Ι.
Τα τύμπανα ήχησαν ρυθμικά
καθώς ο κρατούμενος ανέβηκε στο ικρίωμα και σταμάτησαν. Η πλατεία γύρω ήταν
ασφυκτικά γεμάτη με κόσμο που είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την
εκτέλεση, νέοι και γέροι, επαγγελματίες και αγρότες, άνδρες και γυναίκες. Όλοι
αυτοί πίεζαν τη γραμμή των στρατιωτών για μια καλύτερη θέση κοντά στο χώρο της
εκτέλεσης ώστε να έχουν καλύτερη θέα.
Πάνω στο ικρίωμα
βρίσκονταν τρείς άνδρες μόνο. Ο μελλοθάνατος, ντυμένος με ένα απλό πουκάμισο
και ένα παντελόνι, ο δήμιος ντυμένος στα μαύρα και με την κουκούλα να κρύβει τα
χαρακτηριστικά του, και ο δικαστής με την επίσημη στολή του και το
χαρακτηριστικό κόκκινο σκούφο.
-Μιχαήλ Βοτανειάτη,
καταδικάστηκες σε θάνατο για στάση και υποκίνηση σε στάση, έχεις να δηλώσεις
τίποτα;
-Ότι χαίρομαι που θα
πεθάνω και δε θα ακούω τη φλυαρία σου, απάντησε ο κρατούμενος αρκετά δυνατά για
να τον ακούσουν όλοι.
Γέλια ακούστηκαν από το
πλήθος. Με μια γκριμάτσα απέχθειας ο δικαστής ένευσε στο δήμιο που τον γονάτισε
και έσπρωξε το κεφάλι του στην αιματοβαμμένη επιφάνεια του κούτσουρου
εκτέλεσης. Ύψωσε το τσεκούρι που γυάλισε στο φως του πρωινού.
-Σταματήστε την εκτέλεση!
Ακούστηκε μια φωνή συνοδευόμενη από μουρμουρητά απογοήτευσης του πλήθους.
Ένας άνδρας είχε μπει
στην πλατεία, ήταν έφιππος και ντυμένος με ρούχα αυλικού στο Μεγάλο Παλάτιο.
-Κρατούμενε, ο δούκας
Αξιώτης, έχει μια πρόταση για εσένα.
Ο δήμιος σήκωσε όρθιο τον
μελλοθάνατο που αντίκριζε τώρα κατά πρόσωπο τον αυλικό.
-Θα σου δοθεί χάρη αν
δεχθείς να ταξιδέψεις στο μοναστήρι τη Πέτρας μεταφέροντας εκεί ένα ανίερο
αντικείμενο που πρέπει να καταστραφεί.
Μουρμουρητά διέτρεξαν το
πλήθος, η επιλογή που δινόταν στον κατάδικο δεν ήταν και αξιοζήλευτη. Θα
γλίτωνε προσωρινά τη ζωή του αλλά θα έπρεπε να πολεμήσει για να επιβιώσει σε
αυτό το ταξίδι, το μοναστήρι βρισκόταν σε ένα πυκνό δάσος μέσα στο οποίο
κινούνταν πολλά επικίνδυνα όντα πολιορκώντας το μοναστήρι και ψάχνοντας για την
ευκαιρία να το καταστρέψουν. Πολλοί είχαν πεθάνει με φρικτό θάνατο στα
μονοπάτια του.
-Δέχομαι, είπε ο
μελλοθάνατος αγέρωχα κάνοντας και πάλι το κοινό να επιδοθεί σε ψιθύρους.
Χωρίς πολλές τυπικότητες
τον κατέβασαν από το ικρίωμα και παραδόθηκε στην φροντίδα του αυλικού που τον
επιβίβασε σε ένα δεύτερο άλογο και πήραν το δρόμο για το παλάτι του διοικητή
της πόλης,
-Τι θα μεταφέρω στο
μοναστήρι; ρώτησε ο μέχρι πριν λίγο μελλοθάνατος διασχίζοντας τους δρόμους της
πόλης της Ακροκώμης.
-Θα συνοδεύσεις μια
κρατούμενη, αυτή δεν είναι καμίας σημασίας. Φοράει ένα μενταγιόν όμως που
πρέπει να καταστραφεί και μόνο εκεί μπορεί να γίνει αυτό.
-Γιατί δεν της το βγάζετε
και να το μεταφέρω μόνο αυτό;
-Είναι καταραμένο, όποιος
το δοκίμασε κάηκε και έχασε τουλάχιστον ένα δάκτυλο.
-Πολύ ωραία, θα τη
συνοδεύσω, είπε ο Βοτανειάτης, αλλά θέλω τα όπλα μου και τους συντρόφους μου
που είναι στα μπουντρούμια της φυλακής του Ιελισσαίου.
-Εντάξει, ας πάμε εκεί
κατευθείαν, εκεί την έχουμε και αυτή.
-Θέλω και τριάντα χρυσά
νομίσματα, χρειάζομαι ρούχα και θα χρειάζονται και αυτοί.
Ο άλλος άνδρας έβγαλε από
μια τσέπη της πολυτελούς ενδυμασίας του ένα πουγκί και του το έδωσε. Πήρανε ένα
μακρύ λασπωμένο δρόμο αλλάζοντας προορισμό.
-Σαράντα, και για τα
έξοδα του ταξιδιού, κανόνισε να φτάσουν.
Φτάσανε στις φυλακές.
Είχαν πάρει το όνομά τους από τον έπαρχο που είχε χτίσει το αρχικό κτίσμα κάπου
τρεις αιώνες πριν, και ήταν σκοτεινές και γεμάτες υγρασία. Με οδηγό τον αυλικό
ο Βοτανειάτης πέρασε την πύλη από την οποία είχε βγει μόλις λίγες ώρες πριν και
κατέβηκε τα σκαλιά για τα υπόγεια όπου κρατούνταν οι μελλοθάνατοι. Εδώ
κινούνταν με το φως πυρσών που κρατούσαν οι δεσμοφύλακες ενώ ο αυλικός συνοδός
του κρατούσε ένα αρωματισμένο μαντήλι στη μύτη του. Ο Βοτανειάτης σταμάτησε
μπροστά σε ένα κελί που βρίσκονταν δύο αλυσοδεμένοι άνδρες. Αυτοί στην αρχή δεν
κινήθηκαν αλλά συνειδητοποιώντας ποιος στεκόταν στο διάδρομο σηκώθηκαν όρθιοι.
-Στρατηγέ, είπε ο ένας,
είσαι εσύ; Σε φέρανε πίσω;
-Μου δίνουν, και σε’ σας
αν έρθετε μαζί μου, χάρη αρκεί να εκτελέσουμε μια αποστολή.
-Μαζί σου στρατηγέ και
στην κόλαση, είπε ο ίδιος άνδρας.
-Βάλρους; είπε στον άλλο
ο Βοτανειάτης.
-Χειρότερα από εδώ δεν
πρόκειται να είναι, είπε ο πολεμιστής που το κεφάλι του σχεδόν άγγιζε την
οροφή.
Ο αυλικός έκανε ένα νόημα
να ανοίξουν το κελί και να λύσουν τους άνδρες. Πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Στην αυλή ο αυλικός στάθηκε και διέταξε να φέρουν την κρατούμενη. Δυο φύλακες
το έκαναν, μπήκαν σε ένα κελί που ήταν απομονωμένο από τα άλλα και επέστρεψαν
με μια κοπέλα ανάμεσά τους. Ήταν ολόγυμνη εκτός από ένα βαρύ μενταγιόν που
κρεμόταν στα στήθη της.
-Για όνομα του Θεού! είπε
ο Βοτανειάτης. Ακόμα και μια κρατούμενη έχει δικαίωμα στην αξιοπρέπειά της!
-Δώσε της εσύ ρούχα αν
θες, μούγκρισε ένας από τους φύλακες.
Ο Βοτανειάτης έβγαλε το
μανδύα του και τη σκέπασε.
-Πως λένε; ρώτησε την
κοπέλα.
-Λυδία, είπε εκείνη χωρίς
να σηκώσει το βλέμμα από το χώμα.
-Θα την πάρουμε εμείς
τώρα, είπε ο Βοτανειάτης.
Οι φύλακες κοίταξαν τον
αυλικό που ένευσε καταφατικά.
-Άρχοντά μου, ήρθε μια
φωνή πίσω τους, αφού θα την πάρετε πρέπει να έρθω και εγώ μαζί σας.
Ο Βοτανειάτης στράφηκε
και είδε να τον πλησιάζει ένας νεαρός άνδρας ντυμένος με το ράσο μοναχού και
κατάλαβε από το κουκούλιο που φορούσε ότι ανήκε στο τάγμα της μονής στην Πέτρα.
Ήταν νεαρός, λεπτοκαμωμένος και ψηλός, είχε μακριά, καστανά μαλλιά πιασμένα σε
κοτσίδα και γενειάδα στο ίδιο χρώμα που έφτανε ως το στέρνο του.
-Έχω από τον ηγούμενό μου
την εντολή να την συνοδέψω στη μονή μας.
-Πως σε λένε αδερφέ;
ρώτησε ο Βοτανειάτης χρησιμοποιώντας την συνηθισμένη ανάμεσα στους μοναχούς
προσφώνηση.
-Φαύστο κύριε.
-Εντάξει αδερφέ Φαύστε,
θα περάσουμε από τα λουτρά του Πανδρόσου να συμμαζευτούμε και θα ξεκινήσουμε.
6 σχόλια:
Φίλε με τρελαίνει η ονοματοδοσία σου στους χαρακτήρες σου. Έχει μια ποίηση από μόνη της. Η δε εμμονή σου στο επικό μυθιστόρημα εποχής πλέον φανερώνει και την αγάπη σου. Είναι πολύ ενδιαφέρον και μου αρέσει.
Μιά πρόταση: Γιατί δεν αναρτάς έργα σου στο wattpad ; Σκέψου το σε παρακαλώ και είμαι στη διάθεσή σου για ότι χρειαστείς σε υποστήριξη.
Την καλησπέρα μου.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε μου. Το είδος του φανταστικού είναι από τα πλέον αγαπημένα μου. έχω ανεβάσει και στο wattpad έργα μου. Δεν θα έτυχε απλά αν τα δεις.
Ώπαααα! Μισό λεπτό, έχω και ένα ....αλτςχάιμερ μεγάλος άνθρωπος. Για δώσε μου λινκ καλέ μου φίλε να συντονιστώ γιατί το θέλω πολύ. Περιμένω έτσι;
Αν πας στο προφίλ μου θα τις δεις: https://www.wattpad.com/user/WilliamTear
Ναι! Επιτέλους το ξαναβρίσκω! Σε ευχαριστώ. Σε περιμένω ενεργό και συμμέτοχο με τα έργα σου ναι;
Έχω βάλει κάποια πράγματα εκεί και θα βάλω και άλλα.
Δημοσίευση σχολίου