Πάνω από χίλια χρόνια
πριν τη γέννηση του Χριστού όταν οι Ισραηλίτες πορεύονταν προς τη γη της
επαγγελίας είχαν εμπλακεί σε πόλεμο με τους Μωαβίτες. Ο βασιλιάς εκείνων Βαλάκ
είχε καλέσει έναν ονομαστό Χαλδαίο προφήτη, τον Βαλαάμ, για να τους καταραστεί.
Ειδοποιημένος από άγγελο Κυρίου ο Βαλαάμ όχι μόνο δεν καταράστηκε τον Ισραήλ
αλλά αντίθετα τον ευλόγησε και μέσα στην ευλογία προφήτευσε:
«Δείξω αυτώ, και ουχί
νυν, μακαρίζω, και ουκ εγγίζει. Ανατελεί άστρον εξ Ιακώβ και αναστήσεται
άνθρωπος εξ Ισραήλ, και θραύσει τους αρχηγούς Μωάβ».
Στους επόμενους αιώνες οι
σοφοί των Χαλδαίων που μελετούσαν τα ουράνια σώματα είχαν πάντα την προσοχή
τους στην έλευση ενός νέου άστρου. Σε κάθε γενιά υπήρχαν οι σοφοί που είχαν
στραμμένο το βλέμμα στον ουρανό.
Τρεις από αυτούς ήταν ο
Μελχιόρ, ο Γασπάρ και ο Βαλτάσαρ. Μελετούσαν με προσοχή τον ουρανό και τα
μυστικά της δημιουργίας περιμένοντας ένα σημάδι. Η αναμονή τους ανταμείφθηκε
όταν λίγο καιρό πριν, είδαν ένα νέο λαμπρό αστέρι και ξεκίνησαν να το
ακολουθήσουν.
Φτάνοντας έξω από το
αγιασμένο σπήλαιο ξεπέζεψαν και αφήνοντας τις ακολουθίες τους έξω μπήκαν μέσα
να προσκυνήσουν. Προσέφεραν και δώρα από τους θησαυρούς τους. Χρυσάφι, όπως
αρμόζει στον βασιλιά του παντός, λιβάνι, όπως αρμόζει στον ένα Θεό και σμύρνα
το πιο πολύτιμο βοτάνι της Ασίας μα και πικρό, όπως αρμόζει σε Εκείνον που
έγινε άνθρωπος για να σώσει όλους τους ανθρώπους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου