Η Δωροθέα Κοδράτου
κοιτάχτηκε στον καθρέφτη για μια γρήγορη επιθεώρηση της εικόνας της πριν βγει
από το βαν για το επιτόπιο ρεπορτάζ. Αυτό που αντίκρισε την ικανοποίησε πλήρως
και χαμογέλασε αυτάρεσκα στο είδωλό της πριν βγει στο παγωμένο πρωινό του
Δεκέμβρη που μόλις ξημέρωνε. Στο δρόμο έξω από την κατοικία του Πέτρου Κομνηνού
εκτός από τα περιπολικά και τα ασθενοφόρα τώρα ήταν μαζεμένα και μια ντουζίνα
ακόμα αυτοκίνητα, τα περισσότερα βαν εξωτερικών μεταδόσεων των μεγαλύτερων
καναλιών και μερικοί δημοσιογράφοι των έντυπων μέσων ενημέρωσης.
Ο Πέτρος Κομνηνός ήταν
ένας λαμπρός ακαδημαϊκός αλλά το όνομά του δεν σήμαινε τίποτα στο ευρύ κοινό, ή
μάλλον δεν θα σήμαινε αν δεν ήταν γιος του Ιάκωβου Κομνηνού, υπουργού παρά τω
πρωθυπουργώ και αντιπροέδρου της κυβερνήσεως. Και το γεγονός ότι είχε τώρα
δολοφονηθεί με ολόκληρη την οικογένειά του σήμαινε την πρώτη είδηση της ημέρας.
Στάθηκε στη μέση του
δρόμου με το σπίτι πίσω της, ο κάμεραμαν στάθηκε απέναντί της με την κάμερα ήδη
στον ώμο. Της έκανε έναν νόημα να μετακινηθεί λίγο δεξιά για να είναι μέσα στο
πλάνο και το σπίτι και μετά της έδωσε το σήμα να ξεκινήσει.
-Καλημέρα κυρίες και
κύριοι από το Ψυχικό, με ένα φρικτό έγκλημα ξεκίνησε η σημερινή μέρα πριν ακόμα
ξημερώσει. Ο καθηγητής Πέτρος Κομνηνός, γιος του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως
Ιάκωβου Κομνηνού και της αείμνηστης σοπράνο Λυδίας Ντελγάδο, βρέθηκε τη νύχτα
νεκρός. Νεκρή είναι επίσης η σύζυγός του και η κόρη του. Υποψίες για πολιτικά
κίνητρα υπάρχουν σίγουρα αν και ακόμα δεν ξέρουμε τι πιστεύει ή τι έχει
ανακαλύψει η αστυνομία. Το Πρωινό Δελτίο θα είναι μαζί σας για να σας
ενημερώσει για όλες τις εξελίξεις.
Η κάμερα σταμάτησε και η
Δωροθέα Κοδράτου άφησε το μικρόφωνο. Είχε κάνει την εισαγωγή. Τώρα θα άφηνε για
λίγο το κοινό να κάνει τις εικασίες του ως τις οκτώ που θα ξεκινούσε η ζωντανή
εκπομπή. Ως εκείνη την ώρα θα είχε βρει και άλλες πληροφορίες, μπορεί και η
πηγή της μέσα στην υπηρεσία να της έφερνε κάτι καλό.
-Στείλε το στο κανάλι, να
το προβάλλουν σαν εισαγωγικό της εκπομπής, είπε στον κάμεραμαν που έσπευσε να
εκτελέσει την εντολή στο βαν. Δεν ήταν μόνο ότι οι εντολές της έπρεπε να
εκτελούνται σαν να προέρχονταν από τον καναλάρχη, γιατί οι διασυνδέσεις της
έφταναν ως αυτόν και ψηλότερα ακόμα, αλλά και γιατί ήταν καλή στη δουλειά της
και πετύχαινε πολλές πρωτιές για την εκπομπή της.
Η βοηθός της της έφερε
ένα χάρτινο κύπελλο με ζεστό καφέ και εκείνη τον πήρε και τον κράτησε κοντά στο
πρόσωπό της να την ζεστάνει ο ατμός που έβγαινε. Έριξε μια ματιά στους υπόλοιπους,
κανείς δεν φαινόταν να έχει κάτι περισσότερο και οι πιο πολλοί κρατούσαν στάση
αναμονής. Στράφηκε προς το σπίτι και έπιασε τον έναν από τους αστυνομικούς στην
είσοδο να την κοιτάζει εξεταστικά. Όχι επειδή ήταν γνωστή παραγωγός αλλά γιατί
ήταν μια όμορφή γυναίκα, ψηλή με γυμνασμένο θελκτικό σώμα και ένα γοητευτικό
πρόσωπο. Χαμογέλασε, της άρεσε να τραβάει σαν μαγνήτης τα ανδρικά βλέμματα.
Ένας αστυνομικός βγήκε
και ανακοίνωσε δυνατά:
-Θα βγάλουμε τα σώματα
των θυμάτων, παρακαλούμε να μην πλησιάσετε για το φόβο αλλοίωσης τυχόν
στοιχείων.
Ένευσε στον κάμεραμαν να
τραβήξει τη μεταφορά των σωμάτων, θα ήταν οι σκηνές που θα προβάλλονταν ξανά
και ξανά μαζί με φωτογραφίες των θυμάτων στα δελτία ειδήσεων και θα ανέβαζαν τα
νούμερα της τηλεθέασης.
Με την αποχώρηση του
ιατροδικαστή με τα σώματα και της σήμανσης το σπίτι απέμεινε παράξενα ήσυχο. Ο
Μιχάλης στράφηκε στον Ραξή. Είχαν παραμείνει στο χολ ενώ ο Φίλιππος έξω
κανόνιζε την ασφάλεια του χώρου και τις βάρδιες.
-Τι κάνουμε τώρα; ρώτησε
ο Μιχάλης στηριγμένος στο μπαστούνι του.
-Θα μιλήσουμε με το
προσωπικό. Αλλά ας δούμε τι ξέρουμε ως εδώ. Τέσσερις νεκροί, από τι και πως
ακόμα δεν ξέρουμε, πάντως χωρίς φανερά τραύματα. Κανένας δεν πήρε είδηση
τίποτα, ένας σοφέρ που αγνοείται και πουθενά ίχνη διάρρηξης.
-Το έσκασε σαν ένοχος;
-Είναι το πιο προφανές,
ενοχοποιείται έτσι. Δεν το αποκλείω αλλά δεν θα αφήσω κάτι που να μην το
εξετάσω. Λοιπόν, πάμε να δούμε τις τρεις μάρτυρες. Σε κάθε περίπτωση θα
φροντίσω να βγούμε έξω και θα σε αφήσουμε μόνο μέσα. Ρίξε μια ματιά για να δεις
αν θα βρεις κάτι ενδιαφέρον.
Το προσωπικό έμενε σε
έναν χώρο σχεδόν αυτόνομο. Η πόρτα από το μεγάλο χολ οδηγούσε σε ένα πολύ
μικρότερο χολ, ούτε το ένα τρίτο του μεγάλου, στο οποίο ανοίγονταν τρεις πόρτες
μια για το δωμάτιο της μαγείρισσας, μια για αυτό του σοφέρ και μια για το
δωμάτιο που μοιράζονταν οι δύο καμαριέρες.
Επισκέφθηκαν την
μαγείρισσα πρώτα. Ήταν μια μεσόκοπη γυναίκα με μαύρα μαλλιά στολισμένα από
γκρίζες πινελιές και καλοκάγαθο πρόσωπο. Ήταν μια γεμάτη κάπως στρουμπουλή
γυναίκα όπως είναι η εικόνα που έχουν οι περισσότεροι για μια μαγείρισσα.
-Δήμητρα Ζίκου, είπε
δίνοντας το στοιχεία της και πρόσθεσε αμήχανα, ετών εξήντα.
-Μάλιστα, είπε ο Ραξής
και στάθηκε ακουμπισμένος στο κούφωμα της πόρτας. Υπέδειξε με ένα νεύμα στον
Μιχάλη να καθίσει στην μόνη καρέκλα στο δωμάτιο. Ήσασταν πολλά χρόνια στην
υπηρεσία του καθηγητή;
-21 χρόνια, είπε η
μαγείρισσα, σαν χθες το θυμάμαι που ήρθα από το χωριό αναζητώντας δουλειά και
με μόνο εφόδιο το πόσο καλά ήξερα να μαγειρεύω. Βρήκα δουλειά κοντά στον
καθηγητή, τότε νιόπαντρος με την Αφροδίτη. Τους άρεσε το μαγείρεμά μου,
πολυάσχολοι και οι δύο χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να ασχοληθούν με το θέμα
ταιριάξαμε μια χαρά.
-Μένατε εδώ πάντα;
-Έμεινα τα πρώτα χρόνια,
μετά παντρεύτηκα και έμενα σε δικό μου σπίτι. Ερχόμουν κάποιες ώρες μόνο
μαγείρευα και επέστρεφα. Από όταν χήρεψα, πριν από δέκα χρόνια, ο καθηγητής μου
ζήτησε να έρθω να μείνω εδώ και να αναλάβω το μαγείρεμα και να επιβλέπω όλο το
νοικοκυριό.
-Κατάλαβα, είπε ο Ραξής. Για
απόψε τι μπορείτε να μας πείτε;
-Λίγα πράγματα, το βράδυ
ο καθηγητής και η οικογένειά του δείπνησαν κανονικά και μετά αποσυρθήκανε. Θα
πίνανε ένα ποτάκι στο σαλόνι πάνω και μετά θα πηγαίνανε για ύπνο.
-Μάλιστα. Εσύ τι έκανες;
-Αφού τελείωσα με την
κουζίνα ήρθα και ξάπλωσα, δεν κοιμήθηκα αμέσως, έχουν αρχίσει να με ταλαιπωρούν
λίγα αρθριτικά αλλά όταν το έκανα κοιμήθηκα καλά και ξύπνησα από ένα ουρλιαχτό!
Ήταν η Ειρήνη που ούρλιαζε. Πήγαμε να δούμε τι έγινε και μας είπε ότι βρήκε τον
καθηγητή νεκρό. Έτρεξα μέσα και τον είδα, ήταν πράγματι νεκρός, παγωμένος.
Επειδή τα ουρλιαχτά της Ειρήνης δεν είχαν ξυπνήσει την οικογένεια πήγαμε με την
Αγνή να δούμε τι κάνουν. Ανακάλυψε η Αγνή και εκείνους νεκρούς. Δεν άντεξα να
το δω αυτό. Τη μικρή Λυδία που την ήξερα από τη μέρα που γεννήθηκε.
Ο Ραξής την άκουσε με
προσοχή χωρίς να διακόψει. Όταν η μαγείρισσα σταμάτησε να μιλάει τη ρώτησε:
-Για το σοφέρ τι μπορείτε
να μου πείτε;
-Τον Κυριάκο; Λιγομίλητος
άνδρας, σκληρός και άπονος. Δεν ξέρω που τον βρήκε ο μακαρίτης. Ίσως να μην
έβρισκε άλλο σε τόσο σύντομο χρόνο. Είχαν εκείνο το τροχαίο που σκοτώθηκε ο
Παύλος που τον είχε πολλά χρόνια μετά δεν μπορούσε να οδηγήσει και ο ίδιος και
το έκανε εξ’ ανάγκης.
-Για το πρόσωπό του τι ξέρεις;
-Τίποτα, δεν πολυμιλούσε
και όταν μιλούσε ήταν γενικά, όχι για τον εαυτό του.
-Εσύ περνούσες τη μέρα
στην κουζίνα;
-Αυτή είναι η δουλειά
μου, είπε η μαγείρισσα.
-Μπορώ να δω την κουζίνα;
-Βεβαίως, είναι στη
μεγάλη πόρτα του χολ απέναντι. Είναι ανοιχτή, δεν την κλειδώναμε ποτέ.
-Θα ήθελα να έρθετε μαζί
μου, ίσως χρειαστεί κάτι να μου εξηγήσετε.
Η μαγείρισσα χωρίς να φέρει
αντίρρηση τον ακολούθησε. Πέρασαν το μεγάλο χολ που ήταν ήσυχο και μπήκαν στην
κουζίνα. Το δάπεδο ήταν από τα ίδια πλακάκια όπως και το χολ ενώ οι τοίχοι
είχαν γκριζόλευκα πλακάκια με σχέδια λουλουδιών.
Απέναντί τους όπως μπήκαν
υπήρχαν οι κλασσικές συσκευές, κουζίνα και ψυγείο, ένας μεγάλος πάγκος για να
δουλεύει η μαγείρισσα ενώ στο τοίχο δίπλα τους μια σειρά ντουλάπια από ακριβό
ξύλο περιείχαν σερβίτσια για το φαγητό της οικογένειας και καλεσμένων σε
επίσημες περιστάσεις. Δεξιά που ήταν η στενή πλευρά του ορθογωνίου της κουζίνας
βρίσκονταν τα ντουλάπια με τα χρειαζούμενα στην μαγείρισσα και μια σειρά
σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε μια μικρή πόρτα.
-Που οδηγεί αυτή η πόρτα;
ρώτησε ο Ραξής.
-Είναι μια βοηθητική
σκάλα που οδηγεί στον πρώτο όροφο σε ένα βοηθητικό δωμάτιο για χρήση από το
προσωπικό κατά το σερβίρισμα του φαγητού.
Ο Ραξής ανέβηκε τα σκαλιά
και άνοιξε την πόρτα. Έριξε μια ματιά στη σκάλα και την έκλεισε ξανά. Ύστερα
κοίταξε την κουζίνα από ψηλά. Δεν υπήρχε κάτι να βρεθεί εδώ πιθανότατα.
Κατέβηκε από τη σκάλα. Απέναντι ανοιγόταν μια μικρή αποθήκη και μια πόρτα που
οδηγούσε στον κήπο προφανώς για τις δουλειές ώστε να μην χρησιμοποιείται η
κυρία είσοδος. Ήταν κλειδωμένη και ο επιθεωρητής ρώτησε την μαγείρισσα.
-Το κλειδί αυτής της
πόρτας ποιος το έχει;
-Εγώ, το έχω πάντα πάνω
μου και το έχω και τώρα.
-Το χρησιμοποίησες
πρόσφατα;
-Χθες το πρωί που βγάλαμε
σκουπίδια.
Ο Ραξής της ένευσε να τον
ακολουθήσει και επέστρεψαν στο δωμάτιό της. Ο Μιχάλης φαινόταν να μην έχει
κουνηθεί στο διάστημα της απουσίας τους,
-Ευχαριστώ, είπε στη μαγείρισσα,
μπορείτε να καθίσετε εδώ ως που να σας πούμε τι θα κάνετε.
Βγήκε από το δωμάτιο με
τον Μιχάλη. Στάθηκε στο μικρό χολ και γύρισε στο φίλο του.
-Δεν υπήρχε τίποτα, ένα
κρεβάτι, ένα κομοδίνο, μια καρέκλα και μια ντουλάπα, όπως είδες. Ρούχα στην
ντουλάπα, μικροπράγματα στο κομοδίνο, τίποτα ύποπτο ή ενδιαφέρον. Έχει ένα
βιβλιάριο με τριάντα χιλιάδες ευρώ και κάτι ψιλά αλλά υποθέτω μπορεί και
αποταμιεύει μιας και δεν θα έχει εδώ πολλά έξοδα.
-Εντάξει, δεν περίμενα να
το έχει κάνει εκείνη.
-Κρίμα που δεν έχουμε μπάτλερ
ε; Θα ήταν η κλασσική λύση.
Ο Ραξής χαμογέλασε με την
αναφορά του Μιχάλη και μετά είπε:
-Θα μιλήσω με τις δύο
καμαριέρες μαζί και μετά θα κάνω τα ίδια με την μαγείρισσα.
-Δεν θα τις ανακρίνεις
χωριστά; Ίσως έτσι βρεις κάποια αντίφαση, είπε ο Μιχάλης.
-Όχι, είπε ο Ραξής, αν
είναι αναμεμιγμένες στο έγκλημα θα είναι μαζί και όχι χωριστά άρα θα έχουν
συνεννοηθεί. Έλα πάμε μέσα να δούμε τι έχουν να μας πουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου