτοιο που είναι - την καθαριότητα
που αποζητάει από καιρό.
Ο Πάνκχερστ κοκκίνησε από
την προσβολή ενώ γύρω του οι υπόλοιποι ξεσπούσαν σε τρανταχτά γέλια. Είπε ένα
βιαστικό συγνώμη στην κοπέλα που είχε προσβάλλει και βιάστηκε να πάει σε μια
κενή θέση.
Ο Μιχάλης χαμογέλασε, είχε
διαβάσει πριν από πολλά χρόνια κάτι τέτοιο και να που του είχε φανεί χρήσιμο. Το
βλέμμα του σταμάτησε στην Ντήντρα που τον κοιτούσε με λατρεία. Η αγαπημένη του
ήταν πανευτυχής, ο Πάνκχερστ είχε πάψει να ασχολείται μαζί της και ένιωθε
ασφαλής κοντά στον ίδιο.
Σχεδόν ένας μήνας είχε
περάσει από τη νύχτα που η Ντήντρα και εκείνος είχαν φιληθεί κάτω από την
καταρρακτώδη βροχή. Ήταν ένας πολύ γεμάτος μήνας όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και
για την αδελφότητα. Είχαν διαβάσματα, είχαν τις πρόβες για το θεατρικό και την
ετοιμασία για τα άλλα θέματα του μαραθωνίου.
Η πορεία της αδελφότητας
δεν ήταν η καλύτερη δυνατή στο μαραθώνιο. Δεν είχαν πάει καλά στα δυο ομαδικά
αθλήματα, αμερικάνικο ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αλλά ο Λούκας τους είχε κερδίσει
την πρώτη θέση στο διαγωνισμό των θετικών επιστημών και στη γενική κατάταξη
ήταν τέταρτοι σε σύνολο οκτώ διαγωνιζόμενων. Το επόμενο αντικείμενο, ήταν το
τουρνουά σακακιού. Ο Μαξιμίλιαν θα έπρεπε να τα πάει πολύ καλά για να έχουν
ελπίδες για τη συνέχεια.
Στη σκέψη του Μαξιμίλιαν
τον αναζήτησε, καθόταν σε μια από τις τελευταίες σειρές και μιλούσε με τους
γύρω του. Τώρα τελευταία τον έχαναν συχνά, έβγαινε με την Μέλοντι. Αυτό είχε
συμβεί ακριβώς την κατάλληλη στιγμή μιας και ο στενότερος φίλος του είχε επίσης
τις πριβέ εξόδους του με την Κέητ.
Ο Άνταμ και η Κέητ ήταν
ένα γλυκό ζευγάρι που χαιρόταν να το βλέπει κανείς. Ήταν πολύ τρυφεροί ο ένας
με τον άλλο και παρ’ ότι δεν διατυμπάνιζαν τη σχέση τους ήταν αδύνατον για
όποιον τους έβλεπε να μην καταλάβει το δυνατό συναίσθημα που τους ένωνε.
Από τις σκέψεις του τον
έβγαλε το χτύπημα του ρολογιού ακριβώς πίσω του. Ήταν η ώρα να αρχίσει την
σημερινή παράδοση. Σηκώθηκε από την έδρα και καθώς απλωνόταν σιωπή στο
αμφιθέατρο ετοιμάστηκε να τους μεταφέρει νοερά στην εποχή των σταυροφοριών.
Η Νιόβη κοίταξε το ρολόι
της νυσταγμένα και αναρωτήθηκε αν θα ήταν καλύτερο να συνεχίσει τον ύπνο της ή
να σηκωθεί. Δεν ήταν άνθρωπος που κοιμόταν ως αργά αλλά το προηγούμενο βράδυ
είχαν τραβήξει σε μάκρος οι πρόβες και μετά είχε καθίσει να μελετήσει κάποιες
παρατηρήσεις του Τόμας πάνω στο ρόλο της, Έτσι έφτασαν οι πρώτες πρωινές ώρες
ως που να πάει για ύπνο και τώρα νύσταζε πολύ για να σηκωθεί.
Τελικά γύρισε πάλι στο
πλευρό και έκλεισε τα μάτια της βυθιζόμενη και πάλι στη γλυκεία ανυπαρξία του
ύπνου.
Ξύπνησε όταν χόρτασε ύπνο
και γύρισε ανάσκελα στο κρεβάτι. Τεντώθηκε και έφερε τα χέρια της πίσω από το
κεφάλι της, Έμεινε για λίγο ξαπλωμένη κοιτάζοντας το ταβάνι και αναλογιζόμενη
το όνειρο που είχε δει λίγο πριν ξυπνήσει. Στο όνειρο είχε ανακατέψει την
πραγματικότητα με το έργο που θα ανέβαζαν. Εκείνη ήταν η Φιντέλια αλλά ο
Γουίλλιαμ ήταν ο Τόμας και το φινάλε δεν ήταν ένα θερμό φιλί αλλά μια
ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη. Από τότε που είχε συνειδητοποιήσει ότι το μόνο
που ήθελε στη ζωή της ήταν να γίνει ηθοποιός η Νιόβη συνήθιζε να σκέφτεται όλα
της τα όνειρα σαν ταινίες.
«Αυτή θα ήταν όμορφη
ταινία μόνο που θα ήταν αυστηρά ακατάλληλη για ανηλίκους,» σκέφτηκε
χαμογελώντας ενώ γδυνόταν για να μπει κάτω από το ντουζ, «και υποψιάζομαι πως ο
Μιχάλης θα με σκότωνε αν παραποιούσα έτσι το έργο του.»
Μπαίνοντας κάτω από το
ζεστό νερό αναρωτήθηκε τι να έκανε ο συμπρωταγωνιστής της σ’ αυτό το αισθησιακό
όνειρο.
Ο Μιχάλης παρακολουθούσε
τους ηθοποιούς να δίνουν σάρκα και οστά στο έργο που είχε γράψει. Μπορεί να μην
ήταν επαγγελματίες αλλά ο ενθουσιασμός τους αναπλήρωνε με το παράπάνω την έλλειψη πείρας και ζωντάνευαν
πολύ ρεαλιστικά τους χαρακτήρες. Τον είχαν συναρπάσει τόσο με την ερμηνεία τους
που για μια στιγμή δεν κατάλαβε ότι το χέρι της Ντήντρα γλίστρησε μέσα στο δικό
του όπως ήρθε να καθίσει δίπλα του και ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του. Ο
Μιχάλης την αγκάλιασε ενώ ο Μαξιμίλιαν παρ’ ότι δεν ήταν ηθοποιός έδινε ρεσιτάλ
στο ρόλο του μεγάλου νομοθέτη.
Στον μήνα περίπου που
ήταν μαζί με την Ντήντρα δεν είχαν προχωρήσει σε σεξουαλική σχέση. Η Ντήντρα
ήταν ακόμα πολύ εύθραυστη ψυχολογικά και σ’ εκείνον αρκούσε ο δεσμός που υπήρχε
μεταξύ τους. Οι εκδηλώσεις τρυφερότητας της Ντήντρα, που ήταν πολύ συχνές, τον
συγκινούσαν και τον αποζημίωναν με το παραπάνω.
Ο Μαξιμίλιαν μιλώντας
δυνατά και με κύρος που άρμοζε στον μεγάλο νομοθέτη έπαιζε τόσο πειστικά το
ρόλο του που η κοπέλα υποδυόταν την Ραμόνα Γκενζ πισωπάτησε άθελα της. Ο Τόμας,
που στεκόταν στην άκρη της σκηνής για να μπορεί να παρεμβαίνει και να κάνει
διορθώσεις, είπε:
-Πολύ καλά! Ο Μαξιμίλιαν
έχει μπει στο πετσί του ρόλου του, δρα σαν να είναι ο μεγάλος νομοθέτης και η
Κέλλυ το ένιωσε. Αυτό θέλουμε να πετύχουμε! Κέλλυ σ’ αυτό το σημείο θα κάνεις
το βήμα πίσω. Συνεχίζουμε!
Φτάσανε στο φινάλε. Ο
Άντονι, ο νεαρός που υποδυόταν τον Γουίλλιαμ, και η Νιόβη ήταν μόνοι στη σκηνή.
Οι υπόλοιποι κάθονταν στην πρώτη σειρά των καθισμάτων και τους παρακολουθούσαν.
-Όχι, είπε ο Τόμας, Άντονι,
το πήρες κάπως χαλαρά. Είσαι με την αγαπημένη σου, έχουν αποσυρθεί όλες οι
κατηγορίες και τίποτα πια δεν σας εμποδίζει να είστε μαζί. Είσαι ευτυχισμένος!
Πρέπει να φαίνεται. Κάτσε, Νιόβη θα το παίξουμε μαζί αυτό το κομμάτι.
Έπαιξαν μαζί τη σκηνή
όπου οι δυο αγαπημένοι ανταλλάζουν όρκους αγάπης και όπως προέβλεπε το κείμενο
η Νιόβη έπεσε στην αγκαλιά του Τόμας που την κράτησε κοντά του και προς μεγάλη
της έκπληξη προχώρησε στο φινάλε που ήταν ένα φιλί.
Μόνο που δεν της έδωσε
ένα επιφανειακό θεατρικό φιλί. Τα χείλη του γεύθηκαν τα δικά της στέλνοντας ένα
ρίγος ευχαρίστησης να τη διατρέξει. Η Νιόβη αφέθηκε σ’ αυτό το φιλί. Τα χείλη
του ήταν ζεστά και απαλά, την προκαλούσαν, την έθελγαν να του παραδοθεί και
εκείνος δεν έλεγε να την αφήσει από την αγκαλιά του ως τη στιγμή που όλοι
σηκώθηκαν όρθιοι και άρχισαν να χειροκροτούν. Τότε την άφησε και κρατώντας τη
από το χέρι υποκλίθηκαν.
Η Νιόβη όμως δεν έβλεπε
τίποτα απ’ όσα ήταν μπροστά της, στα αυτιά της ηχούσε μουσική και μια μόνο
σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό της...
Ο Μιχάλης ξύπνησε από ένα
απαλό άγγιγμα στο μέτωπό του. Ήταν από τους ανθρώπους που αρκεί και ο πλέον
ελάχιστος ήχος για να τους ξυπνήσει, Άνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε την
Ντήντρα σκυμμένη από πάνω του. Ακόμα και αν ήθελε να τη μαλώσει δεν θα μπορούσε
βλέποντας τη λατρεία με την οποία τον κοιτούσε. Ανακάθισε στο κρεβάτι, η
Ντήντρα ήταν γονατισμένη δίπλα του και μια ματιά στο ρολόι του τον πληροφόρησε
ότι ήταν ακόμα πολύ νωρίς για να έχει ξυπνήσει για πρωί.
-Συμβαίνει κάτι; τη
ρώτησε. Είσαι καλά;
Η Ντήντρα φάνηκε να
ντρέπεται.
-Να ξύπνησα και δεν
μπορούσα να κοιμηθώ, είπε, και ξέρεις το είδος των σκέψεων που σου έρχονται
όταν είσαι μόνος στη σιγαλιά της νύχτας.
-Ξέρω, της είπε απαλά ο
Μιχάλης, δεν υπάρχει τίποτα για να ντρέπεσαι.
-Ήθελα να σε δω και ήρθα,
συγνώμη που σε ξύπνησα αλλά... Σκέφτηκα που θα ήμουν χωρίς εσένα και σε φίλησα.
Ο Μιχάλης την σήκωσε από
το πάτωμα και την πήρε στην αγκαλιά του.
-Δεν μου αξίζει η αγάπη
μου δείχνεις Ντήντρα, της είπε συγκινημένος.
Η κοπέλα άγγιξε με τα
χείλη της τα δικά του και μετά ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του.
-Έκανες τα πάντα για’
μένα και δεν ζήτησες τίποτα, ψιθύρισε.
Σηκώθηκε φανερά απρόθυμη
να φύγει.
-Να σε αφήσω να
κοιμηθείς.
-Μπορείς να κοιμηθείς εδώ,
είπε ο Μιχάλης.
-Δεν θέλω να σε ξεβολέψω,
ήδη σε ξύπνησα τέτοια ώρα…
Ο Μιχάλης ξάπλωσε και της
έκανε χώρο δίπλα του. Η Ντήντρα ξάπλωσε δίπλα του και χώθηκε στην αγκαλιά του.
Αποκοιμήθηκαν αγκαλιασμένοι.
4 σχόλια:
Συνεχίζεις ακάθεκτος με πολύ όμορφο κλίμα ευαισθησίας και ρομαντισμού αγαπητέ φίλε. Σε χαίρομαι.
Περασα για να διαβασω τις συνεχειες!!!!Πολυ ομορφα ολα!!!!Καλη συνεχεια φιλη μου!!!
Γιάννη χαίρομαι,που σου αρέσει.
Η συνέχεια είναι ήδη έτοιμη να τη διαβάσεις.
Καλώς τον ευγενικό μου φίλο.
Σε μπερδεύει το Νυχτερινή Πένα για το φύλο ε;
Δημοσίευση σχολίου