Νυχτερινή Πένα

Το νερό φλοίσβιζε στις όχθες του μικρού νησιού στα πόδια του μεγάλου κτίσματος στο οποίο είχε δώσει το όνομά του ενώ ο αέρας φυσούσε τη δροσερή αύρα πάνω σ’ αυτό. Ο φάρος της Αλεξάνδρειας πάνω στο ομώνυμο νησί ήταν το σήμα κατατεθέν της μεγάλης πόλης και το πρώτο πράγμα που έβλεπε κανείς μπαίνοντας στο λιμάνι. Είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή λίγα χρόνια πριν και ήδη θεωρείτο ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

Αλλά ο νεαρός λόγιος που καθόταν σε ένα δωμάτιο ψηλά, με την θαλασσινή αύρα να τον δροσίζει, σκυμμένος πάνω από μια μεγάλη περγαμηνή δεν σκεφτόταν τίποτα σχετικό. Ήταν ένας από τους εβδομήντα δύο Εβραίους λόγιους που είχε επιστρατεύσει ο φαραώ Πτολεμαίος Φιλάδελφος για να μεταφράσουν τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης από την Αραμαϊκή στην Ελληνική γλώσσα.

Όταν μοιράστηκε η δουλειά εκείνος είχε αναλάβει να μεταφράσει το βιβλίο της προφητείας του Ησαΐα. Τις προηγούμενες μέρες είχε ολοκληρώσει την μετάφραση των πρώτων έξι κεφαλαίων και σήμερα είχε ξεκινήσει από το πρωί το έβδομο.

«Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» διάβασε και σταμάτησε.

Αυτό ήταν προφανώς λάθος του γραφέα που είχε κάνει την αντιγραφή. Το πρωτότυπο κείμενο δεν θα έλεγε παρθένος, μια παρθένος να γεννήσει; Πως θα ήταν δυνατόν; Έριξε μια ματιά στο τραπέζι γύρω του με τα σύνεργά του. Βρήκε το μαχαιρίδιο που χρησιμοποιούσαν για το ξύσιμο των περγαμηνών και το πήρε στο χέρι του. Θα έξυνε την περγαμηνή ίσα για να σβήσει τη λέξη και να γράψει το σωστό που θα έπρεπε να είναι νεανίς.

-Συμεών!

Μια φιλική φωνή τον σταμάτησε. Ήταν μια φωνή καλοσυνάτη και ζεστή αλλά με το κύρος μιας ανώτερης αυθεντίας. Ανέβλεψε και αμέσως ξανάσκυψε το κεφάλι έκθαμβος και γεμάτος δέος, γιατί αυτός που του είχε μιλήσει δεν ήταν άνθρωπος αλλά ένας άγγελος.

-Τι προστάζεις τον δούλο σου Κύριε; είπε ταπεινά.

-Μην διορθώσεις το κείμενο, αυτή η ρήση είναι ακριβής και θα εκπληρωθεί με τον Μεσσία που θα σώσει τον Ισραήλ και κάθε άνθρωπο. Και θα ζήσεις εσύ και δεν θα σε βρει ο θάνατος έως την ώρα που θα κρατήσεις στα χέρια σου τον γιο της Παρθένου κα σωτήρα του κόσμου.

Αυτά είπε ο άγγελος και έφυγε. Ο Συμεών μετάφρασε το κείμενο πιστά αφήνοντας τη σφραγίδα του στην μετάφραση που έμεινε γνωστή ως των εβδομήκοντα. Και περίμενε την εκπλήρωση της προφητείας χωρίς να δυσπιστεί ούτε για μια στιγμή. Και θα ζούσε πολλά χρόνια για να δει τον ενανθρωπήσαντα Θεό σαν βρέφος σαράντα ημερών και να αξιωθεί να τον πάρει στα χέρια του.