Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο 13

 

Όλοι κοιτάχτηκαν έκπληκτοι και ο Μπερτάτος πρόσθεσε:

-Έχετε λίγο να το σκεφτείτε και να μου πείτε.

Οι μαθητές σχημάτισαν πηγαδάκια και μια συζήτηση γεμάτη έξαψη ξεκίνησε. Οι καθηγητές έκαναν το ίδιο.

-Θα μείνω εγώ με τους μαθητές, είπε ο Μπερτάτος.

-Καλύτερα να πάτε με το πούλμαν που θα φύγει, είπε η Ελευθερία Χατζή, μπορεί να χρειαστεί να στείλετε βοήθεια και είστε εκείνος που ξέρει την περιοχή πιο καλά.

-Είμαι και υπεύθυνος της εκδρομής, είπε ο Μπερτάτος σκεφτικός.

Μπορεί να ήταν ένας αυστηρός καθηγητής αλλά δεν μπορούσε κανένας να αρνηθεί ότι αγαπούσε τους μαθητές του και ότι νοιαζόταν για εκείνους.

-Ακόμα και έτσι πρέπει να πάτε με τους πιο πολλούς, όχι με τους λιγότερους.

-Οι λιγότεροι είναι που θα κινδυνεύουν περισσότερο, όμως.

-Ε καλά, δεν πάνε και στον πόλεμο. Τι θα τους συμβεί εδώ πέρα; Το πολύ - πολύ να κάνουν και λίγο σεξ μόνοι τους και χωρίς επίβλεψη.

-Κυρία Χατζή! έκανε σκανδαλισμένος ο Μπερτάτος.

-Ελάτε τώρα, έκανε η Χατζή, όλοι τους ξέρουν τι γίνεται στο κρεβάτι, καλύτερα και από εμάς μπορώ να σας πω.

-Πιθανότατα, παραδέχτηκε ο Μπερτάτος, όμως δεν είναι λόγος αυτός να τους αφήσουμε ασύδοτους.

-Θα μείνω εγώ μαζί τους, προσφέρθηκε η καθηγήτρια.

Ο Μπερτάτος ένευσε, δεν του άρεσε η λύση αλλά δεν είχε και άλλες επιλογές.

 

-Το σκέφτεσαι; ρώτησε η Βελίκα τον Γουίλλιαμ.

Κάθονταν κάτω από το δέντρο δίπλα στην Ιωάννα που φαινόταν έτοιμη να αποκοιμηθεί.

-Θα μείνω, είπε ο Γουίλλιαμ, δεν έχω καμία βιάση να φτάσω. Ας βοηθήσω την κατάσταση. Εσύ να πας όμως.

Η Βελίκα τον κοίταξε.

-Γιατί;

-Ο καιρός χειροτερεύει, η κατάσταση θα είναι πιο δύσκολη με το πέρασμα της ώρας. Μπορεί να διανυκτερεύσουμε εδώ και δεν θα είναι εύκολη νύχτα.

-Έχω εμπειρία από βαρύτερους χειμώνες, και μπορώ να τα βγάλω πέρα.

-Το ξέρω, δεν θα ήμουν εδώ αν δεν μπορούσες. Αλλά δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθείς.

Η Βελίκα συνειδητοποίησε ότι ήθελε να την προστατέψει και μια θέρμη την κατέκλυσε σαν ήταν δίπλα στο τζάκι στο σπίτι της και όχι στην μέση του πουθενά με μια θερμοκρασία που άγγιζε το μηδέν.

-Θα μείνω μαζί σου, είπε.

Ο Γουίλλιαμ γύρισε και την κοίταξε. Η κοπέλα τον πρόλαβε:

-Προτιμώ να μείνω μαζί σου παρά να συνεχίσω το ταξίδι με όλους αυτούς που ξέρεις πώς με βλέπουν.

-Δεν θέλω να κινδυνεύσεις, είπε απαλά ο Γουίλλιαμ.

-Εξάλλου δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι, η μητέρα μου λείπει, πρόσθεσε η Βελίκα σαν να μην είχε ακούσει την αντίρρησή του.    

Η Βελίκα έγειρε το κεφάλι της στον ώμο του και ο Γουίλλιαμ την αγκάλιασε.

-Εντάξει, ψιθύρισε η κοπέλα, το κρύο δεν το φοβάμαι.

 

-Να πάμε με τους πολλούς, αγάπη μου; ρώτησε η Αλεξία τον αδερφό της.

Ήταν οι δυο τους μακριά από κάθε άλλον και έτσι δεν χρειαζόταν να προσέχει τις εκφράσεις της.

-Θέλεις; ρώτησε ο Αλέξης.  

-Δεν με νοιάζει, αρκεί να είμαι μαζί σου.

Ο Αλέξης το σκέφτηκε για λίγο.

-Τότε λέω να μείνουμε.

-Πως έγινε αυτό; αναρωτήθηκε η Αλεξία. Μα να σκάσει και άλλο λάστιχο;

-Δεν έσκασε άλλο, έσκασε το ίδιο, είπε ο Αλέξης. Το πίσω δεξιά, σχεδόν κάτω από το σημείο που καθόμαστε.

-Μα αφού έβαλε καινούρια ρεζέρβα.

-Ο οδηγός μας δεν είναι καλός επαγγελματίας. Άλλαξε το λάστιχο, αλλά η ρεζέρβα που έβαλε δεν ταίριαζε ακριβώς και δεν άντεξε την πίεση. Και τώρα μπλέξαμε.

-Δεν με νοιάζει, αρκεί να είμαι μαζί σου, είπε η Αλεξία και τον φίλησε στο στόμα.

Ο Αλέξης αφέθηκε σε αυτό το φιλί. Έσφιξε την Αλεξία πάνω του και το φιλί τους έγινε πιο έντονο. Ανέβασε το χέρι του στο στήθος της κάνοντας την να αναστενάξει. Ένιωσε την θηλή της να φουσκώνει ερεθισμένη.

-Δεν φοράς σουτιέν, έκανε τη διαπίστωση.

-Όχι, είπε η Αλεξία με ένα πονηρό χαμόγελο.

Η σκέψη έστειλε ένα κύμα διέγερσης να διατρέξει τον Αλέξη που την φίλησε πάλι ψιθυρίζοντας:

-Σε θέλω τρελά.

-Μόλις πάμε σπίτι. Σε θέλω και εγώ τόσο πολύ.

 

-Θα μείνω και εγώ, είπε η Ιωάννα.

-Εσύ θα χρειαστείς γιατρό όπως πας, είπε ο Γουίλλιαμ. Αν είναι ένας που πρέπει να φύγει, είσαι εσύ.

-Φοβάμαι πως δεν θα μπορώ να καθίσω και αν ξαπλώσω θα πιάσω και κάποιου άλλου την θέση.

-Ας πιάσεις όσες θέλεις, πρέπει να πας.

-Σε παρακαλώ, Γουίλ, άσε με να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου, είπε η Ιωάννα με μια πονεμένη έκφραση, ήδη με έχουν κοροϊδέψει αρκετά σήμερα.

 

-Λοιπόν, παιδιά, είπε ο Μπερτάτος, ποιοι θα μείνουν;

Η πρώτη που προσφέρθηκε ήταν η Τάνια, αυτό δεν αποτελούσε έκπληξη αφού από τους καθηγητές θα έμενε η μητέρα της. Ακολούθησε ο Γουίλλιαμ με τη Βελίκα, η Ιωάννα και ο Αυγερινός με τον κολλητό του και την σειρά των δεκαοκτώ έκλεισε ο Αλέξης με την Αλεξία.

Ο οδηγός του δεύτερου πούλμαν θα πήγαινε με το πρώτο για να τον αφήσουν στο πρώτο διαθέσιμο συνεργείο ή βουλκανιζατέρ που θα έβρισκαν. Πριν ξεκινήσουν έδωσε οδηγίες.

-Να βάζετε την μηχανή σε λειτουργία για δέκα λεπτά ανά μισάωρο, σε αυτά τα λεπτά θα λειτουργεί η θέρμανση για να μην παγώσετε. Πριν το κάνετε αυτό όμως, να ελέγχετε ότι η εξάτμιση είναι ελεύθερη, αλλιώς κινδυνεύετε με ασφυξία.

Βιαστικοί αποχαιρετισμοί ανταλλάχτηκαν και το πρώτο πούλμαν ξεκίνησε, η Ελευθερία Χατζή και οι μαθητές που έμειναν πίσω μπήκαν στο πούλμαν κάτω από τον ήχο της χιονοθύελλας που δυνάμωνε.