Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο 22

 

Η φωνή ήταν τόσο αυστηρή και γεμάτη κύρος που όχι μόνο σταμάτησε τους αστυνομικούς αλλά και κάθε συζήτηση στον μεγάλο χώρο του ισογείου του σχολείου. Ο Μιχάλης προχώρησε αργά προς τον Αυγερινό.

-Ξέρεις ότι αν βρίσεις οποιονδήποτε, πρέπει να σε μηνύσει για να πας σε δίκη, ενώ αν μηνύσεις τον πρόεδρο της δημοκρατίας πας αυτόφωρο; ρώτησε.

-Ναι.

-Ξέρεις γιατί;

-Γιατί ο πρόεδρος της δημοκρατίας είναι θεσμός, δεν είναι πρόσωπο. Τα έμαθα στο δημοτικό, απάντησε ο Αυγερινός ξινισμένα.

-Αυτό ισχύει στις περισσότερες χώρες του κόσμου αλλά και στην Ελλάδα για τους αρχηγούς κρατών που την επισκέπτονται ως ένδειξη φιλοξενίας και αβροφροσύνης..

-Και λοιπόν;

-Αυτό όμως έκανες εσύ μόλις τώρα και μάλιστα το είχες ξανακάνει σήμερα από ό,τι έμαθα στο μικρό μας ταξίδι ως εδώ.

-Τι πράγμα; Σε ποιον;

-Σε ποια, είπε ο Μιχάλης με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Βρίσκεσαι ενώπιον της Αυτής Πριγκιπικής Υψηλότητος, Βελίκα Ομπρένοβιτς του οίκου Σαξ Κοβούργου Γκόθα, διαδόχου του θρόνου της Μοράβια.

-Ποια; Η χωριάτα είναι…

-Ναι, και έχεις υποπέσει σε σοβαρό αδίκημα.

-Δεν ήξερα…

-Το δέχομαι, είπε η Βελίκα, αλλά δεν δέχομαι να τιμωρηθεί ο άνδρας που με υπερασπίστηκε.

-Εντάξει, ως μη γενόμενο, έκανε ο Αυγερινός κοιτώντας την Βελίκα με ένα ύφος που πρόδιδε μια έκπληξη στα όρια του δέους. Ήταν το τελευταίο πράγμα που θα περίμενε ποτέ να ακούσει, ότι η Βελίκα δεν ήταν μια απλή και ασήμαντη μαθήτρια.

Ο Μιχάλης χαμογέλασε.

-Πάει αυτό, ας τελειώνουμε και με το άλλο θέμα.

-Ποιο άλλο; απόρησε ο Γουίλλιαμ.

-Αυτό για το οποίο πάει να κάνει φασαρία η κυρία εκεί πέρα.

-Πώς να το φροντίσεις… είπε η Τάνια. Είναι… ένα γεγονός που δεν μπορεί να αλλάξει.

-Η συμμαθήτριά σας δεν ήταν μια απλή μαθήτρια… Ίσως και εδώ δεν είναι όλα όπως φαίνονται.

Ο Μιχάλης προχώρησε προς τον Δενδρινό που κοιτούσε την έτοιμη να λιποθυμήσει Αλεξία και την Χατζή που χαμογελούσε με διεστραμμένη ικανοποίηση.

-Τι υπονοείτε, κυρία μου; ρώτησε την Ελευθερία Χατζή.

-Ότι την πηδάει κανονικά, ο κύριος Δενδρινός θα γίνει παππούς και από τα δύο παιδιά του ταυτόχρονα! Τι ευτυχία για την οικογένεια!

-Αυτό δεν είναι αλήθεια, είπε ο Μιχάλης.

-Δεν…

-Ακόμα και αν έχουν ερωτική σχέση, δεν είναι αλήθεια.

-Είσαι τρελός;

-Καθόλου, απλά η Αλεξία δεν είναι αδερφή του Αλέξη, δεν είναι καν κόρη του κυρίου Δενδρινού.

-Ε, είσαι τρελός! είπε η Χατζή αλλά είδε το ύφος του Αχιλλέα Δενδρινού και ένιωσε να κλονίζεται. Είναι αλήθεια;

-Πώς το ξέρεις; ρώτησε εκείνος τον Μιχάλη.

-Το ανακάλυψα κατά τύχη.

-Τι ανακάλυψες; ρώτησε ο Αλέξης.

Αντιλαμβανόταν πως αυτό που αποκαλυπτόταν άλλαζε τα πάντα. Μπορεί να αναιρούσε όσα ήξερε για την Αλεξία αλλά σήμαινε ότι δεν ήταν αδέρφια και μπορούσαν να είναι μαζί, ζευγάρι ερωτευμένο. Δεν ήταν αιμομιξία. Μπορούσαν να χαρούν τον έρωτά τους, ακόμα και να αποκτήσουν παιδιά.

Και δεν άλλαζε και τόσα πολλά πράγματα. Δεν ήξερε ποιοι ήταν οι γονείς της Αλεξίας και από πού προερχόταν, αλλά δεν έπαυε να είναι εκείνη που γνώριζε και αγαπούσε. Την έσφιξε στην αγκαλιά του για να της δώσει θάρρος, όλα θα πήγαιναν καλά. Αρκεί ο άνθρωπός αυτός να ήξερε τι έλεγε.

-Γεννήθηκες πριν από δεκαοκτώ χρόνια, για την ακρίβεια θα είσαι δεκαοκτώ στις 20 Ιουλίου. Η Αλεξία γεννήθηκε την ίδια νύχτα. Από αυτής της πλευράς είστε όντως δίδυμοι, γεννηθήκατε μαζί. Αλλά όχι από τους ίδιους γονείς. Όταν γεννήθηκε η Αλεξία, ο πατέρας της είχε ήδη υποκύψει στα τραύματά του από ένα τροχαίο δυστύχημα. Η μητέρα της έμεινε στη ζωή τόσο όσο να φέρει εκείνη στον κόσμο. Ήταν ορφανή πριν ακόμα συμπληρώσει μια ώρα ζωής.

-Σιγά μην ήσουν και παρών, πέταξε η Χατζή με μένος καθώς έβλεπε τον θρίαμβό της να μετατρέπεται σε ήττα.

-Ήμουν σε αυτό το νοσοκομείο, είπε ο Μιχάλης, και αυτός είναι ο λόγος που τα ξέρω όλα αυτά. Όσο για την ώρα, και η γέννηση και ο θάνατος καταγράφονται επακριβώς.

Ο Μιχάλης σταμάτησε και κοίταξε τον Αχιλλέα Δενδρινό.

-Ο κύριος Δενδρινός το έμαθε και φρόντισε να πάρει το κοριτσάκι σαν δικό του παιδί. Δεν λέω ότι δεν είναι παράτυπο αλλά ποιος θα διαμαρτυρηθεί; Αντί να περάσει από μια ολόκληρη γραφειοκρατία, το παιδί πήγε σε μια οικογένεια και κανένας δεν θα γνώριζε ότι είναι υιοθετημένο. Ούτως ή άλλως δεν είχε κανέναν στον κόσμο πια, το ερεύνησε αυτό όπως το ερεύνησα και εγώ σήμερα, απλά εμένα μου πήρε πιο λίγο με τα σύγχρονα μέσα.

-Αλλά το έμαθες εσύ, είπε η Χατζή δεικτικά.

-Ο γιατρός που έκανε την απαραίτητη μεταβολή στα δεδομένα σκέφτηκε έξυπνα  . Ο καλύτερος τρόπος να χαθεί ένας φάκελος είναι να μπλεχτεί με έναν άλλο. Και ποιος φάκελος θα ήταν ιδανικός για τον σκοπό αυτό; Ο φάκελος κάποιου που είχε πάρει την διάγνωση και ο φάκελος είχε μπει στο αρχείο.

-Είπες ότι ήσουν εδώ, ο φάκελος ήταν ο δικός σου.

-Πράγματι, ήμουν στον στρατό τότε. Κατά την συνηθισμένη διαδικασία, για να απολυθώ των τάξεων του στρατού έπρεπε να πιστοποιηθεί ότι η υγεία μου ήταν εντάξει. Ήρθα στο νοσοκομείο, έκανα ότι χρειαζόταν και πήρα την βεβαίωση. Ο φάκελος μπήκε στο αρχείο με ένα μυστικό κρυμμένο μέσα του. Ένα μυστικό που έμεινε θαμμένο εκεί ως σήμερα το πρωί.

-Και τι άλλαξε σήμερα ειδικά; ρώτησε η Χατζή. Ανακάλυψες ότι έπρεπε να σώσεις την διεστραμμένη σχέση τους;

-Όχι, βρέθηκα στο νοσοκομείο τυχαία και σκέφτηκα να δω τον φάκελό μου για να τον συγκρίνω με τα τωρινά δεδομένα μιας και κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, είπε ο Μιχάλης κάνοντας ένα νόημα προς το μπαστούνι στο οποίο στηριζόταν. Μέσα βρήκα και τα στοιχεία μου που με καθοδήγησαν στην ανακάλυψη που συζητάμε.

-Τα έβγαλες από το μυαλό σου!

-Ο φάκελος είναι ακόμα στο αρχείο, και έκανα την επιβεβαίωση με τον κύριο εκεί πέρα.

Ο Μιχάλης έδειξε τον άνδρα που είχε μπει με τους αστυνομικούς.

-Ο επιθεωρητής Ραξής του εγκληματολογικού. Με βοήθησε να διευκρινίσω μερικά σημεία. Είναι επίσης γνώστης της πρόθεσής μου να κρατήσω όσα ήξερα μυστικά. Τα αποκάλυψα μόνο και μόνο για να αποφευχθεί μια τραγωδία.

Ο Δενδρινός τον κοίταζε με έναν τρόπο που φανέρωνε έκπληξη και θαυμασμό.

-Παρότι θα μπορούσες να είχες κάνει πολλά άλλα πράγματα.

-Κανένας λόγος.

-Τι θα έκανες τώρα αν ήσουν στη θέση μου;

-Θα τους έδινα την ευχή μου, η Αλεξία θα παραμείνει κόρη σου αν και με έναν άλλο τρόπο.

Ο Δενδρινός γύρισε και χαμογέλασε στο ζευγάρι και μετά τους αγκάλιασε.

-Κέρδισες… είπε χολωμένα η Χατζή.

-Δεν κέρδισα, είπε ο Μιχάλης, ούτε έχασα.

-Φαντάζομαι ότι θα περιμένεις μια καλή αμοιβή από τον Δενδρινό.

-Έχω πολλά λεφτά για να θέλω κι άλλα.

-Τότε από την κορούλα του; Είναι καλή στο κρεβάτι, λένε.

-Είσαι άρρωστη… Θα μπορούσε να είναι κόρη μου. Όχι, δεν έχω κανένα όφελος. Απλά έκανα αυτό που έπρεπε.

-Καταραμένε σακάτη.

Ο Μιχάλης αγνόησε την προσβολή και συνέχισε τον δρόμο του.

-Άντε να βρεις καμιά πόρνη, δεν νομίζω ότι καμία τίμια γυναίκα θα θέλει να σε πηδήξει.

Ο Μιχάλης αυτή τη φορά στράφηκε και την κοίταξε:

-Μην το τραβάς! Μπορείς να κατηγορηθείς για προτροπή σε πορνεία, εκμετάλλευση ανηλίκου και κακοπιστία για  να μην αναφερθώ στα του σχολείου.

-Με αυτά θα ασχοληθώ εγώ, είπε ο Μπερτάτος, αλλά τώρα δεν είναι η ώρα. Να σας πω δύο πράγματα και να πάτε σπίτια σας, είναι αργά. Αύριο δεν θα έχουμε σχολείο λόγω καιρού…

Ο Μιχάλης προχώρησε προς την έξοδο όπου στεκόταν ακόμα ο Ραξής.

-Είμαι σίγουρος ότι το διασκέδασες, είπε.

-Ναι, βέβαια, ο Νικήτας;

-Καθοδόν για Αθήνα, δεν τελειώνει ποτέ το καθήκον στην δική του δουλειά. Εσύ πού θα πας;

-Προς το παρόν, σε ένα μικρό ζιζάνιο που με περιμένει να του πω ένα παραμύθι, μετά θα δούμε. Έχω τάξει έναν καφέ σε έναν παλιό φίλο και λέω να πάω να δω και τον Ερνέστο με την Δανάη. Όσο για την Αθήνα, επίσης θα δούμε πότε θα επιστρέψω.

-Από τι εξαρτάται;

-Από το πότε θα έρθει η Κλερ από το Λονδίνο. Τότε θα πρέπει να γυρίσω και εγώ στην Αθήνα.

-Να με ενημερώσεις, είπε ο Ραξής, θέλω πολύ να γνωρίσω την γυναίκα που κατάφερε να σπάσει τον πάγο μετά από τόσα χρόνια.