Κεφάλαιο
Τρίτο
Η Άννα έσκυψε πάνω από το
κρεβάτι της Αγγελικής, κοιμόταν ακόμα αλλά ήταν απύρετη, ήταν απλά η κούραση
της αρρώστιας που την κατέβαλλε. Της χάιδεψε τα μεταξένια μαλλιά και βγήκε από
το δωμάτιο. Ο άνδρας της είχε φύγει για τα χωράφια και η ίδια έπρεπε να βγει
για να πάρει κάποια πράγματα.
Δεν ένιωθε όμως πολύ
καλά. Δεν ήταν μόνο το ψυχολογικό σοκ ήταν και ο σωματικός πόνος. Δεν ήταν η
πρώτη φορά που την είχε εξαναγκάσει ο άνδρας της σε ερωτική συνεύρεση αλλά ήταν
η πρώτη φορά που είχε κάνει κάτι τέτοιο. Τώρα πονούσε πολύ σε κάποιες κινήσεις
και όταν περπατούσε.
Και δεν τελείωνε εκεί το
πράγμα. Ένιωθε βρώμικη, μιασμένη. Είχε ακούσει κάποτε ότι αυτό το κάνουν οι
ανώμαλοι στα ζώα και τώρα ένιωθε σαν να είχε χρησιμοποιηθεί σε μια βδελυρή
πράξη.
Πήρε μια βαθιά ανάσα. Δυστυχώς
δεν γινόταν να μην πάει για τα πράγματα που χρειάζονταν, έπρεπε να μαγειρέψει,
ήθελε να φτιάξει και κάτι δυναμωτικό για την Αγγελική. Ξεκίνησε παρά τον πόνο
που ένιωθε στα σωθικά της.
Ο Δημήτρης Ντούντας
χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι της οικογένειας Φούμη. Καθώς τα παιδιά λείπανε η
Φωτεινή ήταν η μόνη που μπορούσε να ανοίξει και το έκανε. Στάθηκε στο κατώφλι
και κοίταξε τον επισκέπτη της.
-Καλημέρα πρόεδρε, πως
από δω;
-Είπα να κάνω πάλι την
πρόταση για το χωράφι κάτω στο Στεγνό.
-Δεν το πουλάω πρόεδρε,
και είπαμε να γυρίσει και ο Στέφανος και θα δούμε.
-Σου έχει τυφλή
εμπιστοσύνη, εξάλλου δικό σου είναι. Μπορείς να το πουλήσεις.
-Δεν θέλω να το πουλήσω.
-Σήκωσε τη μπλούζα σου να
δω αν έχεις ακόμα εκείνο το σημάδι πάνω από τον αφαλό, φαινόταν πολύ ωραία όταν
έκανες τη γυμνή χωριατοπούλα.
Η Φωτεινή χλόμιασε.
Παραπάτησε και στηρίχτηκε στην κάσα της πόρτας για να μην πέσει.
-Τι… Πως… ψέλλισε.
-Το ξέρω. Και αν δεν θες
να το μάθει όλο το χωριό λέω να κάνεις αυτό που θέλω.
-Αυτό είναι εκβιασμός.
-Μάλλον. Αλλά δεν μπορείς
να κάνεις και αλλιώς. Εκτός και αν θες να δει ο Φίλιππος μια ενδιαφέρουσα
ταινία.
-Είσαι παλιάνθρωπος.
-Είσαι σίγουρη ότι θες να
με θυμώσεις;
-Όχι… Μην… Γιατί το
κάνεις αυτό είσαι πλούσιος, τι θα σου προσφέρει ακόμα ένα χωράφι;
-Λίγα πράγματα, αλλά
είναι κυρίως θέμα αρχής. Παίρνω πάντα αυτό που θέλω. Κανόνισε σύντομα τη
δουλειά, αλλιώς θα έχουμε πικάντικα νέα στο χωριό μας.
Ο Ντούντας έκανε μεταβολή
και έφυγε αφήνοντας την Φωτεινή να τρέμει.
Η Άννα σταμάτησε. Άφησε
τις σακούλες που κουβαλούσε κάτω και μετά σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό
της. Παρά το κρύο ήταν κάθιδρη, ένιωθε μια ναυτία και μια αδυναμία σαν να είχε
σηκωθεί από μακροχρόνια ασθένεια.
-Θέλετε μήπως βοήθεια;
Στράφηκε και αντίκρισε
τον βοηθό του Μαξιμίλιαν. Ο Κρίστιαν της χαμογέλασε. Η Άννα δεν ήξερε ποιος
είναι αλλά δεν της είχε διαφύγει η παρουσία των ξένων όσο έκανε τα ψώνια της.
Σκέφθηκε να αρνηθεί τη γενναιόδωρη προσφορά αλλά ένιωθε πολύ αδύναμη.
-Ναι ευχαριστώ, είπε και
ο Κρίστιαν πήρε τις σακούλες.
-Που πάμε; ρώτησε
πρόσχαρα.
Η Άννα προχώρησε προς το
σπίτι της και εκείνος ακολούθησε μεταφέροντας τις σακούλες άνετα.
«Και εμένα μου φάνηκαν
ασήκωτες, από’ κει να καταλάβεις πόσο χάλια είμαι, σκέφθηκε η γυναίκα, θα
αρρωστήσω.»
Όταν έφτασαν σπίτι ο
Κρίστιαν επέμενε και της μετέφερε τα πράγματα μέσα στο σπίτι.
-Να κεράσω κάτι; Ένα από
τα ντόπια μας γλυκά που είναι φημισμένα…
-Όχι, όχι, είπε ο Κρίστιαν,
αρκεί που βοήθησα.
Άφησε τη γυναίκα σκεφτική
και πήγε να βρει τον Μαξιμίλιαν.
Με την πρώτη ευκαιρία η
Μαρία έφυγε μακριά από τη μάνα της και απομακρύνθηκε όχι μόνο από το σπίτι αλλά
και από το χωριό λίγο. Δεν ήθελε να δει κανέναν, να ακούσει φωνή ή να δει
άνθρωπο. Μετά από μια αρκετά μεγάλη περιήγηση, γεμάτη από απαίσιες σκέψεις, τα
βήματά της την έφεραν στο γεφύρι στο Βοϊδόρεμα. Άκουσε φωνές και πλησίασε να
δει τι συμβαίνει παραξενευμένη έχοντας ξεχάσει τους επισκέπτες του χωριού.
Αντίκρισε μια γυναίκα με
πληθωρική σιλουέτα που περιέγραφε σκανδαλιστικά η φόρμα δύτη που φορούσε και
έναν άνδρα. Εκείνος ανέβαζε το φερμουάρ της στολής βοηθώντας την να ντυθεί. Η
γυναίκα γύρισε και χαμογέλασε στον άνδρα και μετά προχώρησε προς το ρέμα που
έτρεχε ορμητικό και φουσκωμένο.
Μπήκε στο νερό και
στάθηκε. Φόρεσε μια μάσκα και μετά βούτηξε στο νερό. Χάθηκε κάτω από την
επιφάνεια και η προσοχή της Μαρίας στράφηκε στον άνδρα. Ο άνδρας, που δεν ήταν
άλλος από το Μιχάλη, προχώρησε αργά σε έναν βράχο όπου βρισκόταν ακουμπισμένο
και το μπαστούνι του και κάθισε. Έμεινε να κοιτάζει το ρέμα και μια σημαδούρα
που υποδείκνυε τη θέση της δύτριας. Αναρωτήθηκε τη έκαναν. Κατηφόρισε προς το
ρέμα. Πλησίασε τον Μιχάλη που κοίταγε εναλλάξ το γεφύρι και ένα βιβλίο στο χέρι
του. Έφτασε σχεδόν δίπλα του πριν εκείνος την αντιληφθεί και σηκώσει το βλέμμα
του.
-Γεια… είπε δειλά.
-Γεια σου Μαρία. Βγήκες
περίπατο;
Το γεγονός ότι είχε
συγκρατήσει το όνομά της την έκανε να νιώσει περίεργα.
-Ναι, είπε, ήθελα να βγω
λίγο από το σπίτι. Τι κάνετε εδώ;
-Η δουλειά μας ήταν να
εξετάσουμε την εκκλησία και να δούμε την κατάστασή της και την αξία της σαν
μνημείο. Ωστόσο μιας και ερχόμασταν εδώ μας ζήτησαν από την 8η Εφορεία
Βυζαντινών Αρχαιοτήτων στην οποία υπάγεται η περιοχή να εξετάσουμε και το
γεφύρι. Έτσι η Κλωντίν βούτηξε να δει τα θεμέλια.
-Είναι αρχαιολόγος;
-Και πολιτικός μηχανικός.
-Εκπληκτικό, είπε η
Μαρία. Μακάρι να είχα σπουδάσει και εγώ. Η μητέρα δεν ήθελε, ο πατέρας μου είχε
ήδη πεθάνει και έτσι μόλις τελείωσα το λύκειο αποφάνθηκε ότι είχα την μόρφωση
που χρειαζόμουν, ήταν καιρός να βρω έναν σύζυγο.
Ο Μιχάλης δε μίλησε αλλά
το σφίξιμο των χειλιών του της είπε αυτό που δεν εξέφρασε. Είχε ξαναβρεθεί
αντιμέτωπος με αυτήν την παλιά αλλά ακόμα αρκετά διαδεδομένη στην επαρχία άποψη
και δεν του άρεσε καθόλου, την απεχθανόταν από τα βάθη της ψυχής του.
-Κάτι που δε συνέβη,
συνέχισε. Δε βρήκα σύζυγο. Λίγους μήνες αφού τελείωσα το σχολείο παρουσιάστηκε
το πρόβλημα και η εγχείρηση που ακολούθησε απέκλεισε μια και για πάντα το
ενδεχόμενο αυτό.
Η Κλωντίν βγήκε στην
επιφάνεια και άρχισε να κολυμπάει προς την όχθη.
-Και είναι και τόσο
όμορφη.
-Η Κλωντίν; Ναι είναι,
και πολύ έξυπνη. Παίζει φοβερό σκάκι.
-Παίζετε και σκάκι;
-Στον ελεύθερο χρόνο μας,
καθώς πολλές φορές οι εργασίες μας γίνονται μακριά από τον πολιτισμό δεν έχουμε
πολλά μέσα και ένα από αυτά που δεν έχουμε είναι ο άπλετος φωτισμός, με τη δύση
του ηλίου σταματάμε τις εργασίες μας οπότε με κάτι πρέπει να περνάει ο χρόνος,
παίζουμε σκάκι λοιπόν όπως και άλλα πράγματα. Προσωπικά μου αρέσει πολύ.
-Έχεις παίξει μαζί της;
-Πολλές φορές, ακόμα δεν
έχει καταφέρει να με νικήσει. Μόνο εμένα δεν το έχει πρέπει να πω.
-Ποιος σε έχει νικήσει
εσένα; ρώτησε η Μαρία με ένα χαμόγελο. Κοκκίνισε καθώς σκέφθηκε ότι ο άνδρας
απέναντί της μπορεί να έπαιρνε το ενδιαφέρον αυτό σαν φλερτ.
-Κανένας, είπε ο Μιχάλης
που δε φάνηκε να προσέχει την πορεία που είχαν πάρει οι σκέψεις της. Έχω πολλά
χρόνια που μόνο ο υπολογιστής με κερδίζει και αυτό στα δύσκολα επίπεδα.
Η Κλωντίν βγήκε από το
ρέμα και έτρεξε να αλλάξει και να στεγνώσει το σώμα της από το παγωμένο νερό.
-Όμορφη και έξυπνη, ό,τι
καλύτερο, είπε η Μαρία κοιτάζοντάς την.
-Δεν έχεις λόγο να
ζηλεύεις την ομορφιά μιας άλλης γυναίκας, είπε ανέμελα ο Μιχάλης κοιτάζοντας
την γέφυρα ακόμα.
Για μια στιγμή δεν
κατάλαβε τι της είχε πει. Μετά χαμογέλασε θλιμμένα.
-Μπα όχι εγώ, η όμορφη
της οικογένειας είναι η Ηρώ. Σίγουρα την πρόσεξες, η κοκκινομάλλα.
-Ναι όντως, είπε ο
Μιχάλης γυρίζοντας να την κοιτάξει και βλέποντας την έκφρασή της κατάλαβε ότι
δεν ήταν καλό που το είπε. Έχοντας όμως ξεκινήσει δεν μπορούσε να μην το
ολοκληρώσει. Την πρόσεξα στην στάση, έκανε τόση διαφορά με όλους τους άλλους.
Προς μεγάλη του έκπληξη η
Μαρία ξέσπασε σε γέλια.
-Όχι, αυτή που είδες
είναι η Οφήλια! Η αδερφή μου είναι η κοκκινομάλλα που ήταν μαζί μας όταν ήρθατε
στο χωριό.
-Δεν την πρόσεξα τότε.
-Μάικ! Τελειώσαμε! φώναξε
η Κλωντίν. Εγώ δηλαδή. Εσύ;
-Από εδώ τελείωσα και
εγώ. Θα γράψω αναφορά.
-Όπως πάντα!
-Θέλεις βοήθεια με τον
εξοπλισμό;
-Όχι, έρχεται ο Τζακ με
το βαν να τα πάρει.
Ο Μιχάλης σηκώθηκε από το
βράχο και πήρε και το μπαστούνι του.
-Θέλεις να σε συστήσω
στην Κλωντίν; ρώτησε.
-Ε… Δεν… Τι να με κάνει
εμένα;
-Μην υποτιμάς τον εαυτό
σου! Έλα να συστηθείτε.
2 σχόλια:
Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη θέση τους για αθέμιτα πράγματα. Οι εκβιαστές. Τους παριστάς με ανάγλυφο τρόπο. Προχωράμε. Την καλησπέρα μου.
Έχουν και οι έφηβοι τα μυστικά τους αλλά στην τελική είναι αθώα σε σχέση με αυτά τα πάθη των μεγάλων.
Έρχεται και η συνέχεια φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου