Δεν συνηθίζω να προσέχω
τον κόσμο γύρω μου, σχεδόν ποτέ. Ακόμα και όταν ταξιδεύω το μυαλό μου είναι συνήθως
σε ένα πράγμα, στα διάφορα έργα που έχω εν εξελίξει ή που σχεδιάζω. Ωστόσο βγαίνοντας
για δουλειές αναγκάστηκα να προσέξω ένα πράγμα γιατί γινόταν γύρω μου κατά κόρον.
Τα σχόλια. Σχόλια για τους άλλους.
«Πως είναι ντυμένος έτσι;
Πως είναι βαμμένη έτσι σαν τσουλί! Κοίτα όλα έξω, δεν έχει μάνα να τη μαζέψει;
Κοίτα τον, το σκουλαρίκι στο αυτί του έλειπε.» Και πάει λέγοντας.
Θα μου πεις τι σε νοιάζει;
Εμπίπτεις σε κάποια κατηγορία από αυτές; Όχι, το μόνο πράγμα που συνήθως σχολιάζουν
πάνω μου, είναι το ότι κουτσαίνω και το άστατο περπάτημά μου σαν αποτέλεσμα,
αλλά μετά από μια εικοσαετία το έχω συνηθίσει. Δεν είναι αυτός ο λόγος που με
ενοχλεί. Ο λόγος που με ενοχλεί είναι η κενότητα των σχολίων.
Αν σχολιάσεις εμένα
επειδή χωλαίνω θα διορθωθώ; Όχι είναι φύσει αδύνατον, αν σχολιάσεις ένα κορίτσι
για το βάψιμό του θα το αλλάξει; Απίθανο. Άρα περιττεύουν τα σχόλια. Και στο κάτω
κάτω της γραφής ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να κρίνεις και να σχολιάζεις τον άλλο;
Υπάρχουν σχόλια που είναι
εποικοδομητικά. Στο γράψιμο ας πούμε, κάθε κριτική είναι χρήσιμη, ακόμα και αν
είναι κακή ή άδικη και δεν συμφωνείς, κάτι θα πάρεις από αυτήν. Εκεί λοιπόν δεν
έχω καμία αντίρρηση, το ίδιο ισχύει για βιβλία και ταινίες.
Αλλά όταν είσαι στο
λεωφορείο ή στο μετρό ή σε όποιο άλλο μεταφορικό μέσο δεν υπάρχει λόγος να
σχολιάζεις, υπάρχουν σίγουρα πολλοί μα πολλοί άλλοι τρόποι να περάσει η ώρα,
ειδικά τώρα με τα μέσα της τεχνολογίας. Αξιοποίησε λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη το
χρόνο και άσε τα ανώφελα σχόλια.
4 σχόλια:
δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου..
ειδικά με την βαφτιστήρα μου [θυμάσαι την περίπτωση] έχουμε ακούσει πάρα πολλά.. φαντάζομαι εξίσου άγαρμπα σχόλια ακους κι εσύ...
Α ναι τη θυμάμαι τη γενναία μικρούλα σου, ελπίζω να είναι καλά και να περάσανε οι ταλαιπωρίες με τα νοσοκομεία.
Άγαρμπα, απολίτιστα ή απλά ανόητα, ό,τι θες λέγεται.
Κάποτε, πριν πολλά χρόνια όταν ακόμα ήμουν πιτσιρίκος, μου είχε πει ένας παππούς το εξής: "Όλοι οι άνθρωποι κουβαλάμε πίσω στην πλάτη μας ένα σακούλι. Ο καθένας μας μπορεί να δει όλα τα σακούλια όλων των άλλων, αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που κάνουν τον κόπο να ξεκρεμάσουν το δικό τους και να του ρίξουν μια ματιά.."
Α καλώς τον και εδώ!
Εντάξει δεν ανοίγουν το δικό τους το σακούλι, μπορεί να φοβούνται και τι θα έχει μέσα. Αλλά να μην σχολιάζουν και των άλλων!
Δημοσίευση σχολίου