Το Ανίκητος έσχιζε με
ταχύτητα τη θάλασσα σκαμπανεβάζοντας από τα κύματα. Ο Μάικ στο πηδάλιο του
πολεμικού κοίταζε τον ωκεανό και την πυξίδα για να μπορεί να παραμένει στην
σωστή πορεία. Τα σύννεφα είχαν καλύψει τον ουρανό και δεν υπήρχε κανένα σημείο
προσανατολισμού.
Το Ανίκητος έπλεε πρώτο
και ακολουθούσαν τα υπόλοιπα Αγγλικά πλοία με τελευταίο το Αυστριακό πολεμικό
που το πλήρωμά του ήταν τελείως ανεξοικείωτο με τις θάλασσες αυτής της
περιοχής.
Ο Τζέημς ανέβηκε στη
γέφυρα.
-Μάικ, θα αναλάβω εγώ,
ξεκουράσου λίγο.
-Δεν χρειάζεται, είμαι
εντάξει.
-Είναι διαταγή, να
χαλαρώσεις λίγο. Στην επίθεση θα έχεις το πηδάλιο του πλοίου.
-Μάλιστα, είπε ο Μάικ
παραχωρώντας το πηδάλιο στον Μπόουντεν.
Κοίταξε τα σύννεφα και
στράφηκε στον πλοίαρχο.
-Ο καιρός μας ευνοεί, όχι
μόνο θα έχουμε τον άνεμο ούριο αλλά θα σπρώχνει τον καπνό στα μάτια των Γάλλων.
Στα 1802, κάθε βολή
πυροβόλου όπλου σήκωνε ένα μικρό σύννεφο καπνού και οι βολές από τα κανόνια
ήταν πολύ χειρότερες. Θα περνούσε ακόμα σχεδόν μισός αιώνας ως που να λυθεί
αυτό το πρόβλημα.
Ο Τζέημς χαμογέλασε. Θα
είχαν ένα ακόμα πλεονέκτημα, εκείνοι θα αποκτούσαν πιο γρήγορα ορατότητα μετά
τις βολές αφού θα έπνεε ευνοϊκά ο άνεμος. Χώρια που με το Γαλλικό στόλο
αγκυροβολημένο στον περιορισμένο χώρο του λιμανιού δεν χρειάζονταν τόση
ορατότητα όσο οι αντίπαλοί τους.
-Σωστή σκέψη, είπε ο
Τζέημς. Ελεύθερος.
Ο Μάικ άφησε τη γέφυρα
και πήγε στην πρύμνη όπου ο Αζίζ ήταν καθισμένος στο κατάστρωμα με το γιαταγάνι
του θηκαρωμένο στα γόνατα. Κάθισε δίπλα του.
-Τι σκέφτεσαι; ρώτησε ο
Άραβας. Την επίθεση;
-Όχι, θα τους νικήσουμε,
δεν με απασχολεί αυτό.
-Τότε;
-Η Αντέλα, ξέρεις ότι δεν
είμαι σαν τους περισσότερους άνδρες στο πλήρωμα να βγαίνω στα λιμάνια και να
κοιμάμαι με άλλη κάθε φορά αλλά είχα κάποιες γυναίκες. Η Αντέλα ωστόσο είναι
διαφορετική κοπέλα. Έχει έναν πράο, γαλήνιο χαρακτήρα, χωρίς καθόλου πείσμα και
εγωισμό.
-Και αυτό είναι κακό;
-Όχι, είπε ο Μάικ, κάθε
άλλο. Έλα πάμε κάτω, μια παρτίδα σκάκι θα βοηθήσει να περάσει η ώρα.
Η μικρή αρμάδα του Τζέημς
εμφανίστηκε στα ανοιχτά του Φορ Ντε Φρανς
μια ώρα περίπου πριν την αυγή και με σβηστά τα φώτα πλησίασε το λιμάνι,
καθώς το πρώτο φως της αυγής άρχισε να απλώνεται πάνω από την θάλασσα τα δέκα
πλοία πλησίασαν το άνοιγμα του λιμανιού έτοιμα γα επίθεση.
Η επίθεση ήταν
αιφνιδιαστική, ήταν σαν να είχαν εμφανιστεί από το πουθενά, και οι πρώτες βολές των επιτιθέμενων πλοίων έπιασαν
τους Γάλλους στον ύπνο κυριολεκτικά. Ο συναγερμός σήμανε με τις πρώτες
κανονιές. Τα δυο μικρά πλοία των Γάλλων βυθίστηκαν με την πρώτη ομοβροντία. Ως
που να είναι σε θέση να ανταπωδόσουν τα πυρά οι αμυνόμενοι τα σλουπ είχαν πάθει
σοβαρές ζημιές και δυο είχαν βυθιστεί. Ο αγώνας γινόταν πιο εύκολος τώρα αν και
οι Γάλλοι υπερείχαν ακόμα σε δύναμη πυρός, τα πλοία τους της γραμμής ήταν πιο
βαριά οπλισμένα.
Ο Τζέημς είχε ωστόσο
υπολογίσει σωστά, κλεισμένα μέσα στον κόλπο του λιμανιού του Φορ Ντε Φρανς τα
τριάντα τρία πλοία είχαν μεγάλη δυσκολία στο να πάρουν θέση μάχης και να
ανταποδώσουν τα πυρά χωρίς να αλληλοκτυπηθούν ακόμα και με τα ξένα πλοία
αγκυροβολημένα κοντά στην έξοδο του κόλπου.
Ο Αυστριακός είχε
παρασυρθεί και είχε φέρει το Νταρ Ραμόζα πολύ κοντά στο άνοιγμα του κόλπου και
μαχόταν εκ του σύνεγγυς με τους Ισπανούς ενώ ένα από τα Βρετανικά σλουπ, το
Ρεσίλιεντ, είχε αναλάβει τους Δανούς.
Πάνω στο Ανίκητος
επικρατούσε υποδειγματική ψυχραιμία. Ο Μάικ βρισκόταν στο τιμόνι με βοηθό του
τον Όλιβερ ενώ ο Γιάρροου διοικούσε το πλοίο αφήνοντας ελεύθερο τον Τζέημς να
διευθύνει την επίθεση συνολικά. Οι πεζοναύτες και ο Αζίζ εκτελούσν χρέη
ελεύθερων σκοπευτών και έραιναν τα πολεμικά των Γάλλων με μια βροχή από σφαίρες
προκαλώντας πρόσθετες απώλειες.
Τώρα πια μόνο ένα Γαλλικο
σλουπ είχε απομείνει και αυτό καιγόταν, το πλήρωμά του το εγκατέλειπε, όσοι
είχαν επιζήσει. Τα Βρετανικά πλοία είχαν ζημιές, αλλά μικρής κλίμακας, όλα
μάχονταν ακόμα.
Μια ομοβροντία του
Ρεσίλιεντ τίναξε στον αέρα το Δανέζικο Κορόνα τη στιγμή που άλλα δυο σλουπ
χτυπούσαν καίρια ένα από τα Γαλλικά πλοία της γραμμής. Ένα ένα τα Γαλλικά πλοία
καταστρέφονταν, το Βικτουάρ είχε χάσει πάνω από τα μισά του πυροβόλα και είχε
μείνει σχεδόν μόνο να αντιστέκεται. Τελικά υπέκυψε και αυτό με μια μεγάλη έκρηξη
που το έκοψε στα δυο πριν βυθιστεί.
Μόλις το είδε να χάνεται
ο Τζέημς έδωσε τη διαταγή ανακρούσατε πρύμναν, ήταν καιρός να φύγουν από τη
Μαρτινίκα, η αποστολή του Ανίκητος είχε εκτελεστεί και ο κίνδυνος για την
Τζαμάικα είχε αποσοβηθεί. Δεν είχαν μείνει πάνω δέκα εχθρικά πλοία. Τα Δανέζικα
είχαν βυθιστεί όπως και τα δυο από τα Ισπανικά, όσα πλοία είχαν μείνει είχαν
υποστεί εκτεταμένες ζημιές. Περήφανος είδε ότι επέστρεφαν όλα τα δικά του
πλοία.
Στη Τζαμάικα η επιστροφή
των πολεμικών συνοδεύθηκε από κωδωνοκρουσίες και συγκέντρωση πολλών ανθρώπων
στο λιμάνι που ζητωκραύγαζαν. Η γρήγορη επιστροφή και μάλιστα όλων των πλοίων
ήταν μια σίγουρη ένδειξη ότι όλα είχαν πάει καλά και είχαν νικήσει. Μόλις οι
πρώτοι βγήκαν στη στεριά και η ένδειξη έγινε βεβαιότητα οι ζητωκραυγές
πλήθυναν.
Ο Τζέημς διέταξε να
αγκυροβολήσουν το Ανίκητος στη θέση που ήταν και προηγουμένως και μετά έδωσε
άδεια σε όσους ήθελαν να βγουν στο λιμάνι. Ο ίδιος θα πήγαινε να αναφέρει στον
κυβερνήτη για την εξέλιξη της επιχείρησης που παράτολμα είχε εκτελέσει. Ο Μάικ
ανέλαβε να μείνει και πάλι στο πλοίο.
Ο Τζέημς κατέβηκε στην
προβλήτα και δεν διέφυγε από τον πλοηγό του ότι η Μάργκαρετ τον περίμενε
διακριτικά λίγο πιο πέρα. Είδε τον Γιάρροου να αγκαλιάζει τη σύζυγό του και τον
Τζώρτ Κάμπελ να ψάχνει κάποιον με το μάτι.
Στράφηκε να πάει προς τη
γέφυρα όταν ένα νεύμα του Αζίζ τον έκανε να γυρίσει πάλι προς το λιμάνι. Η
Αντέλα είχε ξεχωρίσει από το πλήθος και ανέβαινε τρέχοντας στο πλοίο με τα
μακριά μαλλιά της να ανεμίζουν. Ρίχτηκε στην αγκαλιά του και τον φίλησε με
πάθος. Ο Μάικ την έσφιξε πάνω του και δεν είδε την Ελεωνόρ που έφτυνε με λύσσα
στο έδαφος.
Το Ανίκητος έμεινε στην
Τζαμάικα μια εβδομάδα για να αναρρώσουν οι τραυματίες της επίθεσης στη
Μαρτινίκα και να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές και εργασίες συντήρησης στο
πλοίο. Όταν αυτές ολοκληρώθηκαν το πολεμικό σάλπαρε για την Αγγλία όπως είχε
ακριβώς φύγει. Η Μάργκαρετ και οι κόρες της θα επέστρεφαν στην πατρίδα.
Αναμενόμενο φυσικά αφού η
Κάθρην είχε δεχθεί την πρόταση του Τζωρτζ Κάμπελ να γίνει γυναίκα του και η
Μάργκαρετ είχε δώσει την ευχή της. Η κοπέλα είχε γνωριστεί με τον διοικητή των
πεζοναυτών όταν εκείνος είχε πάει να την ευχαριστήσει για την βοήθεια που
αυθόρμητα είχε προσφέρει σε έναν από τους άνδρες του που είχε χτυπηθεί στην σύγκρουση
με το κουρσάρικο των Γάλλων στην αρχή του ταξιδιού.
Η Μάργκαρετ από την
πλευρά της είχε έρθει πολύ κοντά με τον Τζέημς και έτσι είχε αποφασίσει να
γυρίσει στην Αγγλία. Η Μέγκαν θα ακολουθούσε φυσικά αν και είχε απογοητευθεί
που δεν θα έβλεπε τους αντίποδες.
Το ταξίδι της επιστροφής
ήταν χωρίς επεισόδια και ένα δροσερό Μαγιάτικο πρωινό το Ανίκητος έριχνε και
πάλι άγκυρα στο αγκυροβόλιό του του Τάμεση. Ο Τζέημς ανέβηκε στη γέφυρα και
ανακοίνωσε επίσημα το τέλος της αποστολής, κάτι που έκανε το πλήρωμά του να
ζητωκραυγάσει.
Οι πιο πολλοί θα έβγαιναν
στο λιμάνι, τώρα θα έπαιρναν το μισθό τους και θα είχαν μερικές μέρες για να
ξεκουραστούν. Ο Τζέημς ετοιμάστηκε να αποβιβαστεί μαζί με την Μάργκαρετ και τις
κόρες της. Θα φρόντιζε πρώτα για την επιστροφή εκείνων στο σπίτι τους και μετά
θα πήγαινε στο ναυαρχείο για να δώσει την αναφορά του. Την είχε συντάξει όταν
ήταν ακόμη στη Τζαμάικα και τώρα θα την παρέδιδε στον λόρδο Σεντ Βίνσεντ. Μαζί
θα παρέδιδε και την επίσημη πρόταση του Μάικ για προαγωγή δυο δοκίμων, του Μπίλ
Ντόγκαν και του Τζων Ντάραμ, στο βαθμό του ανθυπασπιστή απ' όπου θα ξεκινούσαν
την καριέρα τους σαν αξιωματικοί. Οι υπόλοιποι θα έμεναν ακόμα δόκιμοι.
Ο Τζέημς και η Μάργκαρετ
κατέβηκαν στην προκυμαία μαζί και ακολούθησε ο Κάμπελ με την Κάθρην να
ακουμπάει το ντελικάτο χέρι της στο μπράτσο του. Φορούσε ήδη βέρα. Όταν δέκτηκε
την πρόταση σε γάμο που της είχε κάνει και η Μάργκαρετ συμφώνησε ο διοικητής
των πεζοναυτών πήγε και αγόρασε δακτυλίδι και ο Τζέημς τους αρραβώνιασε εν πλω.
Πριν κατέβει από το πλοίο
η Μέγκαν πήγε κοντά στον Μάικ και του έτεινε το χέρι.
-Έμαθα πολλά
παρακολουθώντας την εκπαίδευση των δοκίμων, ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι τόσο
κρίμα που δεν μπορούν και κορίτσια να γίνουν δόκιμοι.
-Ίσως μια μέρα να
μπορούν, είπε ο Μάικ, χάρηκα που σε γνώρισα Μέγκαν Άσκουιθ.
Η Ελεωνόρ κατέβηκε από το
πλοίο χωρίς να του ρίξει ούτε μια ματιά όπως συστηματικά τον είχε αποφύγει και
αγνοήσει σε όλο το ταξίδι της επιστροφής.
Εκείνος και ο Αζίζ
ετοιμάζονταν επίσης να αποβιβαστούν, με το πλοίο αγκυροβολημένο ασφαλώς στο
λιμάνι και μάλιστα στην πλευρά που βρίσκονταν όλα τα πολεμικά δεν χρειαζόταν να
μείνουν πολλοί αξιωματικοί στο Ανίκητος. Αρκούσε ένας και αυτός θα ήταν ο
υποδιοικητής των πεζοναυτών που όπως και οι άνδρες του δεν θεωρούσαν ότι είχαν
λείψει τόσο πολύ από το Λονδίνο ώστε να θέλουν να βγουν πάλι. Έτσι θα έβγαινε
και ο Μάικ, είχε να δώσει μια αναφορά και να φροντίσει για την εγκατάσταση της
Αντέλα.
Είχε πατήσει μόλις τις
μεγάλες τετραγωνισμένενς πλάκες της προβλήτας όταν φάνηκε να έρχεται ο λόρδος
Κόρθαξ μαζί με μια ομάδα λακέδων όπως πάντα. Τον αγνόησε και στράφηκε στον Αζιζ
αλλά ο Κόρθαξ φώναξε:
-Είσαι ένας άθλιος
γυναικωτός και κρύβεσαι στα φουστάνια των γυναικών.
Ο Μάικ τον αγνόησε αλλά ο
Κόρθαξ συνέχισε:
-Σε καλώ σε μονομαχία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου