Είχα πάντα μια πολύ καλή
σχέση με τα ταχυδρομεία, από τη μια είχα ξεκινήσει από πολύ μικρός να συλλέγω
γραμματόσημα από την άλλη είχα πάντα μεγάλη αγάπη για την αλληλογραφία. Είχα
πολλές φιλίες δι’ αλληλογραφίας ενώ είχα και με φίλους αργότερα όταν εγώ έφυγα
για να σπουδάσω ή όταν εκείνοι πήγαν αλλού για σπουδές.
Το αποκορύφωμα ήταν στο
στρατό που δεν έρχονταν σχεδόν ποτέ οι ταχυδρόμοι χωρίς να έχουν κάτι για’ μένα
αφού αλληλογραφούσα με την αδερφή μου αλλά και έναν στενό φίλο που σπούδαζε
τότε στο Λονδίνο.
Το μόνο που δεν έγραψα
ποτέ ήταν γράμμα σε αγαπημένη μιας και δεν χρειάστηκε ποτέ. Ή για να είμαι
ακριβής στη δική μου αγαπημένη γιατί έγραψα για την αγαπημένη άλλου μια φορά.
Ήταν στο στρατό, πάνε πια πάνω από δεκαοκτώ χρόνια. Ήμουν μέσα αλλά χωρίς
καθήκοντα και έγραφα όταν ήρθε ένας στρατιώτης μου και με παρακάλεσε να του
γράψω ένα γράμμα στην κοπέλα του μιας
και εκείνος δεν ήξερε να γράφει καλά. Το έκανα πράγματι και τον βοήθησα να πει
όσα ήθελε. Ήταν κάτι ωραίο και από τις λίγα καλά που είχα να θυμάμαι από το
στρατό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου