Απομακρύνθηκα
κατευθυνόμενος προς τον Άνταμ και την Άννα. Αναρωτήθηκα ποιον μπορούσα να
εξαιρέσω από τις υποψίες. Οι καλεσμένοι βρίσκονταν όλοι στον κήπο κανένας δεν
θα μπορούσε να είχε κάνει την απόπειρα. Κανείς δεν είχε απουσιάσει τα τελευταία
λεπτά. Όχι αυτό δεν ήταν ακριβές. Ο Γκασκόιν και η Σύλια, ο Άνταμ και η Άννα,
είχαν βρεθεί μέσα στο σπίτι. Αλλά τους έκανε αυτό ύποπτους; Είχα μιλήσει με τον
Άνταμ λιγότερο από ένα λεπτό πριν τον πυροβολισμό, προλάβαινε να είναι αυτός ο
ένοχος; Να είχε πάει πάνω και να είχε πυροβολήσει; Και πως είχε περάσει από τη
σκάλα χωρίς να τον δει ο Γκασκόιν;
Λογικά
μπορούσα να βασιστώ στον Άνταμ, τον ήξερα εξάλλου τόσο καιρό, δεν ήταν φονιάς.
Πέραν του ότι αν ήταν εκείνος που είχε πυροβολήσει η Άννι θα ήταν νεκρή τώρα.
Ήταν πολύ καλός σκοπευτής.
-Άνταμ,
πάρε την Άννα και πήγαινε τη σπίτι και αμέσως μετά θα φύγεις για το Λονδίνο.
-Το
Λονδίνο; Γιατί;
-Θα
πας τη σφαίρα αυτή στο Λονδίνο για ανάλυση.
-Τέτοια
ώρα;
-Ναι,
θα πας συστημένος. Πάρε την Άννα σπίτι.
-Προτιμώ
να μείνω, είπε η κοπέλα.
-Πολύ
ωραία, απάντησα, πάμε Άνταμ.
Βγήκαμε
έξω και ένευσα στον παρκαδόρο να μας φέρει το αυτοκίνητο. Ως που να το φέρει
έδωσα οδηγίες στον Άνταμ για να πάει σε ένα εργαστήριο της MI6 για την ανάλυση.
Θα χρησιμοποιούσα κάποιες γνωριμίες μου εκεί για να έχω γρήγορα αποτελεματα και
κάποιες πληροφορίες.
-Θα
τα πούμε σύντομα, είπε ο Άνταμ. Να προσέχεις την αδερφή μου.
Ο
Άνταμ έφυγε και' γω γύρισα στον παρκαδόρο.
-Είδες
κανέναν εδώ έξω μετά την έλευση των καλεσμένων;
-Κανέναν.
-Ήσουν
όλη την ώρα εδώ;
-Ναι,
για να προσέχω τα αυτοκίνητα.
-Ξέρεις
την δεσποινίδα Ντεκρός;
-Όχι
προσωπικά, μόνο από φήμες. Δεν έχω πολύ καιρό που εγκαταστάθηκα εδώ.
-Που
ζούσες πρώτα;
-Στο
Κεντ αλλά το άφησα για να έρθω εδώ που ζει η κοπέλα μου. Θα παντρευτούμε σε
λίγους μήνες.
-Α
μάλιστα, με το καλό.
-Ευχαριστώ
σερ.
Δεν
υπήρχε κίνητρο εδώ, ένας νεαρός που απλά έκανε τη δουλειά του. Επέστρεψα μέσα
σκεφτικός. Πλησίασα την Άννι που μιλούσε με έναν κουστουμαρισμένο άνδρα, ήταν
εκείνος που είχε έρθει με το τραίνο και η Άννι τον περίμενε στο σταθμό.
-Ο
δικηγόρος μου, είπε.
-Τζώρτζ
Τενάμπαουμ, είπε εκείνος, της Ρόμπνι και Τενάμπαουμ.
-Μάικ
Μακ Γκρέγκορ, απάντησα, είσαστε εδώ για δουλειές;
-Μια
διαθήκη την οποία θα πρέπει να ανοίξω και της οποίας κερδισμένη είναι η Άννι.
Και
καλό κίνητρο για φόνο!
-Ποιου
διαθήκη είναι; ρώτησα μην αποκαλύπτοντας τη σκέψη μου.
-Του
παππού μας, είπε η Άννι, πέθανε πριν από μερικά χρόνια αλλά είχε βάλει χρονικη
ρήτρα για το άνοιγμα της διαθήκης.
-Πόσοι
ξέρουν για αυτή;
-Μόνο
εγώ και η Άννι, είπε ο δικηγόρος.
Άρα
δεν μπορούσε να είναι κίνητρο. Εκτός και αν το θέμα δεν ήταν αυτή η διαθήκη
αλλά γενικά ποιος κληρονομούσε.
-Αν
πέθαινες, ρώτησα την Άννι, ποιος θα σε κληρονομούσε;
-Κανένας.....
Δεν ξέρω, δεν έχω κάνει διαθήκη.
-Νομικά
θα την κληρονομούσαν οι μόνοι συγγενείς, τα ξαδέρφια της, πήρε το λόγο ο
δικηγόρος.
Και
αυτό θα σήμαινε ένα ισχυρό κίνητρο ειδικά αφού δεν ήταν αγαπημένη τους, ειδικά
για την Άννα αν και όχι χωρίς καλό λόγο. Κοίταξα την κοπέλα που με κοίταζε με
ενδιαφέρον.
Οι
καλεσμένοι είχαν αρχίσει να φεύγουν αποχαιρετώντας την οικοδέσποινά τους με
κολακευτικές εκφράσεις για τη βραδιά και προσκλήσεις για ανάλογες δικές τους
περιστάσεις. Στεκόμουν λίγο πιο πέρα χωρίς να προσέχω ιδιαίτερα αυτούς τους
ανθρώπους, ο υποψήφιος δολοφόνος που αναζητούσα δεν βρισκόταν ανάμεσά τους.
Δεν
ήταν δύσκολο να προσδιορίσω ποιοι δεν ήταν σε κοινή θέα όταν έπεσε ο
πυροβολισμός, ο Άνταμ, η Άννα, ο Γκασκόιν, η Σύλια και το ζευγάρι του
προσωπικού της Άννι. Θα έπρεπε να τους ανακρίνω.
Αποφάσισα
να ξεκινήσω από το προσωπικό ως που να τελειώσει η Άννι με τους καλεσμένους.
Πήγα μέσα στο σπίτι και τους αναζήτησα. Τους βρήκα στην κουζίνα να τρώνε και
είπα ότι ήθελα να τους μιλήσω. Έριξα μια ματιά στο χώρο αλλά δεν είχε τίποτα το
ιδιαίτερο, μια συνηθισμένη κουζίνα με τα απαραίτητα σε σκεύη και συσκευές.
-Σας
ακούμε, είπε ο άνδρας.
-Χωριστά,
διευκρίνισα.
Ανταλλάξανε
μια ματιά και μετά ο άνδρας σηκώθηκε από το τραπέζι και μου έκανε νόημα να τον
ακολουθήσω στο διπλανό δωμάτιο το οποίο ήταν το δικό τους, εκείνο που κοιμούνταν
δηλαδή. Έκατσε στην άκρη του διπλού κρεβατιού και μου έδειξε ένα σκαμπό μπροστά
σε ένα παλιό σκαλιστό μπουντουάρ.
-Τι
θέλετε να μας πείτε;
-Ακούσατε
έναν κρότο λίγο μετά από την προηγούμενή μας συνάντηση;
-Ναι.
-Αυτός
ο κρότος ήταν πυροβολισμός, κάποιος ήταν στον πρώτο όροφο και πυροβόλησε την
Άννι.
-Τι;
Ποιος;
-Αυτό
θέλω να ανακαλύψω. Πείτε μου για τις κινήσεις σας, είπα. Αφού σας συνάντησα εγώ
τι κάνατε τα επόμενα λεπτά;
-Πήγα
το κρασί έξω και μετά ανέβηκα να ανάψω το τζάκι όπως είχαμε πει με την Κλαιρ να
κάνω.
-Μετά;
-Ξεκίνησα
να επιστρέψω αλλά στη σκάλα βρήκα το ζευγαράκι που ερωτοτροποσε.
-Φιλιά
και τέτοια; είπα σαν να μην ήξερα.
-Όχι
κανονικό, βαρύ, αντρίκιο σεξ. Την είχε πάρει και της άλλαζε τα φώτα.
-Τι
εννοείτε;
-Την
είχε στον τοίχο και την τακτοποιούσε για τα καλά από πίσω.
-Τι
κάνατε εσείς; ρώτησα.
Ο
άνδρας φάνηκε να διστάζει και τον πίεσα.
-Είναι
μια έρευνα για έγκλημα, θέλω την αλήθεια. Όποια και αν είναι.
-Ε
δεν έκαναν κάτι εγκληματικό, ούτε εγώ.
-Μπορώ
να σε συλλάβω για παρακώλλυση του έργου της δικαιοσύνης είπα, και να απαντήσεις
στον εισαγγελέα.
-Δεν
μετακινήθηκα από το σημείο εκείνο, τους παρακολούθησα ως που τελειώσανε,
ομολογώ ότι φτιάχτηκα με το θέαμα. Ευχαριστημένος; είπε άγρια, θυμωμένα
-Μετά
εκείνοι βγήκαν στον κήπο, είπα αγνοώντας το θυμό του, και εσύ;
-Επέστρεψα
στην κουζίνα, χαϊδολογησα λίγο την κυρά μου και κάτσαμε να φάμε.
-Άρα
ήσουν στη σκάλα όλη την ώρα.
-Ναι.
-Και
δεν υπάρχει άλλη σκάλα που οδηγεί πάνω.
-Υπάρχει,
είπε ο Πήτερ και χαμογέλασε βλέποντας την έκπληξή μου. Πάει από την κουζίνα στο
βοηθητικό δίπλα στην τραπεζαρία.
-Την
έβλεπες αυτή τη σκάλα;
-Όχι.
Άραγε
ήταν τόσο απλό; Υπήρχε και άλλη σκάλα άρα δεν μπορούσα να ελέγξω ποιος μπορεί
να είχε ανέβει;
-Μείνε
εδώ, του είπα και πήγα να μιλήσω με την Κλαιρ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου