Είναι ένας χάρτης παλιός
τώρα πια, σχεδίασα την Έρεμορ πριν από περίπου δεκαπέντε με δεκαεπτά χρόνια,
αλλά κάθε φορά που κολλάω απέναντί μου στο γραφείο ένα καινούριο αντίτυπο είναι
σαν να ξεκινάνε όλα από την αρχή. Ξεκινώ το τρίτο βιβλίο και είμαι γεμάτος με
ενθουσιασμό και προσδοκίες, ξέρω ότι θα είναι ένα μεγάλο ταξίδι και δεν θα είναι
εύκολο. Αλλά θα είναι και ένα ανεπανάληπτο ταξίδι γεμάτο θαύματα και μοναδικές
στιγμές.
Το ότι ο Πατάκης δε
δέχτηκε το μεγάλο του αδερφάκι, το Δάκρυ Του Ουρανού, δε με πτοεί, θα
προσπαθήσω και σε άλλους οίκους και εν τω μεταξύ θα συνεχίσω να γράφω και να
ταξιδεύω στα επικίνδυνα μονοπάτια της Έρεμορ.
Σημειώσεις και παραπομπές
στα προηγούμενα έργα είναι έτοιμες, έχει σχεδιαστεί στις γενικές γραμμές και
ξεκινάμε το ταξίδι. Ένα νέο αρχείο word στον υπολογιστή, η κατάλληλη μουσική
να συνοδεύει το γράψιμο, και λίγη σοκολάτα για να βοηθάει την έμπνευση και οι
πρώτες γραμμές ξεκινάνε:
«Ο ουρανός πάνω από τη
Στύγα, την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας ήταν πάντα γεμάτος από βαριά σύννεφα
καταιγίδας που δονούσαν βροντές και έσκιζαν αστραπές. Στο κέντρο της ο Πύργος
των Καταραμένων υψωνόταν προς τον μολυβοσκέπαστο ουρανό σαν την γροθιά ενός
γίγαντα που ξεπεταγόταν από τη γη για να επιτεθεί στο στερέωμα…»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου