Βγήκε από το γραφείο του
και προχώρησε για τον ανελκυστήρα. Έβγαλε το κινητό τηλέφωνο από την τσέπη του
καθώς αυτό άρχισε να χτυπάει και είδε ότι τον καλούσε ο Μιχάλης.
-Πως τα πας; ρώτησε
απαντώντας την κλήση.
-Βρήκα κάτι που θέλω να
διασταυρώσεις με τον ιατροδικαστή, είπε ο Μιχάλης και του εξήγησε.
-Εντάξει θα το κοιτάξω.
Εσύ συνέχισε με το ημερολόγιο. Κάνεις πολύ καλή δουλειά. Θα έρθω από εκεί.
Έκλεισε το κινητό και το
έριξε στην τσέπη του. Πήρε τον ανελκυστήρα και κατέβηκε στο ισόγειο. Βρήκε
μερικούς αξιωματικούς στην είσοδο να συζητούν. Μόλις εμφανίστηκε είδε χαμόγελα
και επιδοκιμαστικά βλέμματα.
-Πήρε και κάμψεις; ρώτησε
ένας καθώς τους έφτανε ο Ραξής.
-Δεν ξέρω, είπε με ένα
χαμόγελο ο επιθεωρητής, αλλά ρε μάγκες δε φανταζόμουν τον Κομνηνό να αστράφτει
και να βροντάει έτσι. Ειδικά για να με ξαναβάλει στην υπόθεση.
-Είναι σίγουρος ότι θα
λύσεις την υπόθεση φαίνεται, σχολίασε ο άλλος. Αλλά ότι αστράφτει και βροντάει…
πρέπει να τον δεις σε συνεδρίαση της βουλής και να τα’ χει πάρει. Αλλά δε
βλέπεις το κανάλι της βουλής προφανώς.
-Για συνεδριάσεις της
βουλής ειδικά, με καμία κυβέρνηση.
Ο Ραξής άφησε τους
συναδέρφους του και ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά του. Το παράθυρο της πίσω
πόρτας κατέβηκε αποκαλύπτοντας τον Ιάκωβο Κομνηνό.
-Να σας πάω κάπου
επιθεωρητά;
-Όχι, ευχαριστώ, είπε ο
Ραξής. Έχω δικό μου αυτοκίνητο, μη σας βάζω σε κόπο.
-Επιμένω, είπε ο Κομνηνός
και ο Ραξής έκανε το γύρο του αυτοκινήτου και μπήκε από την άλλη πόρτα δίπλα
στον Κομνηνό.
Το αυτοκίνητο ξεκίνησε
και ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως ζήτησε να μάθει για την έρευνα. Ο Ραξής του
είπε τι είχε μάθει.
-Το ήξερα ότι είσαι ο
κατάλληλος άνθρωπος, συνέχισε την έρευνα και βρες τον δολοφόνο.
-Γι’ αυτό δεν με αφήσατε
να βγω από την υπόθεση;
-Και γι’ αυτό. Αλλά και
επειδή συμβαίνει να ξέρω ότι δε μίλησες εσύ στα κανάλια.
Ο Ραξής κοίταξε τον
Κομνηνό.
-Να ρωτήσω το πώς;
-Ναι… αλήθεια δεν μου
είπες που θες να σε πάμε.
-Στη σήμανση θα πήγαινα,
είπε ο Ραξής σαστισμένος.
-Ωραία, είπε ο Κομνηνός
και έδωσε οδηγίες στον οδηγό του.
Άφησαν την αστυνομική
διοίκηση πίσω και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε στον επιθεωρητή.
-Ήθελες να ρωτήσεις κάτι.
-Πως ξέρατε ότι δεν
μίλησα;
Ο Κομνηνός χαμογέλασε
αλλά δεν απάντησε αμέσως. Τελικά είπε:
-Πριν ακόμα έρθω στο
σπίτι του γιου μου έχοντας μάθει ποιος ανέλαβε την υπόθεση έβαλα να μάθουν για’
σενα. Λίγο μετά τη συνάντησή μας είχα τις πληροφορίες και βεβαιώθηκα ακόμα
περισσότερο ότι ήσουν ο άνθρωπος που θα λύσει την υπόθεση. Ταυτόχρονα έμαθα και
κάτι άλλο όμως, ο Αξελός είχε ζητήσει το ίδιο πράγμα και ενώ μπορούσε από
επίσημα κανάλια είχε απευθυνθεί σε ανεπίσημα. Κρίμα που δεν έμαθε τίποτα.
-Δεν έμαθε; εκπλάγηκε ο
Ραξής.
-Ας πούμε ότι ο άνθρωπός
του είχε ένα μικρό ατύχημα, είπε ο Κομνηνός. Τόσο μικρό που να είναι στο ΚΑΤ
τώρα με σπασμένο γοφό. Από τα ίδια κανάλια έμαθα την πληροφορία που μετέφερα
και στον αρχηγό. Ο Αξελός μίλησε, για πολιτικούς λόγους δεν τον ξεμπρόστιασα,
εξάλλου δεν μίλησε κατευθείαν αλλά σε κάποιον άνθρωπό του που φρόντισε να τα
μεταφέρει στη δημοσιογράφο.
-Δεν φανταζόμουν ότι
ακόμα και η δική μας πολιτική σκηνή έχει τέτοια κανάλια και παιχνίδια.
-Τα έχει, δεν είμαστε
Ουάσιγκτον αλλά υπάρχουν και εδώ.
-Και μάθατε την
διαθεσιμότητά μου πριν από’ μενα.
-Ακριβώς και αποφάσισα ότι
έπρεπε να την σταματήσω.
-Σας ευχαριστώ, δεν ξέρω
τι να πω.
-Δεν χρειάζεται να πεις
τίποτα, απλά βρες το καθίκι που σκότωσε την οικογένειά μου.
-Θα το βρω…
Ο Ραξής σταμάτησε για μια
στιγμή νιώθοντας άβολα με αυτό που είχε να πει.
-Σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε,
είπε τελικά, ο Αξελός διατηρούσε σχέση με την σύζυγο του γιου σας. Δεν πιστεύω
ότι εμπλέκεται στο φόνο αλλά θέλει να ολοκληρωθεί η έρευνα όσο πιο γρήγορα
γίνεται για να μην βρεθεί μπλεγμένος.
Το είχε σκεφθεί όταν στο
γραφείο του αρχηγού είχε συνειδητοποιήσει ότι ο υπουργός ήταν ο μόνος που θα
μπορούσε να είχε μιλήσει στον τύπο και βέβαια υπήρχε μόνος ένας λόγος για κάτι
τέτοιο, ο Αξελός ήταν ο πλούσιος κουστουμαρισμένος εραστής της Αφροδίτης.
Εξήγησε το σκεπτικό του στον Κομνηνό.
-Δυστυχώς είχε περάσει από
το μυαλό μου, θα το πληρώσει αυτό φυσικά αλλά προς το παρόν προέχει ο
δολοφόνος.
-Θα τον βρούμε.
Φτάσανε στη σήμανση και
πριν ο Ραξής κατέβει ο Κομνηνός είπε:
-Και ό,τι χρειαστείς πάρε
με τηλέφωνο. Δεν θα σταματήσει κανείς αυτήν την έρευνα.
Ο Ραξής άφησε τον Κομνηνό
και πήγε κατευθείαν στα εργαστήρια των τεχνικών υπολογιστών. Σε μια αίθουσα με
οθόνες υπολογιστών κυριαρχούμενη από τον βόμβο των μηχανημάτων δούλευαν τρεις
τεχνικοί.
-Τι έχεις για’ μενα;
ρώτησε τον επικεφαλής.
-Έλα να δεις, είπε ο
τεχνικός.
Σε ένα μικρό γραφειάκι
είχε το λάπτοπ του Αγγέλου. Πήγε εκεί με ένα σβέλτο σπρώξιμο της καρέκλας με
ροδάκια στην οποία καθόταν. Άνοιξε το λάπτοπ και άνοιξε ένα αρχείο.
-Ο Αγγέλου βιντεοσκοπούσε
τον εαυτό του να μιλάει για ιδέες και γράψιμο, είπε, ήταν προφανώς ο τρόπος του
να κρατάει σημειώσεις. Αλλά το τελευταίο βίντεο ήταν άλλη υπόθεση.
-Γιατί;
-Καλύτερα να το δεις
μόνος σου.
Ο τεχνικός ενεργοποίησε
το βίντεο και στην οθόνη φάνηκε ο Άγγελος Αγγέλου να κοιτάζει κατευθείαν στην
κάμερα, προφανώς καθόταν απέναντι από το λάπτοπ.
-Σκέψεις για το ένατο
κεφάλαιο είπε και συνέχισε, τι θα γίνει σε αυτό. Ο Άιαν,
οι δύο αδερφοί Μόντακιου και η Αμέλια ξεκινούν την έρευνα για το σημείο που
πιστεύουν ότι θα βρίσκεται ο άνδρας με τον εκτοξευτήρα ρουκετών RPG-32 Hashim, ωστόσο
είναι εκεί και οι μαχητές της ISIS
και
ξεσπάει μια μάχη. Οι τέσσερεις πρέπει να εξουδετερώσουν τον αντίπαλο πριν έρθει
κοντά το αεροπλάνο που αρχίζει την κάθοδο και τη διαδικασία προσγείωσης.
Σημείωση, θα χρειαστώ τα δεδομένα για τη διαδικασία της προσγείωσης με έναν
κινητήρα από τις λίστες του αεροπλάνου…
Φαινόταν
ωστόσο ότι δεν πήγαιναν όλα όπως θα έπρεπε. Ο Αγγέλου μιλούσε αργά και με
συχνές παύσεις. Το κατάλαβε και ο ίδιος ότι κάτι συνέβαινε γιατί είπε:
-Να
πάρει, ήπιαμε πολύ μου φαίνεται. Καλύτερα να την πέσω.
Σηκώθηκε
από το γραφείο ή το τραπέζι που ήταν ακουμπισμένο το λάπτοπ και πήγε σε ένα
κρεβάτι που ως τότε έκρυβε ο ίδιος. Ξάπλωσε με το εσώρουχο και αποκοιμήθηκε.
-Δεν
είναι ύπνος, είπε ο τεχνικός, ο γιατρός λέει ότι είναι μια κατάσταση σαν
νάρκωση, όπως περίπου κάποιος που βγαίνει από το χειρουργείο και αρχίζει να
συνέρχεται.
Ο
τεχνικός μετακίνησε το ποντίκι.
-Για
εννιά περίπου λεπτά δε γίνεται τίποτα, μετά έχει ενδιαφέρον.
Η
πόρτα του δωματίου άνοιξε και μπήκε η Αφροδίτη Κομνηνού. Ήταν ντυμένη με μια
βαθυκόκκινη ρόμπα και ξυπόλυτη. Τα μακριά καστανά μαλλιά της ήταν λυτά στην
πλάτη της. Έκλεισε την πόρτα πίσω της και πήγε κοντά στον Αγγέλου λύνοντας την
ρόμπα της. Την έριξε πάνω σε μια καρέκλα – η κάτι ανάλογο – έξω από το πλάνο
της κάμερας και κάθισε στο κρεβάτι, έσκυψε και φίλησε τον Αγγέλου στο στόμα ενώ
το χέρι της χωνόταν μέσα από το εσώρουχό του. Ο Αγγέλου μουρμούρισε κάτι και η
Αφροδίτη είπε με χαμηλή φωνή.
-Ναι
μωρό μου, είπε. Εδώ είμαι.
-Επεξεργαστήκαμε
το σημείο αυτό, σχολίασε ο τεχνικός, ο Αγγέλου είπε ένα όνομα, Λυδία.
Άρα
νόμιζε ότι ήταν η μνηστή του, σκέφθηκε ο Ραξής, τι πιο φυσιολογικό από το να
κάνει έρωτα μαζί της.
Η
Αφροδίτη παραμέρισε το εσώρουχο του Αγγέλου αποκαλύπτοντας την στύση του. Συνέχισε
να τον χαϊδεύει λίγο ακόμη και μετά βρέθηκε από πάνω του.
Ο
Ραξής θυμήθηκε τα όσα του είχε μεταφέρει ο Μιχάλης για την ερωτική της ζωή και
τις εμπειρίες των φοιτητών μαζί της. Της άρεσε αυτή η στάση.
Ο Αγγέλου βόγκηξε από
ικανοποίηση μέσα στην παραζάλη του και ακολούθησε μια βραχνή κραυγή μαινάδας
από την Αφροδίτη Κομνηνού. Έγειρε πάνω στο σώμα του Αγγέλου και έμεινε εκεί
βαριανασαίνοντας για λίγο. Ύστερα σηκώθηκε και έφυγε.
-Είναι γραμμένες από οκτώ
ώρες. Δεν έγινε τίποτα, είπε ο τεχνικός. Ο Αγγέλου κοιμήθηκε και το πρωί δεν θυμόταν
τίποτα. Νόμιζε προφανώς ότι είχε απλά αφήσει το βίντεο να γράφει και το
έκλεισε. Δεν το έχει προσπελάσει από τότε. Πιθανότατα δεν του χρειάστηκε.
-Ευχαριστώ, είπε ο Ραξής
και άφησε την αίθουσα.
Πέρασε από τον
ιατροδικαστή όπου ρώτησε αυτό που είχε ζητήσει ο Μιχάλης κάνοντας την ίδια
ερώτηση και για την Αφροδίτη και μετά επέστρεψε στο αρχηγείο με ένα περιπολικό.
Από εκεί πήρε το αυτοκίνητό του και ξεκίνησε για το σπίτι του θύματος.
«Η μαμά αντιδρά άσχημα σε
κάθε αναφορά στο μωρό, σαν να μην θέλει να το κάνω. Δε θέλει να γίνει γιαγιά;
Απ’ έξω, απ’ έξω είπε κάτι για αποβολή. Αν την ακούσει ο μπαμπάς θα γίνει
χαμός. Εκείνος είναι πασίχαρης που αποκτήσει εγγόνι. Αφού λέει ότι θα βγει στη
σύνταξη για να πηγαίνει την εγγονή του βόλτα! Φυσικά εγώ και ο Άγγελος είμαστε
ευτυχισμένοι και εκείνος με χαϊδεύει στην κοιλιά συνέχεια και λέει ότι
ανυπομονεί να φουσκώσει. Τα έχει όλα τώρα λέει.»
Ήταν η τελευταία
καταχώρηση μόλις λίγες μέρες πριν. Ο Μιχάλης έκλεισε το ημερολόγιο και το
ακούμπησε στο γραφείο. Δεν μπορούσε να πει ότι είχε κάτι μάθει που θα βοηθούσε,
πέρα από το να καταλάβει λίγο περισσότερο τους ανθρώπους που είχαν βρεθεί
νεκροί. Φοβόταν πως αντιμετώπιζαν το τέλειο έγκλημα.
Η πόρτα που άνοιξε
διέκοψε τις απαισιόδοξες σκέψεις του και τον έκανε να στρέψει εκεί το βλέμμα
του. Ο Ραξής μπήκε στο γραφείο.
-Έχουμε νεότερα; ρώτησε.
-Ναι, είπε ο Ραξής. Μόλις
με ενημέρωσαν ότι βρήκαν τον Βολίδη.
-Θα πας να τον
ανακρίνεις;
-Δε χρειάζεται, είπε ο
Ραξής και κάθισε σε μια πολυθρόνα. Τον συνέλαβαν και του απήγγειλαν κατηγορία
για τετραπλό φόνο. Ομολόγησε προκειμένου να μην τον χρεωθεί.
-Τι ομολόγησε αν όχι τον
φόνο; εκπλάγηκε ο Μιχάλης.
-Κατ’ αρχάς ότι δε
λέγεται Κυριάκος Βολίδης αλλά Μανώλης Δέδες. Είναι μέλος της οργάνωσης
«Επαναστατική Αριστερή Κίνηση» και πήρε τη θέση του οδηγού του Κομνηνού με
σκοπό να τον σκοτώσει. Πριν να γίνει αυτό πρόλαβε κάποιος άλλος και ο Δέδες το
έσκασε. Γιατί; Ήξερε ότι τα χαρτιά με τα οποία παρουσιάστηκε στον Κομνηνό σαν
Βολίδης, και εκείνος τα δέχθηκε γιατί δεν είχε λόγους να υποψιάζεται κάτι, δεν
θα άντεχαν στην εξέταση της αστυνομίας. Εξάλλου αφού είχε πεθάνει ο Κομνηνός
δεν είχε λόγο να παραμείνει. Τώρα προτίμησε να ομολογήσει αυτά παρά να φορτωθεί
την τετραπλή δολοφονία.
-Έκλεισε και αυτό αλλά
είμαστε το ίδιο μακριά από το να βρούμε τον δολοφόνο.
-Κάθε άλλο, είπε ο Ραξής.
Ξέρω ποιος είναι ο δολοφόνος και τι έγινε.
-Ποιος; Πως το ξέρεις;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου