Χωρίς Μάρτυρες 6

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 2

Σε εβδομήντα πέντε χρόνια ζωής μπορείς να έχεις δει τα πάντα, καλά και κακά, μεγαλείο και δυστυχία, την ανθρώπινη φύση στις πιο ύψιστες και στις πιο αχρείες εκδηλώσεις της. Ο Ιάκωβος Κομνηνός ανήκε στην κατηγορία ανθρώπων που τα έχουν δει όλα και δεν μετάνιωνε για τίποτα.
Είχε γεννηθεί τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940, τη μέρα που η μεγαλομανία του Μουσολίνι έσυρε την Ελλάδα στην δίνη του παγκοσμίου πολέμου. Ο πατέρας του Πέτρος έφυγε στο μέτωπο μόλις που είχε προλάβει να τον πάρει στην αγκαλιά του. Την πρώτη του περιπέτεια την είχε σε ηλικία μηνών όταν ακολούθησε με την μητέρα του τον πατέρα του στην Αίγυπτο μετά την ήττα από τους Γερμανούς. Γύρισε στην Ελλάδα τεσσάρων ετών και έτσι η Κατοχή ήταν μια ιστορική γνώση αλλά όχι βίωμα όπως και ο Εμφύλιος που δεν τον θυμόταν καθώς ήταν ακόμα μικρός.
Μπήκε στη σχολή Ευελπίδων το Σεπτέμβριο του 1958 και αποφοίτησε τέσσερα χρόνια αργότερα. Το πραξικόπημα του 1967 τον βρήκε υπολοχαγό στο 564 τάγμα πεζικού στη Νιγρίτα Σερρών. Κράτησε μια στάση επιφυλακτικά εχθρική προς το καθεστώς που του στοίχισε ωστόσο την μετάθεση του στο επιτελείο της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο όπου και βρισκόταν κατά τον μοιραίο Ιούλιο του 1974. Πολέμησε με γενναιότητα και παρασημοφορήθηκε.
Επιστρέφοντας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα συνέχισε την καριέρα του χωρίς άλλο σημαντικό γεγονός και αποστρατεύθηκε το 1988 με το βαθμό του υποστρατήγου εν αποστρατεία. Όπως και πολλοί άλλοι απόστρατοι στράφηκε στην πολιτική αλλά αντίθετα με τους περισσότερους εκείνος δικτυώθηκε καλά και γρήγορα από απλός βουλευτής έφτασε να είναι σημαίνον κομματικό στέλεχος και τώρα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στην χώρα.
Η Κύπρος εκτός από την πολεμική δόξα που βοήθησε και την πολιτική του ανέλιξη του χάρισε και την οικογένεια. Γνώρισε τη Βρετανίδα σοπράνο Λυδία Ντελγάδο και την παντρεύτηκε σχεδόν αμέσως, το Νοέμβριο του 1968. Τον Αύγουστο του 1969 γεννήθηκε ο γιος του και δύο χρόνια αργότερα η κόρη του.
Τον Ιούλιο του 1994 πέθανε η Λυδία από μια αιφνιδιαστική καρδιακή κρίση, παρότι δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα, μόλις λίγες μέρες μετά το γάμο του γιου τους με την Αφροδίτη. Λίγους μήνες μετά σκοτώθηκε η κόρη του σε τροχαίο δυστύχημα.
Δεν ήταν αμάθητος σε θλίψεις και πένθος, το είχε ξαναζήσει, αλλά τώρα δεν ήταν το ίδιο. Τώρα ο γιος του και η οικογένειά του είχαν δολοφονηθεί. Εκείνο το τόσο γλυκό κορίτσι η εγγονή του, που έμοιαζε τόσο στην αξέχαστη τη γυναίκα του, ήταν νεκρό και ο Ιάκωβος Κομνηνός ήθελε το δολοφόνο ακόμα και αν θα κατέβαιναν στην κόλαση για να τον φέρουν. Τι νόημα είχε να είναι πανίσχυρος και ικανός να ανατρέψει την κυβέρνηση αν το ήθελε, αν δεν μπορούσε να πάρει εκδίκηση για τον αφανισμό της οικογένειας του γιου του;
Το είχε ήδη ξεκαθαρίσει στον αρχηγό της αστυνομίας, ήθελε αποτελέσματα, δεν θα ανεχόταν επ’ ουδενί να διαφύγει ο δολοφόνος. Αν δεν τον έβρισκε δεν θα ζητούσε απλά την παραίτησή του, θα τον ξήλωνε ο ίδιος. Ο αρχηγός τον είχε διαβεβαιώσει ότι είχε βάλει στη δουλειά τον καλύτερο άνδρα του.
Καθισμένος στο πίσω μέρος της μαύρης λιμουζίνας του ο Ιάκωβος Κομνηνός κοίταξε το δρόμο έξω, σε λίγο θα έφτανε στο σπίτι του γιου του. Ήθελε άμεση ενημέρωση και θα την είχε, όπως και σκόπευε να λύσει λίγο τα χέρια αυτού του επιθεωρητή. Αν ήταν τόσο καλός όσο έλεγε ο αρχηγός της αστυνομίας θα μπορούσε να έχει αποτελέσματα.
Άπλωσε το χέρι του στο χειριστήριο στο πλευρό της πόρτας και πίεσε το πλήκτρο που κατέβαζε το ειδικό τζάμι που τον χώριζε από τον οδηγό και προσωπικό του βοηθό.
-Χρειάζομαι όσα μπορείς να μάθεις για τον επιθεωρητή Νικόλαο Ραξή και όσο πιο σύντομα γίνεται.

Ο Αλέξιος Αξελός ήταν ένας ψηλός νευρώδης άνδρας με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια με ένα διεισδυτικό βλέμμα που στο δικαστικό του παρελθόν του είχε αποφέρει το προσωνύμιο Γεράκι μαζί με την αποφασιστικότητα που κυνηγούσε τις υποθέσεις που αναλάμβανε σαν εισαγγελέας. Είχε τη φήμη του αδέκαστου που μαζί με την αποτελεσματικότητά του τον ανέβασαν ψηλά στην ιεραρχία των δικαστικών αρχών.
Άφησε τον κλάδο της δικαιοσύνης για την πολιτική στην οποία είχε επιδοθεί με τον ίδιο ζήλο και τώρα όχι απλά ήταν βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος αλλά και μέλος της κυβέρνησης. Εξαιτίας το παρελθόντος του είχε αναλάβει το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Ήταν ευχαριστημένος με την ως τώρα πορεία του και την ισχύ που είχε αποκτήσει. Ή έπρεπε να πει ότι ήταν μέχρι μια ώρα νωρίτερα. Εκείνη την ώρα του είχε τηλεφωνήσει στο προσωπικό του κινητό ο Ιάκωβος Κομνηνός και του είχε ανακοινώσει τη δολοφονία της οικογένειας του γιου του. Του είχε ζητήσει την κινητοποίηση των δικαστικών αρχών για όπου θα ήταν απαραίτητες στην αστυνομία, δεν ήθελε να υπάρξει καμία κωλυσιεργία από γραφειοκρατικές ή υπηρεσιακές αιτίες.
Αλλά ο Αξελός είχε άλλα προβλήματα. Πολύ πιο σημαντικά και επείγοντα που σχετίζονταν με την δολοφονία της οικογένειας του καθηγητή Κομνηνού. Γι’ αυτό και τώρα είχε αποφασίσει να δεχθεί την κλήση του Κομνηνού και να μεταβεί στο χώρο του εγκλήματος.
Καθισμένος στο πίσω μέρος του υπηρεσιακού αυτοκινήτου άνοιξε το κινητό του και έγραψε γρήγορα ένα μήνυμα. Το έστειλε και μετά έμεινε να σκέφτεται.

Η Δωροθέα Κοδράτου τελείωνε τον καφέ της τη στιγμή που η λιμουζίνα του Κομνηνού έστριβε από τη γωνία και το πλήθος των δημοσιογράφων περνούσε σε μια φρενίτιδα δραστηριότητας με τον καθένα να προσπαθεί να πάρει την καταλληλότερη θέση για λήψη και την εκτόξευση ερωτήσεων με επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μια δήλωση.
Έσπευσε να πάει κοντά στον κάμεραμαν της που έδινε μάχη ώμο με ώμο με έναν συνάδερφό του από άλλο κανάλι για το ποιος θα στεκόταν στο συγκεκριμένο σημείο σχεδόν απέναντι από την εξώπορτα του σπιτιού του νεκρού. Ο δικός της κάμεραμαν κέρδισε και εκείνη του έριξε μια επιδοκιμαστική γροθιά στον ώμο πριν πάρει θέση δίπλα του. Προς το παρόν δεν υπήρχαν νέα από την αστυνομία και έτσι δεν είχε κάποια ερώτηση συγκεκριμένη να κάνει στον Κομνηνό, έλπιζε όμως σε μια καλή δήλωση που θα έκανε ένα καλό άνοιγμα στην εκπομπή της.
Η λιμουζίνα σταμάτησε και ο Κομνηνός βγήκε από το αυτοκίνητο. Ψηλός και αρχοντικός με τα γκριζαρισμένα μαλλιά του να τονίζουν αυτήν την αρχοντική εικόνα, ο Ιάκωβος ήταν από τους αγαπημένους των μέσων ενημέρωσης και από εκείνους που ήξεραν να εκμεταλλεύονται αυτήν την σχέση μαζί τους. Αλλά όχι σήμερα, σήμερα δεν θα υπήρχαν αστεϊσμοί με τους δημοσιογράφους ή πολιτικά πηγαδάκια. Βγήκε βλοσυρός από το αυτοκίνητο και στάθηκε ενώ τα φλας αστράφτανε στο μουντό πρωινό. Σήκωσε τα χέρια του προλαβαίνοντας τις ερωτήσεις και ζητώντας ησυχία.
-Δεν θα κάνω δηλώσεις, ακόμα δεν ξέρω τίποτα περισσότερο από το γεγονός ότι ο μοναχογιός μου και όλη του η οικογένεια δολοφονήθηκε. Η αστυνομία μόλις ξεκίνησε τις έρευνες. Θα πω μόνο το εξής απευθυνόμενος στο δολοφόνο. Όποιος και αν είσαι, όπου και αν πας η δικαιοσύνη θα απονεμηθεί. Ευχαριστώ, τίποτα άλλο τώρα.
Προχώρησε στην είσοδο του σπιτιού όπου ο αστυνομικός που στεκόταν φρουρός του άνοιξε και χαιρέτησε επίσημα.
Η Δωροθέα έκανε νόημα στον κάμεραμαν να την ακολουθήσει και έτρεξαν στο βαν. Μπήκαν μέσα και η Δωροθέα φώναξε στον οδηγό να ξεκινήσουν. Κοίταξε το ρολόι της, θα ήταν στην ώρα για να αλλάξει και να πάει στο μακιγιάζ πριν την εκπομπή.
-Στείλε την δήλωση του Κομνηνού στο κανάλι, να την προβάλλουν αμέσως σαν αποκλειστικότητα της εκπομπής.
Εκείνος έκανε ένα νεύμα και βιάστηκε να εκτελέσει την εντολή.

Στο χολ του σπιτιού περίμενε ο αρχηγός της αστυνομίας με έναν μαυρομάλλη άνδρα που δεν ήξερε και τον Αξελό που φαινόταν ενοχλημένος από κάτι. Ο Ιάκωβος πλησίασε και ο υπουργός δικαιοσύνης έσπευσε να τον προϋπαντήσει.
-Ιάκωβε, λυπάμαι πάρα πολύ. Τα θερμά μου συλλυπητήρια.
-Ευχαριστώ Αλέξη, είπε ο Ιάκωβος.
Πήγαν κοντά στους άλλους δύο άνδρες.
-Κύριε Κομνηνέ, είπε ο αρχηγός της αστυνομίας, να σας συστήσω τον επιθεωρητή Ραξή. Έχει αναλάβει την υπόθεση του φόνου.
Ο Ιάκωβος γύρισε και μέτρησε με το βλέμμα τον επιθεωρητή. Είχε ξανακούσει το όνομά του αλλά πρώτη φορά τον συναντούσε και πρόσωπο προς πρόσωπο. Είχε βέβαια ζητήσει και τις πληροφορίες και πίστευε ότι θα είχε μια αρκετά ξεκάθαρη εικόνα. Έτεινε το χέρι του και ο επιθεωρητής το έσφιξε.
-Θα βρω όποιον το έκανε κύριε, είπε σοβαρά ο επιθεωρητής, αυτό μπορώ να σας το υποσχεθώ.
Δεν ήταν καυχησιά απέναντι σε ένα σπουδαίο πρόσωπο, διαπίστωσε ο Ιάκωβος, το εννοούσε. Κούνησε το κεφάλι του αποδεχόμενος τη δήλωση.
-Τι ξέρουμε επιθεωρητά;
-Λίγα πράγματα ακόμα, βρέθηκαν από το προσωπικό νεκροί, δεν υπάρχουν τραύματα και περιμένουμε την νεκροψία να μας πει την αιτία. Οι τρεις γυναίκες δεν είχαν πολλά να πουν και ο σοφέρ έχει εξαφανισθεί.
-Τον αναζητείτε φαντάζομαι.
-Φυσικά, είπε ο Ραξής. Όμως δεν πιστεύω ότι είναι ένοχος επειδή έφυγε. Ίσως τρομοκρατήθηκε από κάτι ή κάποιον και το έκανε. Ή είναι ένοχος και έφυγε γιατί τελείωσε η δουλειά του, αλλά αυτό σημαίνει ότι ήταν εδώ για το σκοπό αυτό ακριβώς άρα έχουμε να αναρωτηθούμε αν ο γιος σας είχε κάποιον εχθρό που θα τον ήθελε νεκρό.
-Όχι, είπε ο Ιάκωβος Κομνηνός. Ο γιος μου ήταν ένας λαμπρός ακαδημαϊκός και είμαι σίγουρος ότι είχε πολλούς συναδέρφους που θα τον ζήλευαν τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό αλλά όχι να τον σκοτώσουν και το ίδιο θα ισχύει και για φοιτητές που θα θεωρούσαν ότι αδικήθηκαν. Δεν είχε εχθρούς, είμαι σίγουρος.
-Εσείς τότε; πρότεινε ο Ραξής. Θα μπορούσε κάποιος να είχε σκοπό να χτυπήσει εσάς ξεκληρίζοντας την οικογένειά σας;
Ο Ιάκωβος έμεινε σιωπηλός για λίγο. Φυσικά είχε εχθρούς, κανένας δεν πετυχαίνει στην πολιτική χωρίς να αποκτήσει μια στρατιά από αυτούς ακόμα και σε μια εποχή που οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κόμματα και στις ιδεολογίες τους ήταν πιο ασαφείς από ποτέ. Αλλά αμφέβαλλε αν και οι πιο ορκισμένοι εχθροί του εντός και εκτός του κόμματος θα έκαναν κάτι τέτοιο. Παρά την ταραχώδη πολιτική της ιστορία η χώρα δεν είχε να επιδείξει παρά μόνο δύο πολιτικές δολοφονίες σε διάστημα μισού και πλέον αιώνα με τη δεύτερη να είναι έργο τρομοκρατικής οργάνωσης.
-Ίσως πρόκειται για τρομοκρατικό χτύπημα, είπε τελικά.
-Αν είναι έτσι, είπε ο Ραξής, σύντομα θα έχουμε προκήρυξη ειδικά με τη δημοσιότητα που θα πάρει το νέο. Αλλά προσωπικά αμφιβάλλω. Είναι ένα αθόρυβο και αναίμακτο χτύπημα, δεν ταιριάζει με το προφίλ καμίας οργάνωσης που να δραστηριοποιείται στη χώρα μας αυτή τη στιγμή.
Ο Ιάκωβος τον άκουγε σκεπτικός, η αναλυτική του σκέψη καθησύχαζε λίγο την οργή που ένιωθε μέσα του. Αυτός ο αστυνομικός έδειχνε ικανός να βρει τον υπεύθυνο για το φοβερό έγκλημα.
-Υπάρχει άλλη μια πιθανή οδός έρευνας, είπε ο Ραξής, να ήταν ένας ο στόχος αλλά από κακό υπολογισμό να υπήρξαν παράπλευρες απώλειες.
-Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να υπάρχουν και πάλι εχθροί, είπε ο Ιάκωβος.
-Ναι αλλά αλλάζει η ταυτότητά τους, πρόσθεσε ο Ραξής. Μπορεί να μιλάμε για κάποιον εχθρό άλλου μέλους της οικογενείας. Ας πούμε της Αφροδίτης Κομνηνού. Κάποιος δυσαρεστημένος ασθενής, κάποιος που μπορεί να θεωρεί ότι τον κατέστρεψε.
-Δεν γνωρίζω κάτι τέτοιο, είπε ο Ιάκωβος.
Δίπλα του ο Αξελός δαγκώθηκε αλλά πέρασε απαρατήρητο και είχε ξαναβρεί το απαθές ύφος του όταν ο Ιάκωβος στράφηκε σε εκείνον.
-Αλέξη θέλω να μην σταθεί εμπόδιο τίποτα στην έρευνα του κυρίου Ραξή, κανένα θέμα εντάλματος ή νομοτυπικό κώλυμα ή κενό νόμου ή κάποιο άλλο από τα συνήθη δικηγορίστικα τερτίπια. Ούτε καν προστασία απορρήτου. Όποιος σκότωσε το γιο μου θα πρέπει να βρεθεί και να τιμωρηθεί.
Ο Αξελός ένευσε.
-Επιθεωρητά αν βρείτε κάποιο εμπόδιο να απευθυνθείτε προσωπικά σε μένα στο γραφείο μου στο υπουργείο.
-Ευχαριστώ, είπε ο Ραξής.
Ο Ιάκωβος στράφηκε στον αρχηγό της αστυνομίας.
-Η υπόθεση βλέπω ότι έχει ανατεθεί σε έναν ικανό άνθρωπο, δεν θέλω να αποτύχει από έλλειψη μέσων ή πόρων, έχει απόλυτη προτεραιότητα.
-Μάλιστα, είπε ο αρχηγός.
Ο Αξελός ωστόσο είχε άλλη άποψη.
-Αν μαθευτεί αυτό θα βλάψει την εικόνα και το κύρος της κυβέρνησης. Καταλαβαίνω τον πόνο σου και την επιθυμία σου για δικαιοσύνη αλλά σκέψου πως θα αντιδράσει ο κάθε πολίτης αν δει τέτοια επικέντρωση στη δική σου υπόθεση. Για την αστυνομία πρέπει να είναι απλά άλλη μια υπόθεση φόνου και ας είσαι αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως.
-Το πολιτικό κόστος αυτή τη στιγμή με αφήνει παγερά αδιάφορο, Αλέξη, είπε ο Κομνηνός, θα φέρω ανάποδα τον κόσμο αν χρειαστεί. Εσύ φρόντισε απλά αυτά που πρέπει.
Ο Αξελός έκανε ένα κοφτό νεύμα και έφυγε χωρίς να χαιρετήσει προφανώς καθόλου ευχαριστημένος με τον Ιάκωβο. Βγήκε από το σπίτι χτυπώντας την πόρτα πίσω του. Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως είχε ήδη πάψει να τον προσέχει. Έβγαλε από μια τσέπη του μια κάρτα και έναν επίχρυσο στυλό από μια άλλη. Έγραψε με μεγάλα ευδιάκριτα ψηφία έναν αριθμό τηλεφώνου.
-Αυτό είναι το προσωπικό μου τηλέφωνο επιθεωρητά, μη διστάσετε οποιαδήποτε ώρα με χρειαστείτε να καλέσετε.
-Ευχαριστώ, κύριε.
Ο Ιάκωβος στράφηκε να φύγει. Δεν ήθελε να παραμείνει άλλο στο σπίτι αυτό όπου είχε περάσει όλες τις ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές τα τελευταία χρόνια αλλά τώρα είχε συμβεί το πιο αποτρόπαιο γεγονός της ζωής του. Δεν θα ξαναερχόταν αν ήταν δυνατό.
Ο αρχηγός έμεινε μόνος με το Ραξή.
-Μπράβο, μας έβγαλες ασπροπρόσωπους σήμερα. Πιάσε το δολοφόνο και θα μπορείς να του ζητήσεις ακόμα και βουλευτική έδρα.
-Δεν με απασχολεί, τη δουλειά μου θέλω να κάνω και να βρω ποιος και γιατί σκότωσε τέσσερις ανθρώπους.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)