Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο 11

 

Η Βελίκα ησύχασε σιγά σιγά και έμεινε στην αγκαλιά του Γουίλλιαμ. Δεν ήθελε να τραβηχτεί, ένιωθε τόσο καλά κοντά του, τόσο γαλήνια και ήρεμη όσο σπάνια είχε νιώσει. Ήταν τόσο ευγενικός μαζί της, προστατευτικός, γλυκός και τρυφερός. Την ίδια στιγμή τον σκεφτόταν και σαν άνδρα, το φιλί που είχαν μοιραστεί την έκανε να θέλει κι άλλο, να εύχεται να την ξαναφιλούσε.

Έκλεισε τα μάτια της και αφέθηκε στην ζεστή αυτή αίσθηση. Ο Γουίλλιαμ σταμάτησε να την χαϊδεύει στην πλάτη νομίζοντας ότι αποκοιμήθηκε. Το κράτημά του έγινε πιο απαλό για να μην την ξυπνήσει αλλά ταυτόχρονα αρκετά γερό για να την κρατάει σίγουρα σε τυχόν απότομες κινήσεις του πούλμαν.

 

Την κρατούσε με την ίδια προσοχή που θα κρατούσε κάτι αμύθητης αξίας αλλά εξαιρετικά εύθραυστο. Ένιωθε ευτυχισμένος, θα ήθελε να μην τελείωνε η διαδρομή τους για να συνεχίσει να κρατάει τη Βελίκα έτσι στην αγκαλιά του.

Είχε προσέξει την Βελίκα από την πρώτη τους χρονιά σαν συμμαθητές, τρία χρόνια πριν, και την είχε συμπαθήσει από τότε. Όσο γνώριζε τον χαρακτήρα της, η αρχική συμπάθεια είχε δώσει την θέση της σε κάτι πολύ βαθύτερο. Την είχε αγαπήσει για την προσωπικότητά της, την ακεραιότητα αλλά και την γλυκιά της φύση, ένα ήσυχο, μελετηρό κορίτσι που η απερίσκεπτη και εσκεμμένα σκαιά συμπεριφορά των συμμαθητών της έδειχνε να την τρομάζει πολλές φορές.

Δεν είχε τολμήσει να της το πει, δεν είχε καν τολμήσει να της το δείξει με κάποιο τρόπο, να κάνει μια νύξη. Είχε αποφασίσει να της προσφέρει όποια βοήθεια μπορούσε, να είναι εκεί για εκείνη αλλά χωρίς να της κάνει γνωστό το γιατί. Έτσι ήταν πάντα ευγενικός μαζί της, την αντιμετώπιζε φιλικά, την είχε βοηθήσει μερικές φορές σε θέματα μαθημάτων αλλά ποτέ δεν της είχε πει τίποτα για όσα ένιωθε.

Τα όσα είχαν γίνει ήταν μια μεγάλη αλλαγή, δεν ήξερε όμως πού θα οδηγούσαν, αν θα γινόταν κάτι, αν θα προχωρούσαν τα πράγματα. Ένας απαλός αναστεναγμός βγήκε από τα χείλη της κοπέλας και ο Γουίλλιαμ την κοίταξε ανήσυχος αλλά κατάλαβε ότι ήταν στον ύπνο της. Είχε αποκοιμηθεί. Έγειρε λίγο μπροστά και την φίλησε τρυφερά στα μαλλιά.

 

Δεν κοιμόταν, όχι ακόμα. Είχε χαλαρώσει πολύ και ένιωθε έτοιμη να αποκοιμηθεί αλλά ήταν ξύπνια. Ένιωθε απόλυτα ασφαλής και σίγουρη στα χέρια του. Το μυαλό της γύρισε έναν χρόνο πίσω και στην ευχή που είχε κάνει τότε.

 

Ο Θανάσης Αστερίου ήταν αυτό που κοινώς λέγεται γόης. Ήταν προικισμένος με αδρά χαρακτηριστικά και ένα γυμνασμένο σώμα που δεν κουραζόταν να επιδεικνύει. Ήταν περιζήτητος και τα κορίτσια θα σκότωναν για να κερδίσουν την προσοχή του.

Τις πρώτες μέρες της νέας σχολικής χρονιάς είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι η Κατερίνα, η κοπέλα του, είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Η Κατερίνα δεν είχε έρθει στο σχολείο καθόλου από όταν είχαν ξεκινήσει και οι φήμες για την αιτία αυτής της απουσίας είχαν φουντώσει.

Τώρα είχε ακουστεί ότι ο Θανάσης την είχε χωρίσει με έναν άκομψο όσο και αδιάφορο τρόπο. Της είχε τηλεφωνήσει και χωρίς καμία προειδοποίηση της είχε πει ότι είχε περάσει καλά αλλά αυτό ήταν, να βρει άλλον για να την πηδάει. Η κοπέλα τον είχε παρακαλέσει να μην το κάνει αυτό, να μην την αφήσει. Της το είχε κλείσει στα μούτρα και η Κατερίνα είχε δανειστεί το ξυράφι του πατέρα της και είχε κλειστεί στο μπάνιο. Είχε κόψει τις φλέβες της, ανεπιτυχώς, ευτυχώς.

Ο Θανάσης είχε έρθει στο σχολείο με έναν καινούριο αέρα αυταρέσκειας. Πλησίασε την παρέα του με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.

-Ακούσατε τα νέα; Η Κάρταλη αποπειράθηκε να κόψει τις φλέβες της.

-Ναι, κάτι άκουσα, είπε ένας.

-Τις έκοψε για μένα, της είπα ότι δεν θα την ξαναπηδήξω.

-Έλα ρε, σοβαρά; είπε ένας από την παρέα.

Η Βελίκα καθόταν στις ίδιες κερκίδες λίγο πιο πέρα και ένιωσε ναυτία από τον τρόπο και την άνεση με την οποία είπε τα νέα ο Αστερίου. Εκείνη ήταν στην άκρη της κερκίδας ακουμπισμένη στο πλαϊνό τοιχίο, προτιμούσε να είναι στην άκρη, να κρατάει μια απόσταση. Ανάμεσα σε εκείνη και την παρέα των αγοριών καθόταν ο Γουίλλιαμ με ένα μπλοκ στα γόνατά του στο οποίο έγραφε. Φαινόταν αφοσιωμένος σε αυτό που έκανε αλλά δεν του διέφυγε το καμάρωμα του Αστερίου.

-Και το θεωρείς ότι είναι κάτι που θα έπρεπε να σε κάνει περήφανο; είπε παγερά ενώ άφηνε το μπλοκ του δίπλα του και σηκωνόταν όρθιος.

-Ότι με θέλει τόσο πολύ που να κόβει φλέβες για εμένα;

-Και ότι είσαι αναίσθητος και δεν σε νοιάζει.

-Είμαι άντρας, δεν είμαι καμιά κλαψιάρα, αν δεν μπορεί, να μην ερωτεύεται.

-Κατάλαβα, είπε ο Γουίλλιαμ, ό,τι και να πω δεν θα σου αλλάξει γνώμη, σωστά;

-Σωστά.

-Αυτό φαντάστηκα, είπε ο Γουίλλιαμ και πέρασε στην επίθεση.

Ο Αστερίου έφαγε πολλές ως που να καταφέρουν μαθητές και καθηγητές να τραβήξουν τον Γουίλλιαμ από πάνω του.

 

Από εκείνη την ημέρα η Βελίκα θεωρούσε τον Γουίλλιαμ έναν άνθρωπο με αξίες και είχε ευχηθεί να βρισκόταν κάποιος που θα υπερασπιζόταν εκείνη με τέτοια θέρμη. Και να που τώρα την είχε υπερασπιστεί, την προστάτευε και το φιλί που μόλις της είχε δώσει πιστοποιούσε την τρυφερότητα που ένιωθε απέναντί της, όπως το προηγούμενο της είχε δείξει ότι έτρεφε αισθήματα για εκείνη.

Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το σώμα του Γουίλλιαμ και καθώς γλιστρούσε στην γλυκιά ανυπαρξία του ύπνου ψιθύρισε:

- Волим те много, Виллиам.

 

Ο Γουίλλιαμ άκουσε το όνομά του αλλά δεν κατάλαβε τι ψιθύρισε η κοπέλα στον ύπνο της. Ένιωσε το αγκάλιασμά της και ένιωσε μια πρωτόγνωρη θέρμη να τον γεμίζει.

 

Η Αλεξία ξύπνησε και τεντώθηκε.

-Κοιμήθηκα πολύ; ρώτησε τον Αλέξη.

-Όχι πολύ.

-Αλλά ήταν βαθύς ύπνος… Θα μου πεις αναμενόμενο μετά τη νύχτα που πέρασε.

Ο Αλέξης χαμογέλασε. Είχαν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας κάνοντας έρωτα και ήταν λογικό να της λείπει ύπνος.

-Θα τον αναπληρώσεις το βράδυ.

-Σίγουρα, είπε η Αλεξία και επέστρεψε στην αγκαλιά του. Παρατήρησε τον αδερφό της για λίγο και είπε: είσαι πολύ σκεφτικός. Συνέβη κάτι;

-Όχι, τίποτα, ξανακοιμήσου αν θες, είπε ο Αλέξης μη θέλοντας να την ανησυχήσει.

Το βλέμμα του ήταν στραμμένο στην Τάνια. Δεν θα την άφηνε να βλάψει την Αλεξία. Θα τη σκότωνε αν χρειαζόταν, αλλά δεν θα άφηνε την κακομαθημένη τσούλα να πληγώσει την αγαπημένη του. Ήταν αποφασισμένος να λύσει αυτό το πρόβλημα μόνος του, δεν ήθελε να επωμιστεί ένα τέτοιο βάρος ο άνθρωπος που αγαπούσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.