11.
Ο Τάφος
Η
συνέχεια του ταξιδιού τους νότια ήταν σχετικά απλή. Από το Κάιρο πήραν
αεροπλάνο για το Λούξορ. Εκεί νοίκιασαν ένα τζιπ από εκείνα που είναι
προσαρμοσμένα για την κίνηση στην άμμο ενώ τα πλαϊνά τους είναι ανοιχτά. Δεν
είχαν αποσκευές αφού ο Γουίλλιαμ υπολόγιζε την επιστροφή τους για το ίδιο
βράδυ.
Όσο
ο Γουίλλιαμ είχε πάει στην τοπική αγορά για να διαπραγματευθεί την ενοικίαση
ενός τζιπ και ο Άγγελος φρόντιζε για τα εισιτήρια της επιστροφής οι τρεις
κοπέλες είχαν μείνει μόνες τους. Η Ντιάνα κοίταζε το Νείλο και φαινόταν χαμένη
σε σκέψεις ενώ οι δυο ξαδέρφες συζητούσαν την εντύπωση που τους είχε κάνει μια
από τις ατμοσφαιρικές χώρες στον κόσμο.
-Είναι
μαγευτικά, είπε η Νάντια. Αυτό το χρώμα της άμμου είναι ασυναγώνιστο, δεν
υπάρχει πουθενά αλλού. Και του ουρανού εδώ επίσης.
-Αρκεί
να μην μιλάμε για το Κάιρο, πολύ νέφος.
-Πραγματικά,
αλλά εδώ έξω κοίτα έναν ουρανό. Μια χώρα με τόσες ομορφιές και μυστήρια, είπε η
Νάντια. Και έχει και μια ερωτική αύρα επίσης.
-Αλήθεια;
είπε η Αλεξία για να προσθέσει χαμηλόφωνα. Δεν την ένιωσες μόνο εσύ, αλλά και η
φίλη μας η Ντιάνα. Βγήκε από το δωμάτιο του Γουίλλιαμ τα ξημερώματα.
Η
Νάντια κοίταξε την ξαδέρφη της και μετά την Ντιάνα που συνέχιζε να αγναντεύει
τον ποταμό. Δεν πρόλαβε να πει τίποτα ωστόσο μιας και επέστρεψε ο Άγγελος και
σχεδόν αμέσως και ο Γουίλλιαμ. Αυτήν την φορά άλλαξαν θέσεις, ο Γουίλλιαμ θα
οδηγούσε μιας και ήταν ο μόνος που ήξερε που πηγαίνανε. Η Ντιάνα κάθισε δίπλα
του και οι υπόλοιποι πίσω.
Καθώς
άφηναν πίσω τους το Λούξορ η Αλεξία ρώτησε:
-Τι
παγίδες εμποδίζουν τη διέλευση στον τάφο;
-Ο
Φθανχούρ είχε φτιάξει δέκα παγίδες αντίστοιχα με τις δέκα πληγές του Φαραώ. Στο
βιβλίο που σου άφησε ο παππούς σου είχε μεταφράσει το κείμενο που έλεγε για τις
παγίδες και μετά το κωδικοποίησε σε έναν κώδικα που μόνο οι δυο μας ξέραμε.
Έτσι τώρα είμαι έτοιμος να περάσω και τις τελευταίες παγίδες.
-Υποθέτω
ότι η πρώτη θα έχει να κάνει με τον Νείλο, είπε η Αλεξία. Αυτή δεν ήταν η πρώτη
πληγή; Το νερό που έγινε αίμα;
-Ναι,
αυτή είναι η πρώτη πληγή, επιβεβαίωσε ο Φύλακας αλλά δεν την συνάντησα ακόμη. Έχω εξουδετερώσει τα
βατράχια και τις σκνίπες. Είναι η δεύτερη και η τρίτη πληγή.
Είχαν
απομακρυνθεί από το Λούξορ και δεν συναντούσαν πλέον άλλα οχήματα. Μια φορά
είχαν συναντήσει ένα μεγάλο λεωφορείο με κάποιο γκρουπ τουριστών που το
συνόδευαν τζιπ του στρατού. Η έξαρση της τρομοκρατίας στη νότια Αίγυπτο έκανε
κάτι τέτοιο άκρως απαραίτητο. Για τον ίδιο λόγο εξ' άλλου δεν είχαν συναντήσει
άλλον κανένα.
-Άρα
δεν ξέρεις τι θα βρεις, πρέπει να μαντεύεις, σχολίασε ο Άγγελος.
-Πρέπει
να είμαι προσεκτικός, παραδέκτηκε ο Γουίλλιαμ. Οι σκνίπες ήταν απλά σκνίπες.
Αλλά οι πληγές ήταν οξύ.
-Οξύ;
είπε η Νάντια με φρίκη.
-Α
ναι, ξέρανε πολλά τέτοια κόλπα οι Αιγύπτιοι.
Ο
Γουίλλιαμ οδήγησε το τζιπ έξω από το δρόμο και προχώρησε ανάμεσα στις εκτάσεις
της κυματιστής άμμου.
-Έχω
περάσει πέντε παγίδες, είπε, και μένουνε πέντε.
-Ποιες
άλλες έχεις περάσει εκτός από τα βατράχια, τις πληγές και τις σκνίπες που μας
είπες; ρώτησε η Ντιάνα ενώ ο ζεστός αέρας της ερήμου ανέμιζε τα μαλλιά της.
-Έχω
περάσει ακόμα τις μύγες και το θάνατο των ζώων. Αποκρουστικό θέαμα.
-Γιατί;
-Περιλάμβανε
κουφάρια ζώων σε κατάσταση μουμιοποίησης.
Η
Αλεξία άφησε ένα επιφώνημα αηδίας ενώ ο Άγγελος ρωτούσε το λόγο.
-Οι
Αιγύπτιοι είχαν αντιληφθεί την παρουσία των μικροοργανισμών της σήψης, δεν
ήξεραν τι ήταν αλλά ήξεραν ότι είναι θανάσιμος παράγοντας για τον άνθρωπο. Σε
κλειστό ειδικά χώρο που θα ανέπνεε έναν τέτοιο αέρα.
Ο
Γουίλλιαμ οδήγησε το τζιπ να παρακάμψει έναν μεγάλο αμμόλοφο και μετά σταμάτησε
το όχημα. Οι υπόλοιποι αντίκρισαν στο πλευρό του αμμόλοφου μια είσοδο και μέρος
ενός τοίχου στο χρώμα της ώχρας. Ελάχιστα διέφερε από το χρώμα της άμμου που
τον περιέβαλλε.
-Αυτό
είναι; ρώτησε η Αλεξία.
-Ναι,
είπε ο Γουίλλιαμ κατεβαίνοντας από το τζιπ και προχωρώντας προς το σκοτεινό
άνοιγμα με την Ντιάνα να τον ακολουθεί κατά πόδας. Οι υπόλοιποι κατέβηκαν αλλά
μετά από μερικά βήματα η Αλεξία σταμάτησε.
-Δεν
μπορώ να το κάνω, δεν μπορώ να μπω εκεί μέσα.
Ο
Γουίλλιαμ γύρισε και την κοίταξε.
-Συγνώμη,
είπε η κοπέλα, δεν μπορώ να το κάνω. Θυμάμαι το διάδρομο στη Ρώμη και πόσο
κοντά ήρθα στο θάνατο.
Ο
Γουίλλιαμ ένευσε.
-Μείνετε
εδώ, είπε, θα προχωρήσω μόνος μου.
Η
Αλεξία έσκυψε το κεφάλι αλλά ο αιωνόβιος της είπε απαλά.
-Δεν
χρειάζεται να στενοχωριέσαι, δεν είναι όλοι γεννημένοι να αντιμετωπίζουν κάτι
τέτοιο.
-Εγώ
θα έρθω μαζί σου, είπε η Ντιάνα.
Ο
Γουίλλιαμ την κοίταξε για μια στιγμή και μετά της έκανε νόημα να τον
ακολουθήσει. Στην είσοδο ο Φύλακας χάθηκε για μια στιγμή μέσα στο σκοτάδι αλλά
ύστερα ο χώρος φωτίστηκε και η κοπέλα είδε ένα ψηλοτάβανο μικρό δωμάτιο με
τέσσερα κάτοπτρα στις γωνίες. Απέναντι υπήρχε ένα άνοιγμα που οδηγούσε σε έναν
μακρύ διάδρομο.
-Οι
Αιγύπτιοι γνώριζαν τη διάχυση του φωτός και την χρησιμοποιούσαν στις πυραμίδες.
Έτσι δεν χρειάζονταν δαυλοί που θα αλλοίωναν τις τοιχογραφίες και θα δυσκόλευαν
την αναπνοή τους με τον καπνό όταν τις έφτιαχναν. Τα χρησιμοποίησε και σε μια
παγίδα, είπε ο Γουίλλιαμ ενώ περνούσαν στο διάδρομο.
Πέρασαν
έναν ακόμα θάλαμο και μετά έναν μικρό θάλαμο σαν φρεάτιο όπου κατέβηκαν μια
κάθετη σκάλα. Στο τέλος της βρέθηκαν σε έναν ακόμα θάλαμο. κάποτε υπήρχαν
τοιχογραφίες αλλά τώρα είχαν καταστραφεί. Από ό,τι είχε απομείνει η κοπέλα
έκρινε πως ήταν πολύ όμορφες. Ρώτησε τον Γουίλλιαμ τι είχε συμβεί.
-Το
αποτέλεσμα της παγίδας με το οξύ, είπε εκείνος. Ο τάφος είναι άδειος, έχει
συλληθεί, αλλά και οι τοιχογραφίες τώρα πια είναι παρελθόν. Εν μέρει και λόγω
του ασβεστολιθικού πετρώματος που περιβάλλει τον τάφο και επιτρέπει την
συσσώρευση υγρασίας από ένα κοντινό ουάντι.
-Ουάντι;
-Ναι,
είναι η κοίτη χειμάρρου που έχει εποχικά μόνο νερό. Είναι αραβική λέξη.
Περάσανε
έναν διάδρομο που είχε καταρρεύσει σε μερικά σημεία και έπρεπε να βρουν το
δρόμο τους ανάμεσα σε σωρούς από χώμα, άμμο και πέτρες. Τέλος σταματήσανε
μπροστά σε μια πόρτα. Ήταν λευκή και την κοσμούσε η μορφή του Άνουβη, του θεού
των νεκρών του Αιγυπτιακού πανθέου.
-Και
έσται χάλαζα επί πάσαν γην Αιγύπτου, επί τε τους ανθρώπους και τα κτήνη, ψιθύρισε
ο Γουίλλιαμ.
-Τι
είναι;
-Σύμφωνα
με το κείμενο που βρήκε ο παππούς της Αλεξίας, πίσω από την πόρτα μας περιμένει
η πληγή αυτή, με το χαλάζι. Η έβδομη από τις πληγές.
-Τι
άλλο λέει;
-Ο
Άνουβης μου φράζει το δρόμο, ο Άνουβης και θα μου τον ανοίξει.
Η
Ντιάνα κοίταξε γύρω.
-Μόνο
εδώ στην πόρτα, είπε υπάρχει απεικόνισή του.
Ο
Γουίλλιαμ την μιμήθηκε και ήταν έτοιμος να συμφωνήσει όταν το βλέμμα του
στάθηκε στο υπέρθυρο εκεί ήταν ζωγραφισμένα μια σειρά από ιερογλυφικά. Άπλωσε
το χέρι του και άγγιξε την πέτρα, ένιωσε τις λειασμένες ακμές της κάτω από τα
δάκτυλά του και την πίεσε. Η πόρτα μπροστά τους άνοιξε.
Το
δωμάτιο από πίσω ήταν μικρό και τετράγωνο. Το δάπεδο ήταν μαύρο και καλυμμένο
από κάποιο δυσάρεστα ρευστό υλικό. Στην οροφή υπήρχαν τρύπες στις οποίες
τρεμούλιαζαν ιστοί αράχνης.
-Αν
είχαμε παραβιάσει την πόρτα θα είχαν πέσει από' κει φλεγόμενα βέλη όπως το
φλεγόμενο χαλάζι στην Αίγυπτο. Δεδομένου ότι το δάπεδο είναι καλυμμένο από
πίσσα δεν είχαμε καμία ελπίδα να βγούμε ζωντανοί.
-Φλεγόμενα;
Πως;
-Από
κάποια χημική ένωση, από τα κάτοπτρα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες.
Στην
απέναντι πλευρά βρήκαν μια ακόμα κλειστή πόρτα. Ο Γουίλλιαμ στάθηκε και είπε:
-Και
εκάλυψεν την όψιν της γης και εφθάρη η γη. Είναι οι ακρίδες.
-Τι
θα υπάρχει πίσω από την πόρτα;
-Δεν
ξέρω. Το χειρόγραφο λέει μόνο ότι αυτή τη δοκιμασία δεν μπορείς να την
αποφύγεις.
-Άρα
πρέπει να το διακινδυνεύσουμε.
-Ναι,
είπε ο Γουίλλιαμ και άνοιξε την πόρτα αποκαλύπτοντας έναν διάδρομο. Είχαν
προχωρήσει μερικά μέτρα όταν ακούστηκε ένας συριστικός ήχος.
Ο
Γουίλλιαμ έμεινε για μια στιγμή ακίνητος και μετά πρόσεξε την επιφάνεια των
τοίχων που αλλοιωνόταν γοργά και έπαυε να είναι λεία αλλά γέμιζε με
μικροσκοπικά σκασίματα σαν φυσαλίδες σε ανθρακούχο ποτό. Τράβηξε την Ντιάνα
μακριά από τους τοίχους στο κέντρο του δωματίου και την αγκάλιασε καλύπτοντας
και τους δυο τους με το μανδύα του. Εκείνη έμεινε ακίνητη στα χέρια του ως που
την άφησε πάλι.
Στην
εξωτερική πλευρά του μανδύα του υπήρχαν πολλές λευκές κηλίδες που κάπνιζαν.
-Ευτυχώς
όχι τόσο δυνατό οξύ αυτήν την φορά, είπε ο Φύλακας ατάραχος και ακολουθούμενος
από την Ντιάνα προχώρησε στην πόρτα που υπήρχε μπροστά τους. Ένας ήχος πέτρας
που τρίβεται σε πέτρα ακούστηκε και η πόρτα από την οποία είχαν μπει έκλεισε
πίσω τους. Οπές άνοιξαν στους δυο πλαϊνούς τοίχους και κοκκινωπό νερό άρχισε να
τρέχει στο δωμάτιο.
-Και
μετέβαλε παν το ύδωρ το εν τω ποταμώ εις αίμα. Βρήκαμε την πρώτη πληγή, είπε ο
Γουίλλιαμ.
Το
νερό ήταν χλιαρό, μάλλον ερχόταν από κάποιο σημείο κοντά στην επιφάνεια του
εδάφους με αποτέλεσμα να μοιάζει ακόμα περισσότερο με αίμα. Έμπαινε ορμητικά
και είχε ήδη καλύψει το δάπεδο του δωματίου. Η Ντιάνα κοίταξε την στάθμη του
νερού που ανέβαινε τρομαγμένη. Μπορούσε να δει ότι οι πόρτες έκλειναν
υδατοστεγώς, δεν θα αργούσαν να βρεθούν ως τη μέση στο νερό και μετά θα
ανέβαινε πιο ψηλά πνίγοντάς τους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου