Νυχτερινή Πένα

 ΙΙΙ.

 

Ο Ράουμας του Λορ ήταν καθισμένος στο γραφείο του αξιωματικού που ήταν υπεύθυνος στον πύργο του ταχυδρομείου όπως τον έλεγαν μιας και από εδώ έφευγαν τα ταχυδρομικά περιστέρια με μηνύματα και εδώ έρχονταν αυτά που έφερναν μηνύματα από αλλού.

Ο Ιππότης είχε στείλει μήνυμα στο κάστρο της Ιπποσύνης στο Γνοφώδες Όρος ενημερώνοντας το συμβούλιο για την κατάσταση και σε όσους Ιππότες ήξερε ότι βρίσκονταν κοντά. Με κάθε απάντηση που λάμβανε κατάστρωνε πληρέστερα του σχέδιό του για την επερχόμενη μάχη.

Τέλος έστειλε ένα μήνυμα και σε κάποιον που δεν ήταν πολεμιστής αλλά μάγος σαν τον Ζαγκάρθους. Η δική του απάντηση θα καθόριζε πολλά.

Τις σκέψεις του διέκοψε ο Νέφλιν μπαίνοντας στο δωμάτιο. Ο Ράουμας τον κοίταξε, μια ματιά αρκούσε για να του πει τι συνέβαινε.

-Η Έλανεθ;

-Ναι, είπε ο Νέφλιν με το πρόσωπο να μαρτυρεί την αγωνία του, έπεσε σε έναν ύπνο που δεν έχει ξύπνημα και είναι χλομή.

-Τότε θα ξεκινήσουμε αμέσως να συναντήσουμε τους φίλους που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τον Ζαγκάρθους.

 

Στις επόμενες ώρες η Αλένια συμπάθησε τον κόμη. Δεν άφησε μέρος του κάστρου που να μην επισκεφθεί. Πέρασε από τους αμάχους να δει πως είχαν βολευτεί, μίλησε με τους αξιωματικούς του και τους άνδρες για να τους ενθαρρύνει και να βεβαιωθεί ότι δεν είχαν παραλείψει τίποτα. Τον είδε να μιλάει με το μυλωνά, ο μύλος του κάστρου ήταν στον πλαϊνό πύργο της δεξιάς πλευράς, και με το σιδερά. Τον είδε να ακούει την αναφορά του υπεύθυνου των κελαριών για το ποιες ακριβώς ήταν οι προμήθειές τους αλλά και να μιλάει με τον κοντούλη πρόσχαρο άνδρα που ήταν ο επικεφαλής των μαγειριών. Με όλους ήταν προσηνής και δεν ύψωνε τον τόνο της φωνής του.

Τον είδε να περιέρχεται τα τείχη και τους πύργους ενώ σταμάτησε στα σημεία που βρίσκονταν καταπέλτες και βαλλίστρες για να τα επιθεωρήσει με τους πρώτους να βρίσκονται σε κάποια σημεία του τείχους και τις δεύτερες στους πύργους.

Αυτή η συμπάθεια έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν έμαθε ότι ο άρχοντας Αράνους είχε φύγει με την άμαξά του σχεδόν αμέσως μετά την άφιξή τους εδώ, δήθεν για να φέρει βοήθεια αλλά στην πραγματικότητα για να σώσει το τομάρι του. Είχε πάρει μαζί του μόνο τους άνδρες που χρειαζόταν για την άμαξα και την Ράους που του είχε υποσχεθεί τα κάλλη της για να τη σώσει.

Ο Ίριαν δεν είχε καν σχολιάσει τη δειλία του έπαρχού του. Απλά είχε ανασηκώσει του ώμους και είχε συνεχίσει το έργο του με την ελευθερία να δίνει τις διαταγές χωρίς να χρειάζεται να τον συμβουλεύεται.

Είχε βάλει τα παιδιά να κοιμηθούν, εξαντλημένα από το ταξίδι και τις νέες παραστάσεις τα περισσότερα κοιμούνταν ήδη και μόνο μερικά από τα πιο μεγάλα είχαν μείνει ακόμα ξύπνια και μιλούσαν ξαπλωμένα στα στρωσίδια τους. Η ίδια είχε καθίσει στα δικά της στρωσίδια και κοιτούσε έξω στην αυλή του κάστρου. Δεν ακουγόταν τίποτα, οι πολεμιστές ξεκουράζονταν και μόνο τα βήματα της περιπόλου στα τείχη αντηχούσαν.

Ο Ίριαν πέρασε την πόρτα και στάθηκε. Φορούσε τον θώρακά του αλλά και περικνημίδες και περικάρπια, ήταν ζωσμένος το σπαθί του ενώ είχε στα χέρια του το κράνος. Ήταν έτοιμος για μάχη. Κοίταξε τα παιδιά και μετά στράφηκε σε εκείνη.

-Όλα καλά; ρώτησε χαμηλόφωνα.

-Ναι, είπε η Αλένια. Ακόμα και η Ελέσα κοιμήθηκε γαλήνια, δεν ξέρω πως τα κατάφερε ο μοναχός που της μιλούσε αλλά ηρέμησε.

-Ο αδερφός Φένορ είναι σοφός άνθρωπος. Δυστυχώς ακόμα και εκείνος δεν κατάφερε να βρει έναν τρόπο να καταστρέψει το Γριμόριο.

-Αυτό που αναζητά ο Ζαγκάρθους; Άκουσα την Ελέσα να μιλάει γι’ αυτό με τον μοναχό.

-Όσο ζει ο Ζαγκάρθους είναι αδύνατο να καταστραφεί, το έχει συνδέσει με την ίδια του την ύπαρξη, αν σκοτωθεί τότε μόνο θα μπορέσει και αυτό να καταστραφεί. Όσο δεν το έχει ωστόσο είναι περιορισμένη η δύναμή του, κάτι είναι και αυτό.

-Δεν είχα ακούσει ποτέ για τον Ζαγκάρθους, είπε η Αλένια.

-Είναι μια παλιά ιστορία. Νικήθηκε από την Ιπποσύνη αλλά δεν πέθανε και μετά εξύφανε μια πλεκτάνη που δεν προβλέψαμε. Χρησιμοποίησε τον καγκελάριο Χάρκους και η συνωμοσία του παραλίγο να καταστρέψει την Ιπποσύνη. Δεν απέμειναν πάνω από τριάντα Ιππότες.

-Έχω ακούσει πολλά για την συνωμοσία του Χάρκους αλλά ήταν στον καιρό του βασιλιά Ερρίκου σωστά; Πάνε…

-Πολλά χρόνια, είπε ο Ίριαν με ένα χαμόγελο, οι δυνάμεις της Ιπποσύνης μας επιτρέπουν να γερνάμε με έναν εξαιρετικά αργό ρυθμό. Και αν ο αδερφός Φένορ, έχει καταβληθεί τόσο είναι από τη θλίψη, όχι από τα χρόνια.

-Τη θλίψη;

-Κατά τη διάρκεια της συνωμοσίας του Χάρκους, ο Φένορ βρήκε την αγάπη στο πρόσωπο της Ρουθ, της γκουβερνάντας της μικρής πριγκίπισσας Έλισεθ. Μερικά χρόνια μετά δυστυχώς πέθανε. Ο Φένορ το πήρε βαριά, εγκατέλειψε κάθε τι εγκόσμιο και οργάνωσε μια αδελφότητα για την καταπολέμηση των δυνάμεων του Σκότους.

-Σαν μοναστικη αδελφότητα;

-Ναι, αλλά τους εκπαίδευσε και όλους να πολεμάνε με τις γνώσεις που είχε. Η καταστροφή του Ζαγκάρθους είναι διακαής πόθος τους.

-Ίσως νικήσετε εδώ και το καταφέρετε, είπε η κοπέλα.

-Μακάρι, είπε ο Ίριαν και την κοίταξε στα μάτια συνειδητοποιώντας πόσο όμορφη και γλυκιά ήταν, θα ήθελε να την γνωρίσει λίγο καλύτερα.