Κεφάλαιο
19
Η παραμονή των
Χριστουγέννων ξημέρωσε με μια πυκνή χιονόπτωση όπως ταίριαζε στη μέρα. Απτόητοι
ο Μαξιμίλιαν και ο Άνταμ ετοιμάστηκαν να φύγουν αφού πρώτα έπαιξαν ένα σφοδρό
χιονοπόλεμο με τον Μιχάλη. Μετά το γεύμα αναχώρησαν και εκείνοι αφήνοντάς τον
μόνο μιας και τόσο η Άλεξ όσο και η Σήλια είχαν βγει. Τώρα που ήξερε τι
συνέβαινε στην αγαπημένη του και είχε κινητοποιήσει τα απαραίτητα μέσα για να
το αντιμετωπίσει ήταν ήρεμος, ευχήθηκε στους δυο φίλους καλό ταξίδι και καλές
γιορτές.
Η Άλεξ κατέβηκε στο
ισόγειο του σπιτιού έτοιμη για έξοδο και βρήκε τον Μιχάλη καθισμένο στη
συνηθισμένη θέση του να διαβάζει. Ακούγοντας τα βήματά της σήκωσε το βλέμμα του
και την κοίταξε. Η κοπέλα φορούσε ένα παλτό και ήταν έτοιμη να φύγει για έξω.
-Καληνύχτα Άλεξ, καλή
διασκέδαση, της είπε.
-Έλα σήκω, είπε η κοπέλα,
θα έρθεις μαζί μου.
-Τι πράγμα;
-Δεν σ’ αφήνω μόνο σου με
αυτήν την νυμφομανή, είπε η Άλεξ.
-Δεν μπορεί να κάνει
τίποτα και το ξέρει.
-Μπορεί να σε νευριάσει
και να τη σκοτώσεις, είπε η Άλεξ. Θα έρθεις μαζί μου. Δεν θα χάσεις, πρόσθεσε
με μυστήριο ύφος η κοπέλα.
Ο Μιχάλης την ακολούθησε
στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν.
-Με νευριάζει πολύ η
Σήλια, είπε η Άλεξ, δεν είχαμε ποτέ προβλήματα μεταξύ μας και τώρα αυτή η... μην
πω Χριστουγεννιάτικα… θέλει να δημιουργήσει χάος γιατί της αρέσει να κοιμάται
με όποιον άνδρα βρει μπροστά της.
-Τότε να είσαι περήφανη
για τους άνδρες αυτής της αδελφότητας, γιατί κανένας δεν πρόδωσε αυτό που είχε
για να κοιμηθεί με τη Σήλια.
-Και ελπίζω να μην το
κάνει.
Φτάσανε σε ένα από τα πιο
γνωστά κλαμπ της πόλης και η Άλεξ πάρκαρε στο πριβέ πάρκινγκ. Ο Μιχάλης την
κοίταξε εξεταστικά, η κοπέλα όμως δεν είπε τίποτα παρά μόνο χαμογέλασε. Μπήκαν
στο κλαμπ από μια βοηθητική πόρτα και κατευθύνθηκαν προς το πίσω μέρος όπου
βρισκόταν μια σειρά από καμαρίνια, ο Έλληνας πρόσεξε μια αφίσα που διαφήμιζε
για απόψε την επίσημη πρώτη του ροκ συγκροτήματος Next Door Heroes. Κοίταξε την
Άλεξ μα η κοπέλα κοίταζε τις πόρτες.
-Α! Εδώ είμαστε, το
τέσσερα.
Άνοιξε την πόρτα και
μπήκαν σε ένα μικρό καμαρίνι, την προσοχή του Μιχάλη τράβηξε μια κιθάρα μέσα
στη θήκη της πάνω σε ένα τραπεζάκι.
-Άλεξ, είπε, είναι αυτό
που νομίζω;
Γύρισε να την κοιτάξει
και τώρα που είχε βγάλει το παλτό δεν του απέμεινε καμία αμφιβολία. Η Άλεξ
φορούσε ένα μαύρο εφαρμοστό παντελόνι και ένα μαύρο αμάνικο ριχτό μπλουζάκι
φόρο τιμής στο αγαπημένο της συγκρότημα Led Zeppelin. Εκείνη τη στιγμή έδενε
στα μαλλιά της την κλασσική κόκκινη μπαντάνα.
-Γι’ αυτό χανόσουν έτσι
τα βράδια. Γιατί δεν μας είπες τίποτα;
-Ήθελα να είμαι σίγουρη
πριν σας το πω.
-Και’ γω πως βρίσκομαι
εδώ τώρα;
-Το εννοούσα όταν είπα
ότι δε θα σ’ άφηνα μόνο σου μ’ αυτήν!
Η πόρτα άνοιξε και μια
καστανομάλλα κοπέλα με αμφίεση παρόμοια με της Άλεξ μπήκε.
-Έλα Άλεξ, ξεκίνησε... Α,
συγνώμη δεν ήξερα ότι έχεις κόσμο.
-Μιχάλη να σου συστήσω
την Γκάμπριελ, είναι η φωνή του συγκροτήματος.
-Χαίρω πολύ.
-Επίσης, είμαστε έτοιμοι,
είπε η Γκάμπριελ.
-Πάμε, είπε η Άλεξ και
στράφηκε στο Μιχάλη. Εσύ θα μας παρακολουθήσεις από περίοπτη θέση.
Ο Μιχάλης δεν ήταν οπαδός
της ροκ αλλά από τις γνώσεις του στη μουσική και από τις αντιδράσεις του κοινού
ήξερε πως η Άλεξ δεν είχε καθόλου δίκιο που φοβόταν. Η μουσική των τραγουδιών
του συγκροτήματος ήταν αριστοτεχνικά δομημένη με πολλές εναλλαγές και έντονους
ρυθμούς που συνέπαιρναν το κοινό ενώ είχαν την τύχη να έχουν μια τραγουδίστρια
με υπέροχη φωνή. Η Άλεξ ήταν καταπληκτική και όπως διαπίστωσε ο Μιχάλης με
έκπληξη, γιατί τόσο καιρό που την ήξερε δεν είχε αφήσει να φανεί τίποτα,
διέθετε πολύ καλή φωνή επίσης. Στο τελευταίο κομμάτι που το τραγουδήσαν μαζί οι
δυο κοπέλες το κοινό τις αποθέωσε.
-Θα έχω να λέω πως ήμουν
παρόν στη γέννηση ενός θρύλου, είπε όταν πήγε να συγχαρεί την Άλεξ.
Η Ντήντρα κοίταξε το
χιόνι που έπεφτε έξω πυκνό και έκλεισε την κουρτίνα. Το κρύο και η παγωνιά έξω
δεν συγκρίνονταν με αυτά που βασίλευαν μέσα της. Δεν το έδειχνε αλλά ήταν
δυστυχισμένη. Η εξαγορά της ευτυχίας της οικογενείας της είχε βαρύ τίμημα και
παρ’ ότι ήξερε ότι είχε κάνει αυτό που έπρεπε μικρή παρηγοριά αντλούσε από αυτό
το γεγονός.
Καθισμένη σε μια
πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο περνούσε τις περισσότερες ώρες της μέρας βυθισμένη
σε σκέψεις και αναμνήσεις. Σπάνια είχε τη δύναμη και την ενεργητικότητα να
κάνει κάτι και στις λίγες αυτές φορές βοηθούσε τη μητέρα της με τις δουλειές
του σπιτιού. Οι γιορτές την είχαν κάνει λίγο να ξεχαστεί αλλά ήταν πάντα για
λίγο.
Η μικρότερη αδερφή της
μπήκε στο δωμάτιο και την πλησίασε. Η Ντήντρα την κοίταξε και έκανε μια
προσπάθεια να χαμογελάσει. Η Σαμάνθα λυπόταν πολύ να τη βλέπει σε αυτήν την
κατάσταση και η Ντήντρα δεν το ήθελε αυτό.
-Ντήντρα, είπε απαλά η
Σαμάνθα, έχεις έναν επισκέπτη.
-Ήρθε από την Βοστώνη να
σε δει.
Η ψυχή της Ντήντρα γέμισε
με πανικό, ο Πάνκχερστ είχε έρθει να χαρεί το θρίαμβό του και να ζητήσει κάποιο
νέο αντάλλαγμα. Σηκώθηκε από την πολυθρόνα και ρώτησε:
-Που είναι;
-Τον έβαλα να περιμένει
στο σαλόνι.
Η Ντήντρα προχώρησε στο
σαλόνι και πέρασε την μεγάλη δίφυλλη πόρτα. Εκεί σταμάτησε και κοίταξε με
έκπληξη τον άνδρα δίπλα στο αναμμένο τζάκι που δεν ήταν ο μισητός Πάνκχερστ
αλλά ο αγαπημένος της Μιχάλης. Δεν είχε ποτέ άλλοτε νιώσει την καρδιά της να
σχίζεται στα δύο όπως τώρα. Την ίδια στιγμή που ένιωθε την ανάγκη να ριχθεί
στην αγκαλιά του ήθελε να του φωνάξει να φύγει. Δεν έπρεπε να είναι εδώ για το
καλό της οικογενείας της, για το δικό του καλό. Δεν μπορούσε όμως να το κάνει,
η αποχώρησή της από τη Βοστώνη την είχε εξουθενώσει ψυχολογικά, δεν μπορούσε να
παλέψει άλλο.
-Μιχάλη, ψέλλισε.
Ένιωσε να χάνει το φως
της και έπεσε. Ο Μιχάλης πρόλαβε και την άρπαξε πριν σωριαστεί στο πάτωμα και
την κράτησε στην αγκαλιά του.
-Ντήντρα, είπε απαλά, ησύχασε.
Είναι όλα καλά.
-Δεν πρέπει να είσαι εδώ,
ψέλλισε η κοπέλα. Θα....
-Έχω τις συναλλαγματικές,
είπε ο Μιχάλης χαϊδεύοντας την απαλά. Δεν μπορεί να κάνει πια τίποτα. Τίποτα
αγάπη μου.
Η Ντήντρα ξέσπασε σε
λυγμούς. Ο Μιχάλης την άφησε να ξεσπάσει, να βγάλει από μέσα της τον πόνο που
τόσες μέρες τη βασάνιζε. Μετά τη βοήθησε να σηκωθεί για να πάει να ετοιμαστεί
για το ρεβεγιόν. Αυτή θα ήταν η πιο ευτυχισμένη πρωτοχρονιά της κοπέλας.
Η Ντήντρα χαμογέλασε
μπαίνοντας στο σπίτι της αδελφότητας, ήταν ευτυχισμένη που μπορούσε να
επιστρέψει. Μετά την οικογένειά της ήταν το επόμενο μέρος που ένιωθε τόσο
ευπρόσδεκτη και που την εκτιμούσαν.
Το χαμόγελό της έσβησε
μπαίνοντας στο κοινό δωμάτιο, με κατεύθυνση το δωμάτιο του Μιχάλη, όπου ήρθε
πρόσωπο με πρόσωπο με την Σήλια.
-Α, η χωριάτα επέστρεψε,
είπε με απέχθεια η Σήλια. Μην ανησυχείς όσο έλειπες τον ψυχαγώγησα έχω τον
άνδρα σου.
-Μου τα είπε, απάντησε
ψυχρά η Ντήντρα.
-Δεν ξέρω τι σου βρίσκει,
δοκίμασε άλλη προσβολή η Σήλια αφού η πρώτη δεν είχε πιάσει. Σίγουρα δεν λες
και πολλά στο κρεβάτι.
-Σίγουρα δεν ξέρω όσα εσύ,
είπε η Ντήντρα με αξιοπρέπεια, αλλά τη στιγμή που μου κάνει έρωτα και με
κοιτάει στα μάτια ξέρεις τι βλέπει; Αγάπη! Ξέρει πως τον αγαπάω και δεν θα πάψω
ποτέ. Ο ερωτικός πόθος περνάει αλλά η αγάπη παραμένει.
Η Σήλια γέλασε.
-Ρομαντικές ανοησίες μιας
που ξέρει πως σαν γυναίκα δεν λέει τίποτα.
-Όταν ο Μιχάλης ξαπλώνει
μαζί μου και μου κάνει έρωτα σκέφτεται ότι μια μέρα θα γίνω η μητέρα των
παιδιών του ενώ ο άνδρας που κοιμάται μαζί σου δεν ενδιαφέρεται πια για’ σενα,
σ’ έχει ρίξει και σκέφτεται ποια θα είναι η επόμενη.
Η Σήλια σήκωσε το χέρι
της για να χαστουκίσει την Ντήντρα αλλά το κατέβασε και είπε:
-Δεν αξίζεις την προσοχή
μου. Ζήσε μέσα στην αυταπάτη σου αλλά να ξέρεις πως δεν έχεις την πρώτη θέση
στην καρδιά του.
-Τι εννοείς; ρώτησε η
Ντήντρα με το φόβο να την παίρνει στην παγωμένη αγκαλιά του.
-Σου είπε πως τον φίλησα
ενώ κοιμόταν έτσι; Σίγουρα δεν σου είπε ότι στον ύπνο του δεν ξεστόμισε το δικό
σου όνομα αλλά...
Η Ντήντρα αναλύθηκε σε
καυτά δάκρυα αλλά η Σήλια δεν πρόλαβε ούτε να ολοκληρώσει το ψέμα της ούτε να
χαρεί το θρίαμβό της.
-Τι στα κομμάτια κάνεις;
Η Άλεξ πλησίασε με μάτια
που πετούσαν φωτιές.
-Ευχαριστιέσαι να κάνεις
τους ανθρώπους να δυστυχούν; Είσαι άρρωστη!
Πήγε κοντά στην Ντήντρα
και την αγκάλιασε από τους ώμους.
-Σου λέει ψέματα, ο
Μιχάλης σε λατρεύει, Έκανε τα πάντα για να σε βοηθήσει.
Η Ντήντρα σκούπισε τα
δάκρυά της και πλησίασε την Σήλια. Με μια γρήγορη αιφνιδιαστική κίνηση της
άστραψε ένα χαστούκι.
-Σε λυπάμαι, είπε ενώ η
Σήλια έπιανε το μάγουλό της, εγώ έχω εκείνον που με αγαπάει και ίσως κάνουμε
οικογένεια μαζί. Εσύ όμως θα καταλήξεις μόνη.
Η Ντήντρα γύρισε την
πλάτη στη Σήλια και προχώρησε προς το δωμάτιο του αγαπημένου της ενώ η Άλεξ
έλεγε:
-Καλά θα κάνεις να τα
σκεφτείς αυτά που σου είπε.
Οι γιορτές πέρασαν και
άρχισαν σιγά - σιγά να επιστρέφουν τα μέλη της αδελφότητας. Όταν επέστρεψε η
Νιόβη με τον Τόμας είχαν όλοι σχεδόν επιστρέψει. Το αγαπημένο ζευγάρι κατέφτασε
με τον Αλέξανδρο που είχε αφήσει φεύγοντας το αυτοκίνητό του στο αεροδρόμιο και
τώρα τους είχε φέρει ως εδώ. Ο πρώτος που τους υποδέχθηκε ήταν η Ντήντρα που
έλαμπε από χαρά. Αντίθετα η Σήλια ήταν φανερά οργισμένη, ως τη στιγμή που είδε
τον Αλέξανδρο. Τότε με ένα χαμόγελο πήγε να καλωσορίσει την Νιόβη και τον
ξάδερφό της.
-Δεν θα με συστήσετε στο
φίλο σας; ρώτησε ναζιάρικα.
-Αλέξανδρος Κομνηνός, πήρε
την πρωτοβουλία μόνος του ο αδερφός της Νιόβης που το ελαφρύ και αποκαλυπτικό
ως συνήθως ντύσιμο της Σήλια είχε τραβήξει την προσοχή του.
Η Νιόβη και ο Τόμας
προχώρησαν στο μεγάλο δωμάτιο όπου είχαν να μάθουν πολλά νέα με πρώτο και
καλύτερο την εμφάνιση του νέου ροκ συγκροτήματος της Άλεξ.
-Αυτά κάνεις λοιπόν όταν
βγαίνεις τις νύχτες ε; είπε η Νιόβη καθώς την αγκάλιαζε και της ευχόταν το
καλύτερο.
-Συγνώμη που το κράτησα
κρυφό αλλά ήθελα να είμαι σίγουρη, τώρα θα παίξουμε μερικά βράδια ακόμα στο
κλαμπ οπότε θα μπορείτε να έρθετε να μας ακούσετε.
-Παίζουν υπέροχα, είπε ο
Μιχάλης από τη συνηθισμένη του θέση.
-Α, εδώ είσαι, είπε ο
Αλέξανδρος πλησιάζοντας. Πως πάει; Η φίλη σου είναι πανευτυχής, να υποθέσω ότι
επιτέλους...
-Το τι κάνω με τη Ντήντρα
είναι δικός μας λογαριασμός. Είπε αυστηρά ο Μιχάλης. Εσύ να προσέχεις με τι πας
να μπλέξεις.
-Ξέρω, μην ανησυχείς, και
μ’ αρέσει.
-Δεν είχα αμφιβολία, είπε
κοφτά ο Μιχάλης.
-Σου την έπεσε έτσι δεν
είναι; ρώτησε ο Αλέξανδρος που προφανώς το έβρισκε διασκεδαστικό.
-Ναι.
-Και προφανώς την
απέρριψες.
-Όχι μόνο εγώ.
-Σας έχουν τυλίξει οι
γυναίκες στα φουστάνια τους, ειρωνεύθηκε ο Αλέξανδρος.
-Όχι, είπε ήσυχα ο
Μιχάλης, θέλω να νιώθω πολύ απλά ότι με τη γυναίκα που μοιράζομαι το κρεβάτι
μου με ενώνει κάτι παραπάνω από λαγνεία.
Σηκώθηκε από τη θέση του
για να αγκαλιάσει τη Ντήντρα που ερχόταν προς το μέρος του δίνοντας τέλος στη
συζήτηση.
-Κάνε στην άκρη σπυριάρα
μη σ’ αγγίξω και λερωθώ.
Η προσβλητική φράση του
Κόλιν Πάνκχερστ έκανε μια συνεσταλμένη πρωτοετή να αναλυθεί σε δάκρυα και την
παρέα του να ξεσπάσει σε γέλια.
-Είσαι πολύ μεγάλο καθίκι
τελικά!
Ο Πάνκχερστ γύρισε για να
δει ποιος ήταν που είχε τολμήσει να μιλήσει εναντίον του κα αντίκρισε τη
Ντήντρα. Η κοπέλα ήταν φανερά θυμωμένη και δεν έκανε πίσω όταν ο νεαρός άνδρας
που την είχε κάνει να υποφέρει τόσο πολύ κινήθηκε προς το μέρος της.
-Κάρτερ, εσύ δεν έπρεπε
να βρίσκεσαι εδώ, βρυχήθηκε ο Πάνκχερστ.Ή μήπως ήρθες να μας δείξεις τα κάλλη σου;
Περιμένουμε τότε, βγάλε αυτό το πουλόβερ σου.
Άπλωσε τα χέρια του προς
τη Ντήντρα που πάγωσε από το φόβο καθώς οι αναμνήσεις του φρικτού παρελθόντος
γύριζαν να τη στοιχειώσουν, Άρχισε να τρέμει καθώς θυμόταν την ταπείνωση και
την ντροπή που είχε βιώσει. Ο Πάνκχερστ την έπιασε από τα μπράτσα.
-Κόλιν Πάνκχερστ! Άφησέ
τη αμέσως γιατί ορκίζομαι πως αν την πειράξεις δεν θα βγεις ζωντανός από τα
χέρια μου.
Ο Μιχάλης πλησίαζε τον
Πάνκχερστ και η οργή που ήταν αποτυπωμένη στο πρόσωπό του έκανε τον νεαρό να
πισωπατήσει αφήνοντας τη Ντήντρα. Όσοι βρίσκονταν τριγύρω έκαναν επίσης πίσω.
Όλοι είχαν συνηθίσει να βλέπουν τον Μιχάλη ήρεμο και ήπιο και τώρα η οργή του
φαινόταν τρομακτική.
-Για πολύ καιρό
τρομοκρατούσες και βασάνιζες εκείνους που δεν ήταν σε θέση να προστατέψουν τον
εαυτό τους. Αλλά όχι πια, αυτό τελειώνει. Εδώ και τώρα! Μια και για πάντα!
-Ποιος θα το τελειώσει; Εσύ;
Ή αυτή η χαμένη;
Ο Μιχάλης συνέχισε να προχωράει
προς το μέρος του και ο Πάνκχερστ αποφάσισε να τον αντιμετωπίσει. Όρμησε
μπροστά με τα χέρια προτεταμένα και σφιγμένα σε γροθιές. Η Ντήντρα ούρλιαξε
φοβούμενη για τον αγαπημένο της αλλά εκείνος ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τον
αντίπαλό του. Παραμέρισε και άπλωσε το μπαστούνι του. Τυφλωμένος από τη μανία
του ο Πάνκχερστ δεν το είδε και σκόνταψε. Σωριάστηκε στο δάπεδο και ο Μιχάλης
έσπευσε να τον ακινητοποιήσει πατώντας τον στην πλάτη.
-Πολύ ωραία, είπε, τώρα
βρίσκεσαι στη φυσική σου θέση, τέτοιο φίδι που είσαι.
Γέλια ακούσθηκαν ολόγυρα
και ο Πάνκχερστ κατάλαβε ότι δεν θα είχε πια κανένα κύρος ή γόητρο στην
πανεπιστημιούπολη. Αλλά η εκδίκηση του Μιχάλη δεν είχε ακόμα τελειώσει. Άφησε
τον Πάνκχερστ να σηκωθεί και μόλις αυτός το έκανε βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με
δυο αστυνομικούς.
-Ο Κόλιν Πάνκχερστ; ρώτησε
ο ένας.
-Ναι. Είπε ξινά εκείνος.
-Συλλαμβάνεστε με την
κατηγορία της απάτης, της παραβίασης του νόμου 1786 /1997 για τα
χρηματοοικονομικά προϊόντα, εκβιασμό, λόγω και έργω εξύβριση.
Του πέρασαν χειροπέδες
ενώ του διάβαζαν τα δικαιώματά του. Οδηγήθηκε έξω από τη σχολή κάτω από τις
αποδοκιμασίες όλων των παρισταμένων φοιτητών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου