Ευχές

Author: Νυχτερινή Πένα /

Λίγο πριν το 2019 διαδεχθεί το 2018, εύχομαι σε όλους μια καλή χρονιά με υγεία και ό,τι επιθυμούν, δημιουργική και χαρούμενη.

0 σχόλια

Τα Βιβλία του 2018

Author: Νυχτερινή Πένα /

Φέτος διάβασα 57 βιβλία, δεν είναι και λίγα. Για να ακριβολογούμε είναι η δεύτερη καλύτερη επίδοσή μου (πέρυσι έφτασα τα 60!). Από αυτά τα βιβλία εννέα ήταν ιστορικά, δώδεκα ήταν γενικών γνώσεων, από λαογραφία ως μηχανική, ποτέ δεν ξέρεις τι θα χρειαστεί σε ένα μυθιστόρημα, δεκατέσσερα θεολογικά μιας και έχω δύο έργα ανάλογου περιεχομένου σε εξέλιξη και φυσικά χρειάστηκα πολλές πηγές και υλικό, και τέλος, είκοσι δύο μυθιστορήματα των οποίων οι κριτικές βρίσκονται εδώ αναρτημένες στη διάρκεια της χρονιάς.
Εσείς πόσα βιβλία διαβάσατε;

0 σχόλια

Εννιακόσιες Αναρτήσεις

Author: Νυχτερινή Πένα /

Αυτή είναι η εννιακοσιοστή μου ανάρτηση. Εννιακόσιες αναρτήσεις με ιστορίες σε συνέχειες, κείμενα, απόψεις σκέψεις, συγγραφή. Εννιακόσιες αναρτήσεις που μοιράστηκα με όλους εσάς εκεί έξω.
Και τώρα τι; Μα τι άλλο; Συνεχίζουμε για να πάμε για τις χίλιες αναρτήσεις όπως συνεχίζω και τα έργα μου για τον ίδιο αριθμό και ακόμα περισσότερα. Και μια σύμπτωση: Έκανα 100 αναρτήσεις ακριβώς σε ένα χρόνο μιας και έφτασα τις 800 αναρτήσεις στις 30 Δεκεμβρίου 2017!

4 σχόλια

Η Βίλκα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Η Ιουλία μετά από μια τραυματική εμπειρία αφήνει τη ζωή της στην Αθήνα και καταφεύγει στο χωριό της ελπίζοντας να βρει την ηρεμία της και το χρόνο να σκεφτεί και να βάλει και πάλι τη ζωή της σε τάξη. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα σχεδίαζε.
Είναι ταιριαστό να κλείνει ο χρόνος με το βιβλίο που άρχισε. Όχι δεν είμαι τόσο αργός αναγνώστης, απλά είχα την τιμή η συγγραφέας του να μου το εμπιστευτεί για να δώσω τη γνώμη μου όταν ήταν ακόμα στο στάδιο της επιμέλειας μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής.
Όπως και όταν το πρωτοδιάβασα με συνεπαίρνει η άμεση γλώσσα, η αφήγηση που κυλάει, οι περιγραφές και το φανταστικό στοιχείο που αργά αλλά σταθερά εισέρχεται στην ιστορία και κάνει την παρουσία του ισχυρή και αισθητή. Μου αρέσει ακόμα το πώς δένει το βιβλίο, οι διορθώσεις και οι αλλαγές από το αρχικό κείμενο δεν διακρίνονται ακόμα και όταν ξέρεις ότι είναι εκεί. Ένα βιβλίο που δε θα απογοητεύσει τους φίλους του φανταστικού.

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Δεκέμβριος 2018

Author: Νυχτερινή Πένα /

Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες, διάβασα και μου φάνηκε παράξενο. Αποφάσισα να το εξερευνήσω και επισκέφθηκα το ιστολόγιο. Παρά τον ασυνήθιστο τίτλο βρήκα ένα οικείο περιεχόμενο, ένα ιστολόγιο με κείμενα, βιβλιοκριτικές αλλά και αποσπάσματα από βιβλία. Έτσι περιπλανήθηκα στο μεγάλο περιεχόμενό του, δραστηριοποιείται από το 2007, και βρήκα ενδιαφέροντα πράγματα. Αν θέλετε να κάνετε και εσείς μια επίσκεψη, ορίστε η διεύθυνση: https://spirospv.blogspot.com/

0 σχόλια

Τα Χρονικά Της Εσπέρια Ι – Η Συνωμοσία Της Σκιάς

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το βασίλειο της Εσπέρια έχει μόλις βρει την ειρήνη μετά από μια ανταρσία κάποιων ευγενών εναντίον του βασιλιά Ερρίκου. Η ειρήνη αυτή όμως είναι απατηλή καθώς τώρα ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Γιατί ο καγκελάριος Χάρκους, ο ανώτερος αξιωματούχος μετά τον βασιλιά, δεν είναι αυτός που δείχνει και η προδοσία του απειλεί να ελευθερώσει ένα αρχαίο κακό. Μπορεί κάποιος να τον σταματήσει ή μήπως είναι ήδη πολύ αργά;

Ακόμα ένα βιβλίο για ανάγνωση, το βρίσκετε στα δεξιά κάτω από τον τίτλο βιβλία. Καλή ανάγνωση.

0 σχόλια

Σκοτεινό Βουνό

Author: Νυχτερινή Πένα /

Η Σαμάνθα Κόφερ είναι ανερχόμενο στέλεχος σε μια νομική εταιρία της Νέας Υόρκης. Η κρίση του 2008 όμως την αφήνει χωρίς δουλειά και με μια αόριστη υπόσχεση επιστροφής αν δουλέψει σε κοινωφελή οργάνωση για ένα χρόνο. Έτσι η Σαμάνθα αφήνει το Μανχάταν για το Μπρέιντι της Βιρτζίνια στα Απαλάχια όρη. Εκεί εργάζεται στο γραφείο νομικής αρωγής και για πρώτη φορά έχει πελάτες ανθρώπους με προβλήματα και όχι εταιρίες ακινήτων. Και ανακαλύπτει πολλά πράγματα για τη δικαιοσύνη αλλά και τον εαυτό της.
Άλλο ένα βιβλίο του Γκρίσαμ, σαν τέτοιο διαβάζεται ευχάριστα αλλά υστερεί από άλλα σε αγωνία και υπόθεση. Αυτό είναι ένα βιβλίο πιο χαλαρό σαν να ήθελε ο συγγραφέας να μιλήσει γενικά για τη ζωή των δικηγόρων χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αξίζει τον κόπο.

0 σχόλια

Αχαρακτήριστος Τύπος

Author: Νυχτερινή Πένα /

Έχω πάει στην τράπεζα για μερικές δουλειές (πληροφοριακά αποφύγετε την τράπεζα τέλος του μήνα, όλοι θυμούνται τι έχουν σε εκκρεμότητες και θέλουν να τις τακτοποιήσουν) που δεν έπαιρναν αναβολή. Βρίσκω ένα σημείο που δεν με πολυσπρώχνουν, βγάζω το βιβλίο μου και αρχίζω να διαβάζω. Ολοκληρώνω το βιβλίο (χμ να η επόμενη ανάρτηση) και ακόμα να έρθει η σειρά μου! Αμάν θα μείνω πολύ εδώ!
Αφιερώνομαι και’ γω στην πιο αγαπημένη μου ασχολία μετά το γράψιμο, να σκέφτομαι το σχεδιασμό των έργων μου. Εκεί λοιπόν που ακούω ένα επικό κομμάτι και ονειρεύομαι μια ορδή βαρβάρων να εξαπολύεται πάνω σε ένα κάστρο ενώ οι αμυνόμενοι σκέπτονται ότι ήρθε η ώρα τους έρχεται ένας αχαρακτήριστος τύπος να μου το χαλάσει; Πως;  Είναι απλό. Εκεί που εγώ ονειρευόμουν τη μάχη πέρασε από μπροστά μου μια κοπέλα. Δεν την προσέχω ως που ο άλλος που την κοιτάει από την κορυφή ως τα νύχια γυρίζει και με κοιτάζει με ένα βλέμμα σαν να θέλει να μοιραστεί το «θέαμα». Τότε συνειδητοποιώ ότι έχει περάσει μπροστά μου, και δεν είναι παρά μια όμορφη κοπέλα, ούτε προκλητικά ντυμένη ούτε τίποτα. Αν κρατούσα και εγώ σαν τους ήρωές μου μια σπάθα μάλλον θα είχε πάρει ένα καλό μάθημα ο τύπος. Τώρα απλά πήρε ένα παγωμένο, αυστηρό βλέμμα, μάλλον το κάνω καλά γιατί βιάστηκε να κοιτάξει αλλού. 
Σκεφτόμουν αν μπορούσα να του κάνω τη ζωή λίγο δύσκολη για τιμωρία αλλά ήρθε η σειρά μου επιτέλους και γλίτωσε. Ωστόσο, τώρα που σκέφτομαι πάλι την ιστορία θα του βρω ένα ρόλο στο κάστρο και εκεί θα έχει και την ανάλογη κατάληξη!  

2 σχόλια

Το Σύνδρομο Της Περσεφόνης

Author: Νυχτερινή Πένα /

395 μετά Χριστόν, οι Βάνδαλοι του Αλάριχου βάζουν οριστικό τέλος στα Ελευσίνια μυστήρια, Περίπου δεκαέξι αιώνες μετά περίεργα φαινόμενα εξαφανίσεων ταράζουν την ησυχία της περιοχής ενώ και άλλα παράξενα περιστατικά συμβαίνουν αρχίζουν να καταγράφονται και στην υπόλοιπη χώρα.
Μια μάλλον αποτυχημένη προσπάθεια παντρέματος αστυνομικού μυστηρίου και παραφυσικού. Στα μείον και το φορμάτ του βιβλίου που έχεις τους διαλόγους σε λεπτά πλαγιαστά γράμματα (italics).

2 σχόλια

Σχολιάζοντας τα Σχόλια

Author: Νυχτερινή Πένα /

Δεν συνηθίζω να προσέχω τον κόσμο γύρω μου, σχεδόν ποτέ. Ακόμα και όταν ταξιδεύω το μυαλό μου είναι συνήθως σε ένα πράγμα, στα διάφορα έργα που έχω εν εξελίξει ή που σχεδιάζω. Ωστόσο βγαίνοντας για δουλειές αναγκάστηκα να προσέξω ένα πράγμα γιατί γινόταν γύρω μου κατά κόρον. Τα σχόλια. Σχόλια για τους άλλους.
«Πως είναι ντυμένος έτσι; Πως είναι βαμμένη έτσι σαν τσουλί! Κοίτα όλα έξω, δεν έχει μάνα να τη μαζέψει; Κοίτα τον, το σκουλαρίκι στο αυτί του έλειπε.» Και πάει λέγοντας.
Θα μου πεις τι σε νοιάζει; Εμπίπτεις σε κάποια κατηγορία από αυτές; Όχι, το μόνο πράγμα που συνήθως σχολιάζουν πάνω μου, είναι το ότι κουτσαίνω και το άστατο περπάτημά μου σαν αποτέλεσμα, αλλά μετά από μια εικοσαετία το έχω συνηθίσει. Δεν είναι αυτός ο λόγος που με ενοχλεί. Ο λόγος που με ενοχλεί είναι η κενότητα των σχολίων.
Αν σχολιάσεις εμένα επειδή χωλαίνω θα διορθωθώ; Όχι είναι φύσει αδύνατον, αν σχολιάσεις ένα κορίτσι για το βάψιμό του θα το αλλάξει; Απίθανο. Άρα περιττεύουν τα σχόλια. Και στο κάτω κάτω της γραφής ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να κρίνεις και να σχολιάζεις τον άλλο;
Υπάρχουν σχόλια που είναι εποικοδομητικά. Στο γράψιμο ας πούμε, κάθε κριτική είναι χρήσιμη, ακόμα και αν είναι κακή ή άδικη και δεν συμφωνείς, κάτι θα πάρεις από αυτήν. Εκεί λοιπόν δεν έχω καμία αντίρρηση, το ίδιο ισχύει για βιβλία και ταινίες.

Αλλά όταν είσαι στο λεωφορείο ή στο μετρό ή σε όποιο άλλο μεταφορικό μέσο δεν υπάρχει λόγος να σχολιάζεις, υπάρχουν σίγουρα πολλοί μα πολλοί άλλοι τρόποι να περάσει η ώρα, ειδικά τώρα με τα μέσα της τεχνολογίας. Αξιοποίησε λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη το χρόνο και άσε τα ανώφελα σχόλια. Με το νέο έτος που έρχεται βάλε το στις αποφάσεις για τις αλλαγές που θες να κάνεις. Άσε το σχολιασμό κατά μέρος, δεν βοηθάει κανέναν.

2 σχόλια

Καμπάνες

Author: Νυχτερινή Πένα /

Καμπάνες μεγάλες, καμπάνες μικρές,
καμπάνες βαθύτονες και δυνατές,
καμπάνες μικρές κουδουνιστές,
όλες μαζί ηχούν και το φωνάζουν,
Χριστούγεννα έρχονται και το γιορτάζουν!

Μέσα στη νύχτα ηχούν δυνατά,
σηκωθείτε όλοι, φωνάζουν, με χαρά.
Ελάτε όλοι, ελάτε κοντά
να δείτε μυστικά στη φάτνη
πως γεννάται ταπεινός
ο παντοδύναμος Θεός!

Μέσα στη νύχτα λάμπει κάθε εκκλησιά
στις πολιτείες και τα χωριά,
μεγάλη ή μικρή, μια ζεστασιά ακτινοβολεί,
και οι καμπίνες της ψηλά χτυπούν,
όλους στη χαρά τους καλούν
νέους, γέρους, μεγάλους, παιδιά,
να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα!                                                                                            

2 σχόλια

Ω όπως Ω φτάσαμε στο Τέλος!

Author: Νυχτερινή Πένα /

Αυτή η σειρά αναρτήσεων με τα γράμματα του αλφαβήτου έφτασε στο τέλος της, πήρε λίγο παραπάνω από όσο υπολόγιζα όταν ξεκίνησα μιας και υπήρχαν και άλλα πολλά που ήθελα να γράψω. Τελείωσε όμως στο κατάλληλο σημείο για να ευχηθώ σε όλους Καλά Χριστούγεννα!

2 σχόλια

Ψ όπως Ψυχραιμία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Με έχουν περάσει πολλές φορές στις διακοπές για ξένο, δεν είναι μόνο τα ανοιχτά μου χρώματα, λευκό δέρμα και γαλανά μάτια, ή το ότι διαβάζω ξένα βιβλία. Είναι που είμαι φλεγματικός σαν Άγγλος, ίσως και περισσότερο. Δεν είναι εύκολο να με ταράξεις, είναι ακόμα πιο δύσκολο να με προσβάλλεις. Αυτό λοιπόν πολλές φορές μου το έχουν πει για κακό, είναι κακό να είσαι απαθής λένε. Κάθε άλλο απαντώ.
Είναι κακό να αντιδράς στα πάντα σαν να είναι νευρικό ερέθισμα, η απάθεια των ανατολίτικων πρακτικών είναι υπερβολή και σαν τέτοια σίγουρα κακή αλλά δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να μπορείς να είσαι απαθής και υπεράνω μικροτήτων και μίζερων ανθρώπων. Το επεδίωκα πάντα και πάντα θα το επιδιώκω και όσο το κατορθώνω είμαι χαρούμενος γι’ αυτό.
Εσείς πόσο ψύχραιμοι είστε; Φλεγματικοί σαν Εγγλέζοι λόρδοι ή αρπάζεστε αμέσως σαν Ιταλοί;

0 σχόλια

Χ όπως Χάρτες

Author: Νυχτερινή Πένα /

Οι χάρτες είναι το τρίτο αντικείμενο που συλλέγω μετά από νομίσματα και γραμματόσημα. Πάντα με μάγευε αυτή η λεπτομερής απεικόνιση περιοχών που στις περισσότερες φορές δεν είχα καν πατήσει. Μου άρεσε να βρίσκω τη θέση μου στο χάρτη ή να παρακολουθώ σε αυτόν την πορεία ενός ταξιδιού.
Όταν άρχισα να γράφω οι χάρτες γίνανε ένα σημαντικό βοήθημα για να είναι σωστά αυτά που γράφω, να παρακολουθώ τις κινήσεις των ηρώων μου και να υπολογίζω το χρόνο των ταξιδιών τους, ακόμα περισσότερο σε ιστορίες που περιείχαν και μεγάλες μάχες και στρατηγικές όπου σχεδίαζα επί χάρτου και τις επιχειρήσεις.
Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τα μυθιστορήματα φαντασίας η σχέση μου με τους χάρτες πήρε άλλη διάσταση, τώρα ήταν κόσμοι πλασμένοι από εμένα, οι χάρτες τους δεν υπήρχαν αν δεν τους έφτιαχνα εγώ. Οπότε άρχισα και να χαρτογραφώ, σαν ζωγράφος δεν πιάνω μία αλλά σαν χαρτογράφος δεν είμαι και άσχημος πρέπει να πω. Φτιάχνω ωραίους χάρτες.
Αυτή τη στιγμή έχω μπροστά μου τον χάρτη της Αρκτικής που μου χρειάζεται για το καινούριο έργο με την αποστολή διάσωσης. Εσείς τι σχέση έχετε με τους χάρτες;

0 σχόλια

Φ όπως Φαντασία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Από παιδί με χαρακτήριζε η ζωηρή φαντασία, όχι του στυλ να έχω φανταστικό φίλο ή να βλέπω παράξενα πράγματα στις σκιές αλλά με το να έχω την έμπνευση να στήνω πλοκές και ιστορίες με κάθε ευκαιρία, να τις παίξω με τα στρατιωτάκια μου ή με φίλους ή να τις διηγηθώ και φυσικά αργότερα να τις γράφω.
Μεγάλωσα σε έναν κόσμο όπου ήμουν ο μόνος που ήξερα τα βιβλιοπαιχνίδια στον περίγυρό μου, και που ελάχιστοι είχαν μια ιδέα του τι είναι φανταστικό. Διαπίστωσα ακόμα μεγαλώνοντας ότι η φαντασία ήταν από ανεπιθύμητη έως παρεξηγήσιμη, αν δεν ήσουν προσγειωμένος απόλυτα στην πραγματικότητα με στόχο την καλή δουλειά με καλές απολαβές δεν σε θεωρούσαν φυσιολογικό. Το αποτέλεσμα; Να με κοιτάζουν πολλοί λοξά ακούγοντας για μυθιστορήματα και μάλιστα φαντασίας. Από την πλευρά μου εγώ δεν έκανα ποτέ πίσω και κανέναν συμβιβασμό. Ήμουν και παραμένω οπαδός της φαντασίας και εκείνη υπηρετεί το περισσότερο του έργου μου.
Εσείς πόσο ρεαλιστές είστε; Πατάτε και με τα δύο πόδια στη γη ή ταξιδεύτε πρόθυμα και στους κόσμους της φαντασίας; Λογοτεχνικά την προτιμάτε;    

2 σχόλια

Υ όπως Υπομονή

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είμαι άνθρωπος που δεν θυμώνει ποτέ σχεδόν. Όταν θυμώσω ο θυμός μου είναι τρομερός, ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Αλλά συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, είμαι συνήθως ήρεμος και υπομονετικός σε βαθμό που να εκνευρίζονται οι άλλοι! Κάποτε ένας πελάτης είπε:
-Απορώ πως αντέχεις με όλα αυτά.
Ένας άλλος με αποκαλεί μόνιμα η ήρεμη δύναμη.
Παλαιότερα απορούσα πως μπορώ να είμαι τόσο ήρεμος και υπομονετικός. Η εξήγηση που δίνω είναι ότι αυτό μου το έμαθαν οι περιπέτειες της υγείας μου και η φορά που ήρθα κοντά στο θάνατο. Όταν έχεις δει το θάνατο να σε περιμένει μαθαίνεις να μην δίνεις σημασία σε πολλά, να βλέπεις πόσο μικρά και ασήμαντα είναι. Οπότε απέκτησα μια πιο ανεκτική στάση προς τον κόσμο που με κάνει πιο ήρεμο.
Εσείς είστε ήρεμοι ή αρπάζετε εύκολα;

2 σχόλια

Τ όπως Ταχυδρομεία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είχα πάντα μια πολύ καλή σχέση με τα ταχυδρομεία, από τη μια είχα ξεκινήσει από πολύ μικρός να συλλέγω γραμματόσημα από την άλλη είχα πάντα μεγάλη αγάπη για την αλληλογραφία. Είχα πολλές φιλίες δι’ αλληλογραφίας ενώ είχα και με φίλους αργότερα όταν εγώ έφυγα για να σπουδάσω ή όταν εκείνοι πήγαν αλλού για σπουδές.
Το αποκορύφωμα ήταν στο στρατό που δεν έρχονταν σχεδόν ποτέ οι ταχυδρόμοι χωρίς να έχουν κάτι για’ μένα αφού αλληλογραφούσα με την αδερφή μου αλλά και έναν στενό φίλο που σπούδαζε τότε στο Λονδίνο.
Το μόνο που δεν έγραψα ποτέ ήταν γράμμα σε αγαπημένη μιας και δεν χρειάστηκε ποτέ. Ή για να είμαι ακριβής στη δική μου αγαπημένη γιατί έγραψα για την αγαπημένη άλλου μια φορά. Ήταν στο στρατό, πάνε πια πάνω από δεκαοκτώ χρόνια. Ήμουν μέσα αλλά χωρίς καθήκοντα και έγραφα όταν ήρθε ένας στρατιώτης μου και με παρακάλεσε να του γράψω ένα γράμμα στην κοπέλα του  μιας και εκείνος δεν ήξερε να γράφει καλά. Το έκανα πράγματι και τον βοήθησα να πει όσα ήθελε. Ήταν κάτι ωραίο και από τις λίγα καλά που είχα να θυμάμαι από το στρατό.

0 σχόλια

Σ όπως Σχεδιαγράμματα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Εσείς που γράφετε κάνετε σχεδιαγράμματα;
Εγώ κάνω, όχι πάντα βέβαια. Ανάλογα με το τι είναι που θα γράψω πάει το σχεδιάγραμμα, σε μικρές ιστορίες και κείμενα δεν κρατώ σημειώσεις, ίσως μόνο τα ονόματα αν είναι πολλά όπως στην Εισβολή μπορεί να τα έχω σημειώσει ή αν έχω πολλές στρατιωτικές μονάδες και τους αρχηγούς τους όπως στην ιστορία με την Σταυροφορία τότε θα έχω σημειώσει κάποια πράγματα.
Για τα πιο μεγάλα έργα γράφω σχεδιάγραμμα της πλοκής και πως θα εξελιχθεί και κάθε τι άλλο που μπορεί να μου χρειαστεί, για το Δάκρυ και το Θυρεό οι σημειώσεις κάνουν άλλο ένα βιβλίο μόνες τους. Επί του παρόντος έχω ένα σημειωματάριο χωριστό για την Έρεμορ και ένα για τα υπόλοιπα έργα. Είναι τεσσάρων θεμάτων, ένα είναι γενικό, ένα δεύτερο έχει σημειώσεις για το ιστολόγιο, το τρίτο ήταν για την Πτήση και τώρα θα πάρει το επόμενο μεγάλο έργο ενώ ένα τέταρτο είναι για τα μελλοντικά έργα που είναι σε κάποιο στάδιο προετοιμασίας ή απλές ιδέες.
Εσείς τι κάνετε με τις σημειώσεις και τα σχεδιαγράμματα;

0 σχόλια

Ο Πρώτος Ένορκος

Author: Νυχτερινή Πένα /

Η Γκαμπριέλα Ράνσομ κατηγορείται για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, αυτό σημαίνει φόνο πρώτου βαθμού και – το σημαντικότερο – την θανατική ποινή αν καταδικαστεί. Εκείνη ισχυρίζεται ότι αμύνθηκε σε προσπάθεια βιασμού. Ο υπολοχαγός των Ρέηντζερς Μάικ Μακ Γκρέγκορ έχει επιστρέψει μόλις από μια αποστολή τραυματισμένος και εξασθενημένος και ήταν στο νοσοκομείο όταν την μετέφεραν. Από ένα καπρίτσιο της τύχης καλείται να είναι ένορκος στη δίκη της. Πρέπει τώρα να βρει ποιος λέει ψέματα και ποιος όχι και να το κάνει πριν να είναι αργά για την Γκαμπριέλα Ράνσομ και δεχθεί την θανατηφόρα ένεση.
Ένα αστυνομικό μυστήριο και ένα δικαστικό θρίλερ σας περιμένουν στο νέο βιβλίο για κατέβασμα. Καλή ανάγνωση.

0 σχόλια

Οι Ταξιδιώτες Των Κόσμων

Author: Νυχτερινή Πένα /

Στον κόσμο της Έρεμορ η μάχη μεταξύ καλού και κακού δεν είναι απλά θέμα συνείδησης, είναι ένας πόλεμος για την κατάκτηση του κόσμου. Όταν ο μάγος Μπαγκράς στέλνει μέσα από ένα πέρασμα, μια πύλη μεταξύ διαφορετικών κόσμων, στον κόσμο μας τον Ιππότη Ραμίρ Γκάνελον στερημένο από τις δυνάμεις του και τη μνήμη του, τον θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο. Δεν είναι μόνο ο τόσο ξένος κόσμος, είναι και τα σχέδια του Μπαγκράς για να κυριαρχήσει και σε αυτόν τον κόσμο στέλνοντας το στρατό του.
Είναι μια κλασσική περιπέτεια φαντασίας για τους λάτρεις του είδους. Καλή ανάγνωση!

2 σχόλια

Βιβλία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Μια παρατήρηση του φίλου μου του Γιάννη γέννησε τη σημερινή ανάρτηση. Ο φίλος μου ο Γιάννης λοιπόν βλέποντας το πάθος μου για το γράψιμο, και τη συνεχή μου ενασχόληση με αυτό, είχε προτείνει να μην ανεβάζω μόνο εδώ τις ιστορίες μου σε συνέχειες αλλά να το κάνω και σε άλλα μέρη. Τη βρήκα μια πολύ σωστή σκέψη και ξεκίνησα να την υλοποιήσω. Αφού το 2Share και το issuu δεν μας βοηθάνε πια χρειάστηκαν νέα τεχνολογικά μέσα και τώρα ξεκινάμε και πάλι. Οι Ταξιδιώτες των Κόσμων είναι έτοιμοι και σύντομα θα έχω φτιάξει και τα άλλα βιβλία και θα προστεθούν νέα.
Για να διαβάσετε δεν έχετε παρά να πατήσετε τον σύνδεσμο και σας πάει στο βιβλίο. Το διαβάζετε επί τόπου ή το τυπώνετε ή το κατεβάζετε, η επιλογή είναι από την εκτύπωση. Καλή ανάγνωση!

2 σχόλια

Ημερολόγιο Συγγραφέα 3

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το 2018 ήταν μια καλή συγγραφική χρονιά. Ξεκίνησα με 768 έργα και έφτασα στα 818, πενήντα δεν είναι καθόλου κακή συγκομιδή. Βέβαια δεν τα έχω όλα ολοκληρώσει! Κάθε άλλο! Έχω ακόμα δεκατρία έργα να ολοκληρώσω:
1. Τη Χιονοθύελλα ολοκληρωμένη κατά 60%
2. Την συγκεντρωτική σε ένα βιβλίο εκδοχή της τριλογίας μου φάντασι υπό τον τίτλο το Δάκρυ του Ουρανού ολοκληρωμένη κατά 50%
3. Το Όλοι Οι Δρόμοι Οδηγούν Στην Αγάπη ολοκληρωμένο κατά 60%
4. Τη νέα περιπέτεια που ξεκίνησα με μια διάσωση στην αρκτική ολοκληρωμένη κατά 3%
5. Τη μετάφραση αυτής στα αγγλικά φυσικά ολοκληρωμένη κατά 3%
6. Μια συλλογή κειμένων ολοκληρωμένη κατά 50%
7. Το πλοίο ολοκληρωμένο κατά 85%
8. Τη μετάφραση του Άγνωστου Πλανήτη ολοκληρωμένη κατά 12%
9. Το Ορθόδοξο Αγιολόγιο ολοκληρωμένο κατά 80%
10. Το Απολυτικάριο ολοκληρωμένο κατά 90%
11. Το Εν Αναμονή Των Χριστουγέννων β’ ολοκληρωμένο κατά 40% (αυτό είναι ποιητικό)
12. Ένα νέο διήγημα που ξεκίνησα μόλις την Τρίτη ολοκληρωμένο κατά 2%
13. Τα κείμενα του Ιστολογίου
Ναι αυτά τα λίγα! Έχω πολύ γράψιμο λοιπόν μιας και θέλω να ολοκληρώσω τα περισσότερα από αυτά μέχρι το νέο έτος και να πάω μόνο με την ιστορία διάσωσης.

2 σχόλια

Ρ όπως Ρεκόρ

Author: Νυχτερινή Πένα /

Και μιας και μιλήσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση για το πόσο γρήγορα γράφουμε ας μιλήσουμε λίγο και για τις κορυφαίες επιδόσεις μας.
Για εμένα αυτό σημαίνει τρεις φορές από είκοσι σελίδες, μια από είκοσι τρεις και μια από είκοσι τέσσερις, μια είκοσι πέντε και μια, που είναι και το απώτατο κατόρθωμά μου, είκοσι έξι. Έγραψα από είκοσι σελίδες, χειρόγραφες άρα κάπου 2500 λέξεις, στις 26 Αυγούστου 1993, στις 29 Νοεμβρίου 1995 και στις 15 Ιανουαρίου 1996 αυτήν την ακολούθησε από κοντά η μέρα με τις 23, κάπου 3000 λέξεις, στις 15 Φεβρουαρίου 1996 και στις 5 Αυγούστου 1997 έγραψα 24, ενώ η μέρα με τις 25, κάπου 3500 λέξεις, στις 14 Δεκεμβρίου 1998, τέλος μετά από δεκαεπτά χρόνια στις 13 Αυγούστου 2015 ανέβασα το ρεκόρ στις 26, κάπου 3700 λέξεις.
Εσείς ποια απόδοση έχετε για προσωπικό σας ρεκόρ και πότε την κάνατε; Μπορείτε λέτε να την επαναλάβετε;

0 σχόλια

Π όπως Πόσο Γράφετε;

Author: Νυχτερινή Πένα /

Εσείς εκεί έξω που με διαβάζετε και είστε ομότεχνοι πόσο γράφετε;
Στο sff (http://community.sff.gr/) πρόσφατα τελείωσε το ΝοWriMo και κάποιοι που δεν έχουμε ολοκληρώσει τα έργα μας συνεχίζουμε να τα συζητάμε εκεί ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλο να γράφουμε. Για εμένα ωστόσο δεν τίθεται θέμα αν θα γράψω κάθε μέρα μόνο το πόσο θα γράψω. Έχω τόσα να γράψω και η έμπνευση δε μου λείπει ποτέ. Οπότε θα γράψω όποτε έχω την ευκαιρία. Αλλά τι πρόοδο θα κάνω;
Αν η ημέρα είναι μια όμορφη αργία ή Σαββατοκύριακο θα γράψω κάπου 2000 λέξεις, όχι απαραίτητα σε ένα έργο μιας και συνήθως έχω παραπάνω από ένα σε εξέλιξη και βέβαια έχω και το ιστολόγιο. Τις υπόλοιπες μέρες όσο περισσότερο μπορώ αν και πολλές φορές δεν είναι πάνω από 200 – 300 λέξεις.
Εσείς; Πόσο γρήγορη πένα έχετε;

0 σχόλια

Ο όπως Όνειρα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Βλέπετε όνειρα; Ναι, πολλά, μερικές φορές, όχι, θα μου πείτε. Στην πραγματικότητα όλοι ονειρευόμαστε άλλο αν δεν τα θυμόμαστε πολλές φορές όταν ξυπνάμε. Με λίγη εκπαίδευση είναι πιο εύκολο να μπορείς να ανακαλείς τα όνειρά σου.
Τα δικά μου όνειρα είναι συνήθως μάχες, έχω δει αμέτρητες μάχες, συνήθως εκ του σύνεγγυς με αγχέμαχα όπλα αλλά μερικές φορές και με τηλεβόλα ακόμα και με λέηζερ. Τα πρώτα υπερτερούν και μετουσιώνονται σε μάχες και μονομαχίες που βρίσκονται στα φάντασι κυρίως έργα μου. Αυτό κάνει τον ύπνο μου (μαζί με το άγχος) πολύ ελαφρύ, σχεδόν σαν να είμαι ξύπνιος.
Μερικές φορές βλέπω και πλοκές στον ύπνο μου και έχω ξυπνήσει κάμποσες φορές από αυτές συγχυσμένος γιατί δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί η ιδέα ή γιατί έχασα κάποιο σημαντικό κομμάτι. Ωστόσο όπως και να έχει είναι μια ανεκτίμητη βοήθεια στο έργο μου.
Εσείς τι όνειρα βλέπετε;

2 σχόλια

Ξ όπως Ξενόγλωσσο

Author: Νυχτερινή Πένα /

Δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη κλίση στις ξένες γλώσσες αλλά έμαθα Αγγλικά και Γαλλικά. Με τα πρώτα ασχολήθηκα και μετά το πτυχίο και έτσι έχω τώρα μια πολύ καλή γνώση τους. Τα δεύτερα δε μου χρειάστηκαν ποτέ και ελάχιστα θυμάμαι.
Η παθητική μου γνώση των Αγγλικών είναι σχεδόν τέλεια, διαβάζω βιβλία και παρακολουθώ ταινίες ή σειρές άνετα, αποφεύγω μάλιστα τις ταινίες σε άλλες γλώσσες γιατί δεν καταλαβαίνω τι λένε και δε θέλω να στηρίζομαι στους υπότιτλους. Η ενεργητική μου γνώση όταν πρέπει να μιλήσω ή να γράψω εγώ σε αυτήν είναι λίγο χειρότερη κυρίως επειδή αυτό το δεύτερο δεν το κάνω συχνά. Ωστόσο όπως φαίνεται ίσως η πορεία για την έκδοση να περνάει από τα Αγγλικά και το Άμαζον και έτσι άρχισα πρόσφατα να γράφω και στα Αγγλικά πάλι. Δεν τα πάω και άσχημα.
Πέρα από τις γλώσσες που γνωρίζω καταφέρνω να αναγνωρίζω τις περισσότερες γλώσσες που ακούω άσχετα αν στις περισσότερες δεν ξέρω ούτε καν λέξη. Εσείς πως τα πάτε με τις ξένες γλώσσες;

0 σχόλια

Ν όπως Νάζια

Author: Νυχτερινή Πένα /

Υπάρχουν πολλά είδη ναζιών και δεν με ενοχλούν όλα. Δεν με πειράζουν τα παιδικά νάζια ας πούμε. Έχω τρεις ανιψιές και η μεσαία είναι πολύ ναζιάρα. Πιο μικρή μάλιστα έκανε τόσα νάζια που σχεδόν δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Ε αυτό το νάζι δεν με ενοχλεί, είναι λογικό να το κάνει και είναι όμορφο.
Όμως υπάρχει και το νάζι που δεν μου αρέσει και είναι το πιο συχνό. Όταν κάθεσαι σε ένα σαλόνι και η άλλη, μια γυναίκα μιας άλφα ηλικίας, κάνει ναζιάρικα στο σύζυγό της: αγαπούλα... με μια φωνή σαν νιαούρισμα ή μια κοτζάμ γυναίκα σου λέει τσα! Μετά μου τη δίνουν τα υποκοριστικά, όταν μια κοτζάμ γυναίκα σου λέει τα ποδαράκια μου ή τα δακτυλάκια μου, είναι γελοίο.
Έτσι έχουν τα πράγματα με τα νάζια. Ελπίζω να μην το ακούσω ξανά αυτό το φρικαλέο νιαούρισμα, ας το αφήσουν οι κυρίες στα μικρά παιδάκια που είναι χαριτωμένα όταν το κάνουν.

0 σχόλια

Μ όπως Μυθιστορήματα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Αναμενόμενο ε; Για τι άλλο θα μιλούσα στο Μ; Παρά το τι θα περίμενε κανείς δεν αποτελείται όλη η εργογραφία μου από μυθιστορήματα. Έχω γράψει πεζά κάθε μεγέθους, από διηγήματα μερικών σελίδων έως και τις 1290 που είναι το αναθεωρημένο Δάκρυ του Ουρανού στο χειρόγραφο, ποίηση και θεατρικά, δοκίμια και βιβλία πάνω σε επιστημονικά θέματα, οικονομικά κυρίως.
Αυτή τη στιγμή μετρώ 814 έργα με τα εννιά από αυτά να είναι εν εξελίξει. Ευελπιστώ να ολοκληρώσω τα μισά έως το τέλος του έτους. Φυσικά με τόσα έργα είμαι απασχολημένος με το γράψιμο σε βαθμό που ξεχνώ τον κόσμο για ώρες, ειδικά τις μέρες που δε δουλεύω. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίσθηση αυτή της δημιουργίας και σίγουρα δεν θα την αντάλλασσα με τίποτα. Και τώρα τέρμα το διάλειμμα επιστροφή στο έργο μου, μια αποστολή στην αρκτική πρέπει να ξεκινήσει πριν να είναι αργά! Και ο καιρός με σιγοντάρει, μια χαρά, τι περισσότερο να ζητήσω;

2 σχόλια

Λ όπως Λίγα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Λίγα; Τι λίγα; θα ρωτήσετε. Γενικώς λίγα θα έλεγα. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος, λίγα είναι που μου χρειάζονται. Μου αρκεί να μπορώ να περάσω την ημέρα με το γράψιμο και τα βιβλία μου και δεν θέλω τίποτα άλλο. Αν προσθέσει κανείς σε αυτά και τις βασικές ανάγκες για μια στέγη και φαγητό και αυτά είναι όλα όσα μου χρειάζονται.
Έχει τύχει να το πω πολλές φορές, αν μου έδιναν τη σύνταξη τώρα θα την έπαιρνα, σίγουρα δε θα με απασχολούσε το πώς θα περνάει η μέρα μου. Οι ώρες δε μου φτάνουν για αυτά που θέλω, δε θα προλάβω να βαρεθώ, το μόνο σίγουρο. Από εκεί και πέρα όπως είπα, να έχω το σπίτι μου και τα απαραίτητα και είμαι εντάξει.
Εσείς πόσο ολιγαρκείς είσαστε;

2 σχόλια

Κ όπως Καρδιά

Author: Νυχτερινή Πένα /

-Είσαι μεγαλόκαρδος.
Κανονικά αυτή η έκφραση είναι τιμητική να ειπωθεί για κάποιον. Στην περίπτωσή μου όμως δεν είναι για καλό και αυτό γιατί δεν αφορά την γενναιοδωρία μου και την μεγαλοψυχία μου αλλά είναι κυριολεκτική πραγματικότητα. Η καρδιά μου είναι μεγαλύτερη από αυτό που θα έπρεπε με αποτέλεσμα να ανεβάζει την κυκλοφορική μου πίεση και να βάζει σε κίνδυνο τη ζωή μου.
Το μόνο καλό της κατάσταση είναι ότι η μεγάλη καρδιά είναι από του φυσικού και όχι αποτέλεσμα της πίεσης. Αυτή η κατάσταση είναι ωστόσο επικίνδυνη ειδικά υπό συνθήκες στρες και άγχους. Πως το αντιμετωπίζω; Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και να συνεχίζω με όσα θέλω να κάνω. Αν πιάνει; Πάντα, εκτός από όταν κουράζομαι πιο γρήγορα από όσο θα έπρεπε που μου θυμίζει την κατάστασή μου και την νύχτα καμιά φορά όταν στο σκοτάδι κοιτάζω κατάματα τους φόβους μου.

2 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Νοέμβριος 2018

Author: Νυχτερινή Πένα /

Περνάω όλο το χρόνο που μου αφήνει η δουλειά με το γράψιμο και δευτερευόντως με το διάβασμα, είναι απολύτως λογικό που ένα ιστολόγιο με τον τίτλο λογοτεχνία τράβηξε την προσοχή μου αμέσως μόλις το είδα. Έτσι το έψαξα και διάβασα τα κομμάτια που παραθέτει, είναι μια πένα με αμείωτη έμπνευση και δραστηριότητες αφού είναι πολύ μικρό το διάστημα από τη μια ανάρτηση στην άλλη.
Γράφει ποιητικά κομμάτια για όλα όσα βλέπει και παρατηρεί, για όσο απασχολούν το δημιουργό και για όσα αισθάνεται, για όσα σκέφτεται όσο διαβάζει και όλα αυτά που η σκέψη γεννάει. Αν θέλετε να διαβάσετε τι γεννάει δεν έχετε παρά να πάτε εδώ: http://logotexnia-filoteo.blogspot.com/

0 σχόλια

Ι όπως Ιπποσύνη

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είκοσι χρόνια πριν όταν ξεκίνησα να δουλεύω την ιδέα που είναι τώρα η Έρεμορ, σκέφθηκα και την Ιπποσύνη. Από τότε έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα. Όσο έγραφα και σκεφτόμουν τα όσα την αφορούσαν, από την εκπαίδευση και τις στολές ως τα ήθη και τα έθιμα, και το ρόλο στην ιστορία της Έρεμορ αλλά και την πλοκή, την αγαπούσα και πιο πολύ. Χρησιμοποιώ ακόμα και σαν μότο το μότο των Ιπποτών μου. Υπηρετώντας ο Ένας τον Άλλο γινόμαστε ελεύθεροι.
Αναρωτήθηκα κάποτε γιατί τελικά αγάπησα τόσο την Ιπποσύνη (πέρα του προφανούς λογοτεχνικού λόγου) και κατέληξα στο ότι είναι επειδή ενστερνίζομαι πολλά από τα ιδεώδη της. Το να έχεις ιδανικά και να μάχεσαι για αυτά, να είσαι πιστός φίλος και γενναιόδωρος, μεγαλόψυχος ακόμα και με τους εχθρούς, Να επιζητάς να βελτιώνεσαι και να αγαθοεργείς όπου είναι δυνατόν, να αγαπάς χωρίς να ποθείς, να είναι τα συναισθήματά σου αγνά και δυνατά.
Ναι μου ταιριάζει η Ιπποσύνη και μακάρι να ενστερνίζονταν πολλοί άνθρωποι ακόμα τα ιδανικά της, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα καλύτερος.

2 σχόλια

Θ όπως Θύελλα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Οι τακτικοί αναγνώστες μου θα έχουν ίσως παρατηρήσει ότι σχεδόν όποτε αναφέρομαι στον καιρό, σε κείμενο ή σε μυθιστόρημα δεν είναι αυτό που λέμε χαρά Θεού. Συνήθως είναι από κακός έως και πολύ κακός. Θυελλώδης το πιο σύνηθες.
Εκτός από τον πρακτικό μυθιστορηματικό καιρό, έχει πιο ενδιαφέρον αλλά και σασπένς να έχεις και τον καιρό να δυσκολεύει τους ήρωες σε ό,τι είναι αυτό που πρέπει να καταφέρουν, είναι και η δική μου προτίμηση. Ως γαλανομάτης αντιπαθώ το έντονο φως και δε μου αρέσει και η ζέστη. Προτιμώ βροχή ακόμα και αν ταξιδεύω ενώ αν γράφω τίποτα καλύτερο από αστραπόβροντα, με βροχή και θυελλώδη άνεμο ή χιόνι. Τότε νιώθω ακόμα πιο μεγάλη τη μαγεία αυτού που γράφω και μπαίνω πιο μέσα στην ιδέα, την ιστορία.
Η πρόβλεψη του καιρού λέει ότι τις επόμενες μέρες θα μου κάνει το χατίρι, ελπίζω να βγει αληθινή. Εσείς τι καιρό προτιμάτε; Έχετε έναν καλό λόγο γι' αυτό πέρα από τη συνήθεια;

2 σχόλια

Η όπως Ημερολόγιο

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είχα πάντα στενή σχέση με το ημερολόγιο, άρχισα να κρατώ ημερολόγιο από το 1986, ήμουν τότε λίγους μήνες μετά τα δέκα. Στην αρχή είχα έναν πολύ κλασσικό τρόπο, κρατούσα ημερολόγιο κάθε μέρα, ακόμα και αν ήταν μια γραμμή. Αυτό βέβαια δεν ήταν ιδιαίτερα πρακτικό ή ενδιαφέρον και έτσι όταν έπιασα το 1992 να το καθαρογράψω κράτησα μόνο ότι είχε ενδιαφέρον και από τότε και μετά έγραφα μόνο όταν ήθελα να κρατήσω κάτι στην μνήμη μου (και είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πλέον πράγματα που τα θυμάμαι γιατί είναι γραμμένα στο ημερολόγιο).
Τα θέματα που με απασχολούσαν, οι εμπειρίες και τα γεγονότα ακολουθούσαν τη ροή της ζωής μου, πρώτα σαν μαθητής, έπειτα σαν φοιτητής και στρατιώτης. Όσο τακτοποιούνταν ένα - ένα τα θέματα, σπουδές, δουλειά, θέματα υγείας ( όσα λύνονταν τέλος πάντων ) έμεινε μόνο το γράψιμο να αποτελεί κύριο θέμα και εκεί βρίσκονται πολλά που σκέφτομαι και με απασχολούν για το θέμα αυτό. Κάποια βρίσκουν το δρόμο τους και για εδώ στο ημερολόγιο συγγραφέα.
Για τους σχολαστικούς να πω ότι έχω γεμίσει δεκαπέντε ημερολόγια. Το πρώτο ήταν από την 1 Οκτωβρίου 1986 που άρχισα ως τις 11 Φεβρουαρίου 1992 που ολοκλήρωσα την μεταφορά που ανέφερα, το δεύτερο πήρε το υπόλοιπο 1992, το τρίτο το 1993 και μετά πήρα πιο μεγάλα. Έτσι το τέταρτο πήρε τα έτη 1994 – 1997, το πέμπτο τα έτη 1998 – 2002, το έκτο τα έτη 2003 – 2005, το έβδομο τα έτη 2006 – 2008, το όγδοο το 2009 ( ήταν μεγάλη χρονιά το 2009 με επεμβάσεις, με την αρχή του ιστολογίου και άλλα ), το ένατο το 2010, το δέκατο το 2011 ( το οποίο υπήρξε επίσης μια χρονιά με πολλά γεγονότα ), το ενδέκατο τα έτη 2012 – 2013, το δωδέκατο το 2014 και το 2015 ως τις 11 Ιουλίου, το δέκατο τρίτο είχε το πιο αλλόκοτο διάστημα, δεν άρχισε με αρχή χρόνου δεν τελείωσε με τέλος αλλά πήρε το διάστημα 11 Ιουλίου 2015 με 30 Απριλίου 2016, το δέκατο τέταρτο πήρε το υπόλοιπο 2016 (η αρχή ήταν σημαδιακή, 1η Μαΐου 2016 ήταν Πάσχα και άρχισα και τον Πύργο των Καταιγίδων, το τρίτο μέρος της τριλογίας της Έρεμορ) και τέλος το δέκατο πέμπτο το 2017. Μάλλον πρέπει να πάρω μεγαλύτερα ημερολόγια!
Εσείς κρατάτε ημερολόγιο ή το βρίσκετε περιττό;

0 σχόλια

Ζ όπως Ζάρια

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο Θεός δεν παίζει ζάρια, είπε ο Αϊνστάιν κάποτε εννοώντας ότι τίποτα στο σύμπαν δεν είναι τυχαίο. Στο προσωπικό μου σύμπαν και εγώ δεν μπορώ να ανεχτώ το τυχαίο. Γνωρίζω ότι ο απόλυτος έλεγχος είναι αδύνατος και δεν υπάρχει τρόπος να αποκλείσεις το αναπάντεχο από τη ζωή σου αλλά εγώ το ελαχιστοποιώ κατά το μέτρο του δυνατού.
Δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις, τα ξαφνικά γεγονότα και τα απροσδόκητα, από δουλειές ως επισκέψεις θέλω να είναι όλα προγραμματισμένα και προκανονισμένα. Εσείς ποια σχέση έχετε με το τυχαίο; Αφήνεστε σε αυτό ή θέλετε να προγραμματίσετε το κάθε τι ως την πιο μικρή λεπτομέρεια;

2 σχόλια

Ε όπως Έρωτας

Author: Νυχτερινή Πένα /

Έρωτας. Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα στην ανθρώπινη ζωή και ένα που έχει απασχολήσει κάθε τομέα της τέχνης, φυσικά και την λογοτεχνία. Ένα μέρος της ζωής που λίγους ανθρώπους αφήνει αδιάφορους. Ομολογώ ότι ανήκω σε αυτούς, έξω από τα έργα μου τουλάχιστον. Οι εποχές του πάθους έχουν περάσει για εμένα ανεπιστρεπτί. Το πιο αβρό ρομαντικό συναίσθημα το νοσταλγώ καμιά φορά αλλά είναι και αυτό πια στα χρόνια πίσω μου και όχι σε αυτά που έχω μπροστά μου.
Ίσως αυτό να προβληματίσει περιστασιακούς αναγνώστες αλλά οι παλιότεροι που θα θυμούνται την όμορφη εποχή που μιλούσα για την πριγκίπισσά μου, θα θυμούνται επίσης ότι έγραψα για το χωρισμό μας. Στα χρόνια που πέρασαν δεν με άγγιξε ξανά αυτό το συναίσθημα, και δεν αναμένω να γίνει ξανά. Αλλά αυτό είναι βέβαια μια προσωπική απόφαση και κάτι που απορρέει από το δικό μου τρόπο ζωής.
Εσείς πως αντιμετωπίζετε τον έρωτα; Είναι κάτι που ζείτε αυτή τη στιγμή; Είναι κάτι που κυριαρχεί στη ζωή σας;

3 σχόλια

Οι Φύλακες Του Μυστικού

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το 53 προ Χριστού ο Ρωμαίος στρατηγός Κράσσος και η δέκατη πέμπτη λεγεώνα ηττούνται από τους Πάρθους στη μάχη των Καρρών, όσοι δεν πεθαίνουν στο πεδίο της μάχης μεταφέρονται σκλάβοι στο Μερβ για να εργαστούν στα έργα τειχοποιίας εκεί. Ελάχιστοι επιζώντες καταφέρνουν να αποδράσουν και μην έχοντας δρόμο να πάνε δυτικά φεύγουν ανατολικά. Τα ίχνη τους χάνονται για πάντα.
Ως που δύο χιλιάδες αργότερα ο αρχαιολόγος Τζακ Χάουαρντ ανακαλύπτει τα ίχνη τους στο πιο ανέλπιστο μέρος, σε μια ζούγκλα της Ινδίας, και ρίχνεται στο κυνήγι της αλήθειας για το τι απέγιναν αυτοί οι λεγεωνάριοι. Μόνο που δεν είναι ο μοναδικός που ακολουθεί αυτά τα ίχνη. Οι λεγεωνάριοι άθελά τους αναμείχθηκαν με ένα αρχαίο μυστικό του οποίου οι φύλακες υπάρχουν ακόμα και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να παραμείνει μυστικό.
Μια περιπέτεια με πολλές ιστορικές λεπτομέρειες και πολλές αρχαιολογικές μεθόδους και σχετικές πληροφορίες. Μόνο για τους λάτρεις του είδους.

0 σχόλια

Δ όπως Διάβασμα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Μετά το γράψιμο το διάβασμα είναι η μεγαλύτερή μου απόλαυση και σε αυτό καταφεύγω όταν δεν μπορώ να γράψω, όταν είμαι σε μια αναμονή σε κάποια υπηρεσία ή σε γιατρό (αν και κάποια ποιητικά έχουν γραφεί έτσι), ή ταξιδεύω με μέσον που δεν επιτρέπει το γράψιμο. Πάντα υπάρχει ένα βιβλίο που διαβάζω και μερικά σε σειρά αναμονής.
Διαβάζω περίπου 50 βιβλία το χρόνο. Περίπου γιατί μπορεί να είναι 44 όπως το 2012 ή  48 όπως το 2014 αλλά και 52 όπως το 2016. Το δε 2017 έκανα ρεκόρ φτάνοντας τα 60. Δεν είναι όλα μυθιστορήματα – αυτά συνήθως περνάνε και από δω με τις βιβλιοκριτικές που γράφω – διαβάζω και ιστορία πολύ αλλά και κάποια άλλα θέματα που με ενδιαφέρουν, πολλές φορές συγκεντρώνοντας υλικό για κάποιο έργο μου. Εσείς διαβάζετε;

2 σχόλια

Κυπαρισσία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είναι μια κωμόπολη στην Μεσσηνία, πρωτεύουσα της επαρχίας Τριφυλίας και νυν του ομώνυμου δήμου, είναι επίσης έδρα της ιεράς μητροπόλεως Τριφυλίας και Ολυμπίας. Έχει 5708 κατοίκους κατά την τελευταία απογραφή. Ωστόσο αυτά είναι τα στοιχεία που μπορεί να βρει κανείς με μια ματιά σε οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια και δεν λένε πολλά για το ουσιαστικό μέρος του τι είναι μια πόλη.
Η Κυπαρισσία είναι χτισμένη στο νότιο άκρο του κόλπου που φέρει το όνομά της και εκτείνεται από τη θάλασσα ως αρκετά ψηλά στους πρόποδες του όρους Ψυχρού (ή Αιγάλεω). Το τμήμα που βρίσκεται ψηλά είναι γνωστό ως Άνω ή Παλιά Πόλη και έχει χαρακτηρισθεί ως διατηρητέα λόγω των πολλών παραδοσιακών κτισμάτων της.
Η κάτω πόλη είναι μια σύγχρονη κωμόπολη με όλες τις ανέσεις, ξενοδοχεία, καφετέριες, εστιατόρια και ψησταριές, ενώ δε στερείται τις απαραίτητες υπηρεσίες. Προσφέρει χώρους για περίπατο και φυσικά παραλία για μπάνιο, δεδομένου μάλιστα πως βρέχεται από το Ιόνιο που είναι πιο ζεστό μπορεί κανείς να κάνει μπάνιο από νωρίς την άνοιξη ως και αργά στο φθινόπωρο.
Δεν σας κρύβω ότι η Άνω Πόλη είναι η προτίμησή μου, είναι πιο ήσυχη, πιο γραφική, με ωραία σημεία για φαγητό ή καφέ, με δρόμους που προσφέρονται για περπάτημα και με φοβερή θέα, βλέπεις όλη την πόλη και μακριά στην θάλασσα, σε μέρες με καθαρή ατμόσφαιρα ακόμα και ως τη Ζάκυνθο. Από το κάστρο δε είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή, οπότε αν βρεθείτε εκεί μην παραλείψετε να το επισκεφθείτε. Μόνο μην επιχειρήσετε να ανεβείτε στον πύργο, απαγορεύεται λόγω της κατάστασής του.
Αλλά το στοιχείο που κάνει ξεχωριστή την Άνω Πόλη είναι η ατμόσφαιρά της, είτε κάνει κάποιος περίπατο, είτε απολαμβάνει ένα δροσερό βραδάκι κάτω από τα δένδρα παίρνοντας τον καφέ ή το δείπνο του είτε απολαμβάνοντας τη θέα από το Κάστρο των Γιγάντων. Και για έναν συγγραφέα που το μυαλό του είναι πάντα στο γράψιμο είναι σίγουρα πηγή έμπνευσης!

0 σχόλια

Γ όπως Γράψιμο

Author: Νυχτερινή Πένα /

«Χαίρομαι να σε βλέπω ακόμα να γράφεις.» Έγραψε στο σχόλιό της η φίλη μου η Creep. Φαντάζομαι ότι αυτή θα είναι μια διαπίστωση πολλών ανθρώπων για’ μενα και όχι μόνο μέσα στην μπλογκόσφαιρα. Όσοι με γνωρίζουν μάλλον με την συγκεκριμένη ασχολία με συνδέουν, εξαιρούνται φυσικά οι επαγγελματικές γνωριμίες. Και πώς να μην το κάνουν αφού το γράψιμο για εμένα δεν είναι μια απλά ασχολία αλλά τρόπος ζωής που διέπει τα πάντα, τι και πως θα το κάνω, τι θα διαβάσω…
Ποια είναι η δική σας σχέση με το γράψιμο; Του δίνετε τα πάντα; Γράφετε ή όχι; Και όταν γράφετε πόσο πολύ αυτό σας απορροφά; Πολύ; Είναι το μόνο που σκέφτεστε; Ή ο κόσμος γύρω σας σαν τις σειρήνες σας μαγεύει; 

4 σχόλια

Β όπως Βιβλία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είναι κάτι παραπάνω από γνωστό ότι η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από τα βιβλία, να τα γράφω, να τα διαβάζω. Το γράψιμο για εμένα δεν είναι χόμπι, είναι τρόπος ζωής, τίποτα δεν συγκρίνεται με το να δημιουργείς μια ιστορία εκ του μηδενός, να της δίνεις ζωή από τη σκέψη σου. Ύστερα είναι μια μεγάλη απόλαυση να διαβάζεις μια καλογραμμένη ιστορία. Βιβλία λοιπόν όπως και να έχει. Ακόμα και η δουλειά μου έχει βιβλία.
Η δική σας σχέση με τα βιβλία ποια είναι;

2 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Οκτώβριος 2018

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το ιστολόγιο που θα δούμε σήμερα δεν με τράβηξε από τίτλο ή από το περιεχόμενο, πριν φτάσω σε αυτό είχα προσέξει το φόντο. Δεν το προσέχω συνήθως αλλά αυτό δεν μπορούσα να μην το κάνω, και αυτό γιατί είναι δίδυμο αδερφάκι της Νυχτερινής Πένας! Ακριβώς το ίδιο! Έτσι το επισκέφθηκα. Τι βρήκα;
Είναι ένα ποιητικό ιστολόγιο με πολλά ποιήματα, τρυφερά, αισθηματικά αλλά και επίκαιρα και γεμάτα αγωνία ή πόνο. Για να ρίξετε μια ματιά στο δίδυμο αδερφάκι, μπορείτε να πάτε εδώ: http://dsvpoems.blogspot.com/

0 σχόλια

Εξιλαστήριο Θύμα 5 - Φινάλε

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο Πέμπτο

Βρισκόμασταν στο μεγάλο ξέφωτο με το φρικιαστικό δένδρο που είχα δει στο όνειρό μου τη νύχτα που κοιμήθηκα στο ναό στην Ακροκώμη. Ανάμεσα σε αυτό και εμάς όμως βρίσκονταν σειρές πολεμιστών με πανοπλίες και μακρά δόρατα.
-Για όνομα του Θεού, είπε ο Δάια, τι είναι αυτά τα πράγματα;
Οι πολεμιστές μπροστά μας δεν ανήκαν στη δική μας ή κάποια άλλη φυλή, νεκροκεφαλές μας αντίκριζαν κάτω από τα κράνη και οστέινες γροθιές κρατούσαν τα όπλα.
-Ό,τι και αν είναι αθάνατα δεν είναι! είπε ο Ζήνων. Άνδρες, σε σχηματισμό μάχης.
Οι στρατιώτες, παρά το δέος που ένιωθαν απέναντι στον απόκοσμο αυτό εχθρό, σχημάτισαν γρήγορα το τετράγωνο με τις ασπίδες και τα δόρατα έτοιμα αφήνοντας το Δάια και έμενα με την Αλθέα πίσω. Η κοπέλα κοιτούσε τους τρομερούς αυτούς πολεμιστές με απάθεια σαν να μην ήταν σε θέση να την αγγίξουν ενώ ο Δάια είχε κιτρινίσει και έδειχνε έτοιμος να λιποθυμήσει, θα το είχε βάλει στα πόδια αν μπορούσε να τρέξει.
Η μάχη ήταν σκληρή και αιματηρή, οι πολεμιστές του Ζήνωνα πολέμησαν γενναία και παρότι οι αντίπαλοί τους ήταν φονικοί, δεν δείλιασαν και κατάφεραν να τους νικήσουν. Οι σκελετικοί πολεμιστές ήταν επιδέξιοι σαν να είχαν εκπαιδευθεί στις σχολές της αυτοκρατορίας και πολεμούσαν πειθαρχημένα σαν βετεράνοι εκατό εκστρατειών. Ευτυχώς είχαν ένα αδύνατο σημείο, ήταν το ίδιο εύθραυστοι με τους συνηθισμένους σκελετούς και αν δέχονταν ένα καλό χτύπημα διαλύονταν.
Όταν τελείωσε η μάχη μόνο ο Ζήνων, ο Νικόδημος, ο Σέργιος και ένας ακόμα στρατιώτης είχαν απομείνει, ο τελευταίος μάλιστα με το ένα χέρι σπασμένο να κρέμεται στο πλευρό του.
Τότε το δένδρο μίλησε και πάλι, μια φωνή που είχα ακούσει στο όνειρό μου.
-Ελάτε να πεθάνετε!
Ήταν όπως το είχα ονειρευθεί. Το ίδιο άγριο πρόσωπο, τα ίδια φλογισμένα με μίσος μάτια. Μόνο που τώρα που το έβλεπα και ζωντανό αντιλαμβανόμουν ακόμα περισσότερο το μέγεθος των όσων μάνιαζαν μέσα του αλλά και ότι ήταν αυτό το ον, όποια και αν ήταν η φύση του, που είχε καταλάβει το μαμούκ.
-Είμαι ο νοβελίσιμος Μάξιμος Δάια, απεσταλμένος του αυτοκράτορα…
-Δεν αναγνωρίζω κανέναν αυτοκράτορα! το δέντρο και το φύλλωμα συνταράχτηκε και μια ρίζα πετάχτηκε από το έδαφος σκληρή σαν δόρυ και κοφτερή σαν σπαθί χτύπησε τον τραυματισμένο στρατιώτη κόβοντάς τον στα δύο.
-Τι είσαι; ρώτησα. Πως είναι δυνατόν;
-Είμαι εκείνο που με έκαναν!
-Ποιος; θέλησα να μάθω.
Το δένδρο σείστηκε και πάλι. Ανάμεσα στις ρίζες του φάνηκε ένα ολόκληρο μπαούλο γεμάτο με χρυσά νομίσματα αν και από την απόσταση αυτή δεν μπορούσα να δω τι ακριβώς ήταν και δεν ήθελα να πλησιάσω περισσότερο, ο Δάια όμως δεν είχε τέτοιο ενδοιασμό. Δεν τα έφτασε ποτέ. Μόλις μπήκε κάτω από το συνέχεια κινούμενο φύλλωμα ένα κλαδί χτύπησε το λαιμό του και τον διαπέρασε, ο νοβελίσιμος σωριάστηκε νεκρός και το χώμα τον κατάπιε.
-Πάμε να φύγουμε από’ δω είπε ο Ζήνων.
Ρίζες τινάχτηκαν προς το μέρος μας. Τυλίχτηκαν γύρω από τα πόδια μας και άρχισαν να μας τραβούν. Μόνο την Αλθέα δεν είχαν πιάσει, ούτε καν την είχαν πλησιάσει. Γιατί;
-Στο όνομα του Υψίστου σε προστάζω να αποκαλυφθείς! είπα στο δένδρο.
Αυτή ήταν η πρώτη φράση του αφορκισμού των δαιμόνων αλλά δεν ήταν δαίμονας αυτό που ήταν απέναντί μας. Η ιερή δύναμη του αφορκισμού έφερε ένα αποτέλεσμα ωστόσο, το ανάγκασε να αποκαλύψει τη φύση του.
-Είμαι αυτό που με έκαναν! Έβγαλαν από μέσα τους όλα όσα θεωρούσαν αρνητικά, κακά και άσχημα και τα φόρτωσαν σε’ μενα. Ακόμα και όταν αφαίρεσαν κάτι καλό δεν το έδωσαν σε εμένα, το φόρτωσαν σε εκείνη!
-Ποιοι το έκαναν αυτό; ρώτησα αν και μια σκέψη είχε αρχίσει να παίρνει σχήμα στο μυαλό μου.
-Οι τόσο ευγενείς και ανώτεροι Όλουροι Ιάντες! Με φόρτωσαν με όλα αυτά και μετά με εγκατέλειψαν. Είμαι αυτό που έκαναν! Το μίσος ολοζώντανο και προσωποποιημένο. Και τώρα μόλις θα σκοτώσω εσάς θα είμαι πια τόσο ισχυρός ώστε να μπορώ να ξεπεράσω και το τελευταίο εμπόδιο, θα κινηθώ και θα τους εξοντώσω, πρώτα αυτούς και μετά κάθε τι ζωντανό!
-Οι Όλουροι Ιάντες έχουν χαθεί εδώ και πολλές γενιές, δεν υπάρχει κανείς πια να εκδικηθείς, είπα. Ξέρω τη δύναμή σου, ξέρω ότι μπορείς και τη μεταφέρεις, μέσα σε άλλα έμβια όντα…
-Δεν αρκούν! Πεθαίνουν πολύ γρήγορα με τη δύναμή μου μέσα τους! Αλλά τώρα θα μπορώ να κινηθώ και να αφανίσω…
-Τι να αφανίσεις; έκοψα με τη σειρά μου την θηριώδη οντότητα. Σου είπα ότι οι Όλουροι δεν υπάρχουν πια.
-Θα εξαφανίσω αυτήν πρώτα και μετά κάθε τι ζωντανό!
-Δεν μας αφήνεις επιλογή τότε, είπα, πρέπει να σε καταστρέψουμε.
Το δένδρο άφησε ένα θυμωμένο ουρλιαχτό που πρέπει να ακούστηκε πολλά στάδια μακριά και το έδαφος φούσκωσε καθώς ρίζες κατευθύνονταν προς το μέρος μας. Οι στρατιώτες άρχισαν να χτυπούν τις ρίζες που τινάζονταν από το έδαφος με σκοπό να τους τυλίξουν και να τους πνίξουν. Ενώ εκείνοι πολεμούσαν εγώ, βλέποντας ότι ο αφορκισμός είχε κάποια επίδραση, συνέχισα την απαγγελία.
-Πάψε! φώναξε το αλλόκοτο ον μπροστά μας. Δεν είσαι παρά ένας βδελυρός υποκριτής. Αφιερωμένος στο τάγμα σου αλλά η λαγνεία σε λύγισε αμέσως.
Βόγκηξα καθώς ένιωσα τον ίδιο ερωτικό ερεθισμό όπως το βράδυ που είχα κοιμηθεί με την Αλθέα σε βαθμό που να είναι επίπονος.
-Δεν δίνω λόγο σε εσένα βδέλυγμα, είπα, λόγο δίνω μόνο στον Ύψιστο και εμπιστεύομαι τον εαυτό μου στην άβυσσο του ελέους του. Εσύ θα πάψεις θα απέλθεις μακριά και δε θα βλάψεις μήτε άνθρωπο μήτε ζώο από αυτά που περπατούν, πετούν και έρπουν.
Σε απάντηση μια ακόμα ρίζα τινάχτηκε από το έδαφος και τυλίχτηκε γύρω από τα πόδια μου ανεβαίνοντας ταχύτατα στα λαγόνια και τη μέση μου και μετά στο στέρνο μου.
-Οι Όλουροι απέβαλλαν από πάνω τους κάθε τι αρνητικό και το φόρτωσαν σε εμένα. Έγινα το εξιλαστήριο θύμα τους!
-Όχι εσύ, είπε η Αλθέα με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση, εσύ ήσουν απλά το κάθαρμα που αποκάθηρε τα στίγματα του λαού μου. Για να μείνεις για πάντα εδώ θυσιάστηκα να μείνω και εγώ μόνη κοντά σου και ας μην πλησίασα ποτέ αυτό το καταραμένο μέρος. Και θυσίασα την αγάπη και το συναίσθημα για το λόγο αυτό. Όταν ζήτησα από τον άνδρα αυτό να τα νιώσω μια τελευταία φορά μου τα πρόσφερε και δεν οχυρώθηκε πίσω από τους όρκους του. Γι’ αυτό μη μιλάς για λαγνεία άκαρπο κούτσουρο, αυτό που έκανε ήταν κάτι που δεν ένιωσες και ποτέ δεν θα καταλάβεις.
Τα λόγια της συμπλήρωσαν επιτέλους την εικόνα. Με κάποιο τρόπο οι Όλουροι Ιάντες είχαν ανακαλύψει κάποιο τελετουργικό, όπως έλεγε και η περγαμηνή, για να αποβάλλουν όλα τα πάθη με τα οποία πάλευε ο άνθρωπος από την αυγή της δημιουργίας. Τα είχαν φορτώσει όλα στο δένδρο αυτό που απέκτησε ζωή και δύναμη αλλά μαζί και χειρότερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Για να ολοκληρωθεί το τυπικό είχαν ζητήσει την εκούσια θυσία της Αλθέας. Στους αιώνες που είχαν περάσει εκείνος ο λαός είχε αφανιστεί από τους εχθρούς του αφήνοντας πίσω την Αλθέα και το καταραμένο δένδρο που γύρευε εκδίκηση. Η θυσία της ήταν που δέσμευε αυτό το ον καθαρού κακού και δεν μπορούσε να μετακινηθεί. Αυτό ήταν αιτία για το μυστήριο που κάλυπτε την περιοχή και εκείνους που είχαν εξαφανιστεί σε αυτή.
-Εις την έρημο έσω πλανώμενο, και μη επιστρέφων. Άπελθε μακριά από άνθρωπο και πόλη κατοικητηρίου, εις οδόν εν η ουκ εστί διαπορευόμενος ουδέ κατοικών, εν τόπω αβάτω και ανύδρω…
Τώρα είχαν απομείνει όρθιοι μόνο ο Νικόδημος και ο Σέργιος και ήταν και οι δύο καταματωμένοι, στα όρια της κατάρρευσης. Συνέχισα τον εξορκισμό. Το δένδρο μάνιασε και συνέχισε την επίθεση, οι δύο στρατιώτες είχαν καταλάβει ότι ίσως μπορούσα να το εξοντώσω και μάχονταν να προστατεύσουν τον εαυτό τους και εμένα από την οργή του.
-Αν πεθάνω θα πεθάνει! βρυχήθηκε το δένδρο. Δεν θα μπορείς να τη βατέψεις ξανά.
Γύρισα και κοίταξα την Αλθέα. Εκείνη ένευσε καταφατικά με το πρόσωπό της γαλήνιο.
-Είναι ώρα να αναπαυθώ, περίμενα τόσο πολύ, είπε απαλά. Κάνε αυτό που πρέπει.
Στράφηκα στο δένδρο και το κοίταξα. Στο απόκοσμο πρόσωπο είχε σχηματιστεί μια γκροτέσκα μάσκα απόλυτης μοχθηρίας. Προχώρησα προς το μέρος του.
-Στο όνομα του Υψίστου, του οποίου είμαι υπηρέτης, το οποίο φοβάται κάθε ον και κάθε δύναμις σε αποτάσσω διαπαντός από τον κόσμο τούτο!
Πέταξα πάνω του το φιαλίδιο με το αγιασμένο νερό. Το δένδρο προσπάθησε να με εμποδίσει αλλά δεν το πέτυχε. Μπορεί να είχε μετατρέψει τα κλαδιά του σε φονικά όπλα αλλά απείχαν πολύ από τα χέρια που θα χρειαζόταν για να σταματήσει την καταστροφή του. Το φιαλίδιο θρυμματίστηκε χτυπώντας στον κορμό του και την επόμενη στιγμή το δένδρο τυλίχτηκε στις φλόγες.
Στράφηκα στην Αλθέα και είδα ότι είχε σωριαστεί στο χορταριασμένο έδαφος. Πήγα κοντά της όσο πιο γρήγορα μπορούσα, όσα είχαν γίνει με είχαν εξαντλήσει και εμένα. Γονάτισα και την πήρα στην αγκαλιά μου.
-Έκανες αυτό που έπρεπε, μου είπε, ήταν μεγάλο το κακό που είχε συγκεντρωθεί εδώ. Θα πολεμήσεις και άλλα πρόσωπά του στο μέλλον.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και μετά είπε:
-Φίλησέ με σε παρακαλώ.
Έσκυψα να τη φιλήσω και την άκουσα να ψιθυρίζει:
-Η χάρη που μου έχει δοθεί είναι τώρα δική σου.
Τα χείλη της χάιδεψαν τα δικά μου και μετά έκλεισε τα μάτια της. Την επόμενη στιγμή το σώμα της διαλύθηκε στο φως, δεν έμεινε τίποτα στα χέρια μου. Γύρισα και κοίταξα το δένδρο, είχε μείνει ένα μαυρισμένο κούτσουρο, είχαν όλα τελειώσει. Εκείνο είχε καταστραφεί και η Αλθέα είχε αναπαυθεί ευλογώντας με, με τα τελευταία της λόγια.
Σηκώθηκα από το έδαφος και κοίταξα γύρω. Ο αποχαιρετισμός της Αλθέα μου είχε αποκαλύψει ποιο θα ήταν το μέλλον μου. Είχα νικήσει ένα κακό αλλά θα υπήρχαν και άλλα να αντιμετωπίσω. Κοίταξα τους δύο στρατιώτες που είχαν επιζήσει από αυτήν την μάχη. Κάτι μου έλεγε ότι θα συνέχιζαν μαζί μου. Πήγα κοντά τους για να ξεκινήσουμε το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα και του αγώνα μας εναντίον κάθε τέτοιου κακού προστατεύοντας τους αθώους από τις σκοτεινές δυνάμεις.


Τέλος

0 σχόλια

Εξιλαστήριο Θύμα 4

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο Τέταρτο

Η νύχτα πέρασε ήσυχα και ξύπνησα το πρωί με τη μυρωδιά φρεσκοβρασμένου τζάλα, ενός ζεστού ροφήματος που φτιάχναμε και στο μοναστήρι. Ήταν ότι έπρεπε για το κρύο πρωινό. Πήρα με ευγνωμοσύνη την κούπα που μου έδωσε ο Σέργιος και ήπια το ζεστό υγρό απολαμβάνοντας το πλούσιο άρωμά του. Πρόσεξα ότι ο νεαρός στρατιώτης έδωσε μια κούπα στην Αλθέα κοκκινίζοντας.
Τα άλογα άρχισαν να χλιμιντρίζουν ανήσυχα. Κάτι τα τρόμαζε. Και δεν αργήσαμε καθόλου να μάθουμε τι ήταν. Μια αράχνη, η μεγαλύτερη αράχνη που είχα δει ποτέ, είχε το μέγεθος άμαξας και κάθε πόδι της ήταν μεγάλο σαν λόγχη και το ίδιο φονικό καθώς απέδειξε αμέσως διαπερνώντας ένα από τα άλογά μας. Αυτά ήταν που την είχαν τραβήξει εδώ, ήθελε να κορέσει την πείνα της.
-Ας το σκοτώσουμε το σίχαμα, είπε ο Ζήνων.
Επιτέθηκαν περιμετρικά στο τέρας αλλά έδειχνε να τους προλαβαίνει όλους με τα πολυσύνθετα μάτια του. Χτυπούσαν με σπαθιά και τσεκούρια προσπαθώντας να της καταφέρουν κάποιο καίριο πλήγμα. Ένας από τους άνδρες του Ζήνωνα έπεσε νεκρός καθώς το πόδι της αράχνης τον διαπερνούσε και τον κάρφωνε στο έδαφος. Ένας ακόμα πολεμιστής δέχτηκε πλήγμα από την δαγκάνα που οδηγούσε στο στόμα της και τον έκοψε σχεδόν στη μέση.
Με μια κραυγή ο Σέργιος κύλισε στο χώμα και πέρασε κάτω από το σώμα της αράχνης. Με όλη του τη δύναμη κάρφωσε και τα δύο σπαθιά του στην εκτεθειμένη κοιλιά της ενώ εκείνη σκότωνε ακόμα έναν στρατιώτη. Με μια υψίσυχνη κραυγή η αράχνη έπεσε νεκρή. Ο Νικόδημος βοήθησε τον νεαρό προστατευόμενό του να απεγκλωβιστεί από το τεράστιο κουφάρι και να σηκωθεί όρθιος.
-Μια χαρά τα κατάφερες, του είπε.
Μετά τη μάχη οι επιζώντες έσκαψαν τάφους για τους πεσόντες συντρόφους τους. Ενταφιάσαμε τον καθένα τυλιγμένο με το μανδύα του και με τα όπλα του στην αγκαλιά. Ελλείψει ιερέα διάβασα εγώ την νεκρώσιμη ακολουθία και τις ευχές.
Ξεκινήσαμε και πάλι. Η Αλθέα ανέβηκε και πάλι πίσω μου παρότι είχαμε και μερικά άλογα χωρίς αναβάτη. Η αλήθεια ήταν ότι μπορούσα εύκολα να ξεχάσω ότι την είχα μαζί μου αν δεν ένιωθα τα χέρια της στη μέση μου, δεν μιλούσε καθόλου και δεν έκανε κανένα θόρυβο.
Ο νοβελίσιμος μας πίεζε να ταξιδεύουμε πιο γρήγορα και μέσα στην ημέρα δεν σταματήσαμε καθόλου. Είχε αρχίσει να νυχτώνει όταν σταματήσαμε για να ξεκουραστούμε. Κατέβηκα από το άλογο νιώθοντας πιασμένος. Είχαμε βρει για να περάσουμε τη νύχτα τα ερείπια ενός παλιού χτίσματος, πιθανότατα ένα φυλάκιο από τις παλιές μέρες της αυτοκρατορίας, που διέθετε και μια πηγή με τρεχούμενο νερό.
Ετοιμαζόμασταν για ύπνο όταν ακούστηκε φασαρία μέσα από τα δένδρα.
-Τι στα κομμάτια, είπε ο Δάια. Τι είναι πάλι;
Η απάντηση εμφανίστηκε μέσα από τα δένδρα. Ήταν μια δράκα ψηλών, μεγαλόσωμων όντων με μυώδη σώματα και κυρτές πλάτες που ήταν οπλισμένα με τσεκούρια και ρόπαλα.
-Ανασκελάδες! είπε ο Ζήνων και έφτυσε στο χώμα. Την τύχη μου μέσα!
Είχε χρησιμοποιήσει το όνομα που δίνουν στα χωριά στα ταραχοποιά στοιχειά που μπαίνουν στα σπίτια και μαγαρίζουν το γάλα ή κλέβουν τρόφιμα από τα κελάρια αφήνοντας το κρασί να τρέχει, αλλά αυτά εδώ δεν ήταν τέτοια πλάσματα. Ήταν οι συγγενείς τους των βουνών, μια ράτσα βίαιη και επικίνδυνη. Ο Ζήνων μου έκανε νόημα να σταθώ πίσω, κοντά στην πηγή και τις προμήθειες, και η Αλθέα με ακολούθησε. Ο Δάια έσπευσε να μας μιμηθεί. Οι στρατιώτες σχηματίσανε ένα ημικύκλιο μπροστά μας έτοιμοι για μάχη.
Ήταν μια μάχη σύντομη αλλά σκληρή. Αν οι αντίπαλοι είχαν ένα μειονέκτημα ήταν η έλλειψη συντονισμού, δεν πολεμούσαν σαν ομάδα αλλά ο καθένας μόνος του, έτσι πολλές φορές αλληλοεμποδίζονταν επιτρέποντας στους στρατιώτες του Ζήνωνα να τους εξοντώσουν στο τέλος χωρίς να έχουν μεγάλες απώλειες.
-Πρώτα αυτή η τεράστια αράχνη, μετά οι Ανασκελάδες, είπε ο Ζήνων, τι άλλο θα δούμε!
Δεν είχε αποσώσει την φράση του όταν με ένα μουγκρητό ικανό να σηκώσει και νεκρό από τον τάφο, εμφανίστηκε στην άκρη του ξέφωτου, ένα τεράστιο ζώο. Είχα ξαναδεί ένα όμοιο του μια φορά σε ένα χειρόγραφο της βιβλιοθήκης. Ήταν ένα μαμούκ, όπως το αποκαλούσαν οι φυλές πέρα από τα όρη που έτρεμαν τα ξεσπάσματά του. Ήταν ψηλό σαν σπίτι και το ίδιο ογκώδες με τεράστιους χαυλιόδοντες και δέρμα που δύσκολα διαπερνούσε οποιοδήποτε όπλο. Το μουγκρητό του δόνησε και πάλι τον αέρα και τα άλογα χλιμίντρισαν κατατρομαγμένα καθώς το μαμούκ κινήθηκε προς το μέρος τους. Τράπηκαν σε φυγή μέσα στο δάσος και δεν τα είδαμε ποτέ πια.
-Εγώ και η γλώσσα μου η μεγάλη! είπε ο Ζήνων φουρκισμένος.
Τα μαμούκ είναι δύσκολο να σκοτωθούν, ένα από τα πιο τρωτά σημεία τους είναι ο λαιμός, τόσο από κάτω όσο και από πάνω. Όπως όμως στεκόταν μπροστά μας καμία από τις δύο αυτές επιλογές δεν έδειχνε να είναι δυνατή χωρίς να σκοτωθούν πολλοί από τους άνδρες. Αποφάσισα ότι ίσως μπορούσα να δοκιμάσω μια διαφορετική προσέγγιση.
Μέρος της μοναστικής εκπαίδευσης είναι η εκμάθηση της επαφής και όπου είναι δυνατό της επικοινωνίας με όλα τα ζωντανά που έφτιαξε ο Ύψιστος. Έτσι ίσως θα μπορούσα να πείσω το μαμούκ αν μην επιτεθεί αλλά να στραφεί κάπου αλλού. Μιας και παρά το τεράστιο μέγεθός του είναι χορτοφάγος αυτός ο φαιός γίγαντας δεν αποτελούσαμε πιθανή τροφή οπότε θα έπρεπε να είναι πιο εύκολο να στρέψω αλλού την προσοχή του.
Πέρασα μπροστά από τους στρατιώτες και στάθηκα στο δρόμο του μαμούκ. Εκείνο με κοίταξε με τα μικρά μαύρα μάτια του και βρυχήθηκε ξανά. Άπλωσα το χέρι μου προς την τεράστια μουσούδα του ενώ κρατούσα το βλέμμα μου στα μάτια του.
-Είσαι και εσύ δημιούργημα του Υψίστου, είπα απαλά, δεν θα θέλουμε να σου κάνουμε κακό, πήγαινε στην…
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω, το μαμούκ σωριάστηκε μπροστά μου και μετά από έναν βίαιο σπασμό έμεινε ακίνητο, νεκρό. Καθώς το κοίταζα το φως έσβησε από τα μάτια του και μαζί του φάνηκε σαν μια διάνοια να αποτραβήχτηκε μέσα από το τεράστιο πλάσμα.
-Δεν ξέρω πως το έκανες αυτό αδερφέ, είπε ο Ζήνων, αλλά μας γλίτωσες από πολλές απώλειες.  
-Δεν το έκανα εγώ, απάντησα, σκοπός μου ήταν να το ησυχάσω. Δεν ξέρω τι συνέβη.
-Ας του συνέβη ότι θέλει, αρκεί που γλιτώσαμε από δαύτο, είπε ο Δάια.
Οι άνδρες του Ζήνωνα θάψανε τους πεσόντες συντρόφους τους και εγώ διάβασα τις ευχές για την ανάπαυσή τους. Κανένας δεν θα ένιωθε καλά να κοιμηθεί κοντά στους τάφους των συντρόφων τους και στο κουφάρι του μαμούκ οπότε αποφασίσαμε να προχωρήσουμε λίγο και να κατασκηνώσουμε λίγο μακρύτερα.
Σταματήσαμε σε ένα στενό ξέφωτο, λίγο μεγαλύτερο από ένα βαθούλωμα του εδάφους ανάμεσα σε μερικά αιωνόβια, πανύψηλα δένδρα. Δεν είχαμε πλέον παρά μόνο ότι είχαμε πάνω μας και τα λιγοστά εφόδια που είχαν προλάβει να ξεφορτώσουν οι στρατιώτες από τα άλογα πριν τα χάσουμε. Ανάψαμε φωτιά και καθίσαμε γύρω της. Φάγαμε ένα λιτό δείπνο και παρότι δεν πολυμιλούσαμε κανένας δεν έδειχνε πρόθυμος να αποσυρθεί για ύπνο. Πέρα από το μικρό μας ξέφωτο το δάσος έδειχνε μεγάλο και τρομακτικό, ήταν μια παρηγοριά η φωτιά και η ανθρώπινη παρουσία. Τελικά ο Ζήνων όρισε τους σκοπούς και οι υπόλοιποι πήγαμε για ύπνο.
Ξάπλωσα στην κυρτή επιφάνεια του εδάφους ανάμεσα στις ρίζες μιας τεράστιας οξιάς και σκεπάστηκα με το μανδύα μου. Η Αλθέα ξάπλωσε κοντά μου. Ενώ βολεύονταν και οι υπόλοιποι για να περάσουν τη νύχτα, η κοπέλα μου είπε:
-Φοβάμαι πολύ.
-Θα τα καταφέρουμε, της είπα προσπαθώντας να την ενθαρρύνω.
Μετακινήθηκε πιο κοντά μου και το σώμα της άγγιξε το δικό μου. Έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να το αγνοήσω και να κοιμηθώ. Γύρω μας όλοι εκτός των σκοπών κοιμούνταν.
-Δεν θα γυρίσουμε όλοι, είπε η Αλθέα, φοβάμαι ότι αυτή είναι η τελευταία μας νύχτα σε αυτόν τον κόσμο πριν το Επέκεινα.
Άνοιξα τα μάτια μου και την κοίταξα. Άπλωσα το χέρι μου καθησυχαστικά στον ώμο της και αποδείχθηκε λάθος κίνηση. Η Αλθέα χώθηκε στην αγκαλιά μου. Πέρασε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου και με φίλησε απαλά στα χείλη.
Όταν μπήκα στο μοναστήρι και ενδύθηκα το μοναχικό σχήμα ήμουν νέος αλλά όχι τόσο ώστε να μην έχω γευθεί την ηδονή της ερωτικής πράξης με μια γυναίκα, ακόμα και αν ήταν χρόνια πριν δεν είχα ξεχάσει τη γεύση του φιλιού, το άρωμα του γυναικείου στήθους, την ζεστασιά του γυναικείου κορμιού πάνω στο δικό μου. Την κοίταξα στα μάτια και είδα πόσο ανάγκη το είχε και μετά τη φίλησα απολαμβάνοντας τη γλυκύτητα του φιλιού της.
Κάναμε έρωτα και μετά την κράτησα στην αγκαλιά μου ως που φάνηκε το πρώτο φως της αυγής. Τότε μόνο με αποχωρίστηκε και άρχισε να ντύνεται. Σύντομα ξεκινήσαμε και πάλι να ταξιδεύουμε στο δάσος. Βγήκαμε σε ένα μεγάλο ξέφωτο και εκεί μας υποδέχτηκε μια παγερή φωνή:
-Καλώς ήρθατε στον τόπο του θανάτου σας.

0 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)