Νυχτερινή Πένα

Είχε περάσει πάνω από ένας μήνας. Ένας μήνας για ένα ταξίδι μιας ημέρας το πολύ και μιας για την επιστροφή, και πόσο είχαν μείνει με το βρέφος βασιλιά που αναζητούσαν; Δεν χωρούσε παρερμηνεία, τον είχαν εξαπατήσει. Είχαν φύγει χωρίς να τον ενημερώσουν!

Αλλά δεν θα περνούσε αυτό έτσι, δεν θα γλίτωνε το μωρό από την αφελή τους αυτή κίνηση. Θα το έβρισκε και θα το σκότωνε, μετά… Μετά θα ερχόταν και η δική τους σειρά. Κανείς δεν μπορούσε να τα βάλει μαζί του και να νικήσει, ούτε άρχοντας, ούτε λαός, ούτε ένα βρέφος βασιλιάς και ας το προφήτευαν όσα άστρα ήθελαν!

Κάλεσε τον αρχηγό της βασιλικής σωματοφυλακής και διέταξε:

-Θα πας στη Βηθλεέμ και τα περίχωρά της με τους καλύτερους άνδρες σου. Θα σκοτώσετε όλα τα αγόρια… είπε ο Ηρώδης και σταμάτησε.

Αλήθεια πόσο να ήταν τώρα το μωρό βασιλιάς; Έκανε έναν πρόχειρο υπολογισμό με βάση όσα του είχαν πει οι μάγοι. Ενός; Κάπου εκεί το περισσότερο. Ακόμα και αν είχε γεννηθεί όταν είδαν το αστέρι πρώτη φορά δεν θα ήταν πάνω από ενός έτους. Αλλά αν ήταν μεγαλόσωμο και έμοιαζε με πιο μεγάλο και το παρουσίαζαν σαν τέτοιο; Καλύτερα να ήταν σίγουρος.

-Θα σκοτώσετε όλα τα αγόρια από δύο ετών και κάτω! πρόσταξε.

Ο αρχηγός της βασιλικής φρουράς παρά τις θηριωδίες που είχε διαπράξει υπό τις διαταγές του βασιλιά έμεινε άφωνος. Αυτό ήταν ανήκουστο. Τέτοια σφαγή ακόμα και ο ίδιος δεν μπορούσε να την διανοηθεί. Δεν έφερε καμία αντίρρηση ωστόσο. Έφυγε αμέσως να εκτελέσει τη διαταγή. Θα κατέφτανε σαν άγγελος του θανάτου στην κοιμισμένη κωμόπολη για να σπείρει την καταστροφή.

Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να νικηθεί από κανέναν άνθρωπο, όσο πανούργος και ισχυρός και αν είναι. Την ίδια νύχτα άγγελος εμφανίσθηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και του είπε:

-Σήκω, πάρε το παιδί και τη μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο και μείνε εκεί ως που να σου πω. Γιατί ο Ηρώδης θα ψάξει για το παιδί για να το σκοτώσει.

Χωρίς στιγμή να διστάσει ο Ιωσήφ πήρε την Μαρία και το κοιμισμένο μωρό και ετοιμάστηκε για μια ακόμα φορά να βρεθεί στους δρόμους, και μάλιστα δρόμους που δεν είχε ταξιδέψει. Άφησε πίσω την βυθισμένη στον ύπνο Βηθλεέμ, που θα ξυπνούσε στο γοερό θρήνο των μανάδων που έκλαιγαν τα παιδιά τους, και χάθηκε στην έρημο, πεζός ο ίδιος και η Παναγία με τον Ιησού στο γαϊδουράκι τους.

Με το πρώτο φως της μέρας οι στρατιώτες του Ηρώδη αιματοκύλισαν την γενέτειρα του Δαυίδ εκπληρώνοντας την προφητεία του προφήτου Ιερεμίου:

«Φωνή εν Ραμά ηκούσθη,

θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς,

Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής

και ουκ ήθελε παρακληθήναι,

ότι ουκ εισίν,»

Ο οδυρμός των μητέρων την ημέρα εκείνη δεν είχε τελειωμό και παρηγοριά πάνω από τα θύματα της παραφροσύνης του Ηρώδη, σαν να έκλαιγε μαζί τους και η προμήτορά τους Ραχήλ για τα χαμένα αυτά παιδιά της.

Το πρώτο αίμα για τον Χριστό είχε χυθεί, και οι πρώτοι μάρτυρες, έστω και ακούσιοι, είχαν λάβει τον στέφανο του μαρτυρίου τους.

Ο Ιωσήφ δεν ήξερε τίποτα από όλα αυτά, είχε ήδη απομακρυνθεί πολύ από τη Βηθλεέμ όταν άρχισε η σφαγή. Εκείνος και η Παναγία μητέρα με το Θείο Βρέφος ζούσαν ένα άλλο θαύμα. Παρότι βάδιζαν σε έναν δρόμο που διέσχιζε την έρημο προς το Σινά και την Αίγυπτο δεν βίωναν καθόλου ζέστη, όχι την κάψα της ερήμου αλλά ούτε καν τη ζέστη ενός καλοκαιρινού μεσημεριού.

Παράξενο, συλλογιζόταν ο Ιωσήφ όπως περπατούσε στο πλάι της Μαρίας και του μωρού που ταξίδευαν πάνω στο γαϊδουράκι τους, έχω ακούσει ότι στην έρημο οι ταξιδιώτες έχουν την ψευδαίσθηση πολλές φορές της δροσιάς στην όαση αλλά εδώ φαίνεται η δροσιά να είναι αληθινή και η έρημος μια ψευδαίσθηση.

Η πλάση γύρω τους έβρισκε την προπτωτική της αγαθότητα και ήταν και πάλι φιλική και φιλόξενη χάρη στην παρουσία του δημιουργού και Θεού. Ζώα έρχονταν να περπατήσουν κοντά τους και δεν τους πείραζαν, ακόμα και τα φοβερά λιοντάρια της ερήμου, και μια φοινικιά έγειρε για να τους προσφέρει σκιά από τον ήλιο όταν σταμάτησαν να ξεκουραστούν ενώ μια πηγή ανέβλυσε για να ξεδιψάσουν.

Σαν ξυλουργός στην Αίγυπτο ο Ιωσήφ δεν δυσκολεύθηκε να βρει δουλειά και υπήρχε παροικία συμπατριωτών του εκεί από την εποχή της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας. Έμειναν στην Αίγυπτο για κοντά δύο χρόνια και μετά επέστρεψαν στην Ναζαρέτ αφού ο άγγελος σε όνειρο είπε στον Ιωσήφ ότι είχε πεθάνει ο Ηρώδης.

Το έγκλημα της σφαγής των νηπίων ήταν από τα τελευταία του γηραιού βασιλιά. Μια αρρώστια τον πρόσβαλλε που έκανε το σώμα του να σαπίσει όσο ήταν ακόμα ζωντανός και να σκουληκιάσει ενώ σχεδίαζε τη δολοφονία του γιου του Αντίπατρου που συνωμοτούσε εναντίον του. Πέθανε με φοβερούς πόνους αλλά ακόμα και σε αυτήν την κατάσταση εκτέλεσε τον Αντίπατρο. Είχε διατάξει να εκτελεστούν και όλοι οι πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντες για να θρηνήσει αναγκαστικά όλη η χώρα με το θάνατό του αλλά η διαταγή δεν εκτελέστηκε ποτέ.