Άνοιξε τα μάτια του νιώθοντας χαλαρωμένος σαν να
είχε κοιμηθεί μερόνυχτα αλλά μια ματιά στο ρολόι του τον πληροφόρησε πως είχε
κοιμηθεί μόλις λίγες ώρες. Ένιωθε ωστόσο τόσο ξεκούραστος που σηκώθηκε αμέσως
από το κρεβάτι. Η ξεκούρασή του ήταν αρκετή ώστε να μην πονάει καν το γόνατό
του. Ντύθηκε και πέρασε στο γραφείο. άνοιξε τον υπολογιστή και πήγε να φέρει
έναν καφέ. Μόλις επέστρεψε είδε ότι ο υπολογιστής ήταν έτοιμος για να δουλέψει
και ότι υπήρχαν δυο μηνύματα με το εσωτερικό ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
Άνοιξε το πρώτο και διαπίστωσε πως προερχόταν από
τη Μάρθα. Δεν υπήρχε συνημμένο, το κείμενο περιεχόταν κατευθείαν στο μήνυμα. Ο
Μιχάλης το διάβασε χωρίς να του διαφύγουν τα υποννοούμενα προς το πρόσωπό του
και μετά το διέγραψε. Κοίταξε για μια στιγμή την εικόνα στην οθόνη. Στο κέντρο
είχε τη λίστα με τα μηνύματα, δεξιά κάποιες επιλογές για τις ρυθμίσεις και τη
χρήση του δικτύου. Αριστερά βρίσκονταν οι επαφές, μια μεγάλη λίστα που
περιλάμβανε όλα τα τερματικά του νοσοκομείου. Όλα τα τερματικά..... Κάτι πάλευε
πάλι να έρθει στην επιφάνεια όπως και την προηγούμενη φορά που είχε ανοίξει τα
μηνύματα της Καρς. Τι ήταν;
Άνοιξε το δεύτερο μήνυμα που είχε. Ήταν από τον
προϊστάμενο της αποθήκης και του παρείχε τα στοιχεία που ήθελε, αμέσως
μεταφόρτωσε τα στοιχεία στο σκληρό του υπολογιστή χωρίς να το σβήσει ωστόσο. Ο
ίδιος είχε πει στον επικεφαλής του προσωπικού των αποθηκών να στείλει τα
στοιχεία με ηλεκτρονικό μήνυμα για να μην τον δουν να έρχεται στο γραφείο και
αντιληφθούν την πορεία που έπαιρναν οι έλεγχοί του. Να μην τον δουν έξω όσοι
παρακολουθούσαν ή η Φαίη εδώ που πάντα είχε στημένο αυτί για πληροφορίες. Η
Φαίη! Τώρα ήξερε τι ήταν αυτό που προσπαθούσε να έρθει στην επιφάνεια. Γι' αυτό
η κατάσκοπος της Καρς δεν χρειαζόταν να της τηλεφωνήσει ή να φύγει από το
γραφείο. Έστελνε αναφορά μέσω του υπολογιστή στην Καρς.
Σηκώθηκε και έσπευσε στον υπολογιστή της Φαίης
που ακόμα δεν είχε έρθει για δουλειά. Τον άνοιξε και έσπευσε να ελέγξει τα
μηνύματά της στα απεσταλμένα. Δεν είχε κάνει λάθος στο σκεπτικό του. Υπερβολικά
σίγουρη για τον εαυτό της και την προστασία της Καρς δεν είχε μπει στον κόπο να
τα σβήσει.
Ο Μιχάλης τα τύπωσε και μετά γύρισε στις
ρυθμίσεις. Ρύθμισε την αποστολή στο δικό του ηλεκτρονικό ταχυδρομείο αντίγραφου
από κάθε μήνυμα της Φαίης. Ύστερα έκλεισε τον υπολογιστή. Τώρα θα φρόντιζε να
μαθαίνει η Καρς μόνο όσα εκείνος ήθελε. Θα την πότιζε με το ίδιο της το
δηλητήριο. Σηκώθηκε από τη θέση της Φαίης και κοντοστάθηκε καθώς το πρόσωπο της
Κριστίν πέρασε μπροστά από τα μάτια του. Αυτό θα έπρεπε να το υποστεί η Καρς
και σε άλλες περιπτώσεις πέρα από τη δουλειά. Απλά θα έπρεπε να περιμένει την
κατάλληλη στιγμή.
Επέστρεψε στο γραφείο του και ξεκίνησε να
εργάζεται με τα νέα στοιχεία που είχε από την αποθήκη. Αυτό που εβλεπε τώρα
ήταν μια πολύ σύνθετη εικόνα καθώς το νοσοκομείο παραλάμβανε φάρμακα και
υγειονομικό υλικό από είκοσι περίπου εταιρίες. Είχε όμως την επιμονή και την
υπομονή να αναλύσει αυτήν την γενική εικόνα σε μικρά τμήματα που θα μπορούσε να
διαχειριστεί και να καταλήξει στα αποτελέσματα που του χρειάζονταν.
Οι τρεις κοπέλες ήρθαν και τον καλημέρισαν ενώ
ξεκινούσαν τη δουλειά της ημέρας. Ο Μιχάλης ανταπέδωσε το χαιρετισμό κρύβοντας
από τη Φαίη τη διάθεσή του να της αστράψει μερικά χαστούκια για την υποκρισία
της. Αντίθετα είπε στη Μόλι:
-Κάνε ένα τηλέφωνο κάτω στις αποθήκες και πες
στον Μπιλ ότι θα χρειαστώ όλες τις καρτέλες για τον Ιούλιο.
-Αναλυτικά;
-Ναι, δεν έχω ακόμα αποτελέσματα και ελπίζω ότι
αυτό θα βοηθήσει.
Τώρα που ήξερε τι να προσέξει είδε το ανοιχτό
παράθυρο που η Φαίη επανέφερε από τη μπάρα και άρχισε να γράφει σαν να συνέχιζε
τη δουλειά της. Επέστρεψε στο γραφείο του και είδε στην οθόνη το μήνυμα που η
Φαίη είχε στείλει στην Καρς, ωραία θα την παραπλανούσε και εκείνος θα μπορούσε
ανενόχλητος να συνεχίσει τη δουλειά του.
Δούλεψε όλη την ημέρα και μόνο καθώς ο ήλιος
πλησίαζε στη δύση του σταμάτησε για να φάει και μετά να ασχοληθεί με τα δικά
του. Διάβαζε το μενού της καφετέριας για να αποφασίσει τι να φάει όταν χτύπησε
το τηλέφωνο.
-Ναι; είπε χωρίς να κοιτάξει τη συσκευή.
-Καλησπέρα, η φωνή της Κριστίν ακούστηκε οδυνηρά
αδύναμη, σχεδόν σβησμένη.
-Καλησπέρα, είπε ο Μιχάλης. Πως είσαι;
-Δεν θα έλεγα ότι είμαι και στα καλύτερά μου,
είπε η κοπέλα.
-Η θεραπεία;
-Δεν έχει το αποτέλεσμα που θα έπρεπε και
αυξήσαμε την δόση αλλά έχει και περισσότερες παρενέργειες.
-Καταλαβαίνω.
-Οπότε απόψε δεν θα τα πούμε, είπε η κοπέλα.
Εκτός....
-Εκτός;
-Αν θέλεις να έρθεις να με δεις εδώ.
-Ναι, βέβαια, είπε ο Μιχάλης, κανένα πρόβλημα, θα
ανέβω μετά την επίσκεψη των γιατρών για το βράδυ.
-Θα τα πούμε.
Ο Μιχάλης έκλεισε το τηλέφωνο. Έμεινε να
σκέφτεται. Δεν είχε καμία αμφιβολία πλέον για το τι ένιωθε για την Κριστίν,
ούτε όμως και για το ποια ήταν η κατάσταση. Κούνησε το κεφάλι του, δεν είχε
φυσικά νόημα να το σκέφτεται. Για την Κριστίν ήταν απλά ένας φίλος.
Παρήγγειλε φαγητό και μετά στράφηκε και πάλι στην
οθόνη του υπολογιστή του. Είχε κάτι να τελειώσει, το είχε υποσχεθεί στην
Κριστίν.
Η Μάρθα Καρς ύψωσε το ποτήρι της και μετά ήπιε
λίγο από το κόκκινο κρασί της, ήταν πολύ ικανοποιημένη απόψε. Τα τελευταία νέα
από το νοσοκομείο ήταν αυτά που ήθελε, ο Μιχάλης δεν προχωρούσε με τις
προσπάθειές του να βγάλει μια άκρη, όπως την είχε ενημερώσει η Φαίη, και
σύντομα οι τραπεζικές απαιτήσεις θα γονάτιζαν το νοσοκομείο και όλα θα
ακολουθούσαν την πορεία που εκείνη είχε από καιρό σχεδιάσει.
Άδειασε το ποτήρι της και έκανε νόημα στο
σερβιτόρο να της φέρει ένα άλλο. Έστρεψε την προσοχή της στην εκδήλωση που
παρακολουθούσε. Όλα πήγαιναν κατά τα σχέδιά της. Είχε ήδη κατά νου την επόμενη
κίνηση για να ταπεινώσει το Μιχάλη.
Ο Μιχάλης χτύπησε ελαφρά την πόρτα του δωματίου
πριν περάσει μέσα. Η Κριστίν ήταν ξαπλωμένη με τα μάτια κλειστά. Στράφηκε προς
το μέρος του και χαμογέλασε αλλά ήταν φανερό πόσο εξαντλημένη ήταν.
-Καλησπέρα, είπε.
-Καλησπέρα, είπε ο Μιχάλης και κάθισε κοντά της.
Πονάς;
-Λίγο, είπε η κοπέλα, κυρίως ζαλίζομαι.
-Τι λένε οι γιατροί;
-Λίγα πράγματα, μην ανησυχείς όμως. Αύριο θα
είμαι καλύτερα.
Ο Μιχάλης ένευσε. Της έδειξε την εκτύπωση που
είχε φέρει μαζί του.
-Σου έφερα λίγο διάβασμα.
-Το τελείωσες!
-Ναι, είσαι η πρώτη που θα το διαβάσει.
-Θα το βάλεις στο κομοδίνο σε παρακαλώ; είπε η
κοπέλα και εκείνος έκανε όπως της είπε.
Μίλησαν για την ιστορία που είχε γράψει και μετά
γενικά για βιβλία. Βιβλία που είχαν διαβάσει, και τους άρεσαν ή άλλα που τους
είχαν απογοητεύσει, βιβλία που ήθελαν να διαβάσουν. Συνέχισαν να μιλάνε μέχρι
που η Κριστίν νύσταξε. Ο Μιχάλης την κοίταξε να βυθίζεται στην γλυκιά ανυπαρξία
του ύπνου και μετά σηκώθηκε, την σκέπασε και αφού δίστασε για μια στιγμή
χάιδεψε τα μακριά μαλλιά της.
-Καληνύχτα, ψιθύρισε και βγήκε από το δωμάτιο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου