Ο
Άγγελος και η Νάντια αιφνιδιάστηκαν απόλυτα από την κίνηση της Αλεξίας και ως
που να βγουν από το αυτοκίνητο εκείνοι η κοπέλα είχε χαθεί στο πλήθος. Έτρεξαν
στο κτίριο που βρισκόταν το δωμάτιό τους αλλά στην είσοδο τους σταμάτησαν δυο
άνδρες της ασφάλειας του ξενοδοχείου.
-Συγνώμη
αλλά δεν μπορείτε να επιστρέψετε στο δωμάτιό σας, είπε ο ένας ευγενικά αλλά σε
τόνο που έδειχνε ότι δεν θα δεχόταν αντιρρήσεις. Μέχρι να βεβαιωθούμε αν είναι
ασφαλής η επιστροφή των ενοίκων στα δωμάτια θα μείνουν όλοι εδώ ή αν προτιμάτε
στο σαλόνι και την τραπεζαρία στο κτίριο της υποδοχής.
-Φοβόμαστε
πως η ξαδέρφη μου είναι ακόμα μέσα, είπε η Νάντια.
-Λυπάμαι,
είπε ο ένας από τους άνδρες. Αλλά δεν μπορείτε να μπείτε.
-Τι
θα κάνουμε τώρα; ψιθύρισε η Νάντια στον Άγγελο.
-Πάμε.
Επέστρεψαν
στο αυτοκίνητο και μπήκαν αφού έκλεισαν την πόρτα που η Αλεξία είχε αφήσει
ανοιχτή ορμώντας έξω. Μετά ο Άγγελος έβαλε μπρος και οδήγησε το αυτοκίνητο στη
λεωφόρο που είχε το ίδιο όνομα με το ξενοδοχείο. Η Νάντια κοιτούσε ακόμα στο
κτίριο που έμενε πίσω.
-Που
πάμε; ρώτησε αδύναμα.
-Θα
κάνουμε κύκλο και θα έρθουμε στην πίσω πλευρά του κτιρίου. Θα διασχίσουμε το
λιβάδι και μετά θα μπούμε από κάποια πόρτα.
Οδήγησε
το αυτοκίνητο στον πρώτο παράδρομο που άφηνε τη λεωφόρο Χριστόφορου Κολόμβου
και πάρκαρε το αυτοκίνητο σε ένα σημείο που θα ήταν δύσκολο να εντοπιστεί στο
σκοτάδι. Μετά μαζί με την Νάντια μπήκαν στο λιβάδι και διέσχισαν γρήγορα την
επίπεδη γεμάτη κοντό χόρτο έκταση.
Πλησίασαν
τον περίπου δυο μέτρα ψηλό τοίχο και ετοιμάστηκαν να σκαρφαλώσουν όταν δυο σκιές
εμφανίστηκαν από το σκοτάδι με προτεταμένα όπλα.
-Μείνετε
ακίνητοι, είπε ο ένας. Γιόχαν ενημέρωσε τη φροϊλάιν Βορφ ότι έχουμε
ανεπιθύμητους επισκέπτες.
Οι
δυο άνδρες είχαν πλέον φτάσει σ' αυτόν όταν ο Γουίλλιαμ τίναξε τα χέρια του
εμφανίζοντας σ' αυτά δυο καλογυαλισμένα εγχειρίδια. Οι δυο λάμες άστραψαν στο
φως καθώς ο Γουίλλιαμ τις εκτόξευε. Η μια καρφώθηκε με έναν ανατριχιαστικό υγρό
ήχο στο λαιμό του πιο κοντινού αντιπάλου του η δεύτερη έσκισε το χέρι της
Χέλγκα Βορφ κάνοντας τη να ρίξει το όπλο της. Ο Γουίλλιαμ με μια κίνηση του
ποδιού του τίναξε από το δάπεδο προς τα πάνω τη σπάθα του και την έπιασε.
Χτύπησε γρήγορα διαδοχικά δυο αντιπάλους και μετά έκανε ένα άλμα μπροστά.
Πρόλαβε και τράβηξε την κοπέλα με τις αλυσίδες μακριά από την Χέλγκα που επιχειρούσε
με ένα στιλέτο να τη χτυπήσει. Μπλόκαρε το χτύπημα και αντεπιτέθηκε. Το στιλέτο
τσακίστηκε από την κατά πολύ βαρύτερη λάμα της σπάθας και ο Γουίλλιαμ την
ακούμπησε στο λαιμό της Γερμανίδας.
-Θα
μπορούσα να σε σκοτώσω, είπε, αλλά δεν το συνηθίζω όταν ο άλλος είναι άοπλος
και ανυπεράσπιστος.
Θηκάρωσε
τη σπάθα και βοήθησε την κοπέλα να σηκωθεί από το δάπεδο. Την οδήγησε προς την
πόρτα έχοντας γυρίσει την πλάτη στην Χέλγκα. Εκείνη έκανε έναν μορφασμό λύσσας
και μάζεψε από το πάτωμα το πιστόλι της. Το σήκωσε και σημάδεψε.
-Δεν
τελειώσαμε, είπε με φωνή που έτρεμε από οργή.
Ο
Γουίλλιαμ στράφηκε αργά και την κοίταξε.
-Εντάξει,
κέρδισες, είπε και έκανε μια κίνηση παραίτησης με τα χέρια του. Φαντάζομαι ότι
μπορώ να κάψω τα χαρτιά. Ο αφέντης σου δεν θα ήθελε να αφήσω ίχνη για την
αστυνομία.
-Ρίξε
τα στο τζάκι.
Ο
Γουίλλιαμ μάζεψε τα χαρτιά και μετά τα έριξε στο τζάκι. Οι φλόγες τρίζοντας
άρχισαν να τα καταβροχθίζουν με όρεξη. Ο Γουίλλιαμ επέστρεψε κοντά στην κοπέλα
με τις αλυσίδες.
-Λύσε
την, είπε κοφτά, δεν είναι ζώο.
-Είναι
ζώο, είπε η Χέλγκα Βολφ. Και λυσσασμένο μάλιστα. Εξ' άλλου μόλις ολοκλήρωσε την
αποστολή της.
Έστρεψε
την κάννη του πιστολιού στην κοπέλα. Δεν πρόλαβε όμως να πατήσει τη σκανδάλη.
Μια έκρηξη συγκλόνισε το δωμάτιο.
Η
Γερμανίδα στράφηκε ενστικτωδώς προς το τζάκι όπου είχε σημειωθεί η έκρηξη και
χαμήλωσε το όπλο άθελά της. Ο Γουίλλιαμ διέσχισε τη μικρή απόσταση που τους
χώριζε με ταχύτητα και παραμερίζοντας το χέρι της χτύπησε. Αυτή τη φορά δεν
υπήρχε περίπτωση χάρης. Η Χέλγκα Βολφ σωριάστηκε στο πάτωμα με τσακισμένο το
λαιμό. Ο Γουίλλιαμ ξεθηκάρωσε τη σπάθα του και με μερικά καίρια χτυπήματα
απελευθέρωσε την κοπέλα από τις αλυσίδες και τη σήκωσε όρθια.
-Με
θυμάσαι Ντιάνα; ρώτησε απαλά.
Η
κοπέλα έκανε ένα νόημα με το κεφάλι της. Ύστερα το βλέμμα της καρφώθηκε πίσω
από εκείνον στην Αλεξία.
-Έχει
το κλειδί, ψιθύρισε.
Ο
Γουίλλιαμ στράφηκε και αντίκρισε την Αλεξία.
-Είπα
να φύγετε, της είπε αυστηρά, γιατί δεν με ακούσατε;
-Εγώ
φταίω, ομολόγησε κοκκινίζοντας η Αλεξία, ξεκινήσαμε να φύγουμε αλλά επέμεινα να
γυρίσουμε να σε βοηθήσουμε. Όχι ότι κατάφερα και τίποτα κατέληξε η κοπέλα.
-Δεν
πειράζει, είπε ο Γουίλλιαμ. Τώρα όλα πήγαν καλά.
Ο
μικρός φορητός ασύρματος που είχε στη μέση της η Γερμανίδα έτριξε και ακούστηκε
μια φωνή που μιλούσε στα Γερμανικά. Ο Φύλακας άκουσε προσεκτικά.
-Βοήθησε
την Ντιάνα να έρθετε στην πίσω πλευρά του ξενοδοχείου στον τοίχο. Είναι πολύ
αδύναμη, χρειάζεται βοήθεια.
Η
Αλεξία το έκανε και η Ντιάνα στηρίχθηκε πάνω της.
-Μη
φοβάσαι, ψιθύρισε στην συνομήλική της και εκείνη ένευσε.
Ο
Γουίλλιαμ βρέθηκε με μια δυνατή έλξη στον τοίχο και από εκεί πήδηξε κατευθείαν ανάμεσα στους δυο
τελευταίους άνδρες που είχαν μείνει να φυλάνε τα νώτα των υπόλοιπων επιδρομέων.
Η σπάθα χτύπησε δυο φορές και δυο ακόμα νεκροί αντίπαλοι προστέθηκαν στο
ενεργητικό του τελευταίου Φύλακα. Εκείνος επέστρεψε να βοηθήσει την Αλεξία και
τη Ντιάνα να περάσουν τον τοίχο.
-Πάμε
στο αεροδρόμιο, θα πετάξουμε για Φλωρεντία.
Ξεκίνησαν
για το αυτοκίνητο. Η Ντιάνα έδειχνε πολύ εξαντλημένη για να κάνει έστω και ένα
βήμα ακόμα και ο Γουίλλιαμ την πήρε στα χέρια του.
-Σε
αρπάξανε από το ίδρυμα Ντιάνα; ρώτησε απαλά.
Το
κορίτσι ένευσε καταφατικά.
-Πότε;
-Χθες,
ψιθύρισε η Ντιάνα.
-Σε
χτυπήσανε;
-Η
γυναίκα έλεγε ότι θα με βασανίσει όπως ο εραστής της τη μητέρα μου.
-Είναι
νεκρή, δεν θα την ξαναδείς, είπε ο Γουίλλιαμ. Ησύχασε τώρα.
Στο
αυτοκίνητο ο Άγγελος και η Νάντια κάθισαν μπροστά και οι υπόλοιποι πίσω. Καθώς
ξεκινούσαν η Ντιάνα χώθηκε στην αγκαλιά του Γουίλλιαμ φοβισμένη.
-Δείχνει
να σε εμπιστεύεται, είπε η Αλεξία. Γιατί;
-Γιατί
παρά τον ταραγμένο ψυχισμό της θυμάται και ξέρει ποιος είμαι. Βοηθάει και το
ότι δεν άλλαξα από τότε.
-Αντιλαμβάνεται
ότι κάποιος έχει ένα κλειδί;
-Ναι,
είπε ο Γουίλλιαμ. Θα γινόταν Φύλακας βλέπεις.
-Φύλακας;
Είναι.....
-Ναι,
η Ντιάνα Δάμη - Γκλεμπ, κόρη του Νίκου και της Δάφνης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου