Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο 4

 

Οι εκδρομείς ταξίδευαν με δύο πούλμαν. Καθώς ήταν ογδόντα μόνο στον αριθμό, είχαν χωριστεί από σαράντα στο καθένα και καθώς τα πούλμαν ήταν μεγάλα, είχαν μια σχετική άνεση στο πώς κάθονταν.

Το πίσω μέρος του πούλμαν, η λεγόμενη γαλαρία, ήταν το βασίλειο των δημοφιλών ατόμων της τάξης στο οποίο βασίλευε η Τάνια. Ήταν η πιο δημοφιλής ανάμεσα στα κορίτσια της τάξης αλλά και του σχολείου. Οι στενές της φίλες την αποκαλούσαν κιόλας Βασίλισσα Τ παραφράζοντας μια ταινία της γενιάς τους.

Ντυμένη με μια μπλούζα, που αγκάλιαζε το στήθος της και άφηνε ακάλυπτη την κοιλιά της, παρά το κρύο, και ένα εφαρμοστό παντελόνι, η Τάνια κάθισε στην κεντρική θέση της γαλαρίας σαν βασίλισσα στο θρόνο της.

-Να φωνάξουμε την Ιωάννα; ρώτησε μια από τις φίλες της.

-Όχι, είπε η Τάνια, έμαθα ότι κατέβηκε για πρωινό με το φυτό την Στάνιτς, να κάνει παρέα μαζί της αφού το θέλει.

-Άκουσα ότι χώρισε με τον Δημήτρη, είπε μια άλλη κοπέλα.

-Δημήτρη! Είναι αλήθεια ότι χώρισες την Φαρμάκη; φώναξε η Τάνια στον Δημήτρη που μόλις επιβιβαζόταν στο πούλμαν.

-Ναι, είπε εκείνος σε επήκοου όλων. Άνοιξε τα πόδια της στον Μπριαν.

-Φαίνεται ότι έπαθε κάποια μετάλλαξη και της αρέσουν οι φύτουλες τώρα, και για παρέα και για σεξ, σχολίασε η Τάνια. Μήπως χτύπησε το κεφάλι της;

-Έλα πίσω, είπε μια άλλη κοπέλα στον Δημήτρη, νιώθω μοναξιά στη θέση μου χωρίς παρέα. Σου υπόσχομαι να ξεχάσεις τα τεράστια αγελαδίσια μπαλκόνια της και το άχαρο ψηλό σουλούπι της.

Νέα γέλια ακούστηκαν.

Η Ιωάννα που ετοιμαζόταν να ανέβει στο πρώτο σκαλί για να μπει στο πούλμαν σταμάτησε. Τα μάγουλά της πήραν ένα κόκκινο χρώμα και πισωπάτησε. Ο Γουίλλιαμ που ήταν κοντά της πήγε να ρωτήσει τι συνέβη μα δεν χρειάστηκε, άκουσε τα σχόλια και τα υστερικά γέλια.

Ένιωσε ένοχος γιατί η Ιωάννα είχε βρεθεί σε αυτή τη θέση επειδή είχε φανεί ευγενική μαζί του και υποστηρικτική απέναντι στην ηλίθια συμπεριφορά του Δημήτρη και της κλίκας του, μιας συμπεριφοράς της οποίας γινόταν τώρα η ίδια θύμα.

Ακούμπησε το χέρι του στον ώμο της κοπέλας μη ξέροντας τι να της πει. Η Ιωάννα τον ξάφνιασε γυρίζοντας και πέφτοντας στην αγκαλιά του. Την κράτησε χαϊδεύοντας απαλά την πλάτη της και τότε η κοπέλα ξέσπασε σε λυγμούς.

-Βγάλε το από μέσα σου, είπε ο Γουίλλιαμ. Αν σε βοηθάει, δεν είναι κακό να κλάψεις.

Αυτό έφερε περισσότερους λυγμούς. Ο Γουίλλιαμ συνέχισε να την χαϊδεύει θέλοντας να την ησυχάσει.

 

Δεν έκλαιγε μόνο για την προσβολή που της είχε κάνει με τόση ευκολία ο Δημήτρης για τον οποίο νόμιζε ως πριν λίγο ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της όπως και εκείνη. Έκλαιγε γιατί η τρυφερή συμπεριφορά που αυτή την στιγμή της έδειχνε ο Γουίλλιαμ ήταν αυτή που θα έπρεπε να της δείξει η σχέση της και όχι ένας φίλος.

-Πρέπει να ανέβουμε, είπε ο Γουίλλιαμ απαλά. Σκούπισε τα μάτια σου και ανέβα στο πούλμαν με ψηλά το κεφάλι. Ένα πράγμα που δεν μπορούν να σου πάρουν είναι η αξιοπρέπειά σου.

Η κοπέλα πήρε αυτό που της έδωσε και μόνο όταν το έπιασε κατάλαβε ότι δεν ήταν χαρτομάντηλο αλλά ένα υφασμάτινο μαντήλι, κάτι που της έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη.

-Είσαι πραγματικά ένας τζέντλεμαν του παλιού καιρού. Γουίλ. Ευχαριστώ.

Τον αγκάλιασε και τον φίλησε τρυφερά στο μάγουλο.

-Το κορίτσι που θα αγαπήσεις θα είναι τυχερό.

-Το κορίτσι αυτό δεν το ξέρει, είπε ο Γουίλλιαμ.

Η Ιωάννα ξαφνιάστηκε με την δήλωση, πώς δεν ήξερε ότι ήταν τυχερή; Μετά κατάλαβε. Ο Γουίλλιαμ αγαπούσε κάποια που δεν είχε ιδέα για τα αισθήματά του. Αναρωτήθηκε ποια ήταν ενώ ανέβαινε στο πούλμαν και έπαιρνε μια θέση.

 

-Εντάξει, Τάνια, το παράκανες, είπε κοφτά ο Αλέξης Δενδρινός.

-Γιατί, αγαπούλα μου; ρώτησε η Τάνια γέρνοντας προς το μέρος του από το πίσω κάθισμα.

-Δεν υπάρχει λόγος να ξεφτιλίζεις όποια κοπέλα δεν σου αρέσει το στυλ της. Μην κάνεις παρέα μαζί της αν δεν σου αρέσει, αλλά όχι να την ξεφτιλίζεις.

-Για την Φαρμάκη το λες; Σιγά, θα ανοίξει τα πόδια της σε κάποιον και θα παρηγορηθεί, είπε η Τάνια, εκτός και αν είναι αυτός ο ανέραστος ο Μπριαν. Δεν νομίζω να μπορεί να το προσφέρει αυτό στην παλάμη του, όχι σε γυναίκα.

-Μην γίνεσαι πρόστυχη, είπε ενοχλημένη η Αλεξία.

-Εσύ δεν ξέρεις από αυτά, είπε η Τάνια, ο αδερφός σου όμως το έχει σκεφθεί είμαι σίγουρη. Ίσως σκέφτεται να πηδήξει κιόλας την Φαρμάκη…

Η Τάνια κοίταξε τον Αλέξη και μετά πρόσθεσε με έναν ναζιάρικο τρόπο.

-Δεν λέω όχι σε ένα τρίο. Εκτός και αν δεν σκέφτεσαι την Φαρμάκη αλλά τη Στάνιτς, αυτό θα ήταν αηδία.

-Αυτήν δεν την παίρνει ούτε στερημένος, είπε μια από την παρέα της Τάνιας. Ούτε με σακούλα στο πρόσωπο.

-Γιατί; ρώτησε η Αλεξία, είναι πολύ όμορφη.

-Πας με τα καλά σου; είπε μια από τις φίλες της Τάνιας. Έχεις δει τα φρύδια της; Για να μη μιλήσω για τα μαλλιά της. Τόσο ίσια…

-Ε, Αλεξία, πετάχτηκε μια άλλη. Μπας και είσαι λεσβία και την γουστάρεις; Τώρα που το σκέφτομαι, δεν σε έχω δει με άλλο αγόρι εκτός από τον αδερφό σου.

Η Αλεξία σηκώθηκε όρθια με μάτια που πετούσαν φλόγες αλλά ο Μπερτάτος που ανέβηκε στο πούλμαν απέτρεψε το επεισόδιο.

-Για καθήστε όλοι κάτω! Σηκώνει χέρι όποιος ακούει το όνομά του.

-Και πόδι όποιος δεν το ακούσει!

-Γκούρα, θες να σε περιλάβω;

-Όχι, κύριε.

-Λοιπόν… Αβέρκιος…

-Παρών.

-Άγας…

Ενώ ο καθηγητής έλεγε τα ονόματα η Αλεξία έσκυψε στο αυτί του Αλέξη.

-Η Τάνια αρχίζει και μου τη δίνει, μήπως να βρούμε μια άλλη;

-Ίσως θα έπρεπε.

-Γι’ αυτό σ’ αγαπώ, γιατί συμφωνείς μαζί μου, είπε η Αλεξία και τον φίλησε στο λαιμό.

-Δενδρινός…

-Παρών, είπε ο Αλέξης.

-Δενδρινού…

-Παρούσα, είπε η Αλεξία.

Ο καθηγητής συνέχισε το διάβασμα των ονομάτων με την εναλλαγή ονόματος και την δήλωση παρουσίας, με μια μόνο εξαίρεση – Μπριαν, α, εδώ είσαι, - ως που έφτασε στην Στάνιτς.

-Στάνιτς…

-Συγνώμη, κύριε, εδώ, είπε η Βελίκα που είχε ανέβει στο πούλμαν μετά τον καθηγητή.

-Το φυτό δεν μπορεί ούτε να καθίσει αν δεν του πουν πού, πετάχτηκε ένας από πίσω.

-Πρέπει να βρει μια θέση να είναι μόνη της, ρε! είπε ένας άλλος.

Ο Γουίλλιαμ έκανε ένα νεύμα στην κοπέλα και εκείνη κάθισε στην άδεια θέση δίπλα του.

-Ωραία, Στάνιτς, εδώ, Στεφάνου…

Ενώ ο καθηγητής συνέχιζε τον κατάλογο, η Τάνια έσκυψε ανάμεσα στα καθίσματα και είπε συνωμοτικά στον Αλέξη:

-Μπορεί να ήθελε βέβαια να καθίσει σε αντρική αγκαλιά το φυτό, γι’ αυτό καθυστέρησε για να έχει την δικαιολογία ότι δεν έβρισκε θέση. Προσφέρεσαι;    

-Σου είπα να μην γίνεσαι πρόστυχη, είπε η Αλεξία, δεν το είπα; Και είναι πολύ έξυπνη για να μην ξέρει ότι αυτό που λες δεν γίνεται αφού έχει κενές θέσεις.

Η Τάνια έκανε μια γκριμάτσα και κάθισε στην θέση της ενώ ξεκινούσαν.

 

Ο Μιχάλης στάθηκε και κοίταξε το σημείο που είχε γίνει το τρακάρισμα. Λίγα ίχνη είχαν απομείνει, οι αρμόδιες υπηρεσίες είχαν απομακρύνει τα συντρίμμια και οποιαδήποτε ίχνη στο οδόστρωμα βρίσκονταν τώρα κάτω από το χιόνι που σκέπαζε σιγά σιγά ακόμα και τους δρόμους με κυκλοφορία.

Έριξε μια ματιά γύρω. Δεν ήταν πιθανό να βρει κάποιον αυτόπτη μάρτυρα. Με αυτόν τον καιρό οι άνθρωποι είχαν μείνει στο σπίτι τους και όσοι είχαν βγει έξω το είχαν κάνει για όσο ήταν απαραίτητο. Δεν θα ήταν πιθανό να είναι κάποιος εδώ μετά από τόσες ώρες.

Έκανε έναν κύκλο γύρω από τον εαυτό του κοιτώντας τον χώρο και ψάχνοντας για κάτι που θα τον βοηθούσε. Δεν υπήρχαν ενδείξεις, δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες. Δεν υπήρχε τίποτα.

-Δεν θα την χάσω, μονολόγησε, δεν θα χαθεί η Λυδία ακόμα και αν χρειαστεί να φέρω την πόλη τούμπα.

Τα μάτια του σταμάτησαν απέναντί του στην τράπεζα. Το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας ήταν εγκατεστημένο σε ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτήριο. Δεν είχε αλλάξει καθόλου τα τελευταία είκοσι χρόνια. Κανένας άνθρωπος δεν βρισκόταν αριστερά από την είσοδο στο αυτόματο ταμειακό μηχάνημα. Αν κάποιος βρισκόταν εκεί την ώρα του ατυχήματος θα είχε δει τι συνέβη με τη Λυδία. Το ατύχημα είχε γίνει σχεδόν δίπλα του. Αλλά αν βρισκόταν, πώς θα μπορούσε να τον εντοπίσει;

Δεν θα μπορούσε να τον βρει. Δεν… Χρειαζόταν να τον βρει. Υπήρχε τρόπος να δει τι είχε γίνει εκείνη την ώρα.

Προχώρησε γρήγορα προς την είσοδο της τράπεζας. Πέρασε τον έλεγχο μέσα στον μικροσκοπικό θαλαμίσκο και μπήκε στον χώρο. Πλησίασε τον άνδρα της εταιρείας ασφαλείας με την γκρίζα στολή και το έμβλημα σε στρατιωτικό στυλ.

-Πρέπει να δω την εικόνα από την κάμερα που καλύπτει το ΑΤΜ, είπε.