Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο 2

 

-Εκδώστε μια άμεση ειδοποίηση για έκτακτα καιρικά φαινόμενα για τους νομούς της δυτικής και κεντρικής Μακεδονίας και ενεργοποιείστε το 112, είπε η Έλενα. Εκδώστε μια ειδοποίηση για τις επόμενες ώρες και για την υπόλοιπη Μακεδονία.

Κάποια άτομα άρχισαν να δουλεύουν στους υπολογιστές τους και η Έλενα ρώτησε:

-Ξέρουμε πώς κινείται το μέτωπο;

-Από βορρά προς νότο με μια ροπή προς τα ανατολικά, είπε ο Νίκος.

-Άρα θα πιάσει όλον τον τομέα ευθύνης μας. Ειδοποιείστε τις περιφέρειες, περνάμε σε κατάσταση ετοιμότητας.

-Δεν θα εκδώσουμε σήμα για την Ήπειρο; ρώτησε ένας άντρας.

-Όχι, είπε η Έλενα, αυτοί ήδη το ξέρουν.

 

-Τι σκέφτεσαι; ρώτησε ο Αλέξης την Τάνια.

Ήταν ξαπλωμένοι στο μεγάλο κρεβάτι της σουίτας, ολόγυμνοι και οι δύο. Μετά την πρώτη τους συνεύρεση στο μπάνιο είχαν μεταφερθεί στο κρεβάτι όπου είχαν ολοκληρώσει ξανά. Τώρα ο Αλέξης ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα, η Τάνια ήταν στο πλευρό του με το πηγούνι της να ακουμπάει στο στέρνο του.

-Τίποτα, είπε κοιτώντας τον. Απλά χαλαρώνω και απολαμβάνω την αίσθηση ευφορίας που μου αφήνουν πάντα οι οργασμοί μας.

Ο Αλέξης της χάιδεψε τα μαλλιά αλλά δεν έβλεπε το χιόνι που έπεφτε, το δικό του μυαλό πήγαινε στην Αλεξία. Εκείνη ήθελε τώρα, άσχετα αν έκανε έρωτα με την Τάνια για να διατηρούν τα προσχήματα. Εκείνη τον φίλησε στο στέρνο και άρχισε να κατεβαίνει φιλώντας το γεροδεμένο σώμα του. Ενώ φιλούσε την κοιλιά του το χέρι της ταξίδεψε στον ανδρισμό του και τα δάχτυλά της τυλίχτηκαν γύρω του. Ο Αλέξης άφησε ένα επιφώνημα καθώς η Τάνια άρχισε να τον χαϊδεύει, επιφώνημα που έγινε βαθύ βογγητό καθώς τα χείλη της αντικαθιστούσαν τα δάκτυλά της.

-Μπράβο, μωρό μου, είπε πνιχτά καθώς η Τάνια συνέχιζε την περιποίησή της με ζήλο.

Δεν θα ήθελε ποτέ η Αλεξία να κάνει κάτι τέτοιο αλλά δεν τον πείραζε από την Τάνια, ήταν ούτως ή άλλως μια πρόστυχη τσουλίτσα με έναν και μόνο ρόλο στην ζωή τους. Ολοκλήρωσε με ένα βογγητό ικανοποίησης και κράτησε το κεφάλι της εκεί ενώ απολάμβανε την χαλάρωση μετά την κορύφωση.

Η Τάνια έδειχνε υποταγμένη και πειθήνια αλλά ο Αλέξης θα ανησυχούσε αν μπορούσε να διαβάσει την έκφρασή της και την σκέψη της.

 

-Ενημερώστε τις περιφέρειες για να ετοιμαστούν τα εκχιονιστικά μέσα, πρέπει να κρατηθεί η Εγνατία οδός και οι εθνικές οδοί, είπε η Έλενα.

Κάποιοι από τα άτομα του προσωπικού στην αίθουσα ξεκίνησαν να κάνουν τις απαραίτητες ενημερώσεις.

-Έχουμε πρόβλεψη καιρού;

-Ναι, είπε ο Νίκος κοιτώντας την οθόνη μπροστά του. Το μέτωπο έρχεται από το βορρά. Στις επόμενες ώρες θα έχει καλύψει την Μακεδονία και τις βορειότερες περιοχές της Θεσσαλίας.

-Καλύτερα να ειδοποιήσουμε και τα παλικάρια της Κεντρικής Ελλάδας στην Λάρισα.

-Έγινε.

 

Ο Γουίλλιαμ βγήκε από το μπάνιο και άρχισε να ντύνεται. Στο μυαλό του ήρθε η συζήτηση που είχε πριν με τους συγκατοίκους του και η ωμή προσφορά του Δημήτρη για την Φαρμάκη. Είχε παρατηρήσει και εκείνος τα σωματικά της προσόντα, αλλά προσπαθούσε να μην αφήνει τον εαυτό του να στέκεται σε αυτό αλλά στο ότι ήταν άνθρωπος με προσωπικότητα, όχι μια άψυχη κούκλα του σεξ.

Και γιατί να κοιτάξει κανείς το πλούσιο στήθος της και όχι το χαμόγελό της, γιατί να προσέξει το ότι είχε τέλειο σώμα και όχι την προθυμία της να βοηθήσει όποιον ζητούσε τη βοήθειά της;

Όταν ετοιμάστηκε κατέβηκε στην τραπεζαρία για το πρωινό. Ήταν ένας μεγάλος χώρος με τραπέζια στρωμένα για οκτώ άτομα το καθένα. Πήγε και κάθισε σε ένα τραπέζι που είχαν ήδη καθίσει ο Δημήτρης με τον Πέτρο. Έβαλε μια κούπα καφέ και πρόσθεσε γάλα και ζάχαρη. Άρχισε να τον πίνει.

-Τι έγινε; Ήπιες το αμίλητο νερό όσο έκανες μπάνιο; είπε ο Πέτρος.

-Θες να γυρίσουμε πρώτα ή να σου σπάσω το κεφάλι εδώ; είπε ο Γουίλλιαμ.

-Νευράκια, νευράκια; Δεν ήθελες να σε περιποιηθεί λίγο η Φαρμάκη να χαλαρώσεις. Εκτός αν προτιμάς τη Στάνιτς.

Ο Γουίλλιαμ ήταν έτοιμος να απαντήσει αλλά ο Δημήτρης είπε:

-Κατά φωνή!

Η Ιωάννα είχε μπει στην τραπεζαρία με την Βελίκα και είχαν κοντοσταθεί αναζητώντας τραπέζι για να καθίσουν. Ο Δημήτρης τους έκανε νόημα και εκείνες πλησίασαν. Η Βελίκα στάθηκε αλλά ο Γουίλλιαμ της πρότεινε να καθίσει κάτι που έκανε τον Πέτρο να καγχάσει, ένας καγχασμός που μετατράπηκε σε βήχα καθώς ο Γουίλλιαμ τον αγριοκοίταζε.

-Μπορώ να έχω τον καφέ; είπε η κοπέλα με μια φωνή ήσυχη και μαλακή.

Ο Γουίλλιαμ της έδωσε την καφετιέρα και ξέχασε τον Δημήτρη αλλά εκείνος δεν τον ξέχασε.

-Καλώς την, είπε ο Δημήτρης στην Ιωάννα, και πάνω που ο Γουίλ εδώ μας έλεγε ότι του χρειάζεται ένα καλό μασάζ. Εσύ ξέρεις από τέτοια, τι θα έλεγες να τον χαλαρώσεις λίγο.

Η Ιωάννα ξαφνιάστηκε, ήταν αλήθεια ότι ήξερε από μασάζ μιας και οι γονείς της ήταν φυσικοθεραπευτές, αλλά το ότι ο Δημήτρης την προέτρεπε να κάνει μασάζ σε άλλο αγόρι ήταν από τα άγραφα! Έριξε μια ματιά στον Γουίλλιαμ και κατάλαβε. Είχε κοκκινίσει, άρα δεν ήταν δική του ιδέα, μάλλον ήθελαν να τον φέρουν σε δύσκολη θέση. Πήρε την απόφασή της.

-Ευχαρίστως, είπε.

Πήγε στον Γουίλλιαμ και έβαλε τα χέρια της στους ώμους του. Μόλις το έκανε, αποφάσισε και κάτι άλλο. Άρχισε να του κάνει μασάζ όπως ήξερε. Τον ένιωσε να χαλαρώνει.

-Είσαι πολύ σφιχτός, είπε, έχεις άγχος;

-Με τις εξετάσεις να πλησιάζουν; Όσο δεν φαντάζεσαι.

-Φαίνεται, έχεις συσσωρευμένη ένταση.

Η Ιωάννα συνέχισε να του κάνει μασάζ και ένιωσε τους μύες του να χαλαρώνουν κάτω από το άγγιγμά της.

-Ευχαριστώ, είπε ο Γουίλλιαμ, πραγματικά βοήθησε.

Κούνησε τους ώμους του και μετά στράφηκε και κοίταξε την Ιωάννα.

-Πραγματικά σε ευχαριστώ, σου είμαι υπόχρεος.

-Δεν τον πας επάνω; είπε ειρωνικά ο Πέτρος, σίγουρα έχει και άλλα πράγματα που θέλουν χαλάρωμα.

Η Ιωάννα ένιωσε τα μάγουλά της να φλογίζονται, μια αίσθηση που έγινε χειρότερη μόλις μίλησε ο Δημήτρης.

-Το δωμάτιο επάνω είναι άδειο. Άντε να σε ισιώσει λίγο η Ιωάννα. Θα σου περάσει κάθε πόνος και νευροκαβαλίκεμα, είπε ο Δημήτρης τονίζοντας την τελευταία λέξη.

Ο Γουίλλιαμ σηκώθηκε όρθιος με ένα βλέμμα που πετούσε φλόγες ενώ και η ντροπή της Ιωάννας μετατρεπόταν σε οργή. Κοίταξε τον Δημήτρη που χαμογελούσε ειρωνικά και τον Γουίλλιαμ που ήταν έτοιμος να τον αρπάξει από τον λαιμό. Ίσως αυτό χρειαζόταν για να βάλει γνώση ο Δημήτρης αν και σε μια σύγκρουση θα είχε το πάνω χέρι σαν πιο γεροδεμένος. Αλλά ξαφνικά είχε μια ιδέα. Θα πολεμούσε την φωτιά με την φωτιά.

-Ξέρεις κάτι; είπε. Αυτό θα κάνω. Έλα, Γουίλ, πάμε.

Τράβηξε από το χέρι τον Γουίλλιαμ που την ακολούθησε πολύ ξαφνιασμένος για να αντιδράσει. Βγήκαν από την τραπεζαρία και η κοπέλα σταμάτησε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Μετά στράφηκε στον Γουίλλιαμ.

-Σου ζητώ συγγνώμη, δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να γίνει τόσο ηλίθιος!

-Δεν φταις εσύ γι’ αυτό, είπε ο Γουίλλιαμ. Και μου έκανε καλό το μασάζ, δεν είναι ψέματα.

Η Ιωάννα πήρε μια βαθιά ανάσα.

-Χαίρομαι που σου έκανε καλό. Θέλεις να τιμωρήσεις τον Δημήτρη;

-Του σκάω δύο φούσκους άνετα.

-Δεν θα στο συμβούλευα, είναι πιο δυνατός και σωματώδης από σένα, καλύτερα να το αποφύγεις.

-Μην κρίνεις το βιβλίο από το εξώφυλλο, είπε ο Γουίλλιαμ με ένα χαμόγελο.

-Υπάρχει και άλλος τρόπος να τον τιμωρήσεις.

-Ποιος;

 

Η Τάνια Μαρκάτου άνοιξε την πόρτα του δωματίου 213 και μπήκε με την ίδια άνεση που θα έμπαινε σπίτι της παρότι το δωμάτιο δεν ήταν το δικό της και ανήκε σε μια καθηγήτρια που τους συνόδευε. Αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα, γιατί η Ελευθερία Χατζή ήταν η μητέρα της.

Την βρήκε καθισμένη μπροστά στον καθρέφτη του μπουντουάρ του δωματίου, να βάφεται τυλιγμένη σε μια βαθυκόκκινη ρόμπα.

-Καλώς την, είπε η Ελευθερία Χατζή, πώς πάνε τα πράγματα με τον νεαρό Δενδρινό;

-Μια χαρά, με πήρε τρεις φορές, καμία με προφυλάξεις, νομίζει ότι παίρνω το χάπι.

-Και είσαι στις γόνιμες μέρες σου;

-Ναι, ακριβώς στην μέση του κύκλου.

-Πολύ ωραία, μείνε έγκυος από τον Δενδρινό και θα κάνουμε την τύχη μας.

Η Τάνια πήγε και ξάπλωσε στο μεγάλο διπλό κρεβάτι.

-Για σκέψου, κυρία Δενδρινού…

-Αυτό θα είναι το καλύτερο. Αλλά όπως και να έχει, θα βγάλουμε λεφτά.

 

Ο Γουίλλιαμ κοίταξε την Ιωάννα απορημένος.

-Να κάνω αυτό που είπε ο χαμένος... Να σου κάνω αυτό που πρότεινε;

Η κοπέλα χαμογέλασε βλέποντας την έκφραση του Γουίλλιαμ.

-Δεν λέω να τον ακούσουμε, αλλά να νομίζει ότι τον ακούσαμε.

-Πώς;

-Έχεις μαζέψει τα πράγματά σου;

-Ναι, είπε Γουίλλιαμ.

-Ωραία, πάμε από το δωμάτιό σας, τα παίρνεις, και πάμε στο δικό μου. Μαζεύω τα πράγματά μου και μετά κατεβαίνουμε μαζί. Αν μετά δεν σε πειράζει να προσποιηθείς για λίγο ότι έγινε κάτι…

Ο Γουίλλιαμ χαμογέλασε.

-Θα τον κάνει Τούρκο. Εντάξει, θα το κάνουμε. Αλλά είσαι σίγουρη ότι θες μια τέτοια φήμη;

-Γιατί; απόρησε η Ιωάννα.

-Είσαι από τα πιο δημοφιλή άτομα στο σχολείο, κάτι που δεν το λες για εμένα. Μια τέτοια φήμη…

-Αδιαφορώ, δήλωσε η Ιωάννα, τα έχω βαρεθεί τα παιχνίδια τους και τα καμώματά τους.

-Πάμε τότε.

Μπήκαν στον ανελκυστήρα μαζί.

 

Ο Νίκος δούλευε στον υπολογιστή μπροστά του συντονίζοντας τα συνεργεία για τον εκχιονισμό των εθνικών οδών όταν χτύπησε το κινητό του.

-Ναι; είπε χωρίς να κοιτάξει την οθόνη.

-Ο κύριος Δούκας;

-Ο ίδιος.

-Η κυρία Φαβιέρου είναι η σύζυγός σας;

-Μάλιστα.

-Τηλεφωνώ από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο, την έφεραν εδώ αναίσθητη μετά από τροχαίο. Το τηλέφωνο το βρήκαμε στα πράγματά της.

-Είναι σοβαρά;

-Δεν είμαι εξουσιοδοτημένος να το συζητήσω αυτό. Απλά να σας ενημερώσω.

-Η Λυδία;

-Ποια;

-Η κόρη μας, ήταν μαζί της;

-Μόνο εκείνη έφεραν εδώ.

Ο Νίκος έκλεισε το τηλέφωνο μηχανικά.

-Τι έγινε; Προβλήματα; ρώτησε ο Μιχάλης.

-Η Μαρίνα ήταν σε ένα ατύχημα και δεν ξέρουν για τη Λυδία, απάντησε ο Νίκος ενώ είχε γίνει κατάχλομος.

-Μπορεί να την είχε αφήσει στο νηπιαγωγείο ήδη.

-Σωστά, δεν το σκέφτηκα, πήρε μια ανάσα ο Νίκος.

Πήρε έναν αριθμό με το κινητό του και μίλησε γρήγορα. Σε κάθε απάντηση που έπαιρνε γινόταν όλο και πιο χλωμός και όταν έκλεισε το τηλέφωνο έμοιαζε να έχει στραγγίσει η ζωή από το σώμα του.

-Δεν είναι στο νηπιαγωγείο, δεν πήγε σήμερα. Τι συμβαίνει; Πού είναι το παιδί μου;

Σηκώθηκε από τη θέση του.

-Πρέπει να φύγω. Να δω τι κάνει η Μαρίνα και να βρω το κοριτσάκι μου.

Ο Μιχάλης τον έπιασε από τους ώμους μαλακά αλλά αποφασιστικά.

-Ήρθα μαζί για να σε βοηθήσω. Άσε με να το κάνω. Δεν μπορώ να κάνω τη δουλειά σου αλλά μπορώ να πάω στο νοσοκομείο.

Ο Μιχάλης έβαλε τον Νίκο να καθίσει. Εκείνος κοίταξε την οθόνη μπροστά του.

-Δεν μπορώ να φύγω, μονολόγησε μέσα από σφιγμένα χείλη.

-Θα πάω εγώ, και θα βρω την Λυδία μην ανησυχείς. Κάπου εκεί γύρω θα είναι.

-Πώς το ξέρεις;

-Αν ήταν στο νοσοκομείο θα στο λέγανε, αν είχε γίνει το απευκταίο επίσης, άρα είναι ζωντανή και όχι στο νοσοκομείο. Πιθανολογώ ότι βγήκε από το αυτοκίνητο πριν φτάσει βοήθεια και κάπου τριγυρίζει.

-Ξέρει να βλέπει στο δρόμο για αυτοκίνητα, είπε ο Νίκος, δεν φοβάμαι τουλάχιστον γι’ αυτό.

-Εντάξει, κάνε αυτό που πρέπει και εγώ θα πάω να δω τι έγινε, θα σε ενημερώσω αμέσως μόλις έχω νέα. Μόνο… Δεν ξέρω τι γίνεται από μεταφορικά μέσα με αυτόν τον καιρό.

-Θες να πάρεις το δικό μου; έκανε ο Νίκος για να προσθέσει αμέσως, δεν οδηγείς! Το ξέχασα.

Ο Μιχάλης χαμογέλασε.

-Αυτό ήταν το τελευταίο που θα είχες να θυμάσαι τέτοια ώρα. Εντάξει, θα δω τι θα κάνω. Πάω να δω τι κάνει η Μαρίνα και να βρω τη ζουζούνα σου μετά.

-Ευχαριστώ, είπε ο Νίκος και το εννοούσε.

-Δεν χρειάζεται. Γι’ αυτό είναι οι φίλοι.