Και πάνω που έλεγα να
ξεχάσω το θέμα να’ το πάλι μπροστά μου ξανά. Ξανά τα σχόλια. Και δεν ήταν
συγγραφικά που μου αρέσουν.
Είχα μόλις βγει από τον
τελευταίο πελάτη για τη μέρα και το μυαλό μου επιτέλους μπορούσε να αφήσει την
πεζή πραγματικότητα της ανηλεούς φορολογίας και να πάει σε θέματα πιο
συναρπαστικά και ευχάριστα. Αλλά εκεί που περίμενα να έρθει ένα ταξί για να
μεταφέρει και το σώμα μου εκτός από το ήδη ταξιδεύων πνεύμα μου ένας τύπος
φρόντισε να με προσγειώσει ξανά στην καθημερινότητα.
Περπατούσε στο απέναντι
πεζοδρόμιο και ανηφόριζε την Γεννηματά, μια κοπέλα την κατέβαινε. Ήταν μια
όμορφη κοπέλα ντυμένη απλά και καθόλου προκλητικά. Δεν υπάρχει κανένας άνδρας
που δε θα κοιτάξει μια όμορφη κοπέλα και κάθε κοπέλα στα είκοσι έχει την ομορφιά
της νεότητας. Το να την κοιτάξει λοιπόν είναι λογικό, να δεχθώ ότι γύρισε και
την κοίταζε αφού πέρασε άντε κατανοητό αν και απρεπές και αγενές κατ’ εμέ. Αλλά
το πονηρό βλέμμα στους γύρω άνδρες αν προσέξανε το «θέαμα» είναι ανεπίτρεπτο. Χειρότερο
από κάθε λεκτικό σχόλιο και πολύ πιο καταδικαστέο και ελπίζω ότι θα εκλείψει
μια μέρα αυτού του είδους η συμπεριφορά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου