Ακούγεται κάπως οξύμωρο
αλλά ένα πράγμα που χρειάζεται να κάνω για πόδι μου, είναι να περπατάω παρά τον
σοβαρό τραυματισμό που υπέστη. Έτσι κάθε πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει καλά καλά, κάνω
τον πρωινό μου περίπατο εκτός και αν ο καιρός δεν το επιτρέπει. Με τη συνοδεία
λίγης μουσικής και με τις σκέψεις μου να γυρνάνε στη συγγραφή κάνω τη βόλτα μου
και επιστρέφω. Αφοσιώνομαι τόσο πολύ στις σκέψεις αυτές που μια φορά προσπέρασα
το σπίτι μου επιστρέφοντας για εκατό μέτρα πριν το συνειδητοποιήσω και κάνω πίσω
γελώντας με τον εαυτό μου.
Εσείς περπατάτε; Τι κάνετε
τότε; Τι σκέφτεστε;
2 σχόλια:
Ω αυτό είναι εξαιρετικό. Αν μπορείς και το κάνεις, αυτή η ώρα είναι υπέροχη. Μπράβο.
Ναι είναι ωραία ώρα, μου κάνουν παρέα τα αηδόνια και οι γάτες, καλά δεν κοιμούνται ποτέ αυτά τα ζωντανά;
Δημοσίευση σχολίου