Ο Μαξιμίλιαν άνοιξε την
πόρτα του δωματίου και παραμέρισε αφήνοντας την Ηρώ να περάσει πρώτη. Εκείνη
μπήκε και έριξε μια ματιά περιέργειας στο δωμάτιο. Όντας ντόπια δεν είχε ποτέ
φιλοξενηθεί σε δωμάτιο του ξενώνα. Κοίταξε το διπλό κρεβάτι και την ξύλινη
ντουλάπα και μετά το βλέμμα της στάθηκε στο μικρό τραπεζάκι όπου βρίσκονταν
μερικές εκτυπώσεις δεμένες σε σπιράλ.
-Τελειώσατε και με τη
χαρτοδουλειά βλέπω, σχολίασε.
-Ναι, είπε ο Μαξιμίλιαν.
Αν δεν ήταν ο καιρός θα είχαμε φύγει.
-Τώρα θα μείνετε και
μάλλον για πάνω από μια μέρα.
-Κανένα πρόβλημα για’
μενα, είπε ο Μαξιμίλιαν. Σίγουρα έχω ένα πολύ καλό κίνητρο για να μείνω.
Πλησίασε την Ηρώ και τη
φίλησε.
-Να πάρω το μπουφάν σου;
Η κοπέλα κατένευσε και ο
Μαξιμίλιαν τη βοήθησε να το βγάλει και μετά το κρέμασε.
-Μόνο ο Μιχάλης θα
μπορούσε ίσως να παραπονεθεί για την αλλαγή των σχεδίων μας, είπε καθώς
επέστρεφε κοντά στην Ηρώ, αλλά κάτι βρήκε να μελετήσει στην εκκλησία.
-Δεν τελειώσατε;
-Όχι σε αυτήν την
εκκλησία, στον ενοριακό ναό. Κάποιο βιβλίο.
-Δεν κάνει τίποτα άλλο ε;
-Συνήθως όχι, μόνο
μελετάει και ασχολείται με ό,τι τον ενδιαφέρει.
-Γυναίκες; Τον
ενδιαφέρουν ή είναι μισογύνης;
Ο Μαξιμίλιαν κάθισε σε
έναν καναπέ και η Ηρώ βολεύτηκε στην αγκαλιά του. Την κοίταξε. Βυθίσθηκε για
μια στιγμή στην ομορφιά της και μετά είπε:
-Δεν είναι μισογύνης,
όχι. Απλά έχασε εκείνη που αγαπούσε και δεν έψαξε ξανά για άλλη.
-Ούτε για έρωτα; Εννοώ να
κάνει έρωτα…
-Όχι, θεωρεί πως δεν
είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει χωρίς να υπάρχει και συναίσθημα.
-Περίεργος άνθρωπος, αλλά
του είμαι ευγνώμων, στάθηκε στην αδερφή μου σαν να δικός της άνθρωπος και δεν
πήρε τίποτα για αντάλλαγμα, ούτε εκείνο που θα ήθελε εκείνη να του προσφέρει.
Και τη φρόντισε πολύ και νοιάζεται για το μέλλον της.
-Αυτό κάνει όταν δεν
μελετάει, είπε ο Μαξιμίλιαν ήσυχα, βοηθάει εκείνους που το χρειάζονται.
-Και εσύ τι κάνεις όταν
δεν μελετάς; ρώτησε η Ηρώ κοιτώντας τον στα μάτια.
-Ευχαριστώ το Θεό που μου
χάρισε έναν από τους αγγέλους του, απάντησε ο Μαξιμίλιαν φιλώντας την.
Περπατούσαν στο δρόμο
βυθιζόμενοι στο χιόνι που τον σκέπαζε. Στην αρχή ήταν αστείο, είχαν ρίξει και
μερικές χιονόμπαλες ο ένας στον άλλο, αλλά όσο προχωρούσαν και η κοπιαστική
πορεία είχε το τίμημά της δεν είχαν δυνάμεις για περισσότερα πειράγματα.
Με μια κραυγή η Οφήλια
έχασε την ισορροπία της και έπεσε πάνω σε ένα σωρό χιόνι. Ο Φίλιππος την
πλησίασε καθώς εκείνη ανακαθόταν και γονάτισε μπροστά της.
-Τι έγινε; Σκόνταψες;
-Παραπάτησα.
-Χτύπησες;
-Δεν ξέρω, πονάω στον
αστράγαλο του αριστερού ποδιού.
Ο Φίλιππος σήκωσε το
παντζάκι της λίγο και κοίταξε το πόδι της. Δεν έδειχνε να έχει χτυπηθεί
τουλάχιστον εξωτερικά αλλά μόλις πίεσε τον αστράγαλο η κοπέλα έκανε να τραβήξει
το πόδι της.
-Μάλλον κάποιο ελαφρύ
διάστρεμμα, είπε ο Φίλιππος που η μακριά ενασχόληση με τον αθλητισμό τον είχε
εξοικειώσει με τέτοιους τραυματισμούς.
Διέτρεξε με το δάκτυλό
του την περίμετρο του αστραγάλου της και την είδε να κοκκινίζει. Για μια στιγμή
νόμισε ότι την πόνεσε αλλά μετά κατάλαβε, αυτό που είχε κάνει δεν απείχε πολύ
από χάδι και η Οφήλια δεν ήταν συνηθισμένη σε κάτι τέτοιο, την ήξερε αρκετά για
να ξέρει ότι δεν είχε καν φλερτάρει με τον αθώο παιχνιδιάρικο τρόπο των εφήβων.
Τράβηξε το χέρι του συνειδητοποιώντας ότι ήταν υπέροχη αίσθηση και ότι είχε
απαλό δέρμα σαν βελούδο. Αναρωτήθηκε πως θα ήταν να χαϊδεύσει την πλάτη της ή
το μάγουλό της.
Σηκώθηκε όρθιος έχοντας
κοκκινίσει ο ίδιος τώρα. Έτεινε το χέρι του στην Οφήλια.
-Για να δούμε αν μπορείς
να το πατήσεις.
Η Οφήλια έπιασε το χέρι
του και σηκώθηκε αλλά αμέσως παραπάτησε. Ο Φίλιππος της έτεινε το μπράτσο του
να κρατηθεί αλλά με τα πρώτα βήματα αποδείχθηκε ότι με τόσο χιόνι στο έδαφος
δεν γινόταν να προχωρήσουν έτσι.
-Θα το κάνουμε αλλιώς,
είπε ο Φίλιππος.
Πέρασε το χέρι του γύρω
από τη μέση της και τη συμβούλευσε να πιαστεί από τον ώμο του. Συνέχισαν να
περπατάνε αλλά δεν άργησαν να σταματήσουν, μπροστά τους ο δρόμος είχε
εξαλειφθεί τελείως από μια μικρή χιονοστιβάδα.
Ο Μιχάλης μπήκε στο γραφείο
του Ντούντα κρατώντας την τσάντα με το λάπτοπ του. Ο Μαξιμίλιαν είχε ζητήσει
από τον δεύτερο να χρησιμοποιήσουν τον υπολογιστή για να στείλουν τα σχετικά με
τη δουλειά τους στην Αθήνα και φυσικά εκείνος δεν μπορούσε να αρνηθεί. Στάθηκε
ακουμπώντας στο μπαστούνι του κάτω από το εχθρικό βλέμμα του κοινοτάρχη που
είπε ξερά:
-Αφού έχεις λάπτοπ τι θες
τον υπολογιστή μου;
-Δεν είπα ότι δεν έχουμε
υπολογιστές, με τον καιρό αυτό δεν έχουμε ίντερνετ και είπα να ζητήσω το δικό
σας ενσύρματο δίκτυο.
-Καλά, είπε ο Ντούντας,
θα είμαι έξω.
-Δεν θα αργήσω.
Ο Ντούντας βγήκε στον
προθάλαμο κακόκεφος ενώ ο Μιχάλης άνοιγε τον υπολογιστή του αλλά και αυτόν του
Ντούντα. Άνοιξε τον περιηγητή του ίντερνετ, είχε τον κλασσικό εξπλόρερ, και
αναζήτησε το ιστορικό, βρήκε εύκολα το σάιτ που τόσο πολύ ευχαριστούσε τον
κοινοτάρχη και το επέλεξε. Σημείωσε την ηλεκτρονική διεύθυνση και την έστειλε
με ένα μήνυμα. Μετά διέγραψε το ιστορικό και αναζήτησε στον σκληρό όλα τα
βίντεο και τα διέγραψε. Τώρα η υπόληψη της Φωτεινής Φιούμη ήταν ασφαλής. Για να
διατηρήσει τα προσχήματα έκανε τη δουλειά που είπαν. Μόλις τελείωσε αναζήτησε
πάλι το σάιτ αλλά του εμφανίστηκε αδυναμία σύνδεσης. Χαμογέλασε, ήταν γρήγορος
ο φίλος του, πολύ γρήγορος. Καθάρισε και πάλι το ιστορικό και έκλεισε τον
υπολογιστή.
Ευχαρίστησε κεφάτα τον
Ντούντα και βγήκε. Στάθηκε έξω στο χιόνι και κοίταξε τον συννεφιασμένο ουρανό.
Το χιόνι συνέχιζε να πέφτει πυκνό.
Προχώρησε στο δρόμο για
τον ξενώνα. Μετά στάθηκε αναγκαστικά καθώς ο δρόμος βυθιζόταν στο σκοτάδι.
Ο Ντούντας άνοιξε το
ιστορικό και το βρήκε κενό, προφανώς δεν είχε αφήσει ίχνη ο επισκέπτης του,
ήταν πολύ προσεκτικός. Άνοιξε το πρόγραμμα περιήγησης και πληκτρολόγησε την
διεύθυνση που ήθελε. Τώρα θα έβλεπε η Φωτεινή Φούμη για τι ήταν ικανός.
Το σάιτ δεν υπήρχε.
Προφανώς το είχαν κατεβάσει. Χτύπησε το χέρι του στο γραφείο απογοητευμένος.
Ευτυχώς είχε αρκετό υλικό μέχρι να ανέβει ξανά το σάιτ ή κάποιο άλλο ανάλογο.
Εκεί ήταν και η εκδίκησή του. Πήγε στα βίντεο αλλά ο φάκελος ήταν κενός.
Κατάλαβε τι είχε γίνει αν και δεν μπορούσε να φανταστεί το πώς και το γιατί, αλλά
μπορούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί.
Χτύπησε με βία το χέρι
του στο γραφείο του και πρόφερε μια φοβερή βλαστήμια. Την επόμενη στιγμή κόπηκε
το ρεύμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου