Ο Μιχάλης έβαλε το κινητό
στην τσέπη του πουκαμίσου του όπως συνήθιζε και συνέχισε το διάβασμα του
ημερολογίου της Λυδίας. Η ανάγνωση είχε γίνει πιο δύσκολη. Όχι γιατί τώρα όλες
οι καταχωρήσεις ήταν προσωπικές αλλά γιατί η κοπέλα ήταν ευτυχισμένη και
φαινόταν σε κάθε γραμμή που έγραφε θυμίζοντάς του έναν παράδεισο που ο ίδιος
είχε προ πολλού και απολύτως μόνιμα απωλέσει.
Συνέχιζε να διαβάζει όμως
για να βρει το δολοφόνο που τόσο άδικα είχε στερήσει την ευτυχία από αυτήν την
κοπέλα. Έπρεπε οπωσδήποτε να αποδοθεί δικαιοσύνη.
«Ο Άγγελος έκλεισε το
πρώτο του συμβόλαιο για βιβλίο! Είναι ενθουσιασμένος και εγώ βέβαια χαρούμενη
και τόσο περήφανη! Ήταν το όνειρό του από μικρός.»
Ο Μιχάλης χαμογέλασε,
αυτό και αν ήταν κάτι που καταλάβαινε. Πήγε στην επόμενη καταχώρηση.
«Παραήπιαμε χθες. Τόσο
πολύ που πήγαμε για ύπνο άλλ’ αντ’ άλλων. Εγώ πήγα στο κρεββάτι των γονιών μου,
ο Άγγελος στο δικό του, η μαμά στο δικό μου και ο μπαμπάς στον ξενώνα. Το πιο
περίεργο το κάναμε εγώ με τον Άγγελο βέβαια. Γιατί κοιμηθήκαμε αλλού ενώ κάναμε
και έρωτα τη νύχτα, το θυμάται εκείνος δηλαδή. Εγώ όχι.
Και όχι μόνο το κάναμε
αλλά μπορεί να γίνω και μαμά, καλά που σκοπεύουμε να παντρευτούμε. Πως το
ξέρει; Θυμάται άγριο πάθος αλλά κοίταξε τα προφυλακτικά του και δεν λείπει
κανένα. Δεν με πειράζει, θα είναι υπέροχο και θα είναι η ολοκλήρωση της αγάπης
μας.»
Ώστε περίμενε παιδί.
Ακόμα ένας λόγος να βρουν το δολοφόνο που είχε σκοτώσει ένα παιδί πριν δει το
φως του ήλιου.
Η επόμενη εγγραφή δεν
ήταν τόσο χαρούμενη.
«Έχω ένα πρόβλημα, έχω
αίμα όταν πηγαίνω στην τουαλέτα, ελπίζω να μην είναι κάτι κακό. Έχω ακούσει ότι
είναι σύμπτωμα του καρκίνου του εντέρου.»
Όχι απαραίτητα, ακόμα και
ένας καλοήθης όγκος θα μπορούσε να το προκαλέσει, σκέφθηκε ο Μιχάλης. Οι φορές
που είχε νοσηλευθεί για διάφορους λόγους σε νοσοκομεία, του είχαν χαρίσει μια
ποικιλία γνώσεων σε θέματα ασθενειών και των θεραπειών τους. Αναρωτήθηκε αν η
κοπέλα πάνω στην πιο ευτυχισμένη της ώρα είχε χτυπηθεί από κάποια ανίατη
ασθένεια. Αυτό θα έθετε υπό άλλο πρίσμα την όλη κατάσταση παρότι δεν εξηγούσε
το θάνατο και των υπολοίπων.
Ο Ραξής πάρκαρε στο
συνηθισμένο του σημείο στον περίβολο του αρχηγείου και περπάτησε προς το
κτίριο. Επειδή ήταν μακριά από την είσοδο και χρειαζόταν λίγο περπάτημα, δεν το
προτιμούσαν και έτσι το έβρισκε ελεύθερο. Πέρασε την είσοδο και στάθηκε στο
τηλεφωνικό κέντρο. Ο αρχιφύλακας που είχε εκεί υπηρεσία τον χαιρέτησε και ο
Ραξής ρώτησε:
-Τίποτα για’ μενα;
-Όχι απ’ έξω, αλλά σε
θέλει ο αρχηγός στο γραφείο του μόλις έρθεις.
-Εντάξει, πάω.
-Επιθεωρητά, είπε ο
αρχιφύλακας και ο Ραξής σταμάτησε και γύρισε να τον κοιτάξει. Ο αρχιφύλακας
έριξε μια ματιά γύρω και μετά είπε: Είναι μαζί του ο υπουργός και είναι έξω
φρενών.
Ο Ραξής ευχαρίστησε τον αρχιφύλακα
και προχώρησε στον ανελκυστήρα. Τον πήρε για τον τελευταίο όροφο όπου βρισκόταν
το γραφείο του αρχηγού που καταλάμβανε τον μισό όροφο. Η υπαξιωματικός που ήταν
γραμματέας του αρχηγού μόλις τον είδε έκανε έναν μορφασμό.
-Δεν θα ήθελα να είμαι
στη θέση σου.
-Έμαθα ότι είναι
τσαντισμένος.
-Είναι χειρότερο από
τσαντισμένος και είναι μαζί σου.
-Μαζί μου;
Αυτό αιφνιδίασε τον Ραξή.
Γιατί ο αρχηγός να είναι θυμωμένος μαζί του; Ανασήκωσε τους ώμους, θα το
μάθαινε γρήγορα. Η γραμματέας ενημέρωσε τον αρχηγό και εκείνος τον κάλεσε να
περάσει.
Το γραφείο του αρχηγού αν
και τεράστιο δεν διέθετε άλλη πολυτέλεια, ήταν λιτό και λειτουργικό. Ο αρχηγός
στεκόταν κοντά στο παράθυρο ενώ ο Αξελός ήταν θρονιασμένος σε μια πολυθρόνα.
-Ραξή! μούγκρισε ο
αρχηγός, το πρωί είπαμε να κρατηθεί μυστικότητα και εσύ μίλησες στα κανάλια;
-Τι πράγμα; Ξέρετε πολύ
καλά ότι εγώ μιλώ σε δημοσιογράφους μόνο αν είναι να βοηθήσει την υπόθεση.
-Ναι αλλά το Πρωινό
Δελτίο είχε λεπτομέρειες από τι ειπώθηκε το πρωί. Και ο αντιπρόεδρος δεν έκανε
δηλώσεις, ούτε εγώ. Άρα μένεις εσύ.
Αυτό ήταν αλήθεια,
σκέφθηκε ο Ραξής, μόνο που ήξερε πως ο ίδιος δεν είχε μιλήσει. Κοίταξε με άλλο
μάτι τους συνομιλητές του.
-Είσαι σε διαθεσιμότητα,
είπε ο αρχηγός, παρέδωσε το υπηρεσιακό όπλο και το σήμα σου και παρέδωσε ό,τι
έχεις σχετικά με την υπόθεση στον επιθεωρητή Γαρμπή.
-Μάλιστα, είπε ο Ραξής.
Έβγαλε το όπλο από τη
θήκη στο πλευρό του και το σήμα από τη ζώνη όπου το είχε περασμένο και τα άφησε
στο γραφείο. Βγήκε μετά με το κεφάλι ψηλά αλλά συννεφιασμένο πρόσωπο.
Προχώρησε προς τον
ανελκυστήρα. Λίγο πριν τον φτάσει η πόρτα άνοιξε και βγήκε ο Κομνηνός
συνοδευόμενος από την προσωπική του ασφάλεια. Ο Ραξής στάθηκε στο πλάι για να
αφήσει τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως να περάσει. Αναρωτήθηκε αν θα τον
ρωτούσε για την υπόθεση αλλά εκείνος μόνο έκοψε ταχύτητα και είπε ένα γρήγορο:
«μην το κουνήσεις ρούπι,» πριν συνεχίσει για το γραφείο του αρχηγού. Άνοιξε την
πόρτα νεύοντας στην ασφάλειά του να μείνει έξω. Πριν την κλείσει είχε αρχίσει
να μιλάει και δεν το έκανε σε φιλικό τόνο.
-Ποιος ηλίθιος έβαλε σε διαθεσιμότητα
τον Ραξή;
Ο Ραξής χαμογέλασε άθελά
του. Δεν περίμενε τέτοια υπεράσπιση. Αναρωτήθηκε πως είχε μάθει τα νέα τόσο
γρήγορα ο Ιάκωβος Κομνηνός. Τώρα πάντως άστραφτε και βρόνταγε.
Ο Ιάκωβος Κομνηνός
κοίταξε τον αρχηγό της αστυνομίας και μετά τον Αξελό.
-Λοιπόν; ρώτησε.
-Δεν είδες ειδήσεις
προφανώς, Ιάκωβε, είπε ο Αξελός. Ο Ραξής μίλησε στους δημοσιογράφους και έχει
δημιουργηθεί θέμα. Ο αρχηγός τον έθεσε, όπως είναι λογικό, σε διαθεσιμότητα και
εγώ θα πρότεινα να περάσει από πειθαρχικό κιόλας.
-Ανοησίες, είπε ο
Κομνηνός ξερά. Τυχαίνει να ξέρω πολύ καλύτερα ποιος διέρρευσε τι ειπώθηκε στον
τύπο.
Ο αρχηγός πήγε να πει
κάτι αλλά ο Κομνηνός δεν τον άφησε.
-Η διαρροή δεν ήταν από
την αστυνομία, ήταν από άλλα κανάλια.
-Δηλαδή; ρώτησε ο Αξελός.
-Δηλαδή ξέρω ποιος μίλησε
και τι είπε. Ο Ραξής να επανέλθει στη θέση του και στην υπόθεση.
-Μα… έκανε ο αρχηγός.
-Αυτό που είπα, είπε ο
Κομνηνός.
Ο αρχηγός είπε στη
γραμματέα του να καλέσει τον Ραξή και ο επιθεωρητής ξαναμπήκε στο γραφείο. Ο
αρχηγός του είπε ξινισμένα ότι τον επανάφερε στην ενεργό υπηρεσία και ότι ήταν
και πάλι δική του η υπόθεση. Ο επιθεωρητής έφυγε αφού χαιρέτησε συγκρατώντας το
χαμόγελό του.
Ο Ιάκωβος Κομνηνός
εξέφρασε την ευχαρίστησή του για την απόφαση του αρχηγού και αφού τον χαιρέτησε
γύρισε στον Αξελό.
-Αλέξη, θα με
συνοδεύσεις;
Ο Αξελός χαιρέτησε τον αρχηγό
της αστυνομίας και βγήκε με τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως.
Ο Ραξής είχε μόλις
καθίσει στην πολυθρόνα πίσω από το όπως πάντα φορτωμένο με έγγραφα γραφείο του
όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσε και είπε:
-Ραξής εδώ.
-Τα σαΐνια κάτω με τους
υπολογιστές άνοιξαν το λάπτοπ του Αγγέλου. Βρήκαν κάτι που πρέπει να δεις,
μπήκε στο θέμα κατευθείαν ο Δονάτος.
-Τι είναι;
-Πρέπει να το δεις, είναι
ένα βίντεο.
-Εντάξει, έρχομαι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου